Þarf ég endilega að hnýta í fótboltann?

Nú þegar Hekla gamla veltir fyrir sér að gjósa dálítið er best að ég gjósi líka.

Mér er ekki í nöp við knattspyrnu. En mér er í nöp við hvernig knattspyrnuáhugamenn beita fjármagni til þess að troða áhugamáli sínu upp á aðra svo að allt verður að víkja og öll viðmið samfélagsins snúast um tuðrusparkara. Þetta er svo yfirþyrmandi að sjónvarpsáhorfarar, sem kunna ekki að hlusta á rás 1 fara að horfa á þessi ósköp og verða spennufíklar á þessu sviði sem öðrum.

Íslendingar eru fíklar og þar er ég engin undantekning. Við hjónin lesum stundum saman Dan Brown og einstaka sinnum tek ég hressilega í nefið. Ég legg þá tóbakshornið á nös mér og sýg, fyrst í þá vinstri og síðan í hina hægri. Áhrifin eru slík að ég kemst næstum í vímu og tíminn herðir á sér.

Hins vegar verður Dan Brown stundum svo leiðinlegur að tíminn ætlar aldrei að líða. Aðra stundina verður hann svo æsispennandi að tíminn stendur alveg kyrr.

Um daginn var þáttaröð í BBC um Davinci-lykilinn og hvernig sá samansetningur, sem mér þótti vel saminn og skemmtilegur, eyðilagði næstum regluna Opus Dei. Rakið var hvernig reglan hefði mótast í áranna rás og hvernig ráðist hefði verið í breytingar á henni. Einnig var vikið að því hver áhrif Dans Browns hefðu orðið á þá sem voru í reglunni og það líknarstarf sem unnið hefur verið á henni. Rætt var við Dan og varð han heldur tvísaga um margt.

Fyrir nokkru spjallaði ég um bækur Dans við kunningja og benti þá einn á að ónefndur höfundur íslenskur hefði ekki þorað að nota nafn Halldórs Laxness í bókinni "Höfundur Íslands". Slíkt hefði þótt óhæfa.

Það er ekki nema von að kirkjunnar mönnum þyki óhæfa að jafnskemmtilegt og vel samið verk og Davinci-lykillinn skuli beinast að einum samtökum. Hitt er umdeilanlegt hvort það þjóni nokkrum tilgangi að banna bókina.

Hið sama er um fótboltann. Ég vil ekki láta banna hann en ég vil að menningarviðburðir og stofnanir fái að vera í friði fyrir honum.

Fótboltinn og Hallgrímskirkja

Í kvöld ætluðum við hjónin að hlusta á orgelleik Harðar Áskelssonar í Hallgrímskirkju, en dagskráin var fýsileg og maðurinn snilldar organleikari.

Við gripum í tómt. Eftir nokkra eftirgrennslan hittum við Hörð og tjáði hann okkur að ákveðið hefði verið að flýta þessum sunnudagstónleikum og hinum næstu til kl. 17 vegna fótboltans í sjónvarpinu. Hann sagði að fyrir nokkrum árum hefðu komið næstum engir ferðamenn á tónleika sem kepptu við sjónvarpsfótboltann en í dag hefðu komið nokkrir. Kvaðst hann ekki viss um hvort þetta hefði verið rétt ákvörðun.

Við gátum svo sem sjálfum okkur um kennt vegna þess að við höfðum ekki lesið bæklinginn nægilega vel og vanin ræður miklu.

Nágrannakona okkar sagði áðan: “Andskotans fótboltinn!” Hún hefur greinilega fengið nóg af íþróttadekrinu eins og fleiri.

Árangursríkt tölvunámskeið

Einn helsti viskubrunnur minn í tölvumálum hefur löngum verið doktor Emil Bóasson. Við háðum marga hildina með BBC-tölvum í gamla daga og tókst einu sinni að tengja blindraleturstölvu og BBC þannig að hægt var að lesa það sem skrifað var í ritil tölvunnar. Þetta var árið 1984. Við gleymdum hins vegar að skrá hjá okkur hvernig við fórum að því og þrátt fyrir vinnu sem stóð langt frameftir óttu (hófumst handa eftir kvöldmat) tókst okkur þetta hvorki fyrr né síðar.

