Til varnar kattasmalanum á Alþingi

Oft þykir bæði óhæfa að segja það sem flestir hugsa og enn verra ef fólk gegnir æðstu trúnaðarstöðum.

Jóhanna Sigurðardóttir mælti það sem segja þurfti þegar hún líkti sér við kattasmala og skal ekki farið frekar út í þá samlíkingu hér. Í dag var þetta rætt manna og meðal og þótti flestum sem Jóhönnu hefði vel mælst. Einhverjum varð á að hnoða saman vísur um þann flokk sem kennir öllum um það sem miður fer en sjálfum sér og hefur í raun með hegðan sinni gengið í lið með niðurrifsöflum íhaldsins í landinu. Þótti þeim sem formaður flokksins ætti í vök að verjast og spáðu jafnvel klofningi flokksins.

Þessir vitru vinstrigrænir

viljað hafa flestu ráða.

Af sjálfumgleði sýnast vænir,

sundrung helst er þeirra dáða.

Þessi sundurlyndislýður

leikur sér að framtíðinni!

Upp úr bráðum sjálfsagt sýður

sakfellingum nema linni.

Yfirburðasigur Sjálfstæðisflokksins í vændum á Seltjarnarnesi í vor

Nú eru dagar Bæjarmálafélags Seltjarnarness senn taldir. Einungis kraftaverk getur bjargað félaginu að sögn eins stofnanda þess.

Samfylkingarfélagið á nesinu ákvað fyrir nokkru að kljúfa sig út úr félaginu og bjóða fram. Bæjarmálafélag Seltjarnarness hélt sínu striki og efndi til prófkjörs í síðasta mánuði. Á listanum var fólk úr röðum VG, Framsóknar og óháðra.

Nú hafa þær fréttir borist að framsóknarmenn ætli að bjóða fram ásamt óháðum og má því telja víst að dagar félagsins verði senn taldir.

Ýmsum stofnendum félagsins svíður þetta og telja með ólíkindum að andstæðingar Sjálfstæðisflokksins skilji ekki að skipulegt andóf sé vænlegast til árangurs. Einn þeirra orðaði það svo að nú hygðist hann kjósa Sjálfstæðisflokksins. Hann vissi hvað væri í boði og vildi gjarnan stuðla að yfirburðasigri jafnágætrar konu og Ásgerðar Halldórsdóttur gegn sundrungaröflunum.

Gagnrýni fyrrum stjórnarmanns LÍÚ á fiskveiðikerfið

Emil Thorarensen, sem gegndi um árabil trúnaðarstörfum innan LÍÚ, skrifar grein í Morgunblaðið í dag, 27. mars. Þar gefur hann ýmsum á baukinn eins og móðir hans, Regína Thorarensen, fréttaritari til margra ára, var svo þekkt fyrir. Grein Emils er athyglisverð fyrir þá sök að hann þekkir innviði sjávarútvegsins flestum betur ogveit því um hvað málið snýst. Þótt hann höggvi ótt og títt hlífir hann þó ýmsum, enda er þekkt að ættmenn hans níðast ekki á föllnum einstaklingi. Ritstjóri þessa bloggs sér ástæðu til að birta grein Emils orðrétta.

"SJÁLFSTÆÐIS- og Framsóknarflokkur hafa fyrir löngu gengið fyrir björg hvað varðar þjónkun við sægreifana og einkaeign þeirra á sjávarfangi. Áðurnefndir flokkar ásamt hinum stjórnmálaflokkunum hafa staðið á bak við stærsta rán Íslandssögunnar, þ.e. þjófnaðinum á sameiginlegri auðlind, fiskimiðum þjóðarinnar, sbr ummæli Hilmars Bjarnasonar á Eskifirði, sem fyrstur manna talaði um kvóta á veiddan fisk, en engan veginn í þeim anda sem stjórnmálamenn Íslands aflöguðu svo herfilega, og nefndur Hilmar Bjarnason bað svo eftirminnilega um að nafn hans væri ekki kennt við kvóta síðar meir.

Einkunnarorð sjálfstæðismanna: „Gjör rétt, þol ei órétt“ hefur enginn eins fótum troðið og hin einkavædda forysta Sjálfstæðisflokksins sl. 20 ár og gjörir enn svo og framsóknarmenn og fleiri flokkar, stuttbuxnadrengirnir, kúlulánagæjarnir, sérfræðingarnir, ráðgjafar, að ógleymdum greiningardeildum Glitnis-, Lands-, KB-banka. Ekki stendur steinn yfir steini svo vægt sé til orða tekið.

