Ekki sitja allir við sama borð

Bloggfærsla Kristins Jóns Bjarnasonar vakti athygli mína en þar kemur fram að Vodafone bjóði ekki textavarp um ljósleiðarann. Það rýrir gildi sjónvarps fyrir heyrnarlausa.

Nefskatturinn fyrir Ríkisútvarpið nýtur mikillar andstöðu almennings þótt þetta sé í raun eina leiðin til þess að fjármagna myndarlegan rekstur útvarps og sjónvarps hér á landi. Það nær hins vegar ekki nokkurri átt að gjaldið renni í Ríkissjóðsem síðan skammti Ríkisútvarpinu skít úr hnefa með þjónustusamningi.

Sumir úr hópi blindra og heyrnarlausra hafa bent á að þessir hópar sitji ekki við sama borð og aðrir þegnar þessa lands. Heyrnarlaust fólk hlustar ekki á útvarp og blint fólk horfir ekki á sjónvarp. Ásrún Hauksdóttir, hjúkrunarkona, sem er hugmyndarík, stakk upp á því við undirritaðan að menntamálaráðherra og þingheimur allur léti þekja sjónvarpsskjái sína með svartri filmi til þess að athuga hver viðbrigðin yrðu. Ætli þingheimur kærði sig þá um að þurfa að greiða jafnháan nefskatt og þeir, sem njóta allra gæðanna?

Athugasemdir

[Helga Guðrún Eiríksdóttir, 12.12.2008 kl. 17:31]

Sæll, Arnþór. Mig langar að segja þér frá því að þar sem ég bý (nálægt Nottingham í Englandi) læra börnin, líka þau heyrandi, táknmál frá því að þau byrja í leikskóla. Öll lög eru sungin á táknmáli með og börnin alast upp við þetta sem tungumál. Enda gætu þau núna (mín er níu ára) rætt saman á táknmáli án þess að við foreldrarnir skildum þau. Reynar notaði ég tækifærið og lét hana kenna mér táknin svona nokkurn veginn jafnóðum.

Þetta vildi ég sjá gert í íslensku skólakerfi.

Mbk.

[Björgvin R. Leifsson, 12.12.2008 kl. 21:53]

Bíddu nú við, á skatturinn ekki að renna beint til RÚV?