Landsöluflokkur

Það hefur löngum einkennt Sjálfstæðisflokkinn að beita sér gegn ákveðnu orðalagi í lögum og reglum. Rík tilhneiging virðist vera til þess í flokknum að vilja túlka lagatexta með sem loðnustum hætti til þess að erfitt sé að koma tilteknum málum í framkvæmd eða mæla gegn vissum gjörningum.

Breytingartillaga sjálfstæðismanna í stjórnarskrárnefnd Alþingis er gott dæmi hér um. Með orðalagi því sem sjálfstæðismenn lögðu til væri hægt að færa rök fyrir því að láta mætti af hendi auðlindir þjóðarinnar. Í raun flokkast slíkur málflutningur undir skemmdaverk á þessum síðustu og verstu tímum og rökstuðningurinn hið aumasta yfirklór.

Hvaða hagsmunir eru það sem Sjálfstæðisflokkurinn ver nú svo kappsamlega?

Segja sjálfstæðismenn hafa varpað grímunni

Eitt kg af kínverskri tónlist og fleira

Vinkona mín frá Hong Kong, Florence Ho Hauching, dvelur nú hjá okkur hjónum um stundarsakir. Við kynntumst í torquay í Bretlandi haustið 1978 og höfum verið vinir síðan. Lagið Vinátta, sem er í tónlistarspilaranum, er tileinkað henni. Þar er vitnað í lagið Austrið er rautt bæði í undirleik og laglínu og sagði hún að ég væri "too communistic" þegar hún heyrði það fyrst.

Florence fyllti húsið af gjöfum og færði mér m.a. eitt kíló af kínverskri tónlist, m.a. sinfónískar útsetningar af aríum úr kínverskum byltingaróperum, hinar mestu gersemar.

Í gær hlýddum við messu í Hallgrímskirkju, fórum í gönguferð og þágum matarboð hjá Sigtryggi og Dóru. Í dag skoðuðum við Kjarvalsstaði, Listasafn Reykjavíkur, Grasgarðinn í Gaugadal og Reykjavík 871 +-2, þá merku fornleifasýningu. Þar fá menní hendurnar prýðilega leiðsögn á litlum tónhlöðum. Er það til mikilla bóta. Eini gallinn er sá að menn geta ekki farið fram og aftur um sýningarskrána. Sjálfsagt verður bætt úr því sem öðru.

Florence hefur ekki komið hingað í 22 ár. Það er gaman að hitta gamla vini og finna óslitinn vináttuþráð millum hennar og okkar hjónanna.

Sjálfsónæmisveira íhaldsins

Ekki batnaði hlutur sjálfstæðismanna eftir kvöldfréttir sjónvarpsins og viðtalið við Bjarna Benediktsson. Í ljósi þess að beinar vísbendingar hafa komið fram um ósannsögli Kjartans Gunnarssonar og arftaka hans í stöðu framkvæmdastjóra flokksins er nær fullvíst að allur sannleikurinn er ekki sagður enn og Bjarni virðist ætla að láta kyrrt liggja. Hvernig getur formaðurinn treyst mönnum í miðstjórn flokksins sem segja fjölmiðlum fyrst í stað að þeir hefðu ekki vitað af styrkjunum? Þeta minnir óþægilega á upphafs máls nokkurs sem kom upp kringum þingmann nokkurn fyrir fáum árum og tengdist einnig Sjálfstæðisflokknum.

Það virðist víðsfjærri reyndum stjórnmálamönnum hér á landi að axla ábyrgð. Dæmi um slíkt fólk eru ráðherrar fyrrum ríkisstjórnar, einkum fyrrum forsætisráðherra og fjármálaráðherra, utanríkis- og viðskiptaráðherrar. Þá bætist nú Guðlaugur Þór í flokkinn.

Óvíst verður að telja að Sjálfstæðisflokknum takist að þvo af sér ósannindaóværuna fyrir þessar kosningar.

Einu sinni sagði merkur maður: "Engin íhaldslús er svo lítil að það borgi sig ekki að kreista hana til bana áður en hún nær að stækka og bíta." Kannski að íhaldið hafi nú loksins fengið einhvers konar sjálfsofnæmisveiru sem verði því skeinuhætt.

Auðmaðurinn og tengslin við auðmennina

Mbl.is greinir frá því í gær að Sjálfstæðisflokkurinn logi stafnanna á milli og er það víst lítil furða.

Í gær hitti ég framsóknarmann sem sagðimér að mikill og vaxandi kurr væri innan Framsóknarflokksins vegna formannsins og lítil svör fengjust við spurningum. Formaðurinn kvað hafa lofað að gera hreint fyrir sínum dyrum og upplýsa um auðlegð sína og sinna. Ekkert bólar víst á slíkum upplýsingum.

Þessi framsóknarmaður kvað svo komið fyrir sér að hann efaðist um að hann léði Framsóknarflokknum atkvæði sitt ef formaðurinn væri svo ónýtur að þora ekki að kannast við að eiga nokkrar miljónir á sparisjóðsbók. Sagðist hann hafa efasemdir um það hvernig faðir hans hefði komist yfir sínar milljónir en sonurinn formaðurinn ætti að greina skýrt og skorinort frá sínum eigum.

Það skyldi þó aldrei fara svo að formaður Framsóknarflokksins krossfesti flokkinn á sjálfum sér vegna þess að þora ekki að kannast við eigin auð og verðleika? Getur verið að auk auðmanna þurfi flokkurinn að slíta öll tengsl við formanninn til þess að taka til í eigin ranni?

Hugsað um sig og sína

Áður en gjaldeyrishöftum var rift um miðjan síðasta áratug og stjórnvöld stýrðu genginu í þágu sjávarútvegsins í stað þess að lækka launin voru ævinlega teikn á lofti um aðvífandi gengisfellingar. Góðvinir og vildarmenn stjórnarflokkanna fengu iðulega pata af því sem í aðsigi væri og gátu því keypt nýja bíla og sitthvað fleira áður en gengi krónunnar lækkaði. Almenningur fékk einnig pata af þessu og rauk til að kaupa heimilistæki ásamt margs konar varningi á lága verðinu. Jafnvel auglýstu fyrirtæki í þessa veru: "Fáið ykkur ískáp frá j.j. og Vilhjálmsson áður en gengið lækkar."

Því skal þetta eifjað upