Er Sjálfstæðisflokkurinn með óhæfan leiðtoga?

Ég hef iðulega gaman af að lesa viðtöl og pistla Kolbrúnar Bergþórsdóttur í Morgunblaðinu enda ratast henni oft satt á munn.

Í dag birtir hún einkarskondinn pistil um Steingrím J. Sigfússon og ráðlausa leiðtoga Sjálfstæðisflokksins (túlkun undirritaðs).

Þar sem pistillinn er lipurlega ritaður og ýmislegt má lesa milli línanna leyfi ég mér að birta hann hér.

"Kristján Þór Júlíusson, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, er örugglega flesta daga sanngjarn maður, eins og íhaldsmenn eru mjög gjarnan. En stjórnmálamenn telja sig stundum ekki hafa efni á sanngirni. Flokkshagsmunir banna þeim slíkan lúxus. Þetta verðum við hin að umbera, enda hafa góðmennska og sanngirni ekki komið nokkrum manni áfram í pólitík, ekki einu sinni Jóhönnu Sigurðardóttur.

Kristján Þór ritar grein í Morgunblaðinu síðastliðinn þriðjudag undir yfirskriftinni Þreyttur maður verður að víkja. Þar er að finna harkalega gagnrýni á sprækasta mann ríkisstjórnarinnar, Steingrím J. Sigfússon, manninn sem stendur vaktina öllum stundum meðan samráðherrar hans í ríkisstjórn fela sig í ráðuneytum sínum og mæta helst ekki í fjölmiðla af ótta við að fá óþægilegar spurningar.

Steingrímur sagði á dögunum að hann væri orðinn þreyttur á því kjaftæði að ríkisstjórnin gerði ekkert fyrir fólkið í landinu. Kristján Þór grípur þessi orð fjármálaráðherrans og snýr út úr þeim á allan hátt.

Niðurstaða hans er að Steingrímur sé úrræðalaus og svo þreyttur að hann sé sjálfum sér og öðrum til ama, og eigi því að víkja. Nú ætti öllum sæmilega sanngjörnum mönnum að vera ljóst að Steingrímur J. Sigfússon var ekki að niðurlotum kominn þegar hann sagðist vera orðinn þreyttur á kjaftæðinu um aðgerðarleysi ríkisstjórnarinnar. Hann var að verja á afdráttarlausan hátt verk ríkisstjórnarinnar.

Þar sem Kristján Þór er dyggur sjálfstæðismaður á hann að skilja að ákveðni er góður eiginleiki í fari formanns stjórnmálaflokks. Sjálfstæðismenn hafa alla jafna lagt mikið upp úr slíkum eiginleika. Þeir vita að formaður stjórnmálaflokks á að svara fyrir sig af

röggsemi og jafnvel berja í borðið ef því er að skipta.

Ekki er langt síðan Sjálfstæðisflokkurinn átti líkan leiðtoga þótt hann eigi hann ekki nú. Ítrekað hefur komið fram í skoðanakönnunum að Steingrímur J. Sigfússon nýtur meira trausts meðal þjóðarinnar en aðrir stjórnmálamenn. Það er ekkert undarlegt að sjálfstæðismönnum svíði það að færasti stjórnmálamaður sem nú er starfandi skuli vera sósíalisti og í flokki sem er á móti atvinnuuppbyggingu, hagvexti og stóriðju, svo einungis sé fátt eitt nefnt af því sem kemur upp í hugann þegar Vinstri-grænir eiga í hlut. Það væri ólíkt skemmtilegra fyrir sjálfstæðismenn (og hægri krata) að sjá öfluga forystu í stjórnmálaleiðtoga sem styður atvinnuuppbyggingu, hefur hæfilega ást á fjármagninu, trúir á einstaklingsframtakið og lítur ekki á stóriðju sem aukabúgrein djöfulsins.

Eini mótleikur sjálfstæðismanna gegn hinum óþreytta Steingrími J. er að tefla fram þrautseigum leiðtoga með ótvíræða forystuhæfileika."

[e-mail]

Athugasemdir

[Flosi Kristjánsson, 18.3.2010 kl. 13:34]

Kolbrún hittir naglann á höfuðið. OUCH!!

[Jenný Stefanía Jensdóttir, 19.3.2010 kl. 01:28]

Ég hef einnig iðulega gaman af "freudískum" mismælum:

"Í dag birtir hún einkarskondinn pistil um Steingrím J. Pistilsson "

[Eygló, 19.3.2010 kl. 02:55]

Fjandi er hún góð. Miklu betri penni en rödd.