Nýtt samsteypuveldi í fæðingu?

Þjóðin virðist vera einhuga um að vera á móti þrennu: inngöngu í Evrópusambandið, Icesafelausninni sem samþykkt var á Alþingi um áramótin og þeirri ákvörðun Spánarsniglabankans að afhenda eigendum 1998 fyrirtækin sín aftur.

Um daginn hitti ég endurskoðanda nokkurn sem hefur aðstoðað ýmsa fjárfesta í samningum við bankana. Sagði hann mér að hugmyndir væru uppi um að skipta ýmsum stórfyrirtækjum í smærri einingar og setja þau þannig á markað. Vandinn væri hins vegar sá að lítið væri um fé á markaðinum og fáir sem gætu keypt.

Verði tugir milljarða afskrifaðir vegna Haga og annarra skuldugra fyrirtækja og einstaklinga fer ekki hjá því að menn spyrji hvort það sé jafn þjóðhagslega hagkvæmt og að standa fyrir meiri aðstoð við almenning vegna bifreiða- og íbúðakaupa. Sé það svo að tiltekinn einstaklingur geti keypt 10% í Högum hljóta þeir fjármunir einnig að hafa getað nýst til þess að greiða óreiðuskuldir Baugs eða hluta þeirra.

Í raun er siðferðilega rangt af Finni Sveinbjörnssyni og félögum að færa tilteknum einstaklingi 10% hut á silfurfati. Setja hefði fyrirtækin í útboð hver og eitt og brjóta þannig á bak aftur þá einokunarstöðu sem samsteypa þessi hefur náð á fjölmiðla- og matvörumarkaði. Afl samsteypunnar er svo mikið að hún getur í raun ráðið lífi eða dauða sumra fjölmiðla hér á landi.

Aríonbanki virðist vera orðinn leiksoppur í ljótu valdatafli sem aldrei hefði átt að hejfa.

Aríónbanki virðist leita óþægilega líkra leiða og beitt var í Austur-Evrópu þegar gæðingum fyrri valdhafa voru afhent ríkisfyrirtæki á silfurfati, eins og Vilhjálmur Bjarnason benti á.

Ríki hafa liðið undir log og fyrirtæki einnig. Í því umróti sem nú ríkir í íslensku samfélagi er einungis eðlilegt að ný fyrirtæki rísi og um það hefðu bankarnir geta haft forgöngu.

Leynimakkið, pukrið, klíkuskapurinn, kunningja- vina- og frændsemistengsl eru enn söm við sig hér á landi.

Í Spegli Ríkisútvarpsins í kvöld var greint frá afglöpum starfsmanna Glitnis vegna fjárfestingatilburða erledis þar sem gríðarlegir fjármunir fóru bókstaflega forgörðum. Í ljós kom að starfsmenn bankans kunnu lítið fyrir sér um alþjóðlegar fjárfestingar og greiddu jafnvel spænskum verktökum milljónir Evra út í hönd án þess að fyrir lægju neinar tryggingar. Skyldu starfsmenn Aríonbanka vera hæfari til þess að byggja upp íslenskt efnahagslíf?

Ís-land - fjölbreytileiki og gæði í fyrirrúmi

Í fyrradag bárust þau tíðindi að ný ísbúð hefði verið opnuð í Suðurveri í Reykjavík. Við hjónin vorum á ferðinni í gær og Hringur Árnason, sonarsonur á 16. ári, 183 sentimetrar á hæð, var með okkur.

Þar sem leiðin lá framhjá Suðurveri var sjálfsagt að líta þarna við enda ég í stjórn Alþjóða rjómaísgæðarannsóknarstofnunarinnar og félagi í Maoíska ísklúbbnum. Auk þess - og það skiptir mestu máli - erum við Elín og Hringur áhugafólk um góðan ís.

Þegar inn í ísbúðina kom gaf á að líta. Kjörís og ýmsar tegundir af rjómaís frá Holtseli. Fleiri ístegundir voru þarna, þar á meðal jógúrt- og skyrís.

Holtselsísinn er rjómaís og mun dýrari en kjörísinn. En gæðin vega svo sannarlega upp á móti verðinu. Ísinn var hreint og beint unaðslegur. Áferðin er svo mjúk að hann (ísinn) gælir við munnholið.

Frumrannsóknir benda til að framleiðslan sé nær óaðfinnanleg. Helst mættu þeir Holtselsbændur draga ögn úr sykri.

Ís-landi veitir kona forstöðu og svo er einnig um aðra ísbúð sem mig minnir að sé á Rauðalæk. Þjónustu þeirra beggja einkennir alúð og áhugi á starfinu.

Nú hlýtur það verkefni að bíða Maoíska ísklúbbsins að halda stjórnarfund og kanna gæði íssins. Verður vonandi hægt að hrinda því í framkvæmd þegar Emil Bóasson tyllir næst fæti sínum á íslenska grund.