Ótvíræð forysta Árvakurs og mbl.is - framsækins miðils á heims vísu

Morgunblaðið hefur haft algera sérstöðu hér á landi um miðlun efnis með þeim hætti að þeir sem geta ekki fært sér í nyt hefðbundið prentað letur, geti notið efnis úr blaðinu. Um miðjan síðasta áratug var hrundið af stað sérstakri netútgáfu Morgunblaðsins fyrir blinda og sjónskerta. Þegar kerfið hrundi um áramótin 2000 brugðust þeir mbl-menn við með þeim hætti að aðlaga Windows-efnið þannig að nú geta allir þeir, sem hafa aðgang að tölvum með blindraletri eða gervitali lesið Morgunblaðið og það sem er á mbl.is.

Aðlögun Þulunnar er jákvætt skref sem vissulega er allrar athygli vert. Standa þarf þannig að hönnun búnaðarins að unnt verði að hlaupa á milli greina og blaða þannig gegnum efni blaðsins. Nú er það harla erfitt í pdf-útgáfunni því að skjálesarar skynja ekki fyrirsagnir og stundum fara dálkar á tvist og bast. Þetta hefur mbl.is þó leyst farsællega með auðlesnu útgáfunni sem er til fyrirmyndar á heims vísu.

Ég leyfi mér að vona að einhver notandi verði hafður með í ráðum þegar hinn nýi hugbúnaður verður prófaður. Útgáfa talgervilsins Röggu, sem kom á markaðinn í fyrra, er glöggt dæmi um það hvernig farið getur séu notendur ekki hafðir með í ráðum.

Mbl.is er framsækinn netmiðill á heimsvísu sem Íslendingar, hvar í flokki sem er, geta verið stoltir af. Metnaður starfsmanna er til hreinnar fyrirmyndar.

Þulan færir út kvíarnar

Lýðvarpið, leiðinlegasta útvarpsstöð norðan Alpafjalla

Ástþór Magnússon nýtir sér frelsi til að starfa útvarpsstöð til hins ítrasta og hefur vonandi gaman af. Hann er meira og minna á dagskrá allan daginn, talar við fólk, lætur vini sína spjalla við sig og áreitir ýmsa með símtölum sem eru í beinni útsendingu.

Það skal ítrekað að heimasíða Lýðvarpsins er að mörgu leyti til fyrirmyndar. Hugsunin með framboðinu, fjölmiðlunin og sjálfsánægjuofsóknarbrjálæði Ástþórs skaða hins vegar meintan málstað hans.

Tvær nýjungar í íslenskri ljósvakamiðlun

Sjónvarp mbl.is hóf útsendingar á fréttaþættinum Setunni í dag. Þau Agnes Bragadóttir og Karl Blöndal ræddu fyrst við Steingrím Sigfússon og síðan sat Þór Sari frá Borgarahreyfingunni fyrir svörum hjá Þóru Kristínu Ástgeirsdóttur og Birni Vigni Sigurpálssyni.

Það var skemmtilegt að fylgjast með því hvað karlmennirnir og konurnar voru ólíkir spyrjendur. Þeir Karl og Björn vignir voru kurteisin uppmáluð en þær Agnes og Þóra Kristín gengu stundum í skrokk á viðmælendum sínum. Einkum átti þetta við um Steingrím, enda er hann margreyndur stjórnmálamaður og hefur unun af pólitískum slagsmálum. Þór Sari svaraði ágætlega því sem til hans var beint, en ekki var mjög hart að honum sótt. Agnes var einkar heimilislegur og grimmur spyrjandi, sjálfri sér lík í einu og öllu.:)

Það er mikill akkur í því að jafnreyndir frétta- og blaðamenn taki til sig og yfirheyri forystumenn þeirra framboða sem í boði verða fyrir kosningarnar.

