Jákvæð viðbrögð ríkisskattstjóra - aðgengilegt vefsvæði

Fyrir skömmu birti ég bréf til Skúla Eggerts Þórðarsonar, ríkisskattstjóra, þar sem ég amaðist við því að ekki væri hægt að nota skjálesara til þess að standa skil á staðgreiðslu skatta.

Hinn 10. þessa mánaðar fékk ég bréf frá Einari Val Kristinssyni, starfsmanni embættisins, þar sem greint var frá því að tilteknar breytingar hefðu verið gerðar á vefsvæðinu og væru þær ekki endanlegar.

Í kvöld gengum við hjónin úr skugga um að vefsvæðið sé aðgengilegt og reynist nú engum vandkvæmum bundið að standa skil á opinberum gjöldum. Er sem fargi af mér létt og mér ekki boðlegt framar að vanrækja að greiða opinber gjöld mín.

Ég hef þegar svarað bréfi Einars Vals og beðist afsökunar á að ef til vill hafi ég farið fram úr sjálfum mér, en af einhverjum ástæðum áttaði ég mig ekki á þeim breytingum sem gerðar höfðu verið.

Ríkisskattstjóra ber lof fyrir allskjót viðbrögð í þesu máli.

Íslendingar eins og lýs milli tveggja nagla

Í Viðskiptablaðinu í dag er athyglisverð grein eftir Magnús Halldórsson um lágt verð sem álfyrirtækin greiða Landsvirkjun fyrir raforkunotkun. Þar kemur fram að verðið sé um 30 Bandaríkjadalir fyrir hverja megavattsstund. Til samanburðar er nefnt að Norsk Hydro greiði um 53 dollara eða 76% hærra verð. Í greininni er einnig fjallað um að umhverfisskattar hafi farið vaxandi í löndum umhverfis okkur og raforkuverðið hafi þannig hækkað.

Þegar ríkisstjórnin leitar nú leiða til þess að afla fjár til ríkisútgjaldanna m.a. með umhverfissköttum, virðist allt fara á annan endann því að níðast eigi á stórfyrirtækjunum. Fjárfestar eru sagðir doka við og ýmislegt er sagt í uppnámi.

Ef til vill höfum við Íslendingar þjáðst af einhverri ímyndunarveiki undanfarna áratugi. Á yfirborðinu þykjumst við gera góða samninga við erlend fyrirtæki en undir niðri vita flestir að við höfum selt raforkuna ódýrt og almenningur ber skaðann. Þekkt er að ónefndur iðnaðarráðherra handsalaði væntanlegum fjárfestum ákveðið raforkuver vegna álvers sem átti að reisa en var aldrey byggt þrátt fyrir vændanlega, ódýra orku. Stjórnmálamenn sem greindu frá þessu þorðu hins vegar ekki að standa við þessa sögusögn opinberlega af ótta við það heiftaræði sem runnið gæti á ráðherrann sem var þekktur fyrir að leggja andstæðinga sína í einleti.

Það er einkennilegt að fylgjast með stjórnarandstöðunni um þessar mundir. Bjarni Benediktsson talar um brjálæðislegar tillögur í skattamálum og Tryggvi Þór Herbertsson vill úttekt Seðlabankans á áhrifum skattahækkana á heimilin í landinu. Á sama tíma vilja flestir landsmenn sem styrkast velferðarkerfi, en Sjálfstæðisflokkurinn, sem eyðilagði kerfi almannatrygginga á 10. áratugnum, má ekki heyra aukna skatta nefnda en kemur ekki með nein önnur ráð. Á meðan stjórnvöld velta fyrir sér hvernig hlífa megi þeim sem minnstar tekjur notar formaður Sjálfstæðisflokksins svo sterk lýsingarorð að erfitt verður fyrir hann að beita íslenskri tungu í stjórnmálaumræðum svo að mark verði á tekið.

Með leik sínum og athöfum virðist stjórnarandstaðan og þá einkum Sjálfstæðisflokkurinn reka hvern naglann á fætur öðrum í líkkistu íslenska velferðarkerfisins. Umræðan smitar út frá sér og vantrú fjárfesta eykst á Íslendingum. Heilar sendinefndir hafa jafnvel hætt við að koma hingað til lands vegna þeirra frétta sem berast af umræðunni hér á landi.

