Dagur íslenskrar tónlistar

Í dag halda menn hátíðlegan dag íslenskrar tónlistar og minnast um leið Rúnars Júlíussonar. Um hann segi ég: Hann var samkvæmur sjálfum sér og gafst aldrei upp. Blessuð sé minning hans.

Ég var óþolinmóður og fór inn á mbl.is eftir miðnætti og sótti mér tónlist frá tonlist.is. En mér reyndist ógerlegt að átta mig á því hvernig ég ætti að þiggja tónlistargjöf Smekkleysu. Ef til vill getr einhver ráðið bót á fávisku minni og vankunnáttu.

Byltingarsjónvarp mbl.is

Mikið er oft gaman af sjónvarpi mbl.is. Það skyldi þó aldrei vera að Hörður Torfason yrði næsti forseti lýðveldisins?

Ríkisútvarpið og Árvakur eru í svipaðri stöðu. Stöð tvö og Bylgjan, sem núverandi framkvæmdastjóri Árvakurs átti þátt í að stofna, rýrðu hlut Ríkisútvarpsins og settu það í ærinn vanda enda er vart rúm fyrir tvo öfluga ljósvakafjölmiðla á Íslandi. Jón Ásgeir velgdi Árvakri undir uggum með því að ryðjast inn á markaðinn með ókeypis fréttablað

Stuðningsmenn Árvakurs og Ríkisútvarpsins ættu nú að snúa bökum saman og standa vörð um þessar merku stofnanir og leyfa Stöð tvö að engjast. Farið hefur fé betra.

Raddir fólksins hjá saksóknara

Ábyrgð og traust

Það kemur ekki á óvart að Jóhanna Sigurðardóttir skuli bera höfuð og herðar yfir aðra íslenska stjórnmálamenn þegar spurt er um traust almennings. Hún hefur ætíð verið sjálfri sér samkvæm og fylgt eigin sannfæringu.

Tölurnar sýna svo að ekki verður um villst að þjóðin treystir ekki sumum stjórnmálamönnum og styrkir það enn þá skoðun sem sett hefur verið fram að fjármála- og viðskiptaráðherra eigi að segja af sér ásamt seðlabankastjóra sem stóðu ekki vaktina.

Ég hef hvatt til þess að safnað verði undirskriftum á netinu eða útbúin heimasíða þar sem menn geti sent nokkrum einstaklingum bréf með áskorun um afsögn.

Hvenær skyldu ráðamenn þroskast svo að þeir læri hvað ábyrgð er?

Jóhanna nýtur mests trausts

Siðblinda - www.afsogn.is

Greinilegt er að skrif mín um skrýlslætin á Alþingi í gær hafa farið fyrir brjóstið á ýmsum og er það að vonum. Sjálfan hefur mig stundum langað til að ganga um með hlaupstýfða haglabyssu og beita henni gegn bílstjórum sem leggja upp á gangstéttar, fólki sem notar ekki skóhillur í búningsklefum, húseigendum sem nota gangstéttar fyrir trjágróður sinn, þingmönnum sem eru mér ósammála og hinu og öðru sem gerir mér gramt í geði og skaðar samborgara mína. En ég hef ekki látið það eftir mér því að mér hefur þótt líklegra að aðrar aðferðir skili meiri árangri.

Ég skil reiði fólks og vil gjarnan leggja þeim lið með einhverjum hætti sem vilja koma mótmælum sínum á framfæri.

Ég hef til dæmis velt fyrir mér hvers vegna enginn setji upp netsíðu þar sem skorað er á ráðherra fjármála og viðskipta að segja af sér. Það eitt út af fyrir sig væri talsverður árangur og í raun fyrsta skrefið í því uppgjöri sem verður að eiga sér stað hér á landi.

Þeir sem létu illa á Alþingi í gær og létu hendur skipta eru haldnir ákveðinni siðblindu engu síður en ráðamenn þessa lands. Það var t.d. ömurlegt í gær að sitja í Háskólabíói og hlusta á tvo hálaunamenn verkalýðshreyfingarinnar sem hafði hvorugum dottið í hug að lækka laun sín vegna þeirra erfiðu tíma sem nú ríða yfir. Annar þeirra hreykti sér af því að hafa lagt til að forystumenn tækju sér ekki hærri laun en fimmföld meðallaun hjá VR, sem eru 400.000 kr á mánuði. Þá var ekki síður dapurlegt að hlusta á viðskiptaráðherra sem algerlega fyrirmunað að skilja hugtakið ábyrgð.

