Framandi fiskur í Flúðaeldi

Í morgun birtist athyglisverð fréttaskýring eftir Ágúst Inga Jónsson í Morgunblaðinu.

„Eldi á hvítum matfiski gæti orðið að veruleika á Íslandi næstu árin og eru t.d. Flúðir taldar ákjósanlegur staður fyrir slíkt. Fiskar með framandi nöfn eins og tilapia, baramundi og seabass yrðu fóðraðir og aldir í sláturstærð. Ekki skemmir fyrir að fiskarnir eru grænmetisætur að hluta til og eldið því vel í sveit sett í þessu mikla landbúnaðarhéraði. Fiskurinn yrði síðan fluttur út til Evrópu og hugsanlega Bandaríkjanna.“

Ferskvatnið í nágrenni flúða er sagt vera lykillinn að þessu væntanlega eldi, en þar er að finna talsvert af u.þ.b. 30 stiga heitu vatni, en það er kjpörhiti fyrrnefndra fisktegunda.

Talið er að fullbúin fiskeldisstöð kosti nokkur hundruð milljóna en bundnar eru vonir við að allmörg störf skapist við hlývatnseldið sjálft og annað sem fylgir slíkri starfsemi. Gert er ráð fyrir að framleiðslan geti numið allt að 3.000 tonnum á ári.

http://mbl.is/mm/greinilegur/mogginn/bladid/bl_grein.html?grein_id=1336329

Lokahnykkur Listahátíðar

Óperuveisla Kristins Sigmundssonar var fágæti og vel við hæfi að enda listahátíðina að þessu sinni með einhverjum ástsælasta söngvara Íslendinga um þessar mundir.

Mér var boðið í þessa veislu. Gestgjafinn, Sigtryggur bróðir, fékk miða á aftasta bekk og kveið ég því að sitja þar. En viti menn - hljómburðurinn er þar skárri en tveimur röðum framar. Heildaráferð tónlistarinnar skilaði sér prýðilega þótt e.t.v. hafi örfá smáatrið farið fortörðum.

Jafnvægi söngvara og hljómsveitar var með ágætum og flutningur Kristins hreint undursamlegur á köflum. Ég mæli eindregið með því að aðdáendur hans og reyndar allir sem unna sígildum tónverkum hlusti á prýðilegt hljóðrit Ríkisútvarpsins af tónleikunum sem útvarpað var í dag.

http://dagskra.ruv.is/ras1/4528801/2010/06/06/

Guðlaugur gerir hreint

Guðlaugur Þór Þórðarson er að mörgu leyti skemmtilegur stjórnmálamaður, einarður í framgöngu og hress í bragði. Það kom ýmsum á óvart þegar hann sigraði einn af helstu forystumönnum Sjálfstæðisflokksins í prófkjöri fyrir nokkrum árum, en aðrir bentu á að ómældir fjármunir hefðu runnið til Guðlaugs og gert honum kleift að standa þannig að undirbúningi kosninganna að árangurinn yrði sá sem að hefði verið stefnt (heimild úr innsta hring Sjálfstæðisflokksins. Sama heimild hermir að skipulag baráttunnar hafi verið með þeim ólíkindum að minnt hefði á best smurðu kosningavélar bandarískra þingmannaefna.

Nú er krafa dagsins að upplýst verði hverjir veittu fé úr sjóðum sínum í vasa verðandi þingmanna. Einn hefur þegar sagt af sér vegna fjáraflastarfsemi sinnar og viðmælendur undirritaðs telja að fleiri hljóti að fylgja á eftir. Guðlaugur Þór hefur nú hreinsað til í ranni sínum og borið á borð upplýsingar um suma sem veittu honum styrki. Þó bregður svo undarlega við að sumra er ekki getið - vegna þess að þeir vildu ekki opinbera skoðanir sínar eða vegna þess að einhverjir eru látnir.

Með því að taka slíka afstöðu er eins og þingmaðurinn setji suma stuðningsmenn sína á sakamannabekk og um leið viðurkennir hann hvað fjárfrekt framboðsbrölt er í raun óeðlilegt. Þá virðist jafnframt ljóst að einhverjir hafi fyllst slíkri sektarkennd að þeir vilji ekki láta orða sig við gjafir handa þingmanni.

Vinnubrögð Guðlaugs Þórs Þórðarsonar eru vart til þess fallin að auka traust almennings á honum eða Sjálfstæðisflokknum. Betur má ef duga skal.

Mjóslegnir efnamenn

Enginn getur haldið því fram að sérfræðilæknar lepji dauðann úr skel og þá munar minna um tveggja prósenta lækkun en öryrkja og lífeyrisþega sem hafa þurft að sæta meiri skerðingum en aðrir þegnar þessa lands. Menn hljóta nú að velta því alvarlega fyrir sér hverjir megi sín minna, lífeyrisþegar eða milli- og efnastéttin. Barrlómur hinna síðast nefndu virðist mikill og samstöðu auk þolinmæði virðist þar skorta.