Síðar fór Emil í Apple-tölvurnar en ég í PC-umhverfið. Hann hefur oft liðsinntmér með ýmisletg stórt og smátt og í gær var ein þessara stóru stunda. Þá komst ég að því hve góður kennari hann er.

Við skæpumst stundum á milli Íslands og Bandaríkjanna og í gær spurði ég hann hvernig ég ætti að reikna út útgjöld íbúða í fjöleignarhúsi út frá ólíkum forsendum. Tók hann mig í tæplega tveggja stunda námskeið í Exel-reiknivanginum. Ég var með reiknivanginn opinn og talgervil og allt gekk þetta eins og í sögu. Ég gerði nokkur mistök og var e.t.v. dálítið seinn í vöfum en þetta tókst.

Í kvöld gerði ég svo aðra atrennu og prófaði aðgengi Openoffice-forritanna. Talsvert vantar upp á að þau séu aðgengileg fyrir þann skjálesara sem ég hef, þ.e. Supernova frá Dolphin Computers. Nokkrir flýtilyklar virka en ekki felligluggar eins og file, insert, edit o.s.frv. Það þykir mér heldur aumt og einhverju hafa þeir Openoffice-menn gleymt. Þó má vera að lausnin finnist einhvers staðar annars staðar en þar sem ég hef leitað.

Leitið og þér munuð finna.

Knýið á og fyrir yður um upplokið verða.

Hugmyndirnar koma frá fjöldanum.

Hálendisbirnir og hrossabeit

Húrra fyrir lögreglunni á Blönduósi!

Nú hefur verið upplýst að hálendisbjörninn hafi verið hross og er þetta einhver skemmtilegasta fyrirsögnin sem ég hef lengi séð á mbl.is. En nú vil ég að rannsakað verði hvort þessum hrossum eða hrossi hafi verið beitt á illa farnar gróðurlendur hálendisins.

Sumarið 1994 fórum við Árni Birgisson og Elín Árnadóttir, eiginkona mín og móðir Árna, inn í Þjófadali. Árni var þá landvörðum á Hveravöllum. Þá hafði þar daginn áður farið um hópur manna með hross. Dalurinn var nauðnagaður.

Ég er sammála lögreglunni á Blönduósi um að sjálfsagt sé að leita að bjarndýri á hálendinu ef menn grunar að það sé þar á ferli. En bjarndýr fer þó hugsanlega betur með hálendi Íslands en hrossin. Sennilega metum vér þó mannslíf og sauða meira en gróður.

Lok lok og læs

Í morgun ætlaði ég inn á blogg minnar góðu vinkonu, Helenu Björnsdóttur, þar sem hún fjallar um samstarf sitt of leiðsöguhundsins Fönix. Þá sá ég að blogginu hafði verið læst með lykilorði.

Á bloggi þessu eru ómetanlegar upplýsingar um þjálfun hunds og manns og ýmsar sögur af skynsemi og fundvísi hundsins.

Helena hefur einstakt lag á að lýsa aðstæðum og gera úr frásögninni spennandi rás atburða sem áhrifaríkt og ánægjulegt er að lesa enda ritar hún eðlilegt, íslenskt talmál sem vefst ekki fyrir neinum.

Ég vissi að vísu að hún væri hætt að blogga og að hún hefði hug á að læsa blogginu.

Þegar því hefur nú verið læst læðist að mér söknuður. Það er nefnilega með sumt blogg eins og góðar bókmenntir að mig langar til að glugga í það endrum og eins.

Ég hef stundum ýjað að því við Helenu að hún ætti að gefa út bók um samstarf þeirra fönix. Hún gæti orðið ágæt kennslubók um leiðsöguhunda og betri kynning fyrir almennan markað en margur hyggur.

Ef til vill væri þó betra að setja valda kafla úr frásögn Helenu á netið og hafa vísanir víða svo að þær væru auðfundnar.