Merkustu sjávarútvegsráðherrar Íslands hafa verið Lúðvík Jósepsson, Steingrímur Hermannsson, Matthías Bjarnason og Jón Bjarnason. Hættulegustu sjávarútvegsráðherar Íslandssögunnar hafa verið Kristján Ragnarsson, Halldór Ásgrímsson, Þorsteinn Pálsson, Árni Mathiesen og Einar K. Guðfinnsson, hafa allir fallið í þá gryfju að verða handbendi LÍÚ-klíkunnar. Kristján Ragnarsson, formaður LÍÚ, var reyndar aldrei í ríkisstjórn en stjórnaði kröftuglega á bak við tjöldin og var því í raun ráðherra sjávarútvegsmála. Það vita allir og honum tókst að blekkja sjálfan Davíð.

Þeir valdamiklu stjórnmálaskörungar Davíð Oddsson og Halldór Ásgrímsson létu glepjast af formanni LÍU, sægreifunum, ekki síður en útrásarvíkingunum. Forseti lýðveldisins Ólafur Ragnar beit svo margoft höfuðið af skömminni árum saman með ferðalögum sínum og þjónkun við óreiðupakkið, sem komið hefur almenningi á kaldan klaka. Ólafur má þó eiga það að hann tók nýjan pól í hæðina í ársbyrjun og synjaði staðfestingu á Icesave, og skaut því til almennings.

Davíð, Halldór og Ingibjörg, Hvar er ykkar ábyrgð? Líður ykkur vel í hjarta ykkar vegna starfa í almenningsþágu? Ég vil þó þakka þeim fyrir stuðninginn við Kárahnúkavirkjun og álverið á Reyðarfirði. Það er góður minnisvarði um þessa annars ágætueinstaklinga, sem vissulega hafa örugglega reynt að láta gott af sér leiða eins og brjóstvitið leyfði.

Hvað varð um slagorð sjálfstæðismanna: Stétt með stétt? Hvað um áform fv. formanns Framsóknarflokksins um að gera Ísland að forystuveldi heimsins í fjármálaumsvifum og að skipa Sigurð Einarsson KB- stjórnarformann til að leiða málið?

Það er staðreynd að mestu spillingar- og svikamál Íslandssögunnar eru meira og minna tengd Sjálfstæðis- og Framsóknarflokki. Halldór þekkir þetta í gegnum SÍS. Hugsunin hjá Jónasi frá Hriflu var skynsamleg og falleg en Sambandið át sig innan frá og fall þess varð mikið. Hin unga Samfylking kemur svo á hælana, einkar efnileg í sama óheillageiranum og verður enginn eftirbátur Sjálfstæðisflokks og Framsóknar.

Nytjastofnar í sjónum umhverfis Ísland eru ekki bara sameign þjóðarinnar, í orði, eins og Jón Baldvin náði þó að koma inn í lögin um stjórn fiskveiða, heldur líka á borði. Nú hefur Strandamaðurinn og stjórnmálamaðurinn sterki, Jón Bjarnason, komið á strandveiðum og auk þess krukkað í það allra heilagasta hjá LÍÚ-forystunni, nefnilega einkaréttinn yfir veiðunum á fiskistofnum á Íslandsmiðum. Skötuselurinn og strandveiðarnar brjóta ísinn. Þökk sé Jóni og hans góða ráðgjafa Guðjóni Arnari Kristjánssyni, sem ekki fæddist með silfurskeið í munninum, en gerir sér fulla grein fyrir um hvað lífið snýst og hvernig halda á eðlilegu lífi í landsbyggðinni.

Hryggilegustu dæmi og jafnframt ömurlegustu, er að finna í skjóli sálfstæðis-, framsóknar- og samfylkingarmanna sem barist hafa fyrir kvótakerfinu með oddi og egg og ætla ekki að láta deigan síga. Það mun vonandi brátt heyra til liðinni tíð að sægreifarnir geti í vellystingum skammtað til hægri og vinstri hverjir mega veiða, á hvaða verði og látið leiguliðana í sjávarútvegi lepja dauðann úr skel.

Höfundur er sjálfstætt starfandi og er fyrrv. stjórnarmaður LÍÚ.“

Einkavæðing orkufyrirtækja, vanþekking eða blekking?

