Nokia 6710 Navigator og notagildi hans fyrir blint fólk

Á ferð okkar Elínar umhverfis landið um daginn gerði ég nokkrar tilraunir með Nokia 6710 farsíma og GPS-kerfið sem fylgir símanum. Síminn er með spænskum hugbúnaði sem kallast Mobilespeak (Farsímatal) og birtir hann upplýsingar um flest sem birtist á skjá símans og unnt er að þýða með texta. Röddin er Snorri sem Felix Bergsson léði framleiðanda talgervilsins.

Síminn virtist leiðbeina okkur ágætlega þegar við vorum akandi og skipaði okkur skilmerkilega að beygja á réttum stöðum. Hins vegar virtist mér hann ekki staðfesta að við værum komin á áfangastað - á þó eftir að gera fleiri tilraunir.

Þegar merkt er inn leið getur maður valið hvort hún er ekin eða gengin. Þegar akstur er valinn leiðbeinir enskumælandi rödd notandanum, en síminn þegir þunnu hljóði ef síminn er beðinn að velja gönguleið. Hann gefur þó hljóðmerki með vissu millibili, sennilega við gatnamót og á 200 m fresti.

Í tilraun sem ég gerði í kvöld kom í ljós óhagræði þess að hlusta á skilaboð símans í heyrnartólum. Þótt þau séu freur lítil trufla þau umhverfisheyrnina. Augljóst er því að aðrar aðferðir verur að velja, t.d. hátalara símans

Það vekur jafnan athygli hér á Seltjarnarnesi þegar ég fæst við ýmiss konar tæknibrölt, einkum ef ég er einn míns liðs. Þannig var mér boðin aðstoð áðan því að vegfaranda þótti augljóst að ég væri að villast.

Þótt síminn hafi ýmsa annmarka og enn eigi eftir að vinna talsvert aðgengisstarf segir hann þó nöfn þeirra gatna sem gengið er meðfram, ef stutt er á staðfestingarhnappinn og getur það í sjálfu sér komið sér vel. Hins vegar gabbaði ég símann með eftirfarandi tilraun:

Ég gekk frá suðurströnd 3 og skráði inn Tjarnarból 14. Eftir að ég hafði valið að aka þangað tilkynnti röddin mér að ég ætti eftir u.þ.b. 400 metra. Síðan komu einhverjar furðuleiðbeiningar sem ég tók ekki mark á og endurreiknaði þá síminn stefnuna. Þá var mér sagt að 200 metrar væru eftir og var þá sagt að beytja til hægri og síðan enn til hægri. Ég ákvað hins vegar að stytta mér leið af Nesveginum inn á Tjarnarból og fór á milli húsanna Tjarnarbóls 12 og 14. Símaskrattinn sagði ekki eitt einata orð og heldur ekki þegar ég kom í hlaðið.

Ég á eftir að gera nokkrar tilraunir með símann áður en endanleg niðurstaða verður fengin. Þetta liggur þó fyrir:

GPS-leiðsögn er tæplega nógu nákvæm til þess að blint fólk geti nýtt sér hana til fullnustu. Hugsanlega getur hún þó orðið að liði. Þá er skylt að geta þess að síminn gleypir í sig straum á meðan þessi búnaður er notaður.

Ýmis atriði í símanum á eftir að gera aðgengileg. T.d. þarf að gera lista yfir ýmis atriði s.s. veitinga- skemmti- og gististaði aðgengilegri. Nú þarf að kalla á upplýsingar um hvern stað, hlusta á þær, færa sig síðan aftur í meginlistann, færa bendilinn um eitt skref, stiðjá á staðfestingarhnappinn, velja upplýsingar o.s.frv.

Fjármálahrægammar

Hafi einhver ímyndað sér að Magma Energy ætlaði sér að vinna góðverk á Íslendingum með því að kaupa HS-orku er það misskilningur. Í dag var greint frá því að mikill hluti verðsins, sem greitt verður fyrir fyrirtækið, sé í íslenskum krónum - krónum sem fyrirtækið fékk á útsölu. Það verður því takmarkaður gjaldeyrir sem fæst fyrir orkufyrirtækið.

