Óreiða eða fjárglæfrar

Yfirlýsing stjórnar Glitnis um síðustu atburði er með ólíkindum og minnir mig á atvik sem gerðist árið 1970. Þótt ólíku sé saman að jafna, lítilli verslun á norðanverðu Íslandi og stórveldinu Glitni er líkindin ótrúleg.

Sumarið 1970 var mér boðið starf sölumanns hjá Ásbirni Ólafssyni og gekk það vonum framar. Þá var erfitt efnahagsástand og margir kaupmenn urðu gjaldþrota.

Dag nokkurn hringdi kaupmaður norðan úr landi. Þorsteinn Már er líka Norðlendingur. Pantaði kaupmaður þessi meira af vörum en ég átti að venjast og varð ég, 18 ára unglingurinn, stórhrifinn af því að hann vildi eiga þessi viðskipti við mig.

Þegar pöntunin hafði verið tekin til á lagernum og barst upp á skrifstofu urðu viðbrögðin snögg. Haft var samband við mig og mér tjáð að þegar smáverslanir gerðu svona gríðarlegar pantanir væri eitthvað að. Þessi kaupmaður skuldaði nú þegar hjá fyrirtækinu og ástæða pöntunarinnar væri greinilega sú að hann ætlaði að tryggja sig þegar til nauðarsamninga kæmi.

Bréf stjórnar Glitnis til Fjármálaeftirlitsins virðist mér sama eðlis. Það átti að láta ríkið greiða hlutaféð inn í bankann áður en sannleikurinn kæmi í ljós.

Þessi vinnubrögð eru ekki til fyrirmyndar. Og Fjármálaeftirlitið brást hart við.