Vonandi sjáum við Helenu aftur í bloggheimum og fáum að njóta skarpskyggni hennar, kímigáfu og góðvildar.

Skeytingarleysi

Í dag valt 18 hjóla bíll með tengivagni í Ártúnsbrekkunni og tafði umferð klukkustundum saman. Að sögn manna leikur grunur á að vagninn hafi verið ofhlaðinn.

Það virðist ótrúlega algengt að bílstjórar virði ekki settar reglur um frágang farms, hleðslu, hæð ækis o.s.frv. Hvað eftir annað hafa flutningabílstjórar reynt að ryðjast undir göngubrýr með ofhá æki og rekið sig upp undir í jarðgöngum og eyðilagt ýmislegt í leiðinni.

Því miður virðist innbyggt í allt of marga Íslendinga þjösnaskapur og virðingarleysi fyrir öðrum. Hvað hefði gerst hefði einhver smábifreið orðið fyrir ofhlöðnum tengivagninum um leið og hann valt?

Kunningjar mínir hafa stundum skammað mig fyrir að vera of refsiglaður. Ég hef því horfið frá refsigleði yfir í sektagleði. Sjálfsagt dugar lítið annað en að stórhækka sektir sem gilda við ýmsum brotum í umferðinni. Sektir og þær nógu háar virðast vera eitt af því sem Íslendingar skilja betur en flest annað

Samhringing kirkjuklukkna í Reykjavík og þjóðhátíðin

Mig hefur lengi dreymt um að hljóðrita óminn af samhringingu kirkjuklukkna í Reykjavík að morgni 17. júní. Við Elín ræddum hvar best væri að bera niður og völdum Öskjuhlíð skammt frá Perlunni.

Við mættum á svæðið 10 mínútum fyrir kl. 10 í morgun og allt var til reiðu þegar hringingin hófst. Vonbrigðin urðu nokkur. Stynningsgola var á af norðri og truflaði hún eitthvað hljóðritunina. En hitt var verra að einungis heyrðist daufur ómur hringingar frá tveimur kirkjum, Hallgrímskirkju og Háteigskirkju, sennileg of daufur til nokkurra nota.

Sennilega þarf ég að hugsa þetta mál aftur og athuga hvar betra er að bera niður til þess að ná fleiri kirkjum. Allar tillögur eru vel þegnar á þessari síðu.

Að öðru leyti var dagurinn að mestu hefðbundinn. Fórum og hlustuðum á Kjartan Magnússon og Geir Haarde, Lúðrasveit Reykjavíkur, sem hefur aldrei spilað betur og Karlakórinn Fóstbræður á Austurvelli. Ég var einkar ánægður með ræðu Kjartans þar sem hann fjallaði um nýja Íslendinga. Einnig lýsi ég mig sammála breyttum áherslum Geirs í orkumálum. Einhverjir í kringum mig veltu þó fyrir sér hversu djúpt þær ristu. Hið opinbera þarf að taka verulega á honum stóra sínum til þess að gera almenningi kleift að spara bensín með því að nota almenningskerfið. Kerfið í Reykjavík er a.m.k. handónýtt og margir halda því fram að skipulag borgarinnar bjóði vart upp á annað en handónýtt samgöngukerfi.

Við fórum suður í Hafnarfjörð og stunduðum hátíðarhaldið þar með Árna, Elfu og sonum. Ágætur dagur.

Bjarnargreifi

Áðan ætlaði ég að fylgjast með fréttum af hvítabirninum á Hrauni á Skaga, en sjónvarpið mitt sendi einungis út íþróttakappleik. Þetta er nú meira tækið!

Ég hafði einmitt velt því fyrir mér hvað björgun bjarnarins kostaði okkur skattgreiðendur. Á mbl.is var svo þessi frétt. Að öllu gamni slepptu virði ég Björgúlf Thor fyrir þessa ákvörðun og legg til að hann hljóti sæmdarheitið bjarnargreifi.