Í morgun hóf svo Lýðvarpið hans Ástþórs Magnússonar útsendingar. Mér þótti rétt að líta þar við öðru hverju í dag og hlusta. Stundum heyrði ég að Ástþór lét samstarfsmann sinn spyrja sig og síðan yfirheyrði Ástþór hann og aðra og reyndi þannig að brjóta mál til mergjar.

misheppnaðir skyldupistlar Morgunblaðsins

Nokkrir fastir dálkar eru í Morgunblaðinu sem blaðamenn skrifa. Eru það einkum Víkverji og fjölmiðlapistlarnir. Þeir eru jafnmisjafnir og blaðamennirnir eru margir og stundum skemmta höfundarnir sér greinilega þegar þeir láta fingurna leika um lyklaborð tölvunnar.

Einatt hafa mér þótt margir fjölmiðlapistlarnir fram úr hófi illa gerðir. Stundum skrifa menn um eitthvað út úr hreinum vandræðum svo að úr verður hálfgerð vitleysa. Í dag skrifar Kolbrún Bergþórsdóttir fjölmilapistil um geisladisk en hvorki sjónvarp né útvarp en nefnir þó Ríkisútvarpið á nafn. Ástæðan er diskur sem hún eignaðist og er með lögum bandaríska tónskáldsins Leroy Andersons.

Kolbrún minnist m.a. á ritvélarlagið fræga og minnir að það hafi verið kynningarlag þáttar sem hefði verið í líkingu við Samfélagið í nærmynd. Svo var nú aldeilis ekki. Þetta var þátturinn "Efst á baugi" sem var á dagskrá útvarpsins á 7. áratugnum og þeir sáu m.a. um Magnús Þórðarson, Tómas Karlsson og Björgvin Guðmundsson. Fjallað var um erlend málefni og var þátturinn mjög vinsæll.

Í pistlinum víkur Kolbrún að því að Leroy hafi talað íslensku reiprennandi. Ég man ekki betur en Jón Múli Árnason hafi í tvígang a.m.k. gengist við að hafa reynt að kenna Leroy íslensku en taldi að árangurinn hefðu orðið næstum því enginn.

Morgunblaðið ætti að vanda betur til fjölmiðlapistlanna og gera þá að eftirsóttu lesefni. Til að mynda væri æskilegt að í pistlunum yrði fjallað um frumflutning íslensks efnis í sjónvarpi og útvarpi. Hvers vegna fær blaðið ekki leiklistargagnrýnanda sinn til að dæma leikrit Útvarpsleikhússins? Þetta er sjálfsagt fjölsóttasta leikhús landsins og flytur miklu viðameira úrval leikverka en nokkurt annað leikhús á landinu.

Unaðsleg hljóðmynd

Í gær flutti Útvarpsleikhúsið fyrsta hluta leikritsins Sómafólks eftir Andrés Indriðason. Nefndist hann "Sól og blíða í Paradís". Fjallaði leikurinn um gullbrúðkaupsafmæli íslenskra hjóna sem fór öðruvísi en ætlað var.

Leikritið gerðist bæði utan- og innan dyra. Helsti galli hljóðritsins var sá að lítill sem enginn munur var á hljómnum og heyrðist örlítið herbergishljóð í utandyraatriðunum. Skrifast það e.t.v. á reynsluleysi tæknimanns eða leikstjórann sem hefur þurft að spara.

Í heildina var verkið prýðilega unnið og leikstjórn Ásdísar Thoroddsen til fyrirmyndar. Helst bar á því að Pétur Einarsson héldi ekki samfelldri raddbeitingu út verkið. Margrét Guðmundsdóttir var allan tímann samkvæm sjálfri sér.

Hljóðmynd leikrita skiptir mjög miklu máli. Með nútímatækni og betri hljóðritum hefur gerð hljóðmynda orðið flóknari en áður. Það var afar sannfærandi þegar jeppi var látinn spóla sig niður í leðju og hjólhýsi slitnaði aftan úr, eins þegar alld "heila klabbið" hlunkaðist niður snarbratta brekku og bíllinn braust yfir torfæran gróður og óslétt land.

