Kompás Stöðvar tvö og Hrafnaþing ÍNN

Ég vissi ekki að á stafrænu endurvarpi Símans næði ég Stöð tvö. En í kvöld rakst ég á vel gerðan þátt um íslensku útrásina. Þar var snilldarlega tekið á ýmsum hlutum, margt rifjað upp og skemmtilega fléttað saman. Helsti hlutdrægir þóttu mér þó þáttargerðarmennirnir og var augljóst að þeir höfðu hina mestu skömm á flestum útrásarvíkinganna og vart að ósekju.

Ingvi Hrafn Jónsson hafði auglýst Hrafnaþingið sitt og Jón Ásgeir og hlustaði ég því næst á það. Mér þótti hann ná ásættnalegum árangri og leyfði hann Jóni að flytja mál sitt. Að því leyti stóð hann sig betur en Egill Helgason fyrir rúmri viku enda sagði Ingvi Hrafn mér að hann vildi komast hjá því að æsa viðmælendur sína upp..

Kannski ég hætti þessu bloggi bráðum og fái mér fjárfesti til þess að leyfa mér að stofna sjónvarpsstöð. Mig hefur jafnan langað til að vinna hjá sjónvarpi en aldrei fengið að spreyta mig. Þó er ég viss um að ég yrði orkuríkur sjónvarpsmaður og myndatökumennirnir fengju svo sannarlega að leika lausum hala.

Tungumálanámskeið duga ekki til

Íslenskir ráðamenn, sem tala erlend mál illa, eiga að nota túlka. Það er mun ódýrara en stutt tungumálanámskeið. Mannasiðir eru síðan annar hlutur.

Fræg er sagan um túlk Deng Xiaoping sem heyrði athugasemd Margrétar Thatchers sem sagði að Deng væri eins og uppþornuð múmía.

Hann þýddi þetta auðvitað og Deng svaraði því til að Margrét liti út eins og gömul ugla. Og það þýddi túlkur Margrétar fyrir hana.

Guðni Guðmundsson, rektor Menntaskólans í Reykjavík, ræddi eitt sinn um þann vanda sem ákveðinn ráðherra, íslenskur, hefði átt í vegna erlendra tungumála. Taldi hann honum það til gildis að hann skyldi ráða sér túlk.

Kannski ástandið væri betra ef Davíð hefði látið túlk tala fyrir sig á Bloomberg.

Vill senda ráðamenn á tungumálanámskeið

Engin svör frá forstjóra Vinnumálastofnunar

Hinn 12. sept. sl. sendi ég Gissuri Péturssyni, forstjóra Vinnumálastofnunar, bréf um ýmsa hnökra á aðgengi að eyðublöðum stofnunarinar og heimasíðunnar. Skemmst er frá því að segja að enn hefur ekkert svar borist.

Þess vegna sendi ég honum annað bréf í dag.

Ágæti Gissur Pétursson.

Ég sendi þér tölvupóst 12. fyrra mánaðar vegna óaðgengilegra eyðublaða á heimasíðu Vinnumálastofnunar og nokkurra hnökra á heimasíðu.

Þar sem mér hefur enn ekki borist svar við spurningum mínum leyfi ég mér að senda þér afrit bréfsins.

Ég sendi afrit formanni Blindrafélagsins og Öryrkjabandalagi Íslands.

Nú þegar harðnar á dalnum hjá fólki ríður á að aðgengi að heimasíðu stofnunarinnar sé í lagi.

Virðingarfyllst,

Arnþór Helgason
*****************************************************
Arnþór Helgason,
Tjarnarbóli 14,
170 Seltjarnarnesi.
Símar: 5611703, 8973766
Netfang: [e-mail]
Pistlar: http://arnthor.helgason.blog.is

Þjóðfélagsleg einangrun fatlaðs fólks og fjárreiður samtaka fatlaðra í öldurótinu

Einhvern tíma hét ég sjálfum mér því að hætta að skrifa um málefni fatlaðra. En þar sem skeggið er skyldast hökunni verður víst ekki hjá því komist að drepa niður panna.