Á þessum síðum hefur öðru hverju verið ritað um afleiðingar gerða ráðherra framsóknarflokksins í stjórn þeirra Geirs og Davíðs og þá staðreynd að menn lásu ekki heima. Nú eru afleiðingarnar að koma í ljós og enn flýr ríkisstjórnin vandann.

Aldraður fjárfestir, sem hefur haft einstakt lag á að veita höfundi þesara skrifa góðar upplýsingar, segist vera farinn að hneigjast til vinstri í orkumálum og telur að hér sé um stuld að ræða. Tekið skal undir orð öldungsins og því bætt við að samstarfsmenn Magma Energy álíta sumir skylda hræætum.

Afskiptasamur farsími frá Nokia:)

Í fyrradag var 6 ára gamall farsími dæmdur ónýtur. Þetta var tímamótasími sem ég fékk þegar við hjá Öryrkjabandalaginu létum þýða hugbúnað frá Code Factory fyrir farsíma á íslensku. Code factory er í eigu spænsku blindrasamgakanna og framleiðir m.a. hugbúnað í farsíma. Þessi búaður birtir jafnt upplýsingar með tali og á blindraletri, allt eftir því hvaða tæki fólk á. Ég hafði grandskoðað þennan hugbúnað og Örtækni náði hagstæðum samningum við fyrirtækið svo að hugbúnaðurinn var þýddur. Sem sagt, síminn var orðinn ónýtur.

Ég vildi fá annan Nokiasíma og fór því á stúfana að skoða úrvalið. Endirinn varð sá að ég keypti Nokia 6710, en lyklaborð þess síma virtist mér henta þörfum mínum best. Sennilega er ég orðinn eldri og treggreindari en fyrir 6 árum. Mobile Speak forritið var síðan sett í símann og í gær hófust tílraunir.

Nú hef ég áttað mig á hvernig tengjast ber netinu. Ég hef þó ekki fengið úr því skorið hvort hægt sé að hlusta beint á útsendingar á netinu eða hvort maður verði að hala niður hljóðskrám. Þó sé ég á einni af valmyndum símans að gert er ráð fyrir streymivefjum.

Í dag hafði ég fiktað svo rækilega í símanum að hann var að verða rafhlöðulaus og stakk ég því hleðslutækinu í samband. Þar gekk allt að óskum þar til í lokin að síminn sagði: "Taktu hleðslutækið úr sambandi til þess að spara orku." Og síminn endurtók þessa skipun hátt og skýrt eftir að ég hafði aftengtyt hleðslutækið og fannst Elínu þetta harla gott að síminn beindi fólki á betri veg.

Í síma þessum er GPS-leiðsögukerfi sem mér skilst að Nokia hafi þróað. Ég get ekki betur séð í fljótu bragði en það sé að hluta aðgengilegt en prófanir eiga eftir að leiða það í ljós. Þá fylgir honum litaskynjari sem ég á enn eftir að fínstilla. En hann fræddi mig þó um að ég væri í bláum bol og einnig eiginkona mín sem var í dökkbláum bol. En litaskynjarinn hélt því blákalt fram að buxurnar hennar væru svartar þótt þær væru hvítar. Birtuskilyrðin kunna að hafa ráðið þar nokkru um auk þess sem ég hafði ekki fínstillt litaskynjarann.

Í símanum er auðvitað myndavél eins og í öllum almennilegum símum með Simbian-stýrikerfi. Mér heppnaðist að taka mynd af Elínu í dag en læt hana ekki fylgja með. Hins vegar gæti verið að ljósmyndir af hljóðritanavettvangi fylgi með á síðunni http://hljod.blog.is og mun ég þá geta þess sérstaklega hvort ég hafi tekið myndirnar.

Þá fylgir síma þessum forrit fyrir hljóðbækur og þegar allt kemur til alls er þetta skárri fjárfesting en býðst í sérsmíðuðum tækjum til slíkra nota, reynist Daisy-spilarinn nothæfur. Allt þetta kemur í ljós á næstunni og verður greint frá því eftir því sem tilraunum og könnunum vindur fram.

Íslenskur fréttaritari í Beijing!

ríkisútvarpið hefur fréttaritara í Lundúnum, Ósló, Madríd og Washington. Þessi lönd eru ekki miðja heimsins. Hún hefur færst til Indlands og Kína.

