Friðelskandi Íslendingar

Stríði fylgir jafnan ægileg grimmd. Grimmasta stórveldi nútímans eru Bandaríkin, hin friðelskandi heimslögregla og málsvarar lýðræðisins. Þau hafa beitt kjarnorkusprengju og ráðist á fleiri ríki en nokkurt annað herveldi á síðustu öld. Þau halda hlífiskildi yfir einhverju versta árásarveldi Austurlanda og sjá til þess að ekki þokist í samkomulagsátt - ef ekki með tilskipunum þá með afskiptaleysi.

Þótt vissulega megi þakka Bandaríkjamönnum ýmislegt í alþjóðastjórnmálum verður ekki hjá því komist að bera vitni um grimmd og græðgi þessa stórveldis.

Bandaríkin heimiluðu Írökum að ráðast á Kúveit og varð það stríð hvorugri ríkisstjórninni til sóma, þeirri bandarísku og íröksku.

Bandaríkjamenn sáu til þess að viðskiptabanni SÞ gagnvart Írökum yrði fylgt eftir af þeirri skefjalausu hörku sem fá dæmi eru um. Almenningur í Írak þoldi skort en yfirstéttinni tókst að skara eld að eigin köku eins og jafnan verður.

Bandaríkin ætluðu sér jafnan að hremma olíulindir Íraka og það tókst þeim í næsta stríði sem stendur enn. Og Íslendingar fylgdu þeim að málum. Og Bandaríkjamenn spörkuðu í Íslendinga, vini sína og fóru héðan með herinn.

Myndbandið, er sýnt var í sjónvarpinu, lýsir betur en orð fá lýst því siðleysi og grimmdaræði sem grípur um sig þegar tæknivæddir stráklingar fá að leika sér að morðtólum og hafa sér til skemmtunar að drepa blásaklaust fólk sem reynir að koma deyjandi samborgurum sínum til hjálpar.

Hvernig skyhldi öldruðum skólabróður mínum og fyrrum formanni þess flokks, sem ég var í hér á árum áður, líða, þegar þeir sjá afleiðingar gerða sinna og staðfestu? Ætli þeir séu ekki stoltir? Og ætli Pétur blöndal, alþingismaður, sé ekki ánægður með árangurinn - eyðilagða þjóð, eyðilagt stjórnkerfi - eyðilagt land - eyðilagða framtíð fórnarlamba stríðsátakanna - skemmdarverkin sem framin voru á æsku Íraks, fyrst með viðskiptabanninu sem Íslendingar studdu og síðan með árásarstríðinu sem Íslendingar studdu?

Er nema von að sumir hafi kallað þá félaga stríðsglæpamenn!

Enn af afmæli

Mér varð á að eiga afmæli í gær. Helst vil ég sem minnst um það tala og lít í raun á það sem einkamál hvers og eins hvort hann eigi þennan eða hinn afmælisdaginn. Sumir hafa gaman af því að eiga afmæli og er rétt að láta þá njóta þess. Öðrum leiðast afmælin og er því rétt að láta þá hina sömu í friði með kenndir sínar og leiðindin sem vaxa því meira sem talað er um afmælið.

Allmargir minntust mín í gær og þar á meðal rituðu allmargir á fésbókarvegginn. Þeim hinum sömu þakka ég meinta hugulsemi sem mér þykir vissulega vænt um. En afmælismaður er ég lítill og bið menn því að hafa ekki fyrir því að minnast á þetta í framtíðinni.