Senn líður að jólum.

Dagskrá Rásar 1 hófst með jólalagi í morgun, "Nóttin var sú ágæt ein".

Við hjónin hlustum á Rás eitt á morgnana. Við kveikjum á útvarpstækinu upp úr kl. hálfsjö þegar við setjumst að morgunverði. Þá dynur oftast á eyrum okkar eitthvert poppöskur, en Ríkisútvarpið tímir ekki lengur að rjúfa sameiginlega útsendingu beggja rása fyr en með veðurfregnum kl. 06:45. Vænlegra væri þó að breyta um tónlist um það leyti sem fleistir skreiðast á fætur á morgnana og leika eitthvað bitastæðara en öskurpopp.

Í morgun voru veðurfregnirnar á sínum stað og síðan morgunbænin. Á eftir bæninni lék tæknimaðurinn, sem var á vakt, hið alkunna lag Sigvalda Kaldalóns, "Nóttin var sú ágæt ein". Við hjónin vorum sammála um að þetta væri jólalag og minnti þetta okkur á eftirfarandi sögu:

Einhvern tíma eftir miðja síðustu öld, þegar Guðmundur Jónsson, óperusöngvari, var orðinn framkvæmdastjóri Ríkisútvarpsins, vildi svo til daginn eftir þrettándann að það vantaði morgunbæn. Magnaravörðurinn hringdi til Guðmundar sem baðan að taka bara einhverja gamla bæn. Magnaravörðurinn gerði það. Þetta var þá bæn sem séra Jakob Jónsson hafði lesið inn á band og hófst þannig: "Senn líður að jólum".

Ennþá að leita mér að atvinnu

Um daginn tók ég mig til og sótti um stöðu upplýsingafulltrúa hjá Umhverfisstofnun. Undanfarinn mánuð lenti ég í þremur viðtölum vegna starfsins og voru þau hin ánægjulegustu. Var mér tjáð að um starfið hefðu sótt 20 manns, 11 fóru í annað viðtal og fjórir í það þriðja.

Í dag komu síðan úrslitin. Ég er vissulega ánægður með að hafa komist þó þetta langt, en betur má ef duga skal. Atvinnuleitin heldur því áfram.

Nú er úti regn og rok

Í morgun brá ég mér út á Eiðistorg, sem ekki er í frásögur færandi. Þegar ég gáði til veðurs helliriigndi. Dró ég því fram regnbuxur og kápu og klæddist þessum fatnaði.

Það fylgir rigningunni að menn þurfa að draga hött yfir höfuðið og það gerði ég. Slíkir hettir hafa þann ókost að ekki er hægt að hlusta jafngrannt eftir umhverfi sínu og nauðsyn krefur. Ég þekki þetta svæði hins vegar sæmilega svo að þetta kom ekki að sök.

Fremur fátt manna var á Eiðistorgi og að þessu sinni voru fáir bílar uppi á gangstéttinni, ef nokkur. Einn skagaði dálítið inn á stéttina. Víða við Eiðistorgið eru sérstakar hindranir til þess gerðar að bifreiðastjórar leggi ekki rennireiðum sínum á gangstéttirnar sjálfar. Þessar hindranir geta verið stórhættulegar, uggi menn ekki að sér. Fólk hefur fótbrotnað og dottið illilega um þær.

Skyldu bílstjórar gera sér grein fyrir þeim óþægindum, sem þeir valda samborgurum sínum þegar þeir troða bílum sínum upp á gangstéttir þótt nógu mörg bílastæði séu allt um kring? Svo virðist sem Íslendingar, a.m.k. sumir herjir, séu býsna sporlatir. Þá er í meira lagi undarlegt að lögreglan, sem hefur haft bækistöðvar sínar við Eiðistorgið árum saman, skuli aldrei gera neinar ráðstafanir gagnvart bifreiðum sem er jafnvel lagt svo kirfilega upp á gangstéttina fyrir fran verslunarmiðstöðina að ekki verður komist hjá því að víkja út á akbrautina.