Í Kína eiga sér nú stað meiri breytingar en nokkurn hefði órað fyrir. Þjóðin tekur stórstígum framförum á hverju sviðinu á fætur öðru. Má nefna nokkur dæmi:

Kínverjar eru orðnir í fremstu röð í fjarskiptatækni; stærsta bílasýning heims er nú haldin í Beijing; Kínverjar eru í forystu á svið rafhlöðutækni – hverju nafni sem hún nefnist. Þeir eru orðnir fremstir í framleiðslu rafknúinna bifreiða og eftirspurnin er svo mikil á innanlandsmarkaði að fyrirtækinu Build your Dreams finnst ekkert liggja á að hefja útflutning. Í samvinnu við bandarískt fyrirtæki hafa þeir þróað sólarrafhlöður sem komið er fyrir í gluggarúðum. Með þeim hætti framleiðir einn skýjakljúfur gríðarmikla orku.

Kínverjar hafa hannað hraðskreiðustu járnbrautarlestir heims frá grunni og stefna að enn meiri hraða. Kerfi hraðlesta er nú stærra í Kína en nemur slíkum kerfum í öllum heiminum.

Á sviði menningar og menntunar eru einnig að verða gríðarlegar breytingar. Bandarískur áhugamaður um tónlist og fjármál telur að Beijing verði orðin ein af helstu 6-7 tónlistarborgum veraldar innan nokkurra ára. Dregið hefur úr aðdáun og eftiröpun vestrænnar menningar enda líta Kínverjar með stolti til atburða eins og Ólympíuleikanna og heimssýningarinnar.

>P>Nú stendur heimssýningin yfir í Shanghai og íslenskir fjölmiðlar hafa gert henni furðulega lítil skil. Ríkisútvarpið ætti því að huga að breyttri staðsetningu fréttaritara og fara að segja fréttir frá öðrum ríkjum en Norðurlöndum, Bretlandi, Spáni og Bandaríkjunum. Hvernig fór um áhugann á Afríku? Hvarf hann eftir að við misstum af öryggisráðinu?

Að níðast á náunga sínum - kveðja til einhverra Akurnesinga

 

Fyrir nokkrum árum sótti daufblind kona á Akranesi um leiðsöguhund. Hún fékk samþykki allra eigenda fjölbýlishússins þar sem hún býr og má ætla að stjórn húsfélagsins hafi bókað það í fundargerðabækur sínar.

Konan fékk ekki úthlutað hundi í það skipti en fyrir skömmu fékk hún leiðsöguhund. Voru þau þjálfuð til að vinna saman og virtist flest ganga að óskum.

En þá kom babb í bátinn. Einhver eða einhverjir settu sig upp á móti því að leiðsöguhundur kæmi í húsið, nauðsynlegt hjálpartæki til þess að létta mjög sjóndapurri konu og heyrnarskertri lífsbaráttuna. Stjórn húsfélagsins neitar að standa við gerða samninga og konunni hefur verið tjáð að hún hefði átt að þinglýsa samningnum. Henni er jafnframt gert að flytja úr húsinu fyrir 1. nóvember.

Það einkennilegasta í málinu er þó að enginn vill tjá sig um hvers vegna konan fái ekki að hafa hundinn í húsinu. Hvort er réttur hennar meiri en þeirra sem neita að samþykkja tilvist hundsins í þessu húsi? Hvers vegna greinir fólk ekki frá ástæðum þess að það vilji ekki leiðsöguhund í húsinu, skepnu sem er betur tamin en flestir íbúra hér á landi?

Og miskunnarleysið er enn meira. Fyrir skömmu var þessari sömu konu boðið út að borða og hafði hún hundinn með sér. Henni var vísað á dyr. Hvarvetna í Evrópu er blindu fólki heimilt að hafa með sér leiðsöguhunda á veitingastaði og í opinber samgöngutæki. Íslendingar eru mörgum áratugum á eftir í þessu sem ýmsu öðru sem snertir almenn mannréttindi. Hér gildir að hver traðki á öðrum svo fremi sem það sé ekki bannað. Réttur hins sterka ræður ríkjum.

Er þetta samfélagið á Akranesi í raun?

Hvert renna 400 milljónirnar?

