Frumflutningur tveggja íslenskra konserta

Í kvöld hlýddum við hjónin tónleikum Sinfóníuhljómsveitar Íslands undir stjórn Daníels Bjarnasonar. Flutt voru fjögur íslensk verk.

Fyrst var á dagskránni konsert fyrir klarinett og hljómsveit frá árinu 1998 eftir Jón Ásgeirsson. Einar Jóhannesson lék af sinni alkunnu fágun og snilld. Verkið er afar áheyrilegt og skemmtilegt. Segja má að þessi konsert sé bróðir hornkonsertsins sem fluttur var fyrir u.þ.b. 15 árum og hlaut góða dóma. Eins og í hornkonsertinum var miðkaflinn afar lagrænn og fallegur. Tónmálið á rætur að rekja til Þrymskviðu, en sú ópera Jóns var sýnd í Þjóðleikhúsinu árið 1974. Kvað svo rammt að því að í 3. þætti var bein tilvitnun í 3. þátt óperunnar. Um er að ræða atriði þar sem Þrymur hrósar sér af afrekum sínum. Jón hefur skapað sér sitt eigið tónmál og er því trúr.

Þá var flutt verkið Dialog eftir Hauk Tómasson, áheyrilegt verk. Samræða sú sem háð var í verkinu endaði með ákveðinni yfirlýsingu í lokin sem hver skildi með sínum hætti.

Eftir hlé var hafist handa með verkinu Rímu eftir Þorkel Sigurbjörnsson. Verkið var samið árið 1974 og fitlar tónskáldið þar við alþekkta stemmu sem er m.a. kveðin við "Sólin þaggar þokugrát". Fannst undirrituðum sem tónskáldinu tækist afar vel að ná fram þeim trega sem einkennir mörg þjóðlög vor Íslendinga.

Að Rímu lokinn risu tónleikarnir hæst er frumfluttur var píanókonsert nr 2 eftir Daníel Bjarnason, Processions. Betur hefði farið á að skýra tónverkið á íslensku. Miðað við það sem á gekk ímynda ég mér að um fylkingar hafi verið að ræða. Konsert þessi er afar vel samið verk og beitt er fjölbreytilegum stílhrifum. Andstæður voru miklar og hlýtur verkið að krefjast hins ítrasta af einleikaranum sem var Víkingur Heiðar Ólafsson. Í miðþættinum laumaðist "Ísland farsældar frón" inn í verkið og minnti á uppruna höfundarins. Í lokin sátu áheyrendur sem lamaðir af hrifningu þegar verkið fjaraði út og síðan brutust fagnaðarlætin fram.

Þessir tónleikar voru einstaklega vel heppnaðir, verkin og flutningur þeirra höfundum og flytjendum til mikils sóma. Því skal spáð að píanókonsertinn "fylkingar" eigi eftir að fara sigurför um gervalla heimsbyggðina. Verkið er þannig samið að það kallar fram ýmsar tilfinningar, hrifningu, stolt og gleði

Til hamingju, Daníel.

Þeir sem fara halloka

Í mannlegu eðli felst að þeim sárnar sem fara halloka. Fréttir frá Alþingi undanfarið sýna svo að ekki verður um villst að sumir þingmenn Sjálfstæðisflokksins gera það sem þeir geta til að halda uppi einskis nýtu málþófi um mál sem skipta engu máli. Þannig er tafið fyrir endurreisn þjóðfélagsins sem flokkurinn kom öðrum fremur á kaldan klakann. Hegðun sumra þingmanna minnir illilega á gagnrýni Daviðs Oddssonar skömmu eftir að hann varð þingmaður, þegar hann líkti þingheimi við gagnfræðaskólabekk.

Þó að forseti vor sé málglaður og sjáist ekki ævinlega fyrir voru þó afskipti hans af stjórnarmyndun eðlileg. Slík afskipti hafa allir forsetar haft. Vitað var að aðrir flokkar en Sjálfstæðisfokkurinn fengjust ekki í þjóðstjórn. Hvers vegna átti þá að eyða tíma til að ræða hana? Hvers vegna þolir Sjálfstæðisflokkurinn svona illa að farið sé að stjórnarskrá landsins? Ráðherrar geta ekki hrifsað til sín stjórnarskárbundin völd forsetans. Þetta á bæði við um síðustu stjórnarmyndun og fjölmiðlafrumvarpið sálaða.