Síðasta dæmið um siðblindu er síðan neitun skilanefnda bankanna um að neita skattrannsóknastjóra um gögn sem tengjast dótturfyrirtækjum á erlendri grundu. Greinilegt er að bíða á eftir lögum sem þvinga þær til þess.

Ég endurtek það sem sagt hefur verið á þessari síðu að nokkrir einstaklingar í opinberri þjónustu eiga tafarlaust að segja af sér. Þeir skulu nefndir hér í stafrófsröð:

Árni Mathiesen. Hann stóð ekki vaktina og lét fljóta sofandi að feigðarósi.

Baldur Guðlaugsson. Hann nýtti sér upplýsingar sem fram komu á fundi í Lundúnum og seldi hlutabréf sem hann átti. En sú tilviljun!

Björgvin Sigurðsson. Hann stóð ekki vaktina og lét fljóta sofandi að feigðarósi.

Davíð Oddsson. Ávirðingar hans eru margar: ósannindi í erlendum fjölmiðli, dylgjur á opinberum fundum, upplýsingaleynd í skjóli bankaleyndar auk þess sem hann stóð ekki vaktina og tók þátt í því að fleyta Íslandi að feigðarósi.

Stofni nú einhver netsíðuna www.afsogn.is og ekki skal standa á mér að senda mönnum áskorun um afsögn.

Ég hélt að Samfylkingin myndi reyna að siðvæða íslensk stjórnmál en forysta hennar er jafnsiðblind forystu Sjálfstæðisflokksins.

Skrýlslæti á Alþingi

Í skoðanakönnunum hefur komið í ljós að meirihluti landsmanna telur mótmælafundina sem haldnir hafa verið á Austurvelli og víðar endurspegla skoðun meirihluta þjóðarinnar.

Í sömu könnun kemur fram að minnihluti Sjálfstæðismanna er annarrar skoðunar. Rétt er að vekja athygli á að sjálfstæðismönnum fer nú fækkandi að því er virðist.

Skrýlslætin á Alþingi í dag varpa bletti á heiður þeirra sem berjast fyrir breytingum. Ofbeldi þjónar engum tilgangi.

Eins ógæfa er annars neyð

Í föstudagsblaði Morgunblaðsins birtist athyglisverð grein þar sem fjallað var um ýmislegt sem snertir málefni íslenskra fanga, þar á meðal menntun þeirra.

Athygli mína vöktu upplýsingar um fjölda lesblindra fanga, en rannsóknir víða erlendis hafa sýnt svo að ekki verður um villst að samhengi getur verið á milli lesblindu og glæpa. Ástæðuna rekja flestir fræðimenn til þess að börn flosni upp úr skólum vegna lesblindu og fari síðan halloka á lífsbrautinni.

Morgunblaðið heldur áfram að fjalla um þessi mál í leiðara blaðsins í gær. Bendir blaðið á að ekki megi spara á sviði sérkennslu í íslenskum skólum enda vafasamt hvort slíkur sparnaður skili efnahagslegum ávinningi.

Málefni lesblindra hafa verið í hálfgerðum ólestri hér á landi. Á seinustu árum Björns Bjarnasonar á stóli menntamálaráðherra var það óþurftaverk framið að leggja lestrarmiðstöð KHÍ niður, en þar höfðu m.a. farið fram greiningar á lesblindu. Eftir greiningu á vegum miðstöðvarinnar fengu lesblind börn og unglingar m.a. þjónustu námsbókadeildar blindrabókasafns Íslands og gat það skipt sköpum í námi þeirra.

Námsgagnastofnun og Blindrabókasafn Íslands hafa verið helstu hjálparstofnanir lesblindra á Íslandi. Lesblindir Íslendingar fá hins vegar litla sem enga styrki til kaupa á hjálpartækjum og misrétti í þeirra garð er margvíslegt.