Í gær greindi Ríkisútvarpið frá því að Samkeppnisyfirlitið hefði sektað fyrirtækið Skipti og dótturfélag þess, Tæknivörur, um 400 milljónir króna vegna ólöglegs samráðs við Hátækni, sem er dótturfélag Olíuverslunar Íslands. Forsvarsmenn Skipta höfðu leitað samninga við Samkeppniseftirlitið og fallist á að veita því upplýsingar um ólöglegt samráð fyrirtækjanna.

Í fréttinni segir að forráðamenn fyrirtækjanna skipta og Tæknivara verði ekki sóttir til saka vegna ólöglegs athæfis því að þeir borguðu sig frá sektinni. Ákvæði laga um Samkeppniseftirlitið, þar sem heimilað er samstarf við forsvarsmenn fyrirtækja og sektir í kjölfar niðurstöðu rannsóknar, hefur e.t.v. orðið til þess að fleiri mál hafa verið upplýst en ella og e.t.v. fyrr. Hinn almenni borgari hlýtur þó að spyrja sig hvort siðferðislega sé réttlætanlegt að stjornendur, sem hafa stundað glæpsamlegt athæfi eins og ólöglegt samráð, sleppi. Hvað um eigendurna? Vissu þeir af þessu samráði?

Þegar samráð olíufélaganna komst upp fyrir nokkrum árum höfðuðu fyrirtæki og opinberar stofnanir mál gegn félögunum og kröfðust skaðabóta vegna samráðsins og þess skaða sem það hefði valdið. Nú má ætla að ólöglegt samráð Hátækni og Tæknivara hafi valdið viðskiptamönnum, jafnt fyrirtækjum, opinberum stofnunum sem einstaklingum, talsverðu tjóni. Hver er réttur þessara viðskiptavina? Stafar hátt verð á ýmsum tæknibúnaði hér á landi af ólöglegu samráði og svikum stjórnendanna?

Fyrirtæki á Íslendi eru ekki stærri en svo að þau hlýtur að muna um 400 milljónir. Hvernig ætli stjórnendum sé launað fyrir þá stjórnvisku að hafa í frammi sviksamlegt athæfi sem brýtur gegn almennri siðferðisvitund og skaðar almennint? Verða lágstéttirnar með einhverjum hætti látnar njóta uppljóstrunarinnar?

Mikil tíðind og góð

Steinunn Birna Ragnarsdóttir, slaghörpuleikari, verður fyrsti tónlistarstjóri Hörpu. Af öllum öðrum ólöstuðum gat valið vart betra verið. Steinunn er mikilhæfur og mikilvirkur tónlistarmaður, góður fræðari og fylgin sér. Telja má víst að þessi ákvörðun verði giftudrjúg.

Loksins viti borinn borgarstjóri

Loksins hefur einhver komist til valda sem ber raunverulega virðingu fyrir fortíðinni. Jón Gnarr, borgarstjóri, lagði til að Klambratún héti aftur Klambratún. Þegar túnið var skírt Miklatún um miðjan 7. áratuginn datt einhverjum í hug að svo mikið tón fengi vart þrifist í Reykjavík og vildi að borgin yrði heitin Miklavík. En nú er Miklatún aftor orðið Klambratún og Reykjavík heldur væntanlega nafni sínu.

Í rökstuðningi við tillöguna um nafnbreytinguna var m.a. bent á að nafnið Miklatún hefði ekki festst í sessi á meðal Reykvíkinga. Tölvan mín eða forritið Málfar, sem les yfir pistla mína, virðist sammála. Það lagði til að Miklatún yrði látið heita Millatún og Miklavík Millavík. Ætli þetta sé eitthvert útrásarvíkingaforrit hjá Matthíasi Magnússyni!

Vonandi líta fleiri framfaramál dagsins ljós undir styrkri forystu Jóns Gnarrs.

Ánægjuleg ferð

Föstudaginn 2. þessa mánaðar lögðum við Elín land undir fót og héldum austur að Flúðum. Nágranni okkar hafði áður hjálpað henni að setja festinguna fyrir Orminn bláa á bílinn og síðan lyfti hann með henni hjólinu.

Á Flúðum leigðum við bústað af Kennarafélagi Íslands og vorum þar fram á fimmtudagskvöldið 8. júlí.

