Anna Kristinsdóttir verði næsti mannréttindastjóri

Áðan var send út fréttatilkynning frá skrifstofu borgarstjóra þess efnis að lagt verði til að Anna Kristinsdóttir verði ráðin mannréttindastjóri. Við Anna eigum það m.a. sameiginlegt að hafa bæði gengið úr Framsóknarflokknum.

Fréttatilkynningin fer hér á eftir en þar eru rækilega tíundaðir kostir Önnu. Einnig er þess getið að einungis 6 af rúmlega 20 umsækjendum hafi verið boðaðir í viðtal.

4. júlí 2008

Lagt til að Anna Kristinsdóttir verði ráðin mannréttindastjóri Reykjavíkurborgar

Að tillögu ráðgjafanefndar verður lagt til á næsta fundi borgarráðs að Anna Kristinsdóttir, stjórnmálafræðingur og fyrrverandi borgarfulltrúi, verði ráðin mannréttindastjóri Reykjavíkurborgar. Alls sóttu 23 einstaklingar um embættið. Ráðgjafanefnd um ráðninguna boðaði sex af umsækjendunum í viðtöl. Það er samdóma álit nefndarinnar sem fór yfir umsóknir og tók viðtölin að Anna Kristinsdóttir fullnægi best þeim kröfum sem gerðar eru samkvæmt auglýsingu um starf mannréttindastjóra.

Anna hefur aflað sér víðtækrar reynslu og þekkingar á sviði jafnréttis- og mannréttindamála, bæði sem borgarfulltrúi í Reykjavík og sem þátttakandi í frjálsum félagasamtökum. Hún sat í jafnréttisnefnd Reykjavíkurborgar árin 1998 – 2002, í Jafnréttisráði frá 2004 – 2007 og í Svæðisráði málefna fatlaðra í Reykjavík frá 2003.

Anna hefur á undanförnum árum starfað með frjálsum félagasamtökum þar sem mannréttindi hafa skipað stóran sess, meðal annars verið í Landsstjórn/Framkvæmdaráði Þroskahjálpar frá 2001 og formaður foreldrasamtaka fatlaðra frá 2001-2004.

Hún á að baki stjórnunarreynslu, meðal annars sem skrifstofustjóri. Hún stýrði og var formaður Íþrótta- og tómstundaráðs árin 2002 – 2006, formaður Framkvæmdaráðs frá 2005 – 2006 og formaður hinna ýmsu nefnda á vegum Reykjavíkurborgar svo sem Bláfjallanefndar, Þjóðhátíðarnefndar og Afreksmannasjóðs Reykjavíkur.

Eftir að hún lauk störfum sem borgarfulltrúi, tók hún að sér verkefnastjórn Alþjóðaleika ungmenna árin 2006 – 2007. Hún hefur auk þess gegnt fjölda trúnaðarstarfa, svo sem í Áfengis- og vímuvarnarráði frá 2004, í stjórn Félagsbústaða 2006 – 2007, í landsstjórn Neytendasamtakanna frá 2002 – 2004, í stjórn Heimilis og skóla frá 2006 – 2008, í stjórn Evrópusamtakanna frá 2007 og verið formaður íbúasamtaka Bústaðahverfis frá 2007.

Anna lauk BA - gráðu í stjórnmálafræði frá Háskóla Íslands árið 2006. Hún vinnur nú að lokaritgerð í meistaranámi í opinberri stjórnsýslu frá HÍ.

Maki Önnu er Gunnar Örn Harðarson, framkvæmdastjóri, og eiga þau þrjú börn.

Frekari upplýsingar veitir Anna Kristinsdóttir í síma 861 2705.

Nýr mannréttindastjóri Reykjavíkur ráðinn

Þá er komið bréf frá skrifstofu borgarstjóra um að ráðið hafi verið í stöðu mannréttindafulltrúa. Ekki var greint frá því hver var ráðinn.

Ég óskaði eftir upplýsingum um þann sem ráðinn var, rökum fyrir ráðningunni og ástæðum þess að ég var ekki boðaður í viðtal.

Eitthvað er að hjá útlendingastofnun

Eftir alla umræðuna um mannréttindabrot annarra þjóða sem orðið hefur að undanförnu á síðum bloggara og dagblaða hér á landi fer ekki hjá því að sá grunur læðist að mönnum að eitthvað sé að hjá útlendingastofnun. Rök talsmann hennar um að mál Pauls Ramsesar og konu hans sé erfitt viðureignar, fá vart staðist.

Konan hafði atvinnuleyfi í Svíþjóð. Eiginmaðurinn hafði kynnst Íslendingum vegna samstarfs um hjálparverkefni í Kenía. Hann leitaði því hingað þegar svarf að eftir kosningarnar og hélt að hann fengi pólitískt hæli hér. Hvar er nú norrænt samstarf? Hvar er nú bræðrahugurinn í garð þeirra sem við teljum okkur vera að aðstoða?

Íslendingum er einhvern veginn fyrirmunað að búa til þannig embættismannakerfi að það vinni fyrir fólkið. Fólk rekst hvarvetna á veggi. Það verður að fara hingað og þangað til þess að leita réttar síns. Enginn bendir þér á rétt þinn. Þetta er eins og verstu sögurnar sem heyrðust frá Ráðstjórnarríkjunum á síðustu öld.

Það læðist að mér sá grunur að því minna sem þjóðfélagið er þeim mun flóknara verði það á sumum sviðum.

Ég hef sjálfur örlitla reynslu af útlendingastofnun. Ég reyndi ásamt félögum mínum að liðsinna erlendri konu, sem stödd var hér á landi vegna menningarverkefnis. Aldrei tókst að hafa tala af þeim starfsmanni útlendingastofnunar sem sá um mál konunnar og aldrei lét stofnunin svo lítið að svara tölvupósti.

Þessi kona varð fyrir hinu sama og Páll Ramses. Bréf frá stofnuninni bárust henni ekki og allt í einu var hún orðin eins konar sakamaður.

Yfirmaður dómsmála í landinu hlýtur eftir allar ábendingarnar sem honum hljóta að hafa borist að láta rannsaka hvar pottur er brotinn hjá stofnuninni. Eitthvað er að.