Segir afskipti forsetans af stjórnarmyndum opinbert leyndarmál

Nýtt stórvirki í uppsiglingu

Nú er í Víðsjá rásar eitt fjallað um nýjan píanókonsert Daníels Bjarnasonar, Processions sem Víkingur Heiðar Ólafsson frumflytur í Háskólabíói á morgun ásamt Sinfóníuhljómsveit Íslands. Stjórnar höfundur sjálfur hljómsveitinni. Af því sem leikið var í upphafi viðtalsins má vænta stórfenglegs konserts sem vafalítið verður talinn eitt af glæsiverkum íslenskrar nútímatónlistar. Enn er víst hægt að fá miða. Ég lét mér ekki happ úr hendi sleppa og hlakka til tónleikanna.

Jólalag á miðjum þorra

Fyrir nokkru hóf Ríkisútvarpið að leika sígilda næturtónlist sem er ókynnt og gengur alla nóttina þar til klukkuna vantar 22 mínútur í 7 að morgni. Í morgun var síðasta lagið fyrir Morgunvaktina alþekkt jólalag. Ekki er ráð nema í tíma sé tekið.

Á tónsviðinu

Mér hefur löngum verið hugstætt hversu vandvirkur dagskrárgerðarmaður Una Margrét Jónsdóttir er. Kynningar hennar eru á einstaklega fögru og meitluðu máli og röddin hljómar vel í útvarp. Jafnan er eitthvert athyglisvert efni á dagskránni þegar Una Margrét er annars vegar.

Reyndar held ég því hiklaust fram að valinn maður sé í hverju rúmi á tónlistardeild Ríkisútvarpsins. Hver sýslar um sitt svið og gerir það vel. Það á við um Svanhildi Jakobsdóttur, Lönu Kolbrúnu Eddudóttur, Höllu Steinunni Stefánsdóttur, Ólöfu Sigursveinsdóttur, Elísabetu Indru Ragnarsdóttur o.fl. Hverri menningarstofnun er mikill akkur að slíku starfsfólki.

Óvarkár forseti

Nú er greinilega svo komið að erlendir fjölmiðlar þykjast geta haft forsetahjónin að skotspæni. Forsetinn verður því að hugsa sig tvisvar um áður en hann veitir fleiri fjölmiðlaviðtöl um heimskreppuna á Íslandi. Sennilega er hans kröftum betur varið í ýmislegt annað en að ræða við erlenda fjölmiðla eins og málum er nú komið.

Sjálfstæðisflokkurinn í bráðum vanda

Þegar ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur tók við lýsti varaformaður Sjálfstæðisflokksins yfir því að flokkurinn hygðist veita harða en málefnalega stjórnarandstöðu og kvaðst reiðubúinn til þess að veita góðum málum brautargengi.

Síðan hefur flest farið úrskeiðis. Þingmenn og jafnvel formaður flokksins hafa haldið uppi málþófi og skammast yfir ýmsu sem stjórnarliðar hafa aðhafst. Þar á meðal hefur verið fundið að því að skipt væri um þingforseta og hagræðingu í stjórnkerfinu.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur jafnan beitt þessum aðferðum þegar hann hefur verið við völd. Það vakti á ´sinum tíma athygli þegar skipt var um útvarpsráð þegar Sjálfstæðisflokkurinn myndaði stjórn ásamt Framsóknarflokknum árið 1974 en áður hafði verið kjörið í útvarpsráð á fjögurra ára fresti eftir því sem mér er kunnugt. A'ð vísu má segja að leitt sé að menn skuli enn vera við þetta heygarðshornið. En hitt verður á að líta að nýir valdhafar treysta vart umboðsmönnum þeirra sem setið hafa á valdastólum mjög lengi.

Stjórnarandstaða Sjálfstæðisflokksins hefur enn aukið á óhróður Íslands á alþjóðavettvangi. Átökin um seðlabankastjórann, sem nýtur hvorki trausts forystu flokksins, ritstjórna dagblaða né almennings eru ein birtingarmyndin. Hjá þessum átökum hefði mátt komast hefði verkstjórn síðustu ríkisstjórnar verið í lagi.