Okkur til mikillar ánægju voru Árni og Elfa með litlu piltana hjá okkur í tvær nætur og Unnur vinkona okkar heimsótti okkur líka. Við Árni hjóluðum frá Flúðum að Hvítárdal og aftur heim á leið á innan við klukkustund og er það allsæmilegt miðað við að ég er ekki sérstaklega vel á mig kominn. Síðan hjóluðum við Elín að Skaftholti sem er um 28 km leið og aftur heim á leið samdægurs. Við héldum tæplega 18 km meðalhraða og þótti okkur það harla gott. Daginn eftir var Hrunahringurinn farinn.

Við nutum menningar í ríkum mæli. Sóttum við tónleika í Skálholti bæði á sunnudag og í gærkvöld. Hafa sunnudagshljómleikunum þegar verið gerð skil á blogginu.

Á leiðinni til Reykjavíkur komum við hjónin við á sunnlenska bókakaffinu og hittum son Bjarna Harðarsonar. Ætli hann sé þá ekki einnig sonur Elínar Gunnlaugsdóttur? Prýðis piltur. Stóðst ég ekki mátið eftir gott kaffi og lék lag mitt „Hugsað til Grikklands frá vorinu 1967“. Það hef ég hvergi leikið nema heima hjá mér frá því að við tvíburarnir fluttum það á seinni ferð okkar með Magnúsi Sigurðssyni, skólastjóra, árið 1967 þegar við bræður og móðir okkar fórum austan úr Öræfum austur og norður um og enduðum á Patreksfirði. Var safnað fé handa Hjálparsjóði æskudólks. Hvar skyldi sá sjóður nú niður kominn?

Magnús Bergsson var einnig á Flúðum með eiginkonu og syni. Áttum við ánægjuleg samskipti. Kom okkur saman um að erfitt væri orðið að finna kyrra staði á Íslandi sem ekki væru mengaðir af vélarhljóðum nútímans.

Dvölin á flúðum skilaði af sér nokkrum hljóðritum sem eru á http://hljod.blog.is. Eru það einkum vindurinn, regnið og fuglarnir sem leika þar stærstu hlutverkin.

Erlend lán og gengistryggð

Dómar Hæstaréttar hafa einatt valdið glundroða í samfélaginu. Þótt þeir hafi á stundum verið afdráttarlausir eins og í gengistryggingarmálinlu og öryrkjamálinu árið 2000 hafa þeir þó skilið eftir ýmis atriði sem menn hafa talið sig þurfa að túlka.

Hefði fólk fengið í hendurnar ávísun á erlendan gjaldeyri og selt hana til þess að greiða með húsnæðis- eða bílalán, hefði þetta sama fólk þurft að kaupa gjaldeyri í hvert skipti og greitt var af lánunum. Þá hefði skuldabyrðin vaxið talsvert þegar gengið féll, en launin voru víst ekki gengistryggð.

Þótt ljóst sé að dómur Hæstaréttar komi ýmsum vel en auki um leið misréttið í garð annarra verður á það að líta að þeir sem tóku myntkörfulánið lifðu í þeirri trú að vextir af þeim yrðu lægri en innlendir vextir og jafnvel reiknaði starfsfólk bankanna út fyrir lántakendur hversu mikið krónan mætti falla til þess að erlendu lánin yrðu óhagstæðari.

Um miðja síðustu öld tók Slippurinn í Vestmannaeyjum erlent lán og hækkaði það jafnt og þétt eftir því sem gengi krónunnar lækkaði. Enginn talaði þá um gengistryggt lán heldur sættu menn sig við gengisfellingarnar og þær afleiðingar sem þær höfðu.

En rétt skal vera rétt. Erlend lán skulu vera í erlendum gjaldeyri og reiknast samkvæmt því. Innlend lán verði þá innlend lán og reiknist í íslenskum krónum án gengistryggingar. Svo einfalt er það. Er það einhver goðgá þótt lágstéttirnar græði? Svo spurði Styrmir Gunnarsson og er sú spurning endurtekin hér.

Gallinn er bara sá að sumir úr lágstéttunum tóku innlend lán og sitja eftir í súpunni. Einhverjir verða einhvern tíma að taka afleiðingum gjörða sinna.

350 milljarða tilfærsla