Atriðið á sjúkrastofunni var meistaralega vel gert. Ég sat með heyrnartól til þess að geta einbeitt mér að því að hlusta. Stundum tók ég þau af mér til þess að átta mig á hvort einhver væri á ferli á ganginum. Það voru þá bakhljóðin í leikritinu sem voru svona eðlileg.

Það er mikil og góð skemmtan að hlusta á útvarpsleikrit. Þríleikur Andrésar Indriðasonar lofar góðu. Ekki er kafað of djúpt í sálarkima mannsins og lausnir flækjunnar, sem upp kemur í samskiptum þeirra hjóna, eru hreint ekki einfaldar. En höfundurinn heggur á hnútinn með sannfærandi hætti.

Að nokkru er vísað til vandamála nútímans, neysluhyggju almennings og fyrirhyggjuleysis, hégómaskapar, forræðishyggju og alvisku okkar karlmannanna.

Ástæða er til að óska flytjendum og framleiðendum verksins til hamingju.

Hægt er að hlusta á leikritið á vef Ríkisútvarpsins. Þá skal vakin athygli á að Útvarpsleikhúsið er á dagskrá alla sunnudaga kl. 14 og á fimmtudagskvöldum um kl. 22:15.

Styrkir íhaldið stöðu sína?

Það er haft eftir einum af reyndustu starfsmönnum Morgunblaðsins að eftir eigi að koma í ljós hvort nýir eigendur kunni að eiga fjölmiðil.

Þegar litið er yfir nöfn þeirra sem tengjast Þórsmörk fer ekki hjá því að sá grunur læðist að sumum að hópurinn sé fremur einsleitur. Guðbjörg Matthíasdóttir hefur þar nokkra sérstöðu. Þau hjónin áttu Eyjafréttir og veit ég að Sigurður gætti þess jafnan að skipta sér ekki af ritstjórn blaðsins endaþótt honum fyndist stundum að útgerðarmönnum vegið eða soðningaríhaldinu eins og Oddsteinn Friðriksson kallaði útgerðarmenn í hópi sjálfstæðismanna.

Sjávarútvegurinn styrkir mjög stöðu sína í blaðaheiminum hér á landi ef menn vilja hugsa þannig. En forystumaður hópsins er margreyndur í viðskiptum og veit sjálfsagt jafnvel og meginþorri þjóðarinnar að illa fara saman fjölmiðlun og þröng pólítísk sjónarmið.

Í athyglisverðu fylgiblaði Morgunblaðsins í dag kemur í ljós að búist er við að auglýsingar dragist saman um 30% hér á landi í ár. Það verður því þungur róður nýjum eigendum og starfsmönnum Árvakurs í byrjun.

Það er erfitt að gerast spámaður í eigin föðurlandi en margt bendir til að 365 miðlar muni fara halloka á markaðinum. Í samdrættinum kemur betur í ljós hvað samkeppnisumhverfið hér á landi lýtur ólíkum lögmálum því sem gengur og gerist í fjölmennari ríkjum. Því gæti farið svo að ríkisútvarpið og Árvakur yrðu að mestu leyti tvö um hituna auk ýmissa netmiðla sem munu gegna meira hlutverki eftir því sem tímar líða fram.

Ósannindi DV um Helga Benediktsson frá Vestmannaeyjum

Í brennidepli á dv.is er birt samantekt um Kjartan Gunnarsson, fyrrum framkvæmdastjóra Sjálfstæðisflokksins. Ljúka þar allir, sem til Kjartans þekkja, upp einum munni um það hvílíkur ágætis maður hann er. Kjartan þekkti ég í menntaskóla og fór jafnan vel á með okkur. Hefur svo verið síðan enda er hann hinn vænsti maður, hefur það sjálfsagt frá móður sinni.