Þá er ljóst, að ýmsir, sem langar að sitja áfram á þingi, skynja ekki að tími þeirra er liðinn. Skiljanlegt er að þeir vilji halda í kjörin sem þingmennskan veitir, en siðferðið er þess eðlis að kjósendur hljóta að spyrja sig hvers vegna þeir vilji yfirleitt halda áfram þingmennsku. Sjálfstæðisflokkurinn er ekki einn undir þessa sök seldur heldur er þetta vandamál allra flokka.

Vandi Sjálfstæðisflokksins er hins vegar sá að geta ekki breytt um aðferðarfræði frá því sem verið hefur og tefja því afgreiðslu mála. Taki flokksforystan ekki á þessum vanda er morgunljóst hvert stefnir.

Hljóðtruflun

Ég hef nokkrum sinnum orðið fyrir því að eyrun hafa svikið mig. Einu sinni sprakk í mér hljóðhimnan um borð í flugvél og eftir það heyrði ég um tíma allt hálftóni hærra með hægra eyranu. Hljómar urðu þá hreinn óskapnaður.

Í dag tók ég eftir því að þrýstingur hafði myndast í hægra eyra. Fyrir tilviljun fór ég að blístra eins og ég geri stundum. Þegar ég blístra nú tóninn c kemur g-tónn fram svo að úr verður fimmund. Þannig heyri ég jafnan g-tóninn þar til ég kem að honum. Um leið og ég fer upp fyrir hann hverfur aukatónninn.

Ég vona að þetta sé ekkert alvarlegra en eyrnamergur. Hef ég þegar pantað tíma hjá heimilislækni.

Góð þjónusta og viðmót

Ekki stóð á svari frá vefstjóra ríkisskattstjóra. Segist hann vita af þessum vanda og úrbætur séu á næsta leiti.

Ókostir við smæð íslensks samfélags eru margir. Kostirnir eru þó ýmsir. Nálægð við embættis- og starfsmenn er meiri en víða annars staðar og gerir það borgurunum kleift að koma ábendingum á framfæri. Iðulega er farið eftir þeim og hafa verið nefnd nokkur dæmi í skrifum undirritaðs.

Ég hef þurft að eiga nokkur samskipti við starfsfólk ríkisskattstjóra og skattstofu Reykjaness. Á báðum þessum stöðum hefur verið leyst vel úr málum mínum og mér veitt öll hugsanleg aðstoð. Verður að segja sem er að viðmót starfsmanna er til fyrirmyndar og þekking þeirra á málefnunum góð.

Slæmt aðgengi að sumum undirsíðum ríkisskattstjóra

Nokkuð hefur verið unnið að því að bæta aðgengi að heimasíðum ríkisskattstjóra, www.rsk.is. Þar má geta að erfitt er að fylla út eyðublöð og í vefskilum vantar talsvert á að þeir, sem nýta sér vefskil, geti innt þau af hendi. Þess vegna var meðfylgjandi bréf sent í morgun.

Ég undirritaður er að reyna að basla dálítið sem verktaki. Ég hef því virkjað aftur vsk-númer og hugðist standa skil á staðgreiðslu gegnum netið. Talsvert vantar á að þjónustusíðurnar á vefskilum séu að öllu leyti aðgengilegar blindu eða sjónskertu fólki sem reiðir sig á sérstaka skjálesara. Það gengur fremur vel að greiða virðisaukaskattinn enda er það form heldur einfalt. Þegar kemur að útfyllingu vegna staðgreiðslu skatta vandast heldur málið því að erfitt er að finna íhvaða reit upplýsingar eiga að lenda. Ég vænti þess að bót verði ráðin á þessum ágöllum hið fyrsta. Óaðgengilegar heimasíður eru heimatilbúinn vandi sem hindra nokkurn hóp fólks í að njóta almennra mannréttinda og hasla sér völl í nútímasamfélagi sem byggir á upplýsingatækni. Virðingarfyllst, Arnþór Helgason ***************************************************** Arnþór Helgason, Tjarnarbóli 14, 170 Seltjarnarnesi. Símar: 5611703, 8973766 Netfang: [e-mail] Pistlar: http://arnthor.helgason.blog.is