Síðustu augnablik Karítasar Jónsdóttur

Við hjónin lásum bækur Kristínar Maríu Baldursdóttur, Karítas án titils og Óreiða á striga. Þótt Karítas Jónsdóttir sé skáldsagnapersóna varð hún svo ljóslifandi í hugskoti mínu að ég saknaði hennar þegar hún hvarf í fjörunni vestur í Skálavík.

Næsta hljóðmynd sem ég útvarpa í þættinum Vítt og breitt um kl. 07:15 á fimmtudagsmorgun verður hugleiðing um síðustu augnablik Karítasar. Reynt er að líkja eftir síðustu skynjun hennar á þessari jörð þar til vitundin hvarf og þögnin umlukti hana.

Þeim sem hyggjast hlusta er eindregið ráðlagt að setja upp heyrnartól og njóta þannig hljóðverksins.

Starfsumsókn

Undanfarnar vikur hef ég sótt um tvö störf. Við fyrri umsókninni fékk ég ekkert svar, en seinni umsókninni var svarað. Um er að ræða svo kallað árangurstengt sölumannsstarf.

Greidd verður lágmarksgrygging á hverja unna klukkustund auk sölulauna. Miðað við að sæmilega gangi ættu tekjur mínar að aukast örlítið frá því sem nemur atvinnuleysisbótum.

Nokkrar líkur benda til að ég fái starfið. Viðræður mínar og sölustjórans gengu prýðilega og geri ég ráð fyrir að verða prófaður um eða eftir helgi. Þetta er eins og að hefja störf á vinnumarkaði að nýju sem alger byrjandi. Það er í samræmi við draum sem mig dreymdi fyrir fjórum árum.

Hvenær eru menn með eða á móti?

Samskipti mín við íslenska stjórnmálaflokka hafa verið með ýmsu móti og gæti ég sagt margar sögur af þeim.

Einun sinni barst bæjarstjórn Seltjarnarness beiðni um að heimila heræfingar á vatnsverndarsvæði höfuðborgarsvæðisins. Fulltrúar Bæjarmálafélags Seltjarnarness lögðu til að tilmælunum yrði hafnað en félagið átti þá þrjá fulltrúa í bæjarstjórn. Sjálfstæðisflokkurinn skipaði meirihluta með fjóra fulltrúa. Tillaga Bæjarmálafélagsins var samþykkt með þremur greiddum atkvæðum. Sjálfstæðismenn sátu hjá. Þegar einhver spurði fulltrúa þeirra hvers vegna hann hefði setið hjá svaraði hann því til að ástæðulaust væri að leyfa þessar æfingar vegna þeirrar mengunarhættu sem af þeim stafaði.

Nú endurtekur sagan sig í örlítið breyttri mynd. Þegar greidd voru atkvæði um icesave-málið á Alþingi í sumar sátu Sjálfstæðismenn hjá. Samt tala þeir um að vilji Alþingis hafi verið brotinn á bak aftur. Hvers vegna greiddu þeir ekki atkvæði með frumvarpinu um samninginn sem hafði þó tekið miklum breytingum vegna þeirra tilstilli, eftir því sem þeir hafa sagt?

Sjálfstæðisflokkurinn hefur í raun verið óvirkur í þessu máli og þvælst fyrir. Engar lausnir hafa komið fram, nær eingöngu gífuryrði og upphrópanir. Einna hæst bylur þó í leiðarahöfundi Morgunblaðsins sem ber þó meiri ábyrgð á því hvernig komið er en flestir aðrir (skoðun höfundar)

Atvinnuauglýsingar á mbl.is aðgengilegar að nýju

Í dag gluggaði ég í atvinnuauglýsingar á mbl.is, en eins og kom fram á þessum síðum fyrir nokkru voru þær orðnar óaðgengilegar þeim sem nýta skjálesara. Var því haft samband við Morgunblaðið og á þetta bent.

Ég hef heyrt að Blindrafélagið hafi ráðið Birki Rúnar Gunnarsson sem aðgengisfulltrúa og er það vel. Hverjum sem þessi lagfæring er að þakka er full ástæða til að þakka mbl.is fyrir skjót viðbrögð.

Mbl.is er fjölsóttasti vefmiðill landsins sem kunnugt er. Hann er jafnframt sá langaðgengilegasti. Þótt ýmislegt megi bæta á vefnum komast aðrir vefmiðlar samt ekki þangað með tærnar sem hann hefur hælana.

