Arnþór Helgason

Því miður, skakkt númer - útvarpsleikrit í 5 þáttum

Miklu er nú útvarpað af gömlu og misgóðu efni á Rás eitt í Ríkisútvarpinu. Þar á meðal er framhaldsleikritið, „Því miður, skakkt númer“ sem Flosi Ólafsson leikstýrði og bjó til flutings í útvarp árið 1958.

Helga Valtýsdóttir leikur forríka, fársjúka, gerspillta og taugaveiklaða konu sem á mann af fátæku foreldri. Hún verður áskynja um að fremja eigi morð en veit ekki hvar og reynir árangurslaust að hafa uppi á manninum sínum í síma.

Þótt persónusköpunin sé nauðaómerkileg og söguþráðurinn enn verri er þó eitthvað skemmtilegt við að heyra þetta gamla leikrit, sem útvarpað þegar ég var 6 ára. Það er athyglisvert að hlusta eftir gömlu brellunum og þeim aðföngum sem Flosi þurfti að notast við. Sem dæmi má nefna atriðið þegar aðalpersónan, sem þá var 10 árum yngri en þegar leikurinn gerist, hitti í fyrsta sinn tilvonandi eiginmanninn. Hún vélaði hann frá vinkonu sinni með því að sýna honum nýja sportbílinn. Útvarpið er blindur miðill og á ekki annarra kosta völ en sýna hlustendum bílinn með hljóðum. Já, stór og fokdýr, amerískur sportbíll. Ætli hann hafi ekki verið 8, 12 eða 16 gata tryllitæki? En í hljóðritinu er þetta afgam all, ískrandi og skröltandi skrjóður. Leikritinu var útvarpað 1958 og Guð má vita hvaða árgerð var á hljómplötunni sem Flosi notaði.

Ég hvet alla málsmetandi útvarpshlustendur til þess að setjast við útvarpstækin á fimmtudagskvöldum kl. 22:25 í sumar og hlusta á þetta fáránlega skemmtilega leikrit þar sem persónurnar eru svo víðsfjarri því sem okkur dreymir um en þó svo nærri því sem ýmsa hefur langað að verða, þ.e. ríkir en ekki ríkir og sjúkir.

Flosi Ólafsson var skemmtilegur og Íslendingar urðu fátækari en þeir voru þegar hann féll frá. Vonandi sér Ríkisútvarpið ástæðu til að útvarpa fleiri leikritum sem hann stýrði. Sum þeirra voru meistaralega vel gerð miðað við þær aðstæður sem honum og leikurum ásamt tæknimönnum voru búnar og enginn gerði betri áramótaskaup en hann.

Vítaverð vinnubrögð forseta bæjarstjórnar

Það er greinilegt að fulltrúi VG í bæjarstjórn Mosfellsbæjar er engu meiri lýðræðissinni en verstu einveldissinnarnir í Sjálfstæðisflokknum, enda skammt öfganna á milli.

Fundir bæjarstjórna eru haldnir í heyrandahljóði og því vafasamt að heimilt sé að koma í veg fyrir að þeir séu hljóðritaðir. Árið 1986 urðu miklar deilur milli félagsmálaráðs Seltjarnarness og bæjarstjórnar vegna hækkunar leikskólagjalda. Óskaði undirritaður eftir að fá að hljóðrita umræður um málið á bæjarstjórnarfundi og veitti varaforseti bæjarstjórnar, Guðrún Katrín Þorbergsdóttir, fúslega leyfið. Ekki hafði náðst í forseta bæjarstjórnar.

Þegar sást að mundaður var hljóðnemi á fundinum gerði forseti bæjarstjórnar hé á fundi og spurði beint hvort Arnþór Helgason væri að hljóðrita fundinn og var því svarað játandi.

Héldu svo umræður áfram en eitthvert fum varð á bæjarstjórnarforsetanum. Að lokum gerði han að nýju hlé á fundinum og vísaði Arnþóri Helgasyni af fundi, léti hann ekki af því að hljóðrita. Slökkti hann á hljóðritanum og hélt á dyr. Nokkurt hark varð vegna þessa máls.

Í framhaldi þessa máls kærði ég fraferði forsetans fyrir félagsmálaráðuneytinu og var kveðinn upp úrskurður þess efnis að óheimilt væri að meina fólki hljóðritanir á fundum.

Íbúahreyfing Mosfellsbæjar a hiklaust að kæra framferði forseta bæjarstjóra Mosfellsbæjar og þeir, sem unna lýðræðinu í Mosfellsbæ og víðar, ættu e.t.v. að hugsa sig um tvisvar áður en VG fær atkvæði þeirra í næstu kosningum.