Vafasamur ávinningur

Haft hefur verið orð á því að menn þurfi að gæta sín þegar byrjað verður að selja eignir Landsbankans sem eiga að standa undir endurgreiðslum vegna Icesave-samninganna.

Er þá ekki hið sama upp á teningnum þegar Orkuveita Reykjavíkur ætlar að selja hlut sinn í Hitaveitu Suðurnesja? Svo virðist sem fjárfestir nokkur hyggist nú grípa tækifærið og kaupa hlut veitunnar á útsöluverði.

Í stjórnartíð Framsóknar- og Sjálfstæðisflokks rak hvert ógæfuverkið annað. Eitt þessara verka var einkavæðing eða svo kölluð einkavæðing orkufyrirtækjanna. Ísland nýtur þeirrar sérstöðu á Evrópska efnahagssvæðinu að óhægt er um vik að flytja orku frá landinu til annarra landa. Helst eru það Færeyjar sem koma til greina. Þá hafa orkufyrirtækin verið byggð upp fyrir almannafé og markaðurinn leyfir takmarkaða samkeppni. Sú samkeppni sem er nú fyrir hendi á almennum markaði er vart marktæk.

Í raun þurfa stjórnvöld nú að athuga hvort ekki sé hægt að vinda ofan af þessari einkavæðingarvitleysu orkufyrirtækjanna svo að þau verði að nýju í eigu almennings. Þess vegna ætti Hanna Birna Kristjánsdóttir að flýta sér hægt áður en samþykkt verður að selja hlut Orkuveitu Reykjavíkur á brunaútsölu eins og það er kallað. Borgarstjórinn hefur á ferli sínum áður farið undan fjölmiðlafólki í flæmingi þegar gengið hefur verið á hann vegna mála sem þá voru uppi, samanber íbúðabyggð við Samtún. Það endaði illa. Vonandi endar Orkuveitumálið betur.

Heigullinn byltingarforinginn

Nokkrir stunda þann ósið að blogga undir dulnefni og grípa einatt tækifærið til að ausa þá, sem bloggað er um, auri. Einn slíkur er byltingarforinginn sem gerir athugasemd við blogg mitt um Steingrím Sigfússon.

Þótt hér ríki málfrelsi er hitt verra að menn þykist geta nýtt það til órökstuddra árása á þá sem skrifað er um. Mikið er ´ég feginn að byltingarforinginn hefur engin völd og vona að hann deili skoðunum sínum með fáum. Huglausir öfgamenn eru hvorki sjálfum sér né öðrum til framdráttar.

Brennt barn forðast eldinn

Financial Times greinir frá því í dag að flestir bankar í Evrópu muni forðast að fjárfesta í íslenskum bönkum í framtíðinni.

Þetta er skiljanlegt. Eina leiðin til þess að laða hingað erlent fjármagn er að gefa erlendum bönkum kost á að hasla sér völl á íslenskum markaði. Hitt væri þó enn verra ef ekki fæst erlent fjármagn til þess að efla atvinnustarfsemi hér á landi.

Steingrímur er enginn trúður

Það fór einkar vel á því að þessi ræða væri flutt á Hólahátíð. Jesús Kristur skirrðist aldrei við að taka afstöðu og því er eðlilegt að á kirkjulegri hátíð segi fjármálaráðherra skoðun sína undanbragðalaust. Afsökunarbeiðni nægir ekki. Gerðir verða að fylgja orðum.

Það reynir á þolrifin að vera í stjórnarandstöðu og það hefur eyðilagt margan stjórnmálamanninn. Ég hélt um skeið að Steingrímur hefði orðið eyðingaröflunum að bráð og breyst í trúð. Ég skipti fyrir nokkru um skoðun og virði nú orð hans.

Bíður eftir afsökunarbeiðni

Góðir gestir frá Shanghai

Í gær var mér boðið að hitta nefnd frá samtökum hreyfihamlaðra í shanghai. Með í förinni var forseti samtaka hreyfihamlaðra í Kína. Nefndin er hér í boði stoðtækjaframleiðandans Össurar, en nefndarmenn´tjáðu mér að þeim þætti fyrirtækið skara fram úr í stoðtækjasmíði og að mikill markaður væri fyrir framleiðslu Íslendinga í Kína. Sögðu þeir Össur vel þekkt fyrirtæki á meðal fatlaðs fólks þar eystra og Ísland væri iðulega á vörum fatlaðs fólks vegna velferðarkerfisins hér.