Í samantekt DV kemur fram að Kjartan hafi verið getinn í Vestmannaeyjum en Gunnar Pálsson, faðir hans, sem Jónas frá Hriflu kallaði stórdómara, stjórnaði þá aðför að föður mínum vegna meintra auðgunarbrota og annars sem aldrei sannaðist, enda bar allur málareksturinn vott af þeim heiftarlegu pólitísku ofsóknum sem þá voru stundaðar á Íslandi. DV segir að Helgi þessi hafi gerst sekur um auðgunarbrot. Því sendi ég Reyni Traustasyni eftirfarandi bréf.

Sæll, Reynir. Ég las samantekt ykkar um Kjartan Gunnarsson, næstvaldamesta mann Íslands og tek undir flest sem sagt er um hann. Við vorum saman í menntaskóla og voru samskipti okkar jafnan góð. Hann vildi hins vegar aldrei segja mér hverra manna hann var og þótti mér það undarlegt þar til ég vissi hver faðir hans var og kem ég nú að meginefni þessa bréfs. Í samantekt ykkar er réttilega greint frá því að Kjartan hafi komið undir í Vestmannaeyjum þegar ofsóknir Sjálfstæðisflokksins gegn Helga Benediktssyni, útgerðar- og athafnamanni, stóðu sem hæst. DV heldur því fram að hann hafi gerst sekur um auðgunarbrot. Hið sanna er að aldrei tókst að sanna auðgunarbrot á Helga Benediktsson. Löngu síðar var hann dæmdur í Hæstarétti og sendur á Litlahraun. Sá dómur var mjög gagnrýndur á sínum tíma og hóf Helgi hungurverkfall þar. Hann var fluttur á sjúkrahús vorið 1961. Þar var hlynnt að honum og honum síðan sleppt. Helgi skrifaði um atburðina upp úr 1950 bækling sem kallast "Ég ákæri". Ég ráðlegg ykkur að kynna ykkur hann áður en þið farið fram með ósannar dylgjur um löngu látið fólk sem ber ekki hönd fyrir höfuð sér. Það sæmir þér hvorki sem ritstjóra né heiðvirðum blaðamanni að fara með svo staðlausa stafi sem þá sem orðin um auðgunarbrotið eru. Annað er að gerast sekur eða vera sakaður. Morgunblaðið fór mikinn á hendur Helga Benediktssyni á sínum tíma og lagði hann hreinlega í einelti. Í fyrsta sinn sem við Matthías Johannesen hittumst veturinn 2000 þakkaði ég honum fyrir að hafa birt opnugrein um föður minn í tilefni 100 ára afmælis hans. Svar Matthíasar var þetta: "Afstaða Morgunblaðsins til föður þíns er og verður ævarandi smánarblettur á blaðinu. En Arnþór, við erum menn framtíðarinnar og lifum ekki í fortíðinni." Þetta var drengilega mælt og naut ég þess m.a. að starfa sem blaðamaður hjá Morgunblaðinu síðastliðin tvö sumur. Ég vona að þú komir leiðréttingu á framfæri. Kveðja, Arnþór Helgason Benediktssonar og Guðrúnar Stefánsdóttur ***************************************************** Arnþór Helgason, Tjarnarbóli 14, 170 Seltjarnarnesi. Símar: 5611703, 8973766 Netfang: [e-mail] Pistlar: http://arnthor.helgason.blog.is

Heimilishljóðin

Ókosturinn við blinduna og atvinnuleysið er sú einangrun sem þessi fyrirbæri geta haft í för með sér. Höfuðborgarsvæðið r orðið þannig að dýrt er og óþjált að koma sér á milli staða. Það bjargar þó miklu hjá mér að bæjarfélagið hefur verið mjög þjált í samningum um ferðaþjónustu og ber að þakka það sem vel er gert.