Nú þegar sverfur að um stundarsakir í íslensku þjóðfélagi ber brýna nauðsyn til þess að huga að málefnum lesblinds fólks á Íslandi og koma þeim á svipaðan rekspöl og á öðrum Norðurlöndum. Íslendingar hafa ekki framar efni á að kasta hæfileikum þessa fólks á glæ með sinnuleysi sínu.

Eins ógæfa er annars mein.

Besti slaghörpuleikari Íslendinga frá því á landnámsöld:)

Undirritaður heldur því fram að Víkingur Heiðar Ólafsson sé fremstur íslenskra slaghörpuleikara frá því að land byggðist og er þó ekki kastað rýrð á þá mörgu listamenn sem skarað hafa fram úr á liðnum árum.

Í kvöld flutti víkingur Heiðar 3. píanókonsert Bela Bartoks af stakri snilld ásamt Sinfóníuhljómsveit Íslands. Eftir hjartanleg fagnaðarlæti áheyrenda lék hann tvö aukalög. Annað þeirra var útsetning hans á laginu “Litfríð og ljóshærð” eftir Emil Thoroddsen, tónskáld og píanóleikara, enn Víkingur Heiðar vinnur nú að píanóútsetningum íslenskra sönglaga. Var útsetningin þvílík snilld að sjálfur Liszt Ferens hefði verið fullsæmdur af.

Hljómsveitin lék vel í kvöld, en auk konsertsins voru á dagskrá Leónóruforleikurinn og Sinfónía nr. 8 eftir Beethoven.

Að lokum þykir rétt að vekja athygli á meðfylgjandi frétt af heimasíðu Sinfóníuhljómsveitar Íslands um leið og hljómsveit, stjórnanda og hljóðriturum eru færðar árnaðaróskir.

Sinfóníuhljómsveit Íslands og Rumon Gamba, aðalstjórnandi hljómsveitarinnar, eru tilnefnd til hinna virtu Grammy-verðlauna. Um er að ræða verðlaun sem veitt eru fyrir bestu frammistöðu

hljómsveitar og hljómsveitarstjóra á hljómplötu.

Tilnefninguna fær hljómsveitin fyrir geisladisk sinn með verkum eftir franska tónskáldið Vincent d´Indy, sem breska Chandos-útgáfan gaf út fyrr á þessu

ári.

Ásamt Sinfóníuhljómsveit Íslands eru Konunglega skoska hljómsveitin, Sinfóníuhljómsveit Chicagoborgar, og Holllywood Studio

sinfóníuhljómsveitin tilnefndar í þessum flokki.

Nokkur orð um Ríkisútvarpið, einkum rás 1

Í gær réðst Reynir Traustason á ríkisútvarpið með illmælgi og offorsi. Sumt af því sem hann sagði átti rétt á sér en annað ekki. Orðbragðið rýrði stórlega gildi greinarinnar.

Leiðarahöfundar Morgunblaðsins hafa einnig öðru hverju ráðist að Ríkisútvarpinu með ómaklegum hætti og virðast ekki gera sér grein fyrir þeirri samfélagsþjónustu sem stofnunin sinnir öðrum fjölmiðlum fremur.

Margt af því sem nýr dagskrárstjóri, Sigrún Stefánsdóttir, hefur tekið sér fyrir hendur, er ágætt og dagskráin hefur að mörgu leyti gengið í endurnýjun lífdaga. Annað nær ekki nokkurri átt.

1. Hringlandagangurinn með Morgunvaktina er með ólíkindum. Um stundarsakir var hætt að birta viðtöl eftir fréttir kl. 8. Skömmu síðar tóku þulir að bjóða til sín gestum.

2. Nú er KK tekinn við ásamt umsjónarmönnum. Leikin er tónlist og eitt viðtal eftir 8-fréttir. Ef spara hefur átt í rekstri útvarpsins var ekki leiðin sú að ráða tónlistarmann til þess að sjá um seinni hluta Morgunvaktarinnar. Tónlistarsmekkur hans er fremur þröngur og of mikið ber á frumstæðri, bandarískri tónlist. Kristján Kristjánsson er hins vegar slíkur ágætis maður að leitt er að þurfa að setja þessa gagnrýni á skjáinn.

