Tölvustríðið og öryggi almennings

Í gær hugðist ég fara inn í heimabankann minn og færa fé af einum reikningi á annan. Að undanförnu hef ég notað til þess rafræn skilríki á debet-korti. Nú brá svo við að ég komst ekki inn í bankann með kortinu.

Þegar ég hafði samband við bankann var mér tjáð að eitthvað væri að í gagnagrunni hans og væru rafræn skilríki óvirk. Nú held ég að þessi debet-kort séu með einum eða öðrum hætti tengd kortafyrirtækjunum og þau hafa skorið upp herör gegn Wikileaks. Kortafyrirtækin eru þannig orðin handbendi Bandaríkjamanna og annarra sem telja sig eiga um sárt að binda vegna "skjalalekans".

Í heimsvæðingunni, sem fáir hafa farið varhluta af, verður hver öðrum háður og almenningur verður ofurseldur valdi stórfyrirtækja. Rafræn skilríki þóttu talsverð framför og ímyndaði ég mér að þau gætu opnað ýmsum hópum aðgang að þjónustuveitum sem annars voru lokaðar. Skjátlaðist mér? Verð ég ef til vill enn háðari duttlungum kortafyrirtækjanna með því að nota rafræn skilríki?

Baráttan um frelsi eða helsi

Á Rás tvö var athyglisvert viðtal í dag við Ólaf Sigurvinsson, stofnanda íslensk-svissneska tölvufyrirtækisins Datacell. Lýsti hann þeim þrýstingi og hótunum sem fyrirtæki hans er beitt til þess að úthýsa Wikileaks-síðunni. Vakti hann athygli á þeirri staðreynd að gögnunum, sem Wikilinks hefur birt, hefur verið komið fyrir hér og þar í veröldinni og því þurfi að ráðast að fleiri fyrirtækjum en Datacell.

Fyrir hlustendum laukst upp sú óþægilega staðreynd ao ýmis stórfyrirtæki, sem telja hagsmunum sínum ógnað, væntanlega vegna ógnana stjórnvalda, telja sig hafa aðstöðu til þess að kúga viðskiptavini sína til hlýðni og bandarísk yfirvöld ráða miklu um stöðu þessara fyrirtækja. Á Ólafi mátti þó skilja að hann hygðist ekki láta undan þrýsgingnum, enda gæti kúgunin snúist gegn stórfyrirtækjunum og svipt þau viðskiptum.

Um það leyti sem Stefán Jónsson, fyrrum fréttamaður og þingmaður, faðir Kára Stefánssonar, hóf að rita sína síðustu bók, "Að breyta fjalli", átti ég við hann eitthvert erindi. Eins og gerðist og gekk fórum við um víðan völl og sagði Stefán mér að nú heði sér verið fengin tölva til afnota. "Þetta er nú meira dýrðartækið," sagðihann. "Ef eitthvað verður til þess að hrinda ofríki auðvaldsins og bandarískra heimsvaldasinna (hann talaði sem sannur kommúnisti) þá verður það þessi tækni, þegar alþýðan fær beislað hana."

Skyldu þessi orð Stefáns vera í þann mund að rætast um þessar mundir? Hugsanlega á eftir að hrikta í innviðum ýmissa samfélaga vegna tölvutækninnar og þess að hún getur rofið svo gríðarlega einangrun um leið og hún getur einangrað þá sem ánetjast henni. Þá skiptir miklu hvernig tæknin verður nýtt.

Með hverjum mælti Sjálfstæðisflokkurinn til stjórnlagaþings?

Kvittur hefur gengið um það manna á meðal að stjórnmálaflokkar hafi reynt með einum eða öðrum hætti að ota sínum tota fyrir kosningarnar til stjórnlagaþings sem háðar voru 27. nóvember síðastliðinn.

Ritstjóra þessara síðna barst í dag afrit tölvupósts þar sem koma fram athyglisverðar upplýsingar um meint afskipti Sjálfstæðisflokksins af kosningum til stjórnlagaþingsins. Sagt er einnig að LÍÚ hafi sent út slíkan lista til félagsmanna sinna. En tölvuskeytið fer hér að neðan orðrétt.

„Þeir sem skráðir eru á póstlista Sjálfstæðisflokksins hafa í kvöld verið að fá tilbúinn lista sendan með nöfnum og númerum frambjóðenda til stjórnlagaþings sem eru „með hógværar skoðanir á breytingum stjórnarskrár.“ Eftir því sem kemur fram í póstsendingunni er listinn settur saman með það að markmiði að kynna frambjóðendur sem „sýna myndu skynsemi við framkvæmd þess stóra verkefnis sem framundan er á stjórnlagaþinginu.“ Frambjóðendalista hinna hógværu er síðan raðað eftir stafrófsröð og tekið fram að það sé kjósenda að raða upp lista byggðum á þessum nöfnum. „Kjörið er að prenta þetta blað út og taka með á kjörstað,“ segir að lokum en undir póstinn skrifar „áhugafólk um hógværar og skilvirkar breytingar á stjórnarskrá.“

Listinn sem sendur var út á alla á póstlista Sjálfstæðisflokksins í kvöld:

Brynjólfur Sveinn Ívarsson

Elías Blöndal Guðjónsson

Elías Theodórsson

Frosti Sigurjónsson

Garðar Ingvarsson

Gísli Kristjánsson

Grímur Sigurðsson

Guðbrandur Ólafsson

Guðmar Ragnar Stefánsson

Guðmundur B. Friðriksson

Gunnar Þórðarson

Halldór Jónsson

Inga Lind Karlsdóttir

Jón Axel Svavarsson

Karen Elísabet Halldórsdóttir

Lára Óskarsdóttir

Loftur Már Sigurðsson

Magnús Ingi Óskarsson

Magnús Thoroddsen

Ólafur Sigurðsson

Patricia Anna Þormar

Pawel Bartoszek

Sigurður Aðalsteinsson

Sigurlaug Anna Jóhannsdóttir

Skafti Harðarson

Vignir Bjarnason

Vilhjálmur Þ. Á. Vilhjálmsson

Þorsteinn Arnalds

Þorsteinn Hilmarsson

Þorvaldur Hrafn Yngvason“

Skertur réttur og kjör á krepputímum

Á tímum sem þeim, sem Íslendingar og fleiri þjóðir búa við um þessar mundir, reynir hver að bjarga sér sem best hann getur. Á það jafnt við um fyrirtæki sem einstaklinga. Ýmsir hafa ýjað að því að atvinnurekendur hafi sumir nýtt sér ástandið og ráðið til sín verktaka í ríkara mæli en áður, en réttur þeirra er takmarkaður.

Nýlega bárust spurnir af fyrirtæki nokkru sem er með sérstaka söludeild og eru þar flestir verktakar. Fyrirtækið ákvað að breyta verðskrá sinni. Leiddu breytingarnar til þess að kjör sölumanna (verktaka) skertust um þriðjung. Sagt er a sölumennirnir hafi ekki átt annarra kosta völ en að sætta sig við kjaraskerðinguna.