Ósannindi DV um Helga Benediktsson frá Vestmannaeyjum

Í brennidepli á dv.is er birt samantekt um Kjartan Gunnarsson, fyrrum framkvæmdastjóra Sjálfstæðisflokksins. Ljúka þar allir, sem til Kjartans þekkja, upp einum munni um það hvílíkur ágætis maður hann er. Kjartan þekkti ég í menntaskóla og fór jafnan vel á með okkur. Hefur svo verið síðan enda er hann hinn vænsti maður, hefur það sjálfsagt frá móður sinni.

Í samantekt DV kemur fram að Kjartan hafi verið getinn í Vestmannaeyjum en Gunnar Pálsson, faðir hans, sem Jónas frá Hriflu kallaði stórdómara, stjórnaði þá aðför að föður mínum vegna meintra auðgunarbrota og annars sem aldrei sannaðist, enda bar allur málareksturinn vott af þeim heiftarlegu pólitísku ofsóknum sem þá voru stundaðar á Íslandi. DV segir að Helgi þessi hafi gerst sekur um auðgunarbrot. Því sendi ég Reyni Traustasyni eftirfarandi bréf.

Sæll, Reynir. Ég las samantekt ykkar um Kjartan Gunnarsson, næstvaldamesta mann Íslands og tek undir flest sem sagt er um hann. Við vorum saman í menntaskóla og voru samskipti okkar jafnan góð. Hann vildi hins vegar aldrei segja mér hverra manna hann var og þótti mér það undarlegt þar til ég vissi hver faðir hans var og kem ég nú að meginefni þessa bréfs. Í samantekt ykkar er réttilega greint frá því að Kjartan hafi komið undir í Vestmannaeyjum þegar ofsóknir Sjálfstæðisflokksins gegn Helga Benediktssyni, útgerðar- og athafnamanni, stóðu sem hæst. DV heldur því fram að hann hafi gerst sekur um auðgunarbrot. Hið sanna er að aldrei tókst að sanna auðgunarbrot á Helga Benediktsson. Löngu síðar var hann dæmdur í Hæstarétti og sendur á Litlahraun. Sá dómur var mjög gagnrýndur á sínum tíma og hóf Helgi hungurverkfall þar. Hann var fluttur á sjúkrahús vorið 1961. Þar var hlynnt að honum og honum síðan sleppt. Helgi skrifaði um atburðina upp úr 1950 bækling sem kallast "Ég ákæri". Ég ráðlegg ykkur að kynna ykkur hann áður en þið farið fram með ósannar dylgjur um löngu látið fólk sem ber ekki hönd fyrir höfuð sér. Það sæmir þér hvorki sem ritstjóra né heiðvirðum blaðamanni að fara með svo staðlausa stafi sem þá sem orðin um auðgunarbrotið eru. Annað er að gerast sekur eða vera sakaður. Morgunblaðið fór mikinn á hendur Helga Benediktssyni á sínum tíma og lagði hann hreinlega í einelti. Í fyrsta sinn sem við Matthías Johannesen hittumst veturinn 2000 þakkaði ég honum fyrir að hafa birt opnugrein um föður minn í tilefni 100 ára afmælis hans. Svar Matthíasar var þetta: "Afstaða Morgunblaðsins til föður þíns er og verður ævarandi smánarblettur á blaðinu. En Arnþór, við erum menn framtíðarinnar og lifum ekki í fortíðinni." Þetta var drengilega mælt og naut ég þess m.a. að starfa sem blaðamaður hjá Morgunblaðinu síðastliðin tvö sumur. Ég vona að þú komir leiðréttingu á framfæri. Kveðja, Arnþór Helgason Benediktssonar og Guðrúnar Stefánsdóttur ***************************************************** Arnþór Helgason, Tjarnarbóli 14, 170 Seltjarnarnesi. Símar: 5611703, 8973766 Netfang: [e-mail] Pistlar: http://arnthor.helgason.blog.is

Athugasemdir

[Arnþór Helgason, 25.2.2009 kl. 16:49]

Eftirfarandi athugasemd barst frá blaðamanni DV og eru honum þökkuð viðbrögðn.

Sæll Arnþór,

Ég heiti Ingi F. Vilhjálmsson og er blaðamaður á DV. Ég

skrifaði greinina um Kjartan Gunnarsson sem þú vísaðir

til í tölvupósti til Reynis Traustasonar fyrr í dag.

Í greininni um Kjartan sem birtist í blaðinu hjá okkur á

föstudaginn skrifaði ég að Helgi hefði verið grunaður um

auðgunarbrot. Því miður fór önnur og eldri útgáfa af

greininni út á vefinn hjá okkur fyrr í dag þar sem sagt er

að hann hafi gerst sekur um auðgunarbrot. Það er

útgáfan sem þú vísar til. Ég er búinn að breyta greininni á

Bestu kveðjur, Ingi Vilhjálmsson

[Bjarni Kjartansson, 26.2.2009 kl. 11:39]

Þakka ljúfmannleg orð í garð Guðrúnar heitinnar frænku minnar.

Afar var kært með föður mínum Kjartani Jónssyni og Guðrúnu.  Það sést best á, að Kjatan Gunanrsson er skírður í höfuðið á pabba og svo er vottur um systkynaást þeirra að ég er skírðurí höfuðið á dr Bjarna Jónssyni á Landakoti, nafnjöf, sem ég hefi ekki getað staðið undir --en hugurinn var jafn.

SVo gerðist það, að hann Kjartan frændi eignaðist son.  Í skírnarveislu drengsins, kom fram, að fyrra nafnið sem honum var gefið Kjartan, er eftir pabba, enda hafi ætíð verið svo ljúft milli þeirra Guðrúnar og hans.  ÞEssa vildi Kjartan minnast með þessum ljúfa hætti og kenmur enn fram í þeirr gjörð hans afskaplega vel heppnað uppeldi og gott innræti hans. Hún amma mín Karitas var nú betri en engin í þeim efnum.

Hitt er jafnsatt, að Gunnar faðir Kjartans var innviðagóður maður og hjálpaði (án þess, að nafn hans kæmi fram við þau tækifæri, að gustukarvekin voru unnin) nafnlaust afar mörgum sem illa voru staddir.  Fleirri hafa notið en vita eða vilja vita. 

Sama kerfið er í fari Kajrtans míns, göfuglyndi og ljúfmennskan uppmáluð en vill hafa það í leyndum og fyrir sig.

Enn og aftur þakka ég þér falleg orð um Guðrúnu frænku.

Miðbæjaríhaldið