Auðvitað er rétt og skylt að samtök fatlaðra álykt um eigin mál. Þau geta hins vegar ekki skirrst við að taka þátt í þjóðfélagsumræðunni. Rætt er um að samtök aldraðra hafi fjallað um áhrif kreppunnar. Ekkert því um líkt heyrist frá samtökum fatlaðra. Það er eins og þau séu gersamlega áhugalaus um þennan vanda. Þá heyrist ekkert um hvernig fjárreiðum Öryrkjabandalagsins og hússjóðs þess hafi reitt af í þeim ósköpum sem dunið hafa yfir íslenskar fjármálastofnanir. ´'Á sínum tíma var vörslu fjármuna bandalagsins háttað þannig að ekki ætti að vera hætta á ferðum svo fremi sem ekki hafi verið brugðið út af þeirri braut sem mörkuð var. Reynist svo vera er það í sjálfu sér stórfrétt. Þá mætti t.d. spyrja hvort ekki væri ástæða til þess að setja einhvern, sem stóð að fjárvörslu bandalagsins á sínum tíma, inn í bankaráð nýrra banka.

Brýnt er að kjarabarátta fatlaðs fólks sé sett í samhengi á hverjum tíma, en nokkuð skortir á að slíkt sé gert. Reynsla liðinna ára hefur því miður sýnt að fatlað fólk á vinnumarkaði fer einna verst út úr kreppu, þegar hún dynur yfir. Þanni var þetta á 10. áratugnum og aftur gerðist þetta í upphafi þessarar aldar þegar íslenskt efnahagslíf tók örlitla dífu. Að þessu þarf nú sérstaklega að hyggja og beina því til atvinnuveitenda að þeir hugi sérstaklega að þessum þáttum. Fatlaður einstaklingur getur verið fullvinnufær og skilað góðu starfi á tilteknu sviði. En það er ekki víst að hann sé jafngjaldgengur öðrum í almennri atvinnuleit.

Veljum íslenskt og hnattvæðingin

Um helgina var skorað á Íslendinga að velja íslenskt. Rifjaði þetta upp þá tíma sem voru hér á landi áður en Ísland gekk í Fríverslunarsamtök Evrópu, EFTA og farið var að opna fyrir viðskipti við útlönd. Þá var íslensk framleiðsla á ýmsum sviðum í blóma. Framleidd voru teppi, net, húsgögn o.fl. sem of langt yrði upp að telja að ekki sé minnst á fataiðnaðinn.

Þegar kreppir að og skortir gjaldeyri er vart við öðru að búast en vöruúrval verði um skeið ekki hið sama og það var hér áður. Þá er viðbúið að stjórnvöld hvetji fólk til þess að kaupa fremur íslenskan varning en innfluttan.

Í BBC hefur að undanförnu verið fjallað um skelfilegar afleiðingar hnattvæðingarinnar í ýsum þróunarlöndum heims. Þær birtast m.a. í því að innlendir framleiðendur hafa ekki getað keppt við erlendan innflutning - og það jafnvel frá Evrópusambandinu sem greiðir niður verð landbúnaðarafurða. Minna má á að varað var við að gefa íslenska fiskibáta til landa Austur-síu sem urðu fyrir miklu tjóni í hamförunum sem urðu í kjölfar jarðskjálftans á jóladag fyrir nokkrum árum, því að um leið yrði innlendur iðnaður lagúr í rúst.

Snemma í vor var í þættinum Samfélagið í nærmynd fjallað um að nú væri íslenski verkamaðurinn að deyja út. Væri það ekki undarlegt því að mikið væri flutt inn af innlendu vinnuafli. Þá borgaði sig ekki lengur að framleiða ýmislegt innanlands sem hægt væri að fá með miklu hagstæðara verði utanlands.

Vonandi eru Íslendingar ekki svo skyni skroppnir að þeir kunni ekki lengur til verka þegar þeir þurfa í ríkara mæli en áður að fara að framleiða í sig og á.