Víkingur Heiðar og Dan Rank - snilldarflutningur

Ég hef ekki farið leynt með þá skoðun mína að Víkingur Heiðar Ólafsson sé einn minna uppáhaldshljóðfæraleikara, pilturinn sem Atli Heimur sagði að hefði aldrei verið efnilegur heldur snillingur.

Í dag sendi Ríkisútvarpið út hljóðritun frá tónleikum píanóleikaranna Víkings Heiðars Ólafssonar og Ran Danks í Tíbrá, tónleikaröð Salarins 9. janúar sl. Á efnisskrá voru: Kontrapunktur nr. 1 úr Fúgulistinni BWV 1080 eftir Johann Sebastian Bach.

Sónata í D-dúr K. 381 eftir Wolfgang Amadeus Mozart.

Lindaraja eftir Claude Debussy.

La Valse eftir Maurice Ravel.

Paganini tilbrigði eftir Witold Lutoslawskíj.

Fjögur lög úr Norður-Múlasýslu eftir Snorra Sigfús Birgisson.

Libertango eftir Astor Piazzolla.

Forleikurinn að Leðurblökunni eftir Johann Strauss.

Umsjón: Una Margrét Jónsdóttir.

Tónleikana má finna á slóðinni

http://dagskra.ruv.is/ras1/4517132/2010/02/14/

Túlkun þeirra félaga á verkunum var einstök og lífsgleðin lýsti sér greinilega. Þetta hljóðrit er eitt hinna miklu meistaraverka sem Ríkisútvarpið hefur skilað hustendum sínum og gott til þess að vita að hægt verði að hlusta á það á vefnum næstu vikurnar.

Gerpla er ekki Fóstbræðra saga

Gerpla er snilldarsýning á allan hátt. Umgerð leikmyndarinnar er einföld og táknræn, textinn skilar sér með ágætum og leikhópnum tekst prýðilega að koma meginefni sögunnar til skila - svo vel að fólk þarf ekki að hafa lesið Gerplu áður en það sér leikritið.

Einn óánægðan leihúsgest hitti ég þó í gærkvöld og þótti honum hlutur þeirra fóstbræðra fremur háðulegur. Vel að merkja hafði þessi fjölmenntaði maður ekki lesið Gerplu.

Þar skilur á milli feigs og ófeigs. Gerpla er hvorki Fóstbræðra saga ókunns höfundar né Ólafs saga helga. Gerpla er snörp ádeila á ofbeldi og gerir fremur lítið úr hetjudýrkun enda sagði Halldór Laxness frá því sjálfur hver áhrif samtímans hefðu verið.

Gerpla er samt óður til tryggðarinnar. Þó er undir hælinn lagt hvort sú ást sem maður ber í brjósti til alls sem honum er kærast eigi að verða til þess að hann kasti öllu frá sér og leggi líf sitt í sölurnar til þess að hefna þess er hallaðist. Afraksturinn verður alger ósigur.

Djúp og danskra vopna

Dags hríðar spor svíða.

Ætli þessi endir síðustu vísu Þormóðar Kolbrúnarskálds sé ekki niðurstaða þessara hugleiðinga.