Um það leyti sem fyrrum orku- og iðnaðarráðherra Framsóknarflokksins fyllti 6. áratug ævinnar kvað sérskipuð nefnd Alþingis upp þann skapadóm að sænsku skúffufyrirtæki kanadísks eiganda væri heimilt að eignast hlut í íslensku orkufyrirtæki; ákvæði samningsins um EES væru ótvíræð. Að vísu skal þess getið að nefndin klofnaði í afstöðu sinni og læðist að sumum sá grunur að um pólítíska afstöðu hafi verið að ræða fremur en vandlega íhugaða og rökstuddda niðurstöðu.

Í Spegli Ríkisútvarpsins í kvöld var athyglisvert viðtal við Eirík Bergmann Einarsson, forstöðumann Evrópustofnunarinnar á Bifröst. Eiríkur er gagnkunnugur laganetinu sem Evrópusambandið er byggt á og mikill fylgismaður sambandsins. Í máli hans kom m.a. fram að ákvæði samningsins um EES kvæðu svo á að einstök ríki gætu ákveðið hvort þau einkavæddu ýmsa þætti sem ríkið hefur séð um hingað til. Nefndi hann sérstaklega orkufyrirtækin og bankana.

Þar heyrum við það. Hann gekk meira að segja svo langt að halda því fram að stjórnmálamennirnir, sem hrópuðu hvað hæst um að þessum ákvæðum hefði verið neytt upp á Íslendinga væru ekki færir um að véla um flókin mál. Ýjaði hann að því að um algera vanþekkingu hefði verið að ræða. Bent var á að Norðmenn hefðu t.d. ekki einkavætt Statoil.

Það varð fljótlega ljóst hverjar afleiðingar einkavæðingarinnar urðu og enn er ekki séð fyrir endann á því máli. Sennilega verður erfitt fyrir Íslendinga að hlaupa frá einkavæðingunni héðan af vegna ákvæða samningsins sem þeir heimskuðust til að taka upp. Heimskuðust, hvers vegna að orða það svo? Heimskur er sá sem ekki spyr og því verða afglöp Framsóknarráðherrans og meðreiðarsveinanna að kallast heimskupör - heimskupör í dýrara lagi.

Dapurlegt er til þess að vita að þingmenn skyldu svo skyni skroppnir að enginn þeirra kæmi auga á þessi sannindi.

Fleira hangir á sömu spýtu - einkavæðing bankanna. Enga nauðsyn rak til þess að selja þá. Þar rak Evrópuregluverkið ekki eftir heldur óheft græðgi frjálshyggjupostula framsóknar- og Sjálfstæðisflokks. Hvernig skyldi sumum ritstjórum líða um þessar mundir þegar þeir gera sér grein fyrir afglöpum sínum, ef þeir koma þá á annað borð auga á þau?

Hagsmunir heildarinnar

Í morgun var auglýstur fundur um óvissu í íslenskum sjávarútvegi sem haldinn verður í edínborgarhúsinu á Ísafirði í kvöld. Sitt sýnist hverjum um fundinn og Kristinn Gunnarsson, fyrrum þingmaður, reit þetta á heimasíðu sinni í gær:

http://kristinn.is/frettirpage.asp?ID=1359

„Baráttufundur fyrir hvern? 23. mars 2010

Þegar blásið er til baráttufundar er spurt : fyrir hvern er baráttan?

Fundurinn á Ísafirði á morgun er ekki baráttufundur fyrir heldur

auglýstur sem baráttufundur gegn. Fundurinn er fyrst og fremst gegn breytingum á fiskveiðikerfinu. Það heitir aðför að landsbyggðinni.

Baráttan er, þegar að er gáð, fyrir óbreyttum reglum um framsal, fyrir

því að áfram verði hagur almennings í sjávarbyggðum á valdi þeirra sem hafa fiskveiðiheimildir undir höndum og að áfram megi þeir ráðstafa þeim á þann hátt sem þeim sýnist hverju sinni og hirði allan arð í eigin vasa.

Fyrir liggur fyrirheit ríkisstjórnarinnar um langþráðar breytingar á reglum um framsal. Útvegsmenn með LÍÚ í broddi fylkingar líka á það sem aðför gegn sínum hagsmunum. Þess vegna er fundurinn baráttufundur gegn en ekki fyrir.

