Aðalinngangur sundlaugar Seltjarnarness til skammar

Í morgun drógum við Orminn bláa úr hýði sínu, en svo nefnist tveggja manna hjól okkar hjónanna. Ormurinn á 6 ára afmæli um þessar mundir sem þýðir að ég verð 56 ára um miðjan einmánuð.

Lint var orðið í dekkjunum og var því haldið út á smurstöð við Norðurströnd og dælt í þau lofti. Síðan fórum við hring á Nesinu, þaðan út að göngustígnum við Ægisíðu og snerum heim á leið. Hjóluðum við 9 km.

Eftir það syntum við í sundlaug Seltjarnarness, Elín einhver ósköp en ég 200 metra.

Nú liggja 16 þrep upp að aðalinngangi sundlaugarinnar og heilsuræktarstöðvarinnar. Við skoðuðum aðstæður á bak við mannvirkið, en þar á að hleypa fólki í hjólastólum inn í bygginguna. Ég eit ekki hvernig á að ganga þannig frá þeirri aðkomu að hún verði hentug fólki í hjólastólum.

Ég ítreka það sem ég hef sagt í þessum færslum, að aðalinngangur mannvirkis á að vera ætlaður öllum en ekki sumum. Mér þykir bygginganefnd Seltjarnarness hafa staðið sig illa í þessu máli, arkitektar og aðrir aðstandendur. Einnig þykir mér miður að ekkert hafi heyrst frá ferlinefnd Sjálfsbjargar á höfuðborgarsvæðisins.

Mannvirki þetta, sem eitt sinn var rómað fyrir aðgengi, er nú orðið okkur Seltirningum til skammar.

Kvikmyndin Heiðin og vindurinn

Ekki getég nú sagt að söguþráðurinn í Heiðinni hafi rist djúpt eða hafi verið merkilegur. Sáralítið gerðist í myndinni og framvindan var of hæg.

Þó verður að segjast sem er að sum samtölin voru vel skrifuð og hnittin. Gaman var að fylgjast með frammistöðu okkar öldnu leikara, Jóns Sigurbjörnssonar og Gunnars Eyjólfssonar. Hljóðritun samtalanna hefi mátt vera betri og framsögn yngri leikaranna skýrari.

Konan mín og vinkona okkar höfðu gaman af myndatökunni sem þeim þótti að flestu leyti góð. Ég hafði gaman af hljóðinu og dáðist mest af því hvernig vindurinn lék sitt fjölbreytta hlutverk sem fólst í því að skapa vissan andblæ og ýta undir spennuna sem skapaðist í lokin.

Þótt Heiðin sé ekki stórlistaverk held ég að hún muni lifa framtíðina af og menn eigi eftir að hafa gaman af henni.

Vel gert, íslenskir friðarsinnar

Loksins fannst mér íslenskir friðarsinnar grípa til táknrænnar aðgerðar sem veigur var í. Íraksstríðið verður ævarandi smánarblettur á Halldóri Ásgrímssyni og Davíð Oddssyni og minnisvarði hversu langt er hægt að ganga til þess að krjúpa fyrir ímynduðu valdi og hagsmunum.

Og svo yfirgaf bandaríski herinn þá sisvona þrátt fyrir tryggðina!