Aðeins tíu milljónir ber á milli

Senn líður að því að þjóðin fái að reyna hvort ríkisstjórnin standi við þann ásetning sinn að rétta hlut kvenna.

Fyrir tæpum tveimur áratugum stóð Öryrkjabandalag Íslands í harðri baráttu við stjórnvöld. Fréttastofurnar voru ófáanlegar til að greina frá málstað bandalagsins en fjölluðu þeim mun meira um hjúkrunarfræðinga sem hótuðu verkfalli.

Þegar málin stóðu sem hæst hitti ég ónefndan yfirmann eins fjölmiðilsins í sturtu í sundlaug Seltjarnarness og tókum við tal saman enda kunningjar til margra ára. Benti ég honum á að hjúkrunarfræðingarnir væru einungis nokkur hundruð en öryrkjarnir skiptu þúsundum.

"Þið hafið engin fjárhagsleg áhrif," svaraði hann.

Kannski er þetta mergurinn málsins. Ljósmæðurnar eru 100 og það kostar 10 milljónir á mánuði að verða við réttmætum kröfum þeirra. Annaðhvort er það svo lítið að það taki því ekki eða þúfan sem veltir einhverju hlassi. Og hvaða hlassi? Ætli fjármálaráðherra geti svarað því?

Hafa ljósmæðurnar ekki nægilega mikil fjárhagsleg áhrif?

Sagan af alvitru feðgunum

Það er sagt að nú sé farið að halla undan fæti fyrir Kim Jong Il, syni Kim Il Sung, hins mikilhæfa leiðtoga Norður-Kóreumanna, hinum mikla sigurvegara og perlu allra perlna, eins og hann var nefndur í formála einnar bókar sinnar. Kim Jong Il hefur ekki farið vel með sig. Hann hefur lifað í vellystingum á meðan þegnar hans hafa soltið og drukkið heldur mikið. Hann er þó varkár að eðlisfari og hefur sjaldan eða aldrei stigið upp í flugvél. Þegar hann hefur farið til útlanda hefur hann notað járnbrautarlestir.

Fyrir 22 sumrum vorum við tveir vinir í Beijing og biðum eftir unnustu hans sem var úti á landi. Hlustuðum við þá gjarnan á norður-kóreanska útvarpið okkur til uppbyggingar og skemmtunar. Minnist ég sérstaklega einnar sögu sem þar var sögð.

Um þetta leyti var verið að reisa mikið raforkuver þar í landi og gekk allt á aftrfótunum. Malbikið í vegunum bránaði í hitunum og steypan var einhvern veginn ekki nóguþétt í sér.

Þeir feðgar áttu leið um og skoðuðu framkvæmdir. Héldu þeir fund með verkfræðingunum og bentu þeim á sitthvað sem betur mætti fara. Og viti menn! Allt gekk eins og í sögu og framkvæmdir gengu eftir það samkvæmt áætlun.

Skyldu íslenskir ráðherrar geta leikið þetta eftir?

Kim Jong Il alvarlega veikur eða jafnvel látinn?

Atvinnuleysi

Um helgina fjallaði Morgunblaðið um það hvort hér ríkti kreppa eða hallæri. Sennilega ríkir nú hvorugt. Ætli ástandið megi ekki telja svo sem í meðalllagi eðlilegt.

Þegar litið er yfir atvinnuauglýsingar um helgina kemur í ljós að talsvert framboð er af atvinnu. Þó er varla nokkurt starf sem ég þori að sækja um. Mér hefur einna helst flogið í hug starf sáttasemjara ríkisins. Ætli næsti sáttasemjari verði ekki kona?

Ekkert starf virðist nú laust við fjölmiðlun, en þar ímynda ég mér að ég kunni einna best til verka, a.m.k. á sumum sviðum. Myndvinnslan vefst einnahelst fyrir mér.

Píanóverk Þorkels Sigurbjörnssonar

Tíbráin í Salnum hófst í gær með tónleikum til heiðurs Þorkatli Sigurbjörnssyni, tónskáldi, en hann varð sjötugur fyrir nokkru. Kristín Jónína Taylor flutti á tónleikunum öll píanóverk Þorkels.

Nokkur þessara verka hafði ég heyrt áður. Flutningurinn var nær óaðfinnanlegur og var greinilegt að Kristín naut þess að flytja verk Þorkels.

Greina mátti nokkra þróun í gerð verkanna. Eftir því sem á leið urðu þau lagrænni. Verkin eru ekki stór í sniðum en krefjast sum mikillar færni og jafnvel einbeitingar þess sem hlustar eins og góð verk gera iðulega enda eru þetta tónverk en ekki tónverkir

Mörg verkanna eru hreinar perlur sem eiga vafalítið eftir að endast út þessa öld og lengur.