Tölvusíminn - ófullburða hugbúnaður sem lofar góðu

Um daginn las ég grein um samanburð á gjöldum fyrir símanotkun hér á landi. Meðal annars var þar fjallað um Tölvusímann, sem Síminn býður nú fólki. Opnaði ég heimasíðu Símans og las mér til um forritið. Ákvað ég að gerast áskrifandi að tölvusímanum vegna þess að hægt er að hringja ótakmarkað í heimasíma innan lands fyrir 990 kr. á mánuði og hentar það mér einkar vel þar sem ég vinn nú að mestu leyti heima og hringi talsvert.

Eftir að ég hafði sett upp forritið og skráð mig sem notanda ákvað ég að sækja mér leiðarvísi forritsins á netinu. Þá vandaðist heldur málið því að hér virtist um pdf-skjal að ræða sem forritin mín gátu ekki breytt í texta. Hafði ég samband við þjónustuver Símans og óskaði eftir handbókinni á tölvutæku sniði. Hefur hún enn ekki borist.

Þótt Tölvusíminn sé afar auðveldur í notkun virðast ýmsir annmarkar á forritinu. Ég virðist ekki geta svarað í símann nema ég sé staddur í forritinu þegar síminn hringir og hafist ekkert annað að. Sé ég t.d. í ritvinnslu og síminn hringir virðist ég ekki geta svarað í símann með neinni aðgerð því að blindraletursskjálesarinn minn sýnir enga hnappa sem ég get stutt á.

Þá virðist ég ekki geta notað ýmsa möguleika símans svo sem símaskrá o.fl, sennilega vegna þess að hnapparnir eru myndrænir og ekki er nema að litlu leyti gert ráð fyrir að menn geti notað lyklaborð tölvunnar.

Ef þetta er rétt hjá mér er Tölvusíminn ekki fullþróaður hugbúnaður og vantar nokkuð á að honum sé lokið. Forritið hefur alla burði til þess að geta orðið aðgengilegt svo fremi sem fylgt er þeim stöðlum sem menn hafa orðið ássáttir um í tölvuheiminum.

Mjög einfalt er að hringja úr tölvusímanum. Forritið geymir þau númer sem hringt hefur verið í. Forritið virðist raða þeim eftir töluglildum en ekki eftir því hvenær hringt hefur verið í þau. Ákjósanlegt væri að menn gætu valið hvernig númerunum væri raðað.

Jarðdvergar og aðrar huldar vættir hjálpa ferðaþjónustubændum

Það ber vott um minnkandi gengi útvarps að því er ekki helgaður sérstakur liður í bloggumræðu Morgunblaðsins og því skrifa ég þennan pistil undir þessum flokki.

Undanfarna laugardagsmorgna hafa verið á dagskrá rásar 1 hjá Ríkisútvarpinu þættir um sitthvað sem athyglisvert má telja í ýmsum landshlutum. Þættirnir hafa verið ærið misjafnir, allt frá því að vera næstum þrautleiðinlegir til þess að vera undur skemmtilegir.

Einn slíkur þáttur var á dagskrá í morgun. Um hann sá Guðrún Jónsdóttir í Borgarnesi. Fjallaði hann um ýmislegt sem ferðamenn gætu haft gaman af á Vesturlandi. Samtölin í þættinum voru einkar lifandi og fátt eitt mætti benda á sem betur mætti fara. Það er svo lítilvægt að hér verður þess ekki sérstaklega getið.

Samtalið við húsfreyjuna á Hraunsnefi var einkar skemmtilegt. Þar greindi hún okkur hlustendum frá samvinnu þeirra hjóna við jarðdverga og aðrar landvættir sem halda til á jörðinni.

Ég hef löngum verið býsna hjátrúarfullur og tel næsta víst að ég væri skyggn, ef ég væri ekki blindur. Faðir minn var skyggn og greindi stundum frá ótrúlegum hlutum sem síðar komu á daginn að áttu við rök að styðjast, svo sem eins og andláti manna, en hann hafði þá séð svip þeirra bregða fyrir. Mér er því eðlilegt að líta á það sem sjálfsagðan hlut að fólk viti af ýmsu í kringum sig sem ekki er öllum gefið að sjá. Hitt er sjaldgæfara að fólk tjái sig í Ríkisútvarpinu um jarðdverga, álfa og fleira sem nauðsynlegt sé að hafa samvinnu við til þess að atvinnureksturinn gangi upp. Um þetta spjölluðu þær Guðrún og Hraunsnefshúsfreyjan eins og ekkert væri eðlilegra.