LÍÚ vill engar breytingar á fiskveiðistjórnarkerfinu. Þegar kerfið var endurskoðað á síðasta áratug tókst LÍÚ að koma í veg fyrir allar breytingar. Núna leika þeir sama leikinn. Þeir leggja ekkert til, setja ekki fram neina málamiðlun eða sáttatillögu. Þeir eru bara gegn. LÍÚ reynir að eyðileggja störf nefndar sem á að ná samkomulagi um breytingar, ganga á dyr, neita að koma inn aftur nema ekkert verði rætt annað en það sem þeir samþykkja, hóta að sigla flotanum í land og hætta veiðum og beita Samtökum atvinnulífsins fyrir sig til þess að setja efnahagsmál þjóðarinnar í uppnám. Þeir krefjast þess að stjórna löggjöfinni og gefa ekkert fyrir umboð ríkisstjórnar sem kjósendur veittu henni í almennum kosningum. Krafa LÍÚ er krafa um afnám lýðræðisins.

Það eru hagsmunir almennings að þessari gölluðu löggjöf verði breytt.

Það er gegn almannahag þegar útgerðarmaður á Flateyri getur selt allar veiðiheimildir staðarins í einu vetfangi og gert fólk atvinnulaust og skaðað verðmæti eigna þess. Það er gegn almannahag þegar útgerðarmaðurinn setur 2 milljarða króna eða kannski meira í eigin vasa og fer. Það er gegn almannahag þegar ekkert af þessu fé rennur til sveitarfélagsins til þess að standa undir þjónustu og velferðarkerfi.

Það er gegn almannahag þegar fólkið missir vinnuna og flytur burt. Staða Flateyrar og staða Ísafjarðarbæjar hefur versnað. Salan á kvótanum, sem var heimil vegna núverandi laga var aðgerð gegn íbúum sveitarfélagsins. Þess vegna er það gegn hagsmunum þeirra að vinna gegn breytingum.

Vilja bæjarstjórar og forráðamenn almennings á Vestfjörðum hafa það þannig að einn eða tveir menn verði áfram í þeirri stöðu að geta selt kvóta Gunnvarar í Hnífsdal eða Odda á Patreksfirði til dæmis til Samherja á Akureyri? Vilja menn endurtaka áföllin sem urðu við svik Samherja og Þorbjarnarins eða skammarlega framkomu Guðmundar vinarlausa? Vilja þeir áfram að ekkert af andvirði kvótans renni heim í hérað? Vilja þeir áfram að leiga á veiðiheimildum fari þannig fram að fáeinar útgerðir raki saman fé og kúgi leiguliðana til þess að greiða allan afrakstur veiðanna til sín?

Eða hvað eru menn að meina með því að stíga upp í fangið á LÍÚ? Fyrst LÍÚ vill ekki taka þátt í því að breyta framsalsreglum kvótakerfisins og laga það að almannahag og ekki hvað síst hag sjávarbyggðanna þá eiga forystumenn Vestfirðinga að vinna að því að koma á breytingum án þeirra.

Það verður eftir því tekið á morgun hvernig þeir haga máli sínu og hvað þeir raunverulega ætla sér með þessum fundi. Hitt vitum við hvað LÍÚ ætlar sér með fundinum. Það er andstætt hagsmunum Vestfirðinga.“

Soðningaríhaldið gengur berserksgang

Þegar á hólminn kemur virðast Íslendingar ekki skynja muninn á rökræðum og trúarbrögðum. Vitað er að andstaða gegn kvótakerfinu í sjávarútvegi er mikil á meðal almennings í landinu - jafnvel álíka mikil og andstaðan við ísbjargarlögin sem felld voru í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Auðlindir sjávar eru sameign þjóðarinnar og því verða menn að hlíta. Sægreifarnir, sem svo eru kallaðir, eiga engan kvóta. Þeir hafa í raun keypt það sem almenningur á eða keypt afnotin af tiltekinni auðlind. Framsalið og heimild til veðsetningar voru einhver verstu hermdarverk sem Íslendingar hafa framið á sjálfum sér. Þess vegna er nú komið sem komið er - bankarnir hrundir og efnahagslífið í rúst.

Samtök atvinnulífsins geta með engu móti varið þá skoðun að stöðugleikasáttmálinn hafi verið brotinn með skötuselslögunum svo kölluðu. Forystumenn þeirra þurfa hins vegar að verja þá ákvörðun sína að slíta samráðinu.