Enn dregur íhaldið lappirnar

Sjálfstæðisflokkurinn hefur löngum dregið taum Bandaríkjamanna á hverju sem gengið hefur. Þegar um málefni Ísraels og Palestínumanna hefur verið að ræða hefur flokkurinn sjaldan þorað að fordæma framferði þeirrar þjóðar sem sýnt hefur einhverja mestu illsku sem um getur í samskiptum þjóða - Ísraelsmanna sem virðast hafa farið í smiðju til fyrrum kúgara sinna á öllum öldum.

Herinn í Ísrael hegðar sér eins og sjóræningjar. Stjónvöld í Ísrael eru engu skárri við Palestínumenn en þýskir nasistar voru við Pólverja og aðrar þjóðir sem þeir undirokuðu. Hegðun Ísraelsmanna tekur fram illvirkjum nasista gegn gyðingum.

Ísraelsmenn njóta verndar mesta herveldis heims, sjálfskipaðrar alþjoðalögreglu Bandaríkjamanna. Á meðan Bandarikjamenn breyta ekki um stefnu og eiga sér að auki stuðningsmenn eins og þingflokk Sjálfstæðisflokksins á Alþingi Íslendnga er hætt við að líti breytist. Ísraelsmenn halda áfram að murka lífið úr Palestínumönnum.

Íhugi að slíta stjórnmálasambandi

Fyrir fjörutíu árum

Sumarið 1969 vann ég ásamt móður minni við að undirbúa námsefni handa okkur bræðrum. Skrifuðum við þá á blindraletur Sýnisbók íslenskra bókmennta sem Sigurður Nordal tók saman auk Egils sögu. Var þa starf mitt þá um sumarið sem varð mitt síðasta í Vestmannaeyjum.

Þá um haustið hringdi Ásbjörn Ólafsson, stórkaupmaður, til föður míns og falaðist eftir mér til sölumennsku næsta sumar. Ætlaði hann að setja á markað ýmiss konar varning eins og margs konar matvöru og taldi tilvalið að fá mig til þess að kynna vörurnar fyrir kaupmönnum með því að hringja til þeirra. Við feðgar tókum þessu boði fagnandi og brosti framtíðin við mér.

Ég mætti í vinnuna 1. júní árið 1970. Það var mánudagur og þannig stóð á að sveitarstjórnakosningar höfðu verið daginn áður. Flest fyrirtæki landsins ljáðu þá Sjálfstæðisflokknum mannafla og bifreiðar og var Ásbjörn þar engin undantekning á. Eitthvað hafði farist fyrir að greina fóki frá því að ég væri væntanlegur í vinnu þennan dag og varð mér heldur lítið úr verki. Eftir hádegi komumst við að því hvað þyrfti að gera til þess að ég gæti hafist handa. Ég skrifaði upp símaskrá, útbjó vörulista og mér var kennt að fylla út sölueyðublöð. Gat ég því hafist handa á öðrum eða þriðja degi. Yfirmaður min var ágætur sölumaður, Sigurður Sigurðarson, og tók hann mig í eins konar sölupróf á þriðja degi til þess að vita hvort ég gæti yfirleitt unnið sem sölumaður. Benti hannn mér á það sem betur mætti fara og hófst ég svo handa.

Þá var verslunarumhverfið gjörólíkt því sem nú er. Fjöldi smáverslana var um allt höfuðborgarsvæðið og reyndar um allt land. Efnahagsástandið var erfitt og reyndist mér oft á tíðum, ungum piltinum, erfitt að takast á við þann vanda sem kaupmenn áttu við að stríða og bitnaði ótrúlega oft á okkur sölumönnunum - einkum þeim sem yngstir voru. Allt gekk þetta þó slysalaust og ég vann sem sölumaður hjá Ásbirni sumurin 1970-75 að undanteknu sumrinu 1973 þegar við tvíburarnir sáum um Eyjapistil.

Margs er að minnast frá þessum árum og flestar minningarnar góðar. Ég borðaði yfirleitt með Ásbirni í hádeginu, en hann hafði ég þekkt frá barnæsku. Fyrirtæki Ásbjörns Ólafssonar var góður vinnustaður og samvinna manna með ágætum. Margir höfðu unnið árum saman hjá Ásbirni. Þegar ég var um það bil að hætta 1975 var ég beðinn aðhalda áfram einn mánuð í viðbót og síðan boðið framtíðarstarf. Ég hafði meiri áhuga á að afla mér menntunar og hasla mér völl á ýmsum sviðum.

Líf mitt hefur orðið að mörgu leyti litríkt og mér hafa gefist ýmis tækifæri til þess að reyna kraftana. Þótt á stundum hafi blásið um mig fremur naprir vindar er þó niðurstaðan sú að ég hafi verið fremur gæfusamur.

Í haust hófst ég enn handa sem sölumaður og stunda það starf enn sem verktaki. Svo merkilegahefur viljað til að ég hef rekist á nokkra einstaklinga sem voru að hefja verslunarrekstur um það leyti sem ég hófst handa sem sölumaður fyrir 40 árum og hefur verið ánægjulegt að rifja upp gömul kynni.

Fjölbreyttur starfsferill ætti að geta orðið fólki dýrmætt veganesti síðustu starfsár þess. Ég ber enn þá von í brjósti að fá fast starf þau ár sem ég á eftir á almennum vinnumarkaði þar sem reynsla mín og þekking mætti nýtast til góðra verka.