Hrokafyllsta smáþjóðin

Í gærkvöld barst mér tölvupóstur frá Dr. Emil Bóassyni þar sem hann bendir á athyglisvert blogg um afstöðu Íslendinga til eigin vandamála.

Höfundur bloggsins vitnar þar í viðtal við Jóhönnu Sigurðardóttur í Financial Times frá 7. ágúst síðastliðnum. Þar neitar hún því að Íslendingar haldi að Hollendingar og Bretar hafi gert samsæri gegn þeim í Ice-save-málinu en segir að þjóðin berjist nú harðri baráttu við afleiðingar bankahrunsins sem hafi haft í för með sér ýmis efnahagsleg vandamál.

Höfundur bloggsins telur ákveðins tvískinungs gæta í málflutningi Jóhöðnu. Íslendingar virðist ekki mjög gagnrýnir á þátt sinn í því hvernig fór heldur vilji gjarnan kenna reglum Evrópusambandsins, flóknum flækjusjóðum og ýmsu öðru um það hvernig fór. Jafnframt telja þeir sig hafa verðskuldað þá velgengni sem þeir áttu að fagna á meðan allt lék í lyndi.

Höfundur segist jafnframt ekki efast um að Hollendingar og Bretar hafi beitt Íslendinga þrýstingi í Ice-save-málinu sem hafi einnig gert málið enn verra viðureignar á vettvangi Alþingis. Eftir að hafa lesið viðtalið við Jóhönnu segist höfundur bloggsins skilja þau ummæli Henrys Kissingers um Íslendinga að þeir séu hrokafyllsta smáþjóð sem hann hafi komist í tæri við.

Sjálfum hefur mér fundist afstaða stjórnarandstöðunnar í Icesave-málinu minna óþægilega á afstöðu fólks sem hefur brennt allar brýr að baki sér vegna óreglu eða annarra ástæðna. Þá ver það iðulega sjálft sig með hroka og yfirlæti. Þetta gera mýsnar líka. Takist manni að bjarga mús úr klóm kattarins launar hún einatt lífgjöfina með því að bíta bjargbætt sinn í lófann.

Bloggið má sjá hér:

http://drezner.foreignpolicy.com/posts/2009/08/15/icelands_conspiracy_complex