Arnþór Helgason

Krummi krunkar ekki fyrir hvern sem er

Að undanförnu hafa nokkrir hrafnar farið mikinn í nágrenni við mig og látið öllum illum látum. Aðstæður leyfðu ekki að ég brygðist skjótlega við og hljóðritaði þá.

Í morgun fyrir birtingu setti ég hljóðnema út á svalir og tengdi mínum góða hljóðrita. Auðvitað hefur krummi ekkið látið á sér kræla.

Sömu sögu er að segja um fyrri viðskipti mín við hann. Ævinlega hefur hann þagnað þegar ég hef beint að honum hljóðnema. Annaðhvort er krummi feiminn eða heldur að hljóðneminn sé byssa.

Fyrstu samskipti okkar krumma voru ekki jákvæð. Við tvíburarnir lágum stundum úti á palli við heimili okkar í Vestmannaeyjum. Vorum við hafðir í hengirúmum þegar við vorum á öðru ári, en við fórum seint að ganga.

Eitt sinn gerðist það að taminn hrafn réðst að okkur. Við bárum víst fyrir okkur hendurnar og sköðuðumst ekki á augum.

Ég held að eðli krummans hljóti að vera fjölbreytilegt og hann upp til hópa skynsöm skepna. Hljóðin eru margvísleg og ólík eftir því hvað hann hefst að hverju sinni. Eitthvert ljótasta dýrahljóð sem ég hef heyrt hljóðritaði Magnús Bergsson. Þar réðst hrafn á þrastahreiður og má skynja illskuna í kvikindinu.

Öðru sinni fylgdumst við Elín með því þegar tveir hrafnar ætluðu að því er virtist að ræna skúmshreiður austur á Breiðamerkursandi, en við fórum þar um hjólandi. Það skipti engum togum að skúmurinn réðst að þeim og flúðu þeir sem vængir toguðu. Þá kom í þá hræðsluhljóð.

Flokkur: Bloggar | 12.1.2009 | 11:36 | Facebook