Guðrún Jónsdóttir hefur haft umsjón með laufskálaþáttum undanfarin ár og hef ég hlýtt á þá marga. Hún hefur haft einstakt lag á því að laða fram eðlilegar samræður og virðist jafnan hafa áhuga á viðmælendum sínum. Ég hef ekki fyrr heyrt hana gera samsetta þætti eins og útvarpað er í morgun.

Hlustendur Rásar 1 myndu vafalítið fagna fleiri þáttum frá þessum prýðilega dagskrárgerðarmanni.

Ég ákvað að hringja til hennar eða senda henni tölvupóst til þess að þakka fyrir þennan skemmtilega þátt. Þá fór í verra. Á borgarnessvæðinu eru 5 Guðrúnar Jónsdætur og alls eru þær 250 á Íslandi. Ekki nennti ég að fletta gegnum allan listann, en ég þóttist vita að ég fyndi þá réttu ef ég liti eftir kennitölunni. Ég held nefnilega að ég hafi hitt hana þegar hún var unglingur hjá afa sínum og ömmu, en þau urðu góðkunningjar mínir eftir Eyjagosið.

Skerðingar örorkulífeyris lífeyrissjóðanna

Undanfarnar tæpar tvær vikur hef ég verið á ferðalagi ásamt fjölskyldunni og ekki fylgst grannt með fjölmiðlum. Þó fór ekki hjá því að sumt bærist mér að eyrum, enda tengdist ég a.m.k. einu máli, sem fjallað var um í fjölmiðlum.

Annað mál, sem ég varð var við, voru skerðingar lífeyrissjóðanna á örorkulífeyri. Þessi ósköp byrjuðu í fyrra og tók Öryrkjabandalagið allfast á því máli. Var haldinn fundur með forráðamönnum lífeyrissjóðanna og Garðar Sverrisson, fyrrum formaður bandalagsins, fenginn til liðs við okkur, enda er hann þessum málum kunnugastur.

Þegar Halldór Ásgrímsson tók við formennsku Framsóknarflokksins fyrir rúmum áratug hélt hann snjalla ræðu. Þar kom m.a. fram að stjórnvöld stærðu sig af því lífeyrissjóðakerfi sem Íslendingar byggju við og myndi smám saman létta á elli- og örorkuþætti almannatrygginganna sem gerði það að verkum að hagur þeirra, sem hefðu ekki áunnið sér réttindi í lífeyrissjóðum, myndi batna vegna vaxandi getu almannatryggingakerfisins að sinna þessum hópi. Svona skildi ég a.m.k. ræðuna og ýmsir fleiri. Svo virðist sem sumum hafi virst þetta tálsýn?

Nú hefur öryrkjum fjölgað talsvert að undanförnu og hefur það lent misjafnlega á hinum ýmsu lífeyrissjóðum. Meðalaldur þjóðarinnar hefur einnig hækkað og hefur það aðallega valdið ákveðnum vandræðum.

Flestir, sem fá einhvern lífeyri greiddan úr lífeyrissjóðum, eru einnig með lífeyri frá Tryggingastofnun ríkisins. Þeir eru tiltölulega fáir sem njóta það hárra eftirlauna eða lífeyrisgreiðslna að allur lífeyrir frá TR skerðist. Þeir öryrkjar, sem fara einna verst út úr skerðingum lífeyrissjóðanna um þessar mundir, fá lágar greiðslur úr lífeyrissjóðum en hafa notið hækkana frá Tryggingastofnun ríkisins. Á fundi Öryrkjabandalags Íslands sem haldinn var með forsvarsmönnum lífeyrissjóðanna 9. ágúst síðastliðinn var bent á að óeðlilegt yrði að telja að eðlilegar hækkanir tryggingabóta kæmu niður á lífeyri frá sjóðunum.

Öryrkjabandalag Íslands virðist hafa verið afar vanbúið þeirri umræðu sem nú dynur yfir þjóðfélagið og fréttamenn virðast hafa haft einstakt lag á að kynna sér illa þær ástæður sem eru rót núverandi vanda. En hitt stendur eftir að skerðingaárátta íslenska almannatryggingakerfisins, sem sumir segja að rekja megi til aðila vinnumarkaðarins, heldur öryrkjum í fátæktargildru og enginn virðist hafa raunverulegan áhuga á að losa þá úr henni.

Knýjandi nauðsyn ber til að vitræn umræða fari fram um þessi mál og að henni þurfa að koma fulltrúar lífeyrissjóðanna, stjórnvalda og ekki síst lífeyrisþega. Án þátttöku hinna síðast nefndu verður enginn árangur.

Ekkert um okkur án okkar!