Hittir gamli seðlabankastjórinn naglann á höfuðið?

Hætt er við að flestir telji að fyrrum seðlabankastjóri hafi samið Reykjavíkurbréf Morgunblaðsins í dag. Það er beinskeytt árás á "spunameistara Samfylkingarinnar" og um leið kennsla í því hvað teljist eignir og í hverju sé hægt að taka veð.

Þegar upplýsingar um stöðu íslensku bankanna láku til almennings um miðjan júlí árið 2008 tók heimildamaður undirritaðs sérstaklega fram að veðlánasöfn (bein tilvitnun) íslensku bankanna væru talin óhæf því að á bak við þau væru nær engar eignir og þar sem þær væru fyrir hendi færi verðið lækkandi.

Það er rétt hjá gamla seðlabankastjóranum að sumir eiga eingöngu skuldir og yfirleitt teljast þær ekki arðbærar. En það virðast íslenskir bankamenn trauðla hafa vitað. Annars hefði væntanlega ekki farið sem fór.

Kolbrún gefur á kjaftinn

Morgunblaðið birtir í dag grein Kolbrúnar Bergþórsdóttur um íslenska stjórnmálamenn. Ræðir hún um óheilindi og sandkassaleik þeirra og nefnir þar einkum Framsóknar- og Sjálfstæðismenn auk þeirra sem áður tilheyrðu Borgarahreyfingunni. Telur hún Steingrím Sigfússon og Jóhönnu Sigurðardóttur á meðal þeirra sem vinna af heilindum.

Ögmundur Jónasson og félagar hans í stjórnarandstöðunni í Vinstri grænum fá vel útilátið kjaftshögg:

"Og þá er eftir að telja upp þann stjórnarandstöðuflokk sem er enn verri en þeir áðurnefndu og það er andófshreyfingin í Vinstri- grænum sem kennir sig óspart við samvisku sína. Þetta afl innan Vinstri-grænna er beinlínis að vinna gegn lausn brýnna mála og þar með gegn þjóðarhag.

Á tímum þegar þjóðin gerir kröfu til þess að stjórnmálamenn vinni saman, komist að samkomulagi og leysi úr stærstu vandamálunum sem við blasa kjósa stjórnmálamenn að halda áfram sandkassaleikjum og vera á móti lausnum bara vegna þess að þær komu ekki frá mönnum í „réttu“ liði. Menn geta komist upp með þannig leiki í góðæri og þá verður skaðinn ekki mikill. En á erfiðleikatímum verða slíkir sandkassaleikir hættulegir fyrir land og þjóð því þeir tefja afgreiðslu mikilvægra mála og koma þeim í enn verri farveg en fyrr.

Réttsýni biskups

Staða íslensku þjóðkirkjunnar er slík að prestum hennar er ætlað að axla meiri byrðar en almenningur getur yfirleitt risið undir. Þegar deilur verða um störf presta og líkur benda til að návist þeirra veki andúð mikils hluta safnaðarins er vandfundin lausn sem öllum líkar. Þá er óeðlilegt að prestur, sem á að vera mannasættir, gangi fram gegn yfirboðara sínum. Hegðun hans er þá ekki í samræmi við þau boðorð sem hann innrætir fermingarbörnum sínum.

Samkvæmt dómi Hæstaréttar er Gunnar Björnsson ekki sekur um þann glæp sem hann var sakaður um. Þess vegna gat biskup Íslands boðið honum annað og ekki síðra starf. Með því að hafna þessu boði liggur við að hann hafi fyrirgert rétti sínum til þjónustu innan kirkjunnar. Séra Gunnari, sem ég þekki af góðu einu, væri sæmra að lægja öldurnar í stað þess að ýfa sjóinn.

Vilja Óskar Hafstein áfram sem prest

Litla gula hænan

"Ekki ég," sagði litla gula hænan eins og frægt er orðið og enn halda Íslendingar sig við sama heygarðshornið. Sennilega eru uppeldisbókmenntir ekki jafnáhrifaríkar og sumir uppeldisfrömuðir halda.