3. Þjónustuhlutverk Morgunútvarpsins hefur einnig sætt hringlandagangi. Um skeið var á dagskrá svokölluð dagbók en hún hefur verið lögð af.

4. Margir hlusta á Morgunútvarpið upp úr kl. 8 á morgnana. Vekur því furðu að ekki skuli lögð áhersla á upplýsingamiðlun á þeim tíma.

5. Um eins árs skeið var á dagskránni þátturinn doktor Rúv. Að sumu leyti var hann gagnlegur en of löngum tíma var eytt í hvert málefni enda hefur nú þátturinn lagt upp laupana og Heimsaugað tekið við.

6. Sagt er að sumir þáttagerðarmenn hafi verið ráðnir til starfa fyrir mun hærri laun en aðrir stjórnendur fá enda hefur dagskrárstjórinn haldið því fram að umbuna þurfi góðu fólki. Sumir þessara verktaka hafa enga reynslu af þáttagerð, eru illa máli farnir og hefðu fyrr á árum ekki talist standa undir þeim kröfum sem gerðar voru til þáttastjórnenda í Ríkisútvarpinu. Sem sagt, lítill sem enginn metnaður.

Nú á tímum niðurskurðar og endurmats verður að endurmeta laun stjórnenda opinberra fyrirtækja sem eru í eigu ríkisins. Þar er Ríkisútvarpið ekki undanskilið. Útvarpsstjóri á að ganga á undan með góðu fordæmi og afsala sér a.m.k. þriðjungi launa sinna. Þá getur málflutningur hans talist trúverðugur.

Pirraðir ráðamenn

Það var leiðinlegt að fylgjast með þeim vopnabræðrum, Davíð og Geir, í sjónvarpinu í kvöld.

Davíð var umkringdur lífvörðum og þorði ekki að tala við blaðamenn. Hann hrökklaðist undan þeim og svaraði með skætingi.

Geir efndi til óformlegs blaðamannafundar og svaraði heldur geðvonskulega áleitnum spurningum fréttamanns Ríkissjónvarpsins.

Norski ráðgjafinn hefur sennilega gleymt að taka fram að menn verði að gæta stillingar sinnar frammi fyrir blaðamönnum, þótt þeir séu íslenskir.

Grafalvarlegast var þó að hlusta á Jón Gunnarsson. Hann virðist þeirrar skoðunar að stokka þurfi upp í stjórn og embættismannaliði. Það gæti þó orðið erfitt því að enginn tekur gagnrýni á sig sem gagnrýni á sjálfan sig. Íslenskum ráðherrum virðist fyrirmunað að skilja hugtakið ábyrgð.

Sennilega hefur seðlabankastjórinn haft eitthvað til síns máls þegar hann lagði til að skipuð yrði þjóðstjórn. Þá hefði fylgi Sjálfstæðisflokksins ekki hrunið og Vinstri grænir hefðu orðið að gerast ábyrgir.

Bankaleyndin og leynitrompið

Davíð Oddson ætlar að sögn mbl.is ekki að greina viðskiptanefnd Alþingis frá því hvað varð til þess að Gordon Brown beitti hryðjuverkalögum á Íslendinga og ber við bankaleynd. Sagt er að viðskiptanefnd hyggist ekki aðhafast neitt frekar í málinu.

Í þeirri rannsókn sem hrundið verður af stað á því sem gerst hefur hlýtur bankaleyndinni að verða aflétt af Davíð og kemur þá í ljós hvert trompið er.

Þessi afstaða seðlabankastjórans minnir mig óþægilega á orð eins samstarfsmanns og kunningja Davíðs til margra ára, en hann sagði eitt sinn við mig:

"Davíð á jafnan eitthvert leynitromp uppi í erminni sem hann kastar fram þegar minnst varir. Ég óttast að hann varpi því fram þegar þið eruð óviðbúnir og getið ekki varið ykkur."

Líkur benda til að þessum mæta manni hafi ratast rétt á munn.