Ég lauk erindum mínu á Eiðistorgi og hélt síðan heim á leið gegn rokinu og rigningunni. Þegar heim kom streymdi ylurinn brátt um líkamann, blóðrásin jókst og almenn sælutilfinning seitlaði um allan kroppinn. Ég hafði hreinlega gleymt því hvað það getur verið yndislegt að rölta um í rigningu og roki, í hlýjum skjólfatnaði.

Gengishrapið, strætó o.fl.

Í gærkvöld hringdi til mín kunningi minn og falaðist eftir upplýsingum um viðskiptaumhverfið í Kína. Vísaði ég honum á Geir Sigurðsson, háskólakennara á Akureyri sem er mun færari en ég að veita slíkar upplýsingar. ´Þessi ágæti kunningi minn stundar nú nám við Háskólann í Reykjavík og barst talið að gengissiginu undanfarið eins og svo oft áður. Ræddum við m.a. þá staðreynd að talsvert var keypt af skuldabréfum í íslenskum krónum enda eru bankavextir hærri hér en á flestum byggðum bólum á jörðinni. Er því ekki nema eðlilegt að erlendir fjárfestar horfi hingað til lands þegar ávaxta skal fé sitt. Þetta hækkar auðvitað gengi krónunnar. En þegar atlagan hófst að gjaldmiðlinum varð fátt um varnir enda þjóðin fámenn og markaðurinn lítill sem getur varið íslensku krónuna. Verður enda fátt um varnir þegar saman fara ófyrirleitni og rógburður.

Ýmsir bjuggust við því að vöruverð lækkaði meira við þessa gengishækkun en raunin varð. Hins vegar búast nú flestir við því að vöruverðið hækki nú í kjölfar gengissigsins sem er í raun ekkert annað en gengisfelling, einungis með formerkum frjálsræðis en ekki handafls stjórnvalda eins og í gamla daga. Nú er það handafl hinna sterku sem ræður og stjórnvöld standa máttvana hjá.

Í dag vann ég að samsetningu hljóðmyndar af máltöku barns og þurfti að leita mér fanga í viðamiklu hljóðritasafni heimilisins. Er nú sennilega komin einhver mynd á þetta hjá mér. Eftir hádegi brá ég mér af bæ og hélt með strætisvagni upp í Hamrahlíð 17. Ég hef ekki farið einn í strætó svo að árum skiptir. Nú er nýtt leiðarkerfi komið til skjalanna og lék mér forvitni á að vita hvernig það reyndist. Það er skemmst frá því að segja að vagninn var aðeins tveimur mínútum of seinn og mér gekk áfallalaust að komast upp í Hamrahlíð. Ég bað bifreiðastjórann að láta mig vita þegar við kæmum á vettvang og gerði hann þeim viðvart, sem tók við á Hlemmi.

Á meðan strætisvagninn bar mig áleiðis varð mér enn og aftur hugsað til þess að fyrir mörgum áratugum kölluðu strætisvagnastjórar upp biðstöðvar. Nú er það ekki lengur gert og veldur það mér og fleirum vissu óöryggi. Hvenær skyldi líða að því að kallbúnaður einhvers konar verði settur í bílana? Neyðist maður kannski til þess að fá sér talandi GPS-tæki, stimpla inn í það leiðirnar sem maður fer með strætó og láta síðan tækið um að segja frá því hvað leiðinni líði?

Strætisvagnar eru þægileg og skemmtileg farartæki. Nú geta menn skoðað hentugustu vagnana með ráðgjafanum á heimasíðu Straeto áður en lagt er af stað að heiman. Ráðgjafinn er þó ekki óskeikull en býsna notadrjúgur. Á Strætu heiður skilinn fyrir þessa góðu viðbót við þjónustuna. En miklu væri nú skemmtilegra að ferðast með strætisvagni ef farþegar væru fleiri og samræður fjörugar eins og sundum varð hér á árum áður.

Það kætti mitt unga hjarta í dag, að golan var hlý þegar ég kom út. Skyldi vera komið vor?