Íslendingar hafa þráast við að kannast við ábyrgð sína í Icesave-málinu og í gær var flogið með 19 ára gamlan, írakskan pilt úr landi. Piltur þessi hefur verið á flótta frá 15 ára aldri. Faðir hans réð sig sem túlk hjá bandaríska innrásarhernum og var drepinn fyrir vikið. Síðan hefur pilturinn ásamt systkinum sínum leitað sér að griðastað. Íslendingar allra þjóða ráku hann af höndum sér sem hvern annan óbótamann.

Tveir ónefndir Íslendingar komu íslensku þjóðinni á lista yfir hinar staðföstu þjóðir m.a. í von um að Bandaríkjamenn héldu hernum hérlendis enn um sinn svo að Íslendingar gætu haldið áfram að þiggja ölmusur úr hendi þeirra. En bandarísk stjórnvöld sviku þessa vini sína enda hafa þeir aldrei haldið upp á fólk sem sýnir af sér undirlægjuhátt.

Íslendingar skilja ekki þá ábyrgð sem framferði þeirra gagnvart Írökum hefur bakað þeim. Í þessu máli virðast alþingismenn gersneiddir allri sómatilfinningu.

Vændi í Reykjavík, gömul saga en ekki ný

Ríkisútvarpið hafði eftir starfsmanni embættis ríkislögreglustjóra í fréttum kl. 16 að vændi á götum Reykjavík færðist nú í vöxt og flestar væru stúlkurnar af erlendum uppruna.

Því miður eru þetta ekki ný sannindi. Fyrir rúmum tveimur áratugum tók ég nokkrum sinnum á móti erlendum ferðamönnum og fylgdi þeim á Hótel Loftleiðir. Þar falbuðu íslenskar stúlkur erlendum gestum blíðu sína með svo áberandi hætti að ég komst ekki hjá að taka eftir því. Félaga mínum, sem var með mér, var einnig brugðið. Vændi virtist á þessum árum einnig stundað á Hótel Esju og urðu gestir okkar áþreifanlega varir við það.

Gamall maður, sem ég vann með á 8. áratugnum, greindi mér frá vændi á öðrum og þriðja tug 20. aldar sem þá var stundað í höfuðstaðnum svo að þessi smánarblettur hefur verið á íslenskum karlmönnum lengi.

Það er þyngra en tárum taki að Íslendingar séu á meðal skipuleggjenda þessarar starfsemi. Þrælahald virðist með öðrum orðum hafið hér á nýjan leik.

Sjálfstæðismenn sagðir á flótta undan réttvísinni

Í dag birtir DV harða gagnýrni þeirra Þórólfs Matthíassonar og Þorvalds Gylfasonar á nýjar tillögur þingmanna Sjálfstæðisflokksins í efnahagsmálum. Telur Þórólfur tillögurnar um skattlagningu á lífeyrisiðgjöld í reynd ekki skapa neinar nýjar tekjur og færir fyrir þeirri skoðun sinni ákveðin rök.

Þorvaldur gagnrýnir eða furðar sig á andstöðu sjálfstæðismanna við að eiga nokkurt samstarf við AGS og veltir fyrir sér hvort sjálfstæðismenn ætli að koma sér hjá rannsókn á þætti sínum í bankahruninu í fyrra.

Þá er einnig afar athyglisverð fréttaskýring Jóhanns Haukssonar á helmingaskiptum Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks á meðan þeir Halldór og Davíð réðu ríkjum og hvaða afleiðingar hún hafði. Er þar m.a. minnst á brottrekstur forstjóra, lög um að leggja niður starfsemi Efnahagsstofnunar sem þóknaðist ekki Davíð og sitthvað fleira. Einnig er greint frá "nótt hinna löngu bréfahnífa" og uppskiptum íslenska fjármálamarkaðarins.

DV virðist hafa tekið forystuna í gagnrýnni umfjöllun um íslensk efnahags- og stjórnmál á meðan svo lítur út sem Morgunblaðið hafi beðið alvarlegan álitshnekki.

Eftir hádegi reyndi ég árangurslaust að ná í áskriftadeild DV símleiðis. Ég gafst upp eftir langa bið. Ástandið þar á bæ var svipað því sem ríkti á áskriftadeild Morgunblaðsins daginn eftir að nýju ritstjórarnir tóku við. Ástæðan hefur þó líklega verið önnur. Eigendur Árvakurs geta samt glaðst því að stækkandi upplag DV þýðir meiri tekjur fyrir Landsprent.