Nokkuð hefur skort á um skólagöngu fatlaðs fólks í landinu. Nú er hins vegar stefnt að því að allt fatlað fólk eigi kost á skólavist eigi síðar en árið 2015.

Það er ævinlega of skammur tími til stefnu

Í gær tókst að berja saman álit fjárveitinganefndar vegna Icesave-samninganna og komu að því allir flokkar nema Framsóknarflokkurinn.

Fulltrúi flokksins í fjárveitinganefnd kvartaði undan því að of naumur tími hefði verið til stefnu. Í raun hefur ævinlega verið of naumur tími til alls sem fólk ætlar sér. Sé nægur tími er hann illa nýttur og menn taka ekki til hendinni fyrr en að lokum líður. Ýmsir sem við ætluðum að sinna dóu áður en við höfðum tíma til þess og álitsgerðir voru ekki unnar fyrr en skilafrestur var út runninn.

Á þessari bloggsíðu hefur formaður Sjálfstæðisflokksins nokkrum sinnum verið skammaður vegna orðhengilsháttar í Icesave-málinu. Munurinn á honum og formanni Framsóknarflokksins er sá að hinn síðar nefndi hætti aldrei orðhengilshættinum og nú hefur hann misst af lestinni.

Lífsljós slokknar

Móðir mín, Guðrún Stefánsdóttir, lést á hjúkrunarheimilinu Eir í morgun á 102. aldursári. Þar með lauk lífshlaupi góðrar konu. Hún reyndi ævinlega að verða samferðafólki að liði. Í ólgusjóum fyrri ára hélt hún sjó svo að vart gaf á heimili þeirra hjóna og fjölskyldunnar.

Mér eru efst í huga þakkir til hennar fyrir allt sem hún var mér og þakklæti til þess fólks sem annaðist hana af svo mikilli alúð síðustu 10 ár ævi hennar.

Aðgangur allra verði tryggður

Í kvöld var greint frá því í fréttum Ríkissjónvarpsins að Verkmenntaskólinn á Akureyri sparaði allt að 5 milljónum króna á ári með því að nota opinn hugbúnað á tölvur. Var þar sérstaklega nefndur Linux hugbúnaðurinn.

Þrátt fyrir allt hefur Microsoft fyrirtækið unnið ötullega að því að gera hugbúnað sinn aðgengilegan nær öllum sem geta notað tölvur og fjöldi fyrirtækja vinnur við hugbúnaðarlausnir sem henta ýmsum hópum notenda.

Vitað er að ýmislegt hefur verið gert til þess að aðlaga opinn hugbúnað fólki eins og því sem er blint eða hreyfihamlað. Hér á landi vantar hins vegar alla viðleitni í þá átt og framleiðendur hjálpartækja hafa fæstir treyst sér til þess að vinna með opinn hugbúnað.

Ætli ríkisstjórnin að nýta opinn hugbúnað í ríkara mæli en áður verður að móta stefnu sem kemur í veg fyrir einangrun fatlaðra á þessu sviði. Ríkisstjórn Íslands ætti að hafa forgöngu um þessi mál á vettvangi Norðurlandaráðs. Skyldi eitthvað heyrast í samtökum fatlaðra um þessi mál?

Hefndarhugur Bjarna Benediktssonar

Tvö viðtöl um stjórnmál hafa vakið athygli mína undanfarna daga.

Á sunnudaginn var útvarpað viðtali þeirra Ævars Kjartanssonar og Ágústs Þórs Árnasonar við Guðfríði Lilju Grétarsdóttur þar sem hún fjallaði um viðhorf sín til íslenskra stjórnmála. Þar taldi hún greinilegt að ekki samræmdist lengur þörfum Íslendinga að taka eingöngu mið af því hvort tillögur á Alþingi séu fluttar af stjórnarliðum eða stjórnarandstöðu; málefnin yrðu að ráða. Slík hugmyndafræði er athyglisverð og í raun í samræmi við þá hefð sem tíðkast í samfélaginu manna á meðal. Gætu slíkar umræður á Alþingi komið þjóðinni betur í stað þess að menn stilli sér upp í fylkingar hvor gagnvart annarri og skiptist á skeytum.