En tíminn líður og ævinlega er hægt að sýsla talsvert sér til gagns og gamans. Í gær hljóðritaði ég nokkur heimilishljóð. Ég hef svo sem dundað mér við slíkt nokkuð lengi en ákvað að bæta í safnið enda lengi ætlað að útvarpa slíkri samantekt. Á morgun verður því útvarpað heimilishljóðum í þættinum "Vítt og breitt", en pistlar mínir eru yfirleitt á dagskrá upp úr kl. 13:45. Við hljóðritanir þessar hef ég notað Nagra ARES-M og ARES BB+ auk Shure VP88 víðómshljóðnema. Gallinn við hann er sá að honum fylgir dálítið suð sem þó kemur ekki að sög þegar hávaðinn dynur yfir. En þessi hljóðnemi hentar ekki til að hljóðrita umhverfishljóð i náttúrunni.

Það hefur valdið mér nokkrum vandræðum að USB-hljóðkort, sem ég á, nýtist ekki við ferðatölvuna af einhverjum ástæðum. Vélin frýs og gefur jafnvel frá sér 800 riða óánægjutón. Ég hljóðrita því allar kynningar á Nagra-hljóðritann og færi síðan yfir á tölvuna.

Ýmislegt er á döfinni í pistlum mínum og vænti ég þess að geta bætt við einhverjum hljóðritum á næstunni auk einhvers fróleiks. Hljóðrit úr atvinnulífinu væri fróðlegt að gera og eru allar tillögur vel þegnar.

Þóra Kristín Ásgeirsdóttir fær íslensku blaðamannaverðlaunin

Ríkisútvarpið skýrði frá því í þessu að Þóru Kristínu Ásgeirsdóttur hefðu verið veitt íslensku blaðamannaverðlaunin í dag. Þóra Kristín er margreyndur frétta- og blaðamaður og hefur oft og iðulega ekki skirrst við að stilla viðmælendum upp við vegg. Hún er hugmyndarík, útsjónarsöm, skemmtileg, ákveðin og umfram allt sanngjörn. Í höndum hennar hefur sjónvarp mbl.is orðið einstakur fréttamiðill í sinni röð á Íslandi. Þóra Kristín er einn þeirra blaðamanna hér á landi sem eru á heims mælikvarða. Þar í flokki eru einnig Önundur Páll Ragnarsson, Jóhann Hauksson og Ragnar Axelsson, Sigrún Davíðsdóttir o.fl.

Áfellisdómur á vinnubrögð síðasta félagsmálaráðherra Framsóknarflokksins

Það er oft með ólíkindum hve ungur starfsmaður Kastljóssins setur mál í rangt samhengi. Samtalið við forsætisráðherra í kvöld var enn eitt dæmið í safn piltsins sem var rangt reiknað.

Stjórnarnefnd málefna fatlaðra var skipuð til fjögurra ára og var til siðs að endurnýja nefndina eftir kosningar. Þess vegna var skipun félagsmálaráðherra Framsóknar á formanni nefndarinnar til fjögurra ára í lok kjörtðímabils siðlaus enda mátti hann vita að Framsóknarflokkurinn færi illa út úr kosningunum 2007, til þess bentu eindregið allar kannanir.

Pilturinn, sem fer oft mikinn í Kastljósinu, hefði átt að ræða við fyrrum félagsmálaráðhera Framsóknarflokksins í stað þess að tuða og nöldra í forsætisráðherra eins og hann skildi hvovki skrifað né mælt, íslensktt mál. Pilturinn ætti einnig að vita að fjölmörgum dómum héraðsdóms Reykjavíkur hefur verið hnekkt fyrir Hæstarétti. Hann hefði fremur átt að þakka Jóhönnu fyrir að áfrýja ekki dómnum og valda skattgreiðendum þannig auknum kostnaði.

Þá var fáheyrður sá sóðaskapur unga mannsins að jafna saman þeim gerningi Árna Magnússonar að losa sig við Valgerði Bjarnadóttur. Þar var ekki um pólitískan trúnaðarmann að ræða sem skipaður var út kjörtímabil Alþingis heldur embættismann sem var skipaður væntanlega til 5 ára.

Vonandi verður þessi makalausa framkoma piltsins og úttekt hans til þess að hann verði settur í einhvers konar endurhæfingu enda eru dæmi þess að slík endurhæfing eða menntun snúist fólki til góðs.