Bloggað á nútímaíslensku

Ég er að hafa áhyggjur af því hvernig málið er að breytast og ég get víst lítið gert til að hamla gegn þessum breytingum.

Ég var að skrifa dálítið um þessar breytingar um daginn og nú er ég að hafa áhyggjur af því að lítil börn eru ekki að skilja það sem ég er að segja. Ég er að halda að það sé vegna þess að ég er stundum að nota sagnbeygingar. En kannski á ég bara að nota nafnhátt allra sagna nema sagnarinnar að vera.

Við hjónin vorum ekki búin að fara til Vestmannaeyja í 5 ár. Um daginn vorum við að ákveða að gera eitthvað í málinu og á endanum vorum við bara að fara þangað öll fjölskyldan hér um bil. Við vorum að fara með Herjólfi á föstudagskvöld og vorum að dveljast í Eyjum fram á miðjan sunnudag en þá vorum við að fara aftur í land.

Það var (verður ekki komist hjá þátíðinni) dálítið merkilegt að fara inn í Dal og liggja þar undir fuglakvakinu. Þá var hljóðheimur bernskunnar að koma aftur til mín og ég var aðmuna hvernig allt var að hljóma þegar ég var lítill. Að öðru leyti er ekkert að segja sérstakt um dvölina nema við vorum að skemmta okkur vel og vorum að hjóla dálítið um eyjuna.

Hvernig tókst mér til? Svona ætla ég aldrei að skrifa framar!