Ábyrgð stjónvalda er mikil og ekki skal úr henni dregið. Ábyrgð stjórnarandstöðunnar ekki minni og mættu sumir flokksformenn hafa það hugfast. Vonandi sér almenningur til þess að líkkistunaglar stjórnarandstöðunnar verði dregnir úr timbrinu og notaðir í eitthvað þarfara.

Lambnrúturinn sem söng í Ríkisútvarpið

Hljóðmyndin sem hér er birt nýtur sín best í góðum heyrnartólum. Hún er í 128 bita upplausn. Panta má hljóðrit í betri gæðum hjá framleiðanda.

Þegar við hjónin litum við að Hala í Suðursveit í sumar að skoða Þórbergssetrið bar fyrir augu ungan dreng með hund og voru þeir félagar eitthvað að sýsla við lambhrút sem var í stekk ásamt gamalá nokkurri. Mig langaði að vita deili á þessum hópi og fékk eftirfarandi svar frá Þorbjörgu á Hala:

“Þetta er hann Þorkell, hann er heimagangur á Hala, fæddist í þennan heim síðastliðið vor og móðir hans dó skömmu síðar, ekki tókst að finna handa honum fósturmóður svo að hann var settur í þennan heimasmíðaða stekk ásamt geldri gamalá sem bar ekki til hans neinar móðurtilfinningar. Þar var honum gefin mjólk á pela fram eftir sumri og gerðist hann mannelskur mjög og jarmaði gjarnan til að fá athygli fólks og kalla eftir mjólk í maga.

Rokkó, hundurinn á Hala og hann voru bestu vinir og Kristinn eigandi Rokkós fór daglega á skemmtigöngu með þá félaga, maður sá gjarnan til þeirra á gangi í halarófu hér um túnin, fremstur Kristinn, síðan Rokkó og Þorkell rak lestina. Þorkeli var síðan sleppt í hagann ásamt geldu fósturmömmunni í byrjun ágúst. Þá var hann orðinn svo ágengur að hann festi sig alltaf í rimlunum á grindunum og til að bjarga sálarheill hans var ákveðið að gefa þeim frelsi en koma þeim frá mannabyggð til að hann héldi ekki uppteknum hætti að halda að hann væri mannabarn eða við mannfólkið sauðkindur með móðurhjarta líkt og lambær í haga. Farið var með hann til fjalla og fylgdust þau áfram að geldærin og Þorkell og ekki annað að sjá en þau væru frelsiun fegin svo og því að eiga þess nú kost að njóta fjölbreyttara fæðuúrvals að eigin vali. En alltaf þegar Fjölnir bóndi á Hala fer um haga þar sem Þorkell heldur sig lítur hann upp og jarmar eða kemur til hans, en lætur sér svo lynda að vera orðinn frjáls og sjálfstæður eftir skamma stund og heldur áfram að bíta. Þorkell fer ekki í sláturhúsið, hann er nú komin í hús á Hala, ekki líklegur kynbótagripur og mátti því ekki lengur vera frjáls innan um allar sætu gimbrarnar sem bitu í kringum hann á túninu á Hala. Úr því hefðu getað orðið of alvarleg ástarævintýri með ófyrirsjáanlegum afleiðingum.

Ævisaga hans verður því ekki öll skráð að þessu sinni, en hver veit nema síðar meir komist hann betur á spjöld sögunnar.”

Svona er nú mannfólkið afskiptasamt. Vonandi er útvarpstæki í fjárhúsinu hjá Þorkatli, lambhrút svo að hann geti hlustað á sjálfan sig jarma og fara með þjóðlagið um gimbilinn sem grét við stekkinn.

Njótið vel.

Hljóðmyndin sem hér er birt nýtur sín best í góðum heyrnartólum. Hún er í 128 bita upplausn. Panta má hljóðrit í betri gæðum hjá framleiðanda.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Gimbillinn sem grét við stekkinn