Nú er að vita hvort lýðræðiselskandi sjálfstæðis- og framsóknarmenn leggi til að lög um fyrningarleið kvótans verði sett í þjóðaratkvæði sem væri auðvitað sanngjarn miðað við það sem á undan er gengið. Og þá gerðu útgerðarmenn ekki annað betra en að setjast að samningaborðinu án hótana.

Þjóðin á fiskinn í sjónum. Því hlýtur þjóðin að ráða því hvað verður.

Soðningaríhaldið verður að læra að rökstyðja mál sitt með öðru en gífuryrðum og alhæfingum.

Hvetur SA til áframhaldandi samstarfs

Franskt byltingarskáld birtist íslenskum byltingarsinna í draumi

Á bloggsíðunni http://hljod.blog.is birtist athyglisverð frásögn Þorvalds Þorvaldssonar af því er höfundur Alþjóðasöngs verkalýðsins birtist honum í draumi fyrir skömmu og fann að því að öll 6 erindi ljóðsins væru ekki sungin. Einnig er hljóðrit af frumflutningi þýðingarinnar í Heiðmörk 15. júní síðastliðinn.

Þeim hæfustu hafnað

Í dag birtir DV fétt um ráðningu heilbrigðisráðherra á vinkonu sinni til starfa á vegum dómnefndar um nýtt háskólasjúkrahús. Það er vandratað milli vináttuog vensla. Svo virðist sem núverandi stjórnvöld hafi sýnt fá dæmi þess að þau ráði við þessa meinsemd sem hrjáði íslenskt samfélag fyrir hrun. Með þessum orðum er þó ekki kastað rýrð á þá sem ráðin var til þess að gegna starfinu, heldur er vikið að því að stjórnmálamenn þurfi að fara að gæta sín.

Umboðsmaður Alþingis fékk fyrir skömmu athyglisvert mál til umfjöllunar. Einstaklingur nokkur missti vinnuna um áramótin og sótti um ýmis störf. Þar á meðal sótti hann um starf hjá opinberri stofnun, en því hafði hann gegnt áður.

Einstaklingurinn, sem hafði aflað sér meiri menntunar, eftir að hann lét af störfum hjá stofnuninni, var talinn langhæfastur til að gegna starfinu. En viti menn. Haft var samband við hann og honum tjáð að hann væri „of hæfur“. Tveir einstaklingar voru ráðnir í starfið, hvor um sig nýskriðinn úr skóla.

Ég hef stundum velt því fyrir mér hvað valdi ákvörðunum yfirmanna deilda eða stofnana um ráðningar. Mér hefur flogið i hug að lítt menntuðu og jafnvel reynslulitlu fólki þyki sér ógnað ef von er á fólki með sæmilega þekkingu á viðfangsefnum þeim sem fengist er við. Dæmin eru svo mýmörg að ástæða er til að taka þessi mál til sérstakrar rannsóknar.

Brátt verður skorið úr um hvað verði um starfsumsókn áður nefnds einstaklings og hvort ráðherra stofnunarinnar verði látinn höggva á hnútinn.

Er Sjálfstæðisflokkurinn með óhæfan leiðtoga?

Ég hef iðulega gaman af að lesa viðtöl og pistla Kolbrúnar Bergþórsdóttur í Morgunblaðinu enda ratast henni oft satt á munn.

Í dag birtir hún einkarskondinn pistil um Steingrím J. Sigfússon og ráðlausa leiðtoga Sjálfstæðisflokksins (túlkun undirritaðs).

Þar sem pistillinn er lipurlega ritaður og ýmislegt má lesa milli línanna leyfi ég mér að birta hann hér.

"Kristján Þór Júlíusson, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, er örugglega flesta daga sanngjarn maður, eins og íhaldsmenn eru mjög gjarnan. En stjórnmálamenn telja sig stundum ekki hafa efni á sanngirni. Flokkshagsmunir banna þeim slíkan lúxus. Þetta verðum við hin að umbera, enda hafa góðmennska og sanngirni ekki komið nokkrum manni áfram í pólitík, ekki einu sinni Jóhönnu Sigurðardóttur.

