Samtal frá starfsmanni Vodafones

Í dag hringdi til mín stúlka frá vodafone til þess að segja mér að loksins hefðu tæknimenn fyrirtækisins áttað sig á af hverju öll vandræði mín vegna síma og nets hefðu stafað. Vandinn lægi hjá Orkuveitu Reykjavíkur og ljósleiðaranum.

Ég sagði henni að hringingin hefði borist of seint, ég hefði sagt upp áskriftinni hjá þeim og hygðist segja upp ljósleiðaranum. Við hjónin vildum ekki vera tilraunadýr um óákveðinn tíma með öllum þeim óþægindum sem því fylgja: fólk nær ekki sambandi hingað nema úr ákveðnum símanúmerum og netið dettur úr sambandi á álagstímum.

Stúlkan varð ákaflega aum og sagði að sér þætti þetta afar leitt. Það væri aumt, eins og hún orðaði það, að fá hverja hringinguna á fætur annarri um sama efni. Ég sagðist skilja það. Vafalaust væru ýmsir æstir en ég forðaðist það enda væri þetta starfsfólki Vodafones ekki að kenna. Ég minntist ekki á í góðsemi minni að pilturinn sem kom hingað að tengja netið um ljósleiðarann lagði leiðslur um íbúðina enda var hann fenginn til þess á vegum Mömmu. Hann festi þær upp með föndurlími sem er nú löngu þornað og verðum við að grípa til einhverra ráðstafana til þess að festa snúrurnar aftur. Þetta er meiri frágangurinn og Mömmu (ekki minni mömmu) til skammar.

Orkuveitan hefur prangað inn á okkur Seltirninga vöru sem er ekki tilbúin til nokunar. Þetta gerði fyrirtækið líka þegar það hugðist selja aðgang að internetinu um raflagnir. Það var nú meiri vitleysan og furða hvað margir entust lengi í þeirri þjónustu.

Ég legg til að Seltirningar bindist samtökum um að segja upp ljósleiðaratengingunni. Hægt er að fá jafnhraðvirkar og öruggari tengingar eftir öðrum leiðum.

Ef einkafyrirtæki hegðaði sér eins og Orkuveita Reykjavíkur hefur gert væri það löngu skaðabótaskylt. Kannski er eina leiðin sem fær er sú að einkavæða fyrirtækið svo að það fari að haga sér almennilega í almennum samskiptum við fólk.

Orkuveitumenn, hættið að selja fólki gagnadreifingu en beinið kröftunum að rafurmagni og vatni.

Liðnar ánægjustundir sumarsins

Í kvöld kvaddi ég samstarfsfólk mitt á Morgunblaðinu, en ég var ráðinn þangað sem blaðamaður í sumar um þriggja mánaða skeið.

Af ásettu ráði hef ég ekki skrifað um starf mitt hjá Morgunblaðinu í sumar, ekki vegna þess að mér hafi ekki liðið vel þar, heldur hins, að ég taldi óþægilegt stöðu minnar vegna að fjalla um vinnustaðinn. En nú, þegar störfum mínum er lokið þar í bili a.m.k. langar mig að reifa nokkuð starfsandann og fleira.

Mér fannst þegar ég hóf þar störf, sem ég væri að byrja að nýju á vinnumarkaðinum. Væntingarnar voru miklar og ég held að þeir Moggamenn hafi ekki verið alveg vissir í sinni sök gagnvart mér.

Það tók dálítinn tíma að læra á ritstjórnarkerfið og á endanum gat ég framið allar aðgerðir aðrar en að tengja myndir við skjöl. Ég er þó viss um að við hefðum fundið út úr því með dálítilli vinnu. En þetta gekk sem sagt upp að flestu eða öllu leyti. Ég fór og tók viðtöl við ýmsa og skrifaði greinar og smápistla. Ég skrifaði myndatexta, leitaði að myndum til notkunar við greinar um erlend efni og vann heimildargreinar upp úr tímaritum sem ég skimaði inn og af netinu. Ég kynntist allt öðrum og mannlegri stjórnunarháttum en ég hef áður þekkt. Hjálpsemi og samvinna var til fyrirmyndar og starfsandinn á sunnudagsblaðinu hreint frábær.

Ég held að þetta sé í fyrsta sinn sem blindur einstaklingur vinnur á dagblaði hér á landi. Erlendis er það ekki óþekkt að blint fólk starfi við blaðamennsku. Reyndar hefur það haslað sér völl á flestum sviðum fjölmiðlunar, blaðamennsku, við útvarp og sjónvarp. Hér hefur ekki mikið farið fyrir slíku enda þjóðin fámenn. Ég veit ekki til þess að nokkur blindur maður hafi verið fastráðinn við Ríkisútvarpið eða aðrar útvarps- og sjónvarpsstöðvar þótt þær væru kjörinn vettvangur fyrir þá úr þessum hópi sem hafa áhuga á slíkum störfum.

Morgunblaðið sýndi framsýni þegar ég var ráðinn. Fyrirgefið þótt ég segi þetta, en svona er það nú. Þessi fjölmiðill varð sá fyrsti til þess að ráða blint fólk til starfa um einhvern tíma allar götur síðan Ríkisútvarpið hratt af stað Eyjapistli forðum.

Ég vona að fleiri míniir líkar fylgi á eftir hjá íslenskum fjölmiðlum. Þá væri vel.

Eftir helgi hefst spennandi atvinnuleit sem ber vonandi árangur í fyllingu tímans.