Fari svo að þriðji björninn gangi á land í Skagafirði eins og menn hefur dreymt fyrir verði r-inu sleppt enda geri ég ráð fyrir að hann kosti björgun hans líka.

Hrafnistukórinn og víkingar í Hafnarfirði

Í gærmorgun fórum við suður í Hafnarfjörð að hljóðrita Hrafnistukórinn. Í honum eru um 20 heimilismenn á Hrafnistu. Stjórnar Böðvar Magnússon þeim og leikur undir á harmoniku.

Elín er einstaklega nösk á að koma hljóðnema fyrir þannig að hann fangi viðfangsefnið eins og best verður á kosið. Sparar hún mér oft tíma og fyrirhöfn og tryggir um leið betri árangur. Hún hefur reyndar mjög næmt auga fyrir viðfangsefni ljósmyndarans og skynjar því vel afstöðu linsunnar og hljóðnemans.

Kórinn söng rúmlega 20 lög sem verða væntanlega gefin út á geisladiski þegar fram líða stundir. Ætli það verði ekki metsöludiskurinn í haust?

Á meðan ég hljóðritaði fór Elín ásamt bróður sínum og sótti Birgi litla Þór. Síðan var haldið í hádegismat sem var í boði Hrafnistu.

Að því búnu slóst tengdamóðir mín í för með okkur og héldum við á víkingahátíðina. Þar var margt á seiði. Ýmiss konar handverk var sýnt og fannst mér mikið til um þungar keðjur úr silfri sem voru notaðar sem skraut við fornlega víkingabúninga.

Stemmningin var mjög alþjóðleg. Þarna var dansaður magadans og maður nokkur, sem mælti á norsku, kyrjaði eins og tíbetskur munkur. Hann náði ótrúlega djúpum tónum. Barðar voru bumbur og barkasöngvari var þarna prýðilegur.

Ég fékk leyfi til að hljóðrita sýnishorn af því sem þarna var í boði. Nokkurn tíma tók að sækja búnaðinn og tengja. Því miður missti ég af barkasöngnum og tóninu. En ágæta hljóðmynd fékk ég af umhverfi og andrúmslofti hátíðarinnar.

Það er ef til vill dálítil fordild að ganga um með Nagra Ares BB+ og stóran víðómshljóðnema í stað þess að vera með minna tæki eða einn einómsnema. En hljóðgæðin eru vart sambærileg.

Skór úr sultu og bollar úr matarafgöngum

Mig dreymir stundum ótrúlega drauma. Sumir eru fyrir daglátum en aðrir sjálfsagt bundnir því sem ég hef fengist við daginn áður.

Í nótt dreymdi mig að ég hitti Guðrúnu Hannesdóttur, forstöðumann Starfsþjálfunar fatlaðra til margra ára. Við vorum á tæknisýningu. Ég hafði orð á því við hana að við þyrftum að stofna talgervilshóp eins og í gamla daga og nú ætti markmiðið að vera að fá framleidda talgervla í alls konar tæki sem gætu þá talað íslensku. Tók hún því vel.

Hún sýndi mér undurlétta skó sem voru gerðir úr sultuafgöngum. Sagði hún svo gott að ganga á þeim að sér fyndist hún líða áfram.

Þá sýndi hún mér bolla og könnur sem gerðar voru úr alls kyns matarafgöngum og pappír. Voru þeir léttir og áferðin afar skemmtileg. Bollarnir voru ýmislega mótaðir og var ég ekki viss um að þeir hentuðu allir vel til að drekka úr þeim. En margt var þarna um skemmtilega og vel hannaða gripi.

Nú kann ég þó það í efnafræði að ég veit að sultuskór myndu væntanlega leysast upp í bleytu. En ætli væri ekki hægt að finna einhver hersluefni til þess að halda skónum saman? Hins sama ber að spyrja um bollana.

Draumar eru ekki ætíð skynsamlegir. Þó eru dæmi þess að fólk hafi dreymt lausnir tæknilegra vandamála eða þær hafi birst því í draumi. Þannig var með Singer þann sem fann upp saumavélina.