Kristján Þór ritar grein í Morgunblaðinu síðastliðinn þriðjudag undir yfirskriftinni Þreyttur maður verður að víkja. Þar er að finna harkalega gagnrýni á sprækasta mann ríkisstjórnarinnar, Steingrím J. Sigfússon, manninn sem stendur vaktina öllum stundum meðan samráðherrar hans í ríkisstjórn fela sig í ráðuneytum sínum og mæta helst ekki í fjölmiðla af ótta við að fá óþægilegar spurningar.

Steingrímur sagði á dögunum að hann væri orðinn þreyttur á því kjaftæði að ríkisstjórnin gerði ekkert fyrir fólkið í landinu. Kristján Þór grípur þessi orð fjármálaráðherrans og snýr út úr þeim á allan hátt.

Niðurstaða hans er að Steingrímur sé úrræðalaus og svo þreyttur að hann sé sjálfum sér og öðrum til ama, og eigi því að víkja. Nú ætti öllum sæmilega sanngjörnum mönnum að vera ljóst að Steingrímur J. Sigfússon var ekki að niðurlotum kominn þegar hann sagðist vera orðinn þreyttur á kjaftæðinu um aðgerðarleysi ríkisstjórnarinnar. Hann var að verja á afdráttarlausan hátt verk ríkisstjórnarinnar.

Þar sem Kristján Þór er dyggur sjálfstæðismaður á hann að skilja að ákveðni er góður eiginleiki í fari formanns stjórnmálaflokks. Sjálfstæðismenn hafa alla jafna lagt mikið upp úr slíkum eiginleika. Þeir vita að formaður stjórnmálaflokks á að svara fyrir sig af

röggsemi og jafnvel berja í borðið ef því er að skipta.

Ekki er langt síðan Sjálfstæðisflokkurinn átti líkan leiðtoga þótt hann eigi hann ekki nú. Ítrekað hefur komið fram í skoðanakönnunum að Steingrímur J. Sigfússon nýtur meira trausts meðal þjóðarinnar en aðrir stjórnmálamenn. Það er ekkert undarlegt að sjálfstæðismönnum svíði það að færasti stjórnmálamaður sem nú er starfandi skuli vera sósíalisti og í flokki sem er á móti atvinnuuppbyggingu, hagvexti og stóriðju, svo einungis sé fátt eitt nefnt af því sem kemur upp í hugann þegar Vinstri-grænir eiga í hlut. Það væri ólíkt skemmtilegra fyrir sjálfstæðismenn (og hægri krata) að sjá öfluga forystu í stjórnmálaleiðtoga sem styður atvinnuuppbyggingu, hefur hæfilega ást á fjármagninu, trúir á einstaklingsframtakið og lítur ekki á stóriðju sem aukabúgrein djöfulsins.

Eini mótleikur sjálfstæðismanna gegn hinum óþreytta Steingrími J. er að tefla fram þrautseigum leiðtoga með ótvíræða forystuhæfileika."

[e-mail]

Andar seldir á uppboði

Í fréttum BBC í morgun var greint frá því að í húsi nokkru á ótilgreindum stað á Nýja Sjállandi hefði fólk verið í miklum vandræðum vegna draugagangs. Andarnir létu öllum illum látum og ollu heimilisfólkinu talsverðu ónæði.

Húsmóðirin á heimilinu greip þá til sinna ráða. Hafði hún samband við miðil og kom hann á vettvang. Samdist um það milli hans og andanna, sem voru tveir, að þeir yrðu lokaðir hvor inni í sinni flöskunni.

Konan velti nú fyrir sér hvað skyldi gera við andana og setti þá á uppboð. Þeir seldust!

Hún tjáði fréttamanni BBC að nýi eigandinn hygðist leita til almennings um hvað gera skyldi við andana. Sjálf sagðist hún vilja að vel yrði farið með þá. Varla getur ákvörðunin um að loka andaskinnin inni í flösku kallast mannúðleg. Getur verið að orðið andúð sé orðið til vegna þeirrar andúðlegu aðferðar að hneppa anda í fjötra með því að loka þá inni í flöskum eða sauðarleggjum?

Það eru þá sennilega sannar sögurnar um Sæmund fróða sem kom Kölska fyrir í sauðarlegg og hinar fjölmörgu sögur í Þúsund og einni nótt af öndum í hvers konar ílátum og flöskum. Hvað þá um anda sem tengjast hringjum og lömpum?

Þótt þetta sé grafalvarlegt mál ætla ég samt að setja þetta í aukaflokkinn spaugilegt.