Í morgun var seinna samtalinu útarpað. Þá var rætt við Bjarna Benediktsson, formann Sjálfstæðisflokksins, sem er greinilega í hefndarhug um þessar mundir. Þar lýsti hann því að ríkisstjórnin hefði skipt um samningamenn í Icesave-málinu og ætlaði nú að leita aðstoðar stjórnarandstöðunnar til þess að koma málinu í gegn. Allur málflutningur hans í þessu viðkvæma máli hefur verið með ólíkindum og skiptir þá litlu hvort þessi gagnrýni hans á stjórnina eigi við rök að styðjast. Skilja má af orðum hans að ekki gangi að fella samningana en allt sem hann segir um fyrirvara er loðið og vart hendur á festandi.

Ég er farinn að hallast að því að meginmarkmið Bjarna sé að komast að kjötkötlunum og beita sér fyrir því að stjórnin falli. Sé litið á afrekaskrár þriggja ríkisstjórna, þeirrar sem Geir og Ingibjörg stýrðu og hinna sem Jóhanna og Steingrímur hafa veitt forstöðu, verður að segjast sem er að betur hefur verið tekið á málum í tíð Jóhönnu. Það gleymist fáum, sem hafa eitthvert pólitískt minni, hvernig Bjarni og félagar spilltu því með öllum tiltækum ráðum á útmánuðum að hægt yrði að gera nauðsynlegar breytingar á stjórnarskránni til þess að auka vald almennings og styrkja stöðu Alþingis og reyndar þjóðarinnar vegna afsals valdheimilda. Málþóf Sjálfstæðismanna kom m.a. í veg fyrir að nauðsynlegar ráðstafanir væru gerðar til þess að bæta stöðu fjölskyldna í landinu. Því er pólitísk ábyrgð Sjálfstæðisflokksins meiri en margur hyggur.

Nú er eins og Bjarni ætli sér að þvælast fyrir í Icesave-málinu og freista þess að sprengja stjórnina. Sé þetta rangt væri æskilegt að sjá svart á hvítu hvaða tillögur Sjálfstæðisflokkurinn hefur fram að færa sem mættu stuðla að þverpólitískri samstöðu á Alþingi. Nú skiptir ekki meginmáli hvort Sjálfstæðisflokkurinn er í stjórnarandstöðu. Hitt skiptir öllu að flokksmenn leggist á árarnar og hjálpi til að þoka Íslendingum áleiðis út fyrir boðana sem nú brýtur á. Hætt er við að seint gangi ef hefndin ræður för.

Hver bjargar sér sem best hann getur

Við nutum þeirra forréttinda að Árni, sonur Elínar, Elva Hrönn, tengdadóttir okkar og ungir synir þeirra, Birgir Þór og Kolbeinn Tumi, voru hjá okkur í tæpa viku. Í gær ákváðu þau hjónakornin að gera hreint hjá okkur áður en þau yfirgæfu okkur og settust aftur að suður í Hafnarfirði. Tókum við því piltana með okkur út að Bakkatjörn að gefa fuglunum.

Þar var talsvert mávager, nokkrar gæsir, endur og svanafjölskyldan, sem ríkir með harðri hendi yfir Bakkatjörninni. Gassinn var svo aðgangsharður að Elínu ömmu stóð vart á sama og bað fjögurra og hálfs árs snáðann að gæta sín. Svanirnir hvæstu að mannfólkinu í stað þess að þakka fyrir brauðið með svanasöng. Greinilegt var að aðrir fuglar sýndu þeim virðingu og hreyfðu engum mótbárum þótt brauðið væri hrifsað af þeim.

Nokkur lýti þóttu okkur plastpokar undan brauðmeti sem fólk virðist hafa kastað frá sér á tjarnarbakkann eftir að hafa tæmt þá. Plastið eyðist seint í náttúrunni og getur haft hættu í för með sér fyrir fiðraða íbúa Seltjarnarness.

Baráttan í mannheimum er háð af talsverðu miskunnarleysi. Ekki verður því neitað að fuglarnir hegða sér að mörgu leyti eins. Maðurinn virðist taka afstöðu með einni fuglategund annarri fremur. Þannig eru mávar illa séðir en svanir vel þokkaðir, a.m.k. á heiðarvötnum þar sem þeir kváðu syngja öðrum fuglum betur. Á Bakkatjörninni virðast þeir fremur sýna af sér ofbeldi og skefjalausa hörku í garð aðkomusvana og annarra fugla sem leyfa sér að koma sér þar fyrir. Baráttan um brauðið er hörð.