Fokið í flest skjól

Í Reykjavíkurbréfi Morgunblaðsins í gær kemur fram afar merkileg greining á því ástandi sem ríkir hér á landi um þessar mundir. Höfundur bréfsins lítur m.a. til Ítalíu og ræðir breytingar á lögum þar í landi sem ætlað var að draga úr miðstjórn.

Vikið er að ábyrgð Sjálfstæðisflokksins á því ástandi sem skapast hefur hér á landi og þeirri staðreynd að stjórnin hrökklaðist frá. Höfundi bréfsins er greinilega brugðið vegna þess hráskinnaleiks sem stjórnarandstaðan hefur stundað á Alþingi Íslendinga og veltir fyrir sér hvað taki við eftir næstu kosningar.

Í morgun bætir Morgunblaðið um betur í leiðara sínum og Fréttablaðið er sama sinnis. Því er haldið fram að stjórn Seðlabankans sé í raun trausti rúin og spurt er hverra hagsmuna bankastjórarnir gæti. Sú spurning brennur nú á vörum flestra Íslendinga.

Áþján leiguliðanna

Nú fer fiskverð lækkandi. Það gerðist einnig í kreppunni sem skall á Íslendingum árið 1930. Vonandi verður verðfallið ekki slíkt sem þá.

Komið hefur fram að kjör þeirra, sem þurfa að leigja kvóta, séu afarslæm og fari versnandi. Þetta sýnir í hnotskurn það ófremdarástand og óréttlæti sem kvótakerfið hefur haft í för með sér. Það er í raun dapurlegt að fyrri stjórn skyldi ekki manna sig upp í að endurskoða vissa þætti kerfisins þegar á síðastliðnu hausti.

Eins og staðan er nú ber að svipta þau fyrirtæki, einstaklinga og fjölskyldur kvóta sínum ef veiðar eru ekki stundaðar á þeirra vegum. Leigu á hiklaust að banna.

Um leið og þorskkvótinn var aukinn um daginn hefði þurft að setja lög um það hvernig honum hefði verið ráðstafað. Þessi 30.000 tonn af þorski hefðu ekki átt að fara á leigumarkað sem raunveruleg eign einhverra sem þrífast í skjóli þess að arðræna þá sem draga þorskinn að landi.

"Ráðherrar raska stjórnskipan"

Á Vísi.is er mögnuð grein eftir Sigurð Líndal þar sem hann rekur hvernig ráðherravaldið hefur vaxið og eflsthér á landi að undanförnu.

http://visir.is/article/20090207/SKODANIR03/40258074/-1

Dramb Radda fólksins er falli næst

Raddir fólksins héldu fund í dag og skorað var á mótmælendur að hittast næst við Seðlabankann á mánudaginn kemur.

Á bloggi Guðbjargar Hildar Kolbeins rakst ég á athugasemd við skrif á heimasíðu Radda fólksins og enn sá ég tilvitnun í heimasíðuna á mbl.is nú áðan. Þar segir m.a.:

"Nú er nauðsynlegt að taka upp virkt lýðræði og losa þjóðina við útsendara flokkseigenda í fjármálafyrirtækjum, stjórnsýslunni, háskólum og fjölmiðlum."

Hverjir eiga að ákveða hverjir séu útsendarar flokkanna í þessum stofnunum?

Flestir, sem rita um þjóðfélgsmál, hafa áhuga á stjórnmálaflokkum og hafa einhvern tíma kosið flokka. Sumir eru jafnvel flokksbundnir. Stundumhefur það gerst að stuggað hefur verið við andstæðingum ríkjandi flokka í fjölmiðlum og öðrum komið að í staðinn. Á þetta einkum við um andstæðinga Sjálfstæðisflokksins, en þeir fóru gjarnan fyrir brjóstið á útvarpsráði hér á árum áður. Urðu mætir menn eins og Magnús Torfi Guðmundsson, Páll Bergþórsson, Ólafur Ragnar Grímsson, Jónas Árnason og fleiri fyrir barðinu á þessu. Jafnvel kvað svo rammt að þessu að ekki átti að ráða Margréti Indriðadóttur sem fréttastjóra þegar Jón Magnússon féll frá. En upp reis almenn mótmælaalda og Margrét varð fréttastjori og gegndi þeirri stöðu í mörg ár.

Það er sjálfsagt að setja embættismönnum opinberra stofnana og fjármálafyrirtækja ákveðnar skorður en um þær þurfa að gilda almennar siðareglur. Þar mætti taka fram aðild að stjórnmálaflokkum o.s.frv ef þurfa þykir. En hitt gengur aldrei að einhver sjálfsprottin hreyfing meintra flokksleysingja taki sér sjálfdæmi um það hverjir séu fulltrúar flokkanna í stofnunum þeim sem nefndar eru hér að ofan. Hvað þá um fulltrúar sem Raddir fólksins hefðu velþóknun á? Hverra fulltrúar væru þeir?

Raddir fólksins hreykja sér nú af því að búsáhaldabyltingin hafi haft sín áhrif. Fáir fara í grafgötur um að svo sé. Hörður Torfason vann sér almenna reiði fólks þegar hann hafði veikindi Geirs Haarde í flimtingum föstudaginn 23. þessa mánaðar. Hann barst að vísu afsökunar. Nú bætir hreyfingin Raddir fólksins um betur og hefur í frammi dólgslegar hótanir um framhaldið.

Vei yður, þér hræsnarar og farisear! Dæmið eigi svo að þér verðið eigi dæmdir!

Jónas frá Hriflu sagði að enginn Íslendingur væri sæmilega menntaður nema hann hefði lesið Biblíuna og Sturlungu. Roffáðamenn Radda fólksins eru hvattir til að kynna sér guðspjöllin áður en lengra er haldið og fara eftir því sem þar stendur. Þannig geta þeir best þjónað alþýðunni.

Spilling, hræðsla eða varkárni

Það hefur hleypt illu blóði í marga að bankaráð nýja Landsbankans skyldi biðja Ásmund Stefánsson að verða bankastjóri fram á haust. Enn verr leggst í suma að Ásmundur, formaður bankaráðsins og verðandi bankastjóri, skuli frílista sig á Indlandi þegar jafnsviptingasamt er á Íslandi og raun ber vitni.

Í dag er haft ertir Hauki Halldórssyni í Morgunblaðinu og reyndar mátti skilja það á fréttatilkynningu Landsbankans á fimmtudag, að ástæða þess að ekki þætti fært að auglýsa eftir bankastjóra nú, væri efnahagsreikningurinn sem ekki væri tilbúinn. Það er að vísu skrítið því að margur framkvæmdastjórinn heufr hafið störf í lok árs eða í upphafi nýs árs enda hefur hann sér við hlið stjórnarformann sem á að vera öllum hútum kunnugur.

Það gengur fjöllunum hærra að staða nýja Landsbankans sé verri en látið er í veðri vaka og bankinn sé nú þegar nær fjárþrota. Slíkar sögur hava því miður við einhver rök að styðjast og Ísland er nú einhvern veginn þannig að ýmsar fiskisögur fljúga um, mis sannar eða ósannar.

Hvað sem öðru líður er hæpið að bankaráð Landsbankans nýja standist traust almennings og má búast við háværum kförum næstu daga um að það verði allt sett af, ráðið sé of tengt stjórnmála- og spillingaröflum landsins til þess að það fái staðist. Ekki þarf lengi að líta á þá fulltrúa sem sitja þar til þess að sjá hvaða flokkum þeir tengjast og það veikir enn stöðu ráðsins.

Viðskiptaráðherra hlýtur að taka í taumana í þessum efnum auk þess sem forsætisráðherra hlýtur að höggva á þann hnút sem stöðugt harðnar í Seðlabankanum.

Umróti og óeirðum virðist því ekki nærri lokið.

Afleiðingar verkfælni Sjálfstæðisflokksins

Það fór sem margir óttuðust. Hefðbundið stjórnmálaþjark og barátta á Alþingi er hafin millum stjórnarsinna og stjórnarandstöðu.

Árum saman hafa fjölmargir gagnrýnt stjórnskipan Seðlabankans og m.a. það hvernig hann hefur verið nýttur sem geymslustaður gamalla stjórnmálamanna.

Ríkisstjórn Samfylkingar og Vinstri grænna virðist hafa einurð til þess að ráðast í nauðsynlegar breytingar. Sjálfstæðisflokknum hefði verið í lófa lagið að láta undirbúa frumvarp um breytingar á bankanum og Fjármálaeftirlitinu og nægur tími hefði átt að vera til þess að nýta sæg löglærðra manna til að aðstoða við gerð frumvarpsins. Ekki skortir lögfræðinga innan Sjálfstæðisflokksins.

Þetta mál er allt þyngra en tárum taki og ekki bæta heiftarviðbrögð þingmanna floksins úr skák. Allt er reynt að persónugera þótt flestir aðrir viti að hér er einungis um brýnar skipulagsbreytingar að ræða.

Einhver sagði um daginn að Samfylkingin hefði hjálpað sjálfstæðismönnum að ná aftur vopnum sínum. Nú virðist sem þeir kasti þeim frá sér á ný vegna æðibunugangs.

Hræðsla við ofbeldissinnaða ofstækismenn

Mikill meirihluti Íslendinga er hlynntur hvalveiðum. Langflestir gera sér grein fyrir því að nýtingu hvalastofnanna verður að haga þannig að þeir skaðist ekki.

Íslendingar veiddu hvali fram á 9. áratug síðustu aldar án þess að séð yrði að hvölum fækkaði hér við land endu höfðu menn lært af rányrkju fyrri tíma. Til þess að segja hverja sögu eins og hún er urðu Íslendingar fórnarlömb hálf- eða albrjálaðra ofstækissinna sem þóttust hafa meiri skilning á tilvist hvala en réttlætanlegri nýtingu auðlinda sjávarins.

Enn er það svo að fremstir í flokki hvalfriðunarsinna fara ofstækisfullir ofbeldismenn sem engu þyrma. Vonandi lætur sjávarútvegsráðherra ekki slíkt ofstæki hræða sig frá því að stuðla að skynsamlegri nýtingu þessarar auðlindar. Grænhyggja er ekki fólgin í því að banna veiðar heldur vitrænu sambýli við náttúruauðlindirnar. Þannig mætti afmarka ákveðin svæði hér við land þar sem hvalir væru alfriðaðir, ferðalöngum og vísindamönnum til augnayndis og gleði.

Fésbókin aðgengileg sumum en ekki öllum

Um daginn barst mér tölvupóstur frá ungum pilti sem heitinn er eftir öðrum ungum pilti í Brekkukotsannál. Bauð hann mér að skoða síðuna sem hann hafði opnað á Fésbók.

Þegar til átti að taka vandaðist málið. Ég þurfti að skrá mig inn og til þess að það væri hægt þurfti ég að skrifa með hástöfum eitthvað sem birtist á skjánum.

Slíkar upplýsingar eru yfirleitt myndrænar og í raun gersamlega óþarfar við innskráningu. Skjálesarar, sem blintog sjónskert fólk notar, lesa ekki þessar myndir. Mbl.is hefur leyst málið með spurningum sem svarað er og Google að hluta til með því að bjóða fólki að hlusta á hljóðritanir.

Stöðugt fleiri hafa ánægju af Fésbókinni og hasla sér þar völl. Ég er ekki einn þeirra. Svo verður væntanlega ekki fyrr en bandarísku blindrasamtökin höfða mál á hendur eigendum síðunnar og fá þá til samstarfs um að hlýða lögum sem gilda um upplýsingaaðgengi þar í landi. Að sinni nægir Moggabloggið mér.

Facebook fimm ára

Að gjaldfella sjálfan sig

Nú riðar Baugur til falls. Þrátt fyrir yfirlýsingar Jóns Ásgeirs Jóhannessonar telja ýmsir að fyrirtækin, sem Baugur á í Bretlandi, verði þó hægt að starfrækja áfram og því er haldið fram að bankarnir muni jafnvel fara sér hægt við sölu þeirra. Um þetta verður ekki fimbulfambað að svo stöddu.

Yfirlýsing Jóns Ásgeirs Jóhannessonar um að Davíð Oddsson hefði sett þau skilyrði að Baugur yrði látinn falla um leið og hann er þess eðlis að hana verður að túlka sem reiðiviðbrögð. En með yfirlýsingunni gjaldfelli Jón sjálfan sig meira en margur hyggur. Ástæðulaust er að setja öll vandamál íslenska viðskiptalífsins í samhengi við persónu eins manns. Það er bæði barnalegt og heimskulegt.

Hið sama er um upphlaup ýmissa sjálfstæðismanna um þá ákvörðun forsætisráðherra að fara fram á að stjórn Seðlabankans láti af störfum. Þetta eru nauðsynlegar breytingar sem löngu eru tímabærar. Ekkert í frumvarpi ríkisstjórnarinnar ber vott um manhatur heldur fyrst og fremst það að menn eru tilbúnir að taka til hendinni í Seðlabankanum sem annars staðar. Er það vissulega nýlunda þegar sú stofnun á í hlut.

Hrafninn flýgur og skoðar hljóðnema

Í dag eru 25 ár liðin frá því að kvikmynd Hrafns Gunnlaugssonar, Hrafninn flýgur, var frumsýnd. Í viðtali á Morgunvakt Rásar eitt við Kristján Sigurjónsson lýsti Hrafn því hvernig þjófnaður á Kastrup-flugvelli varð til þess að breyta tónlistinni í myndinni og er það fróðlegt áheyrnar.

Til minningar um myndina sem enn lifir góðu lífi á meal sérvitringa, eins og Hrafn sagði sjálfur, er birt hér hljóðrit frá 30. janúar síðastliðnum. Hrafn heyrist krunka. Sé grannt eftir hlustað heyrist hvar hann tyllir sér á svalahandrið. Þar virðir hann hljóðnemana fyrir sér og hverfur síðan á braut með fyrirlitningarkrunki. Þessi andskoti er sko ekki ætur!

Áhugasömum hlustendum er einkum bent á vængjasláttinn og hreyfinguna.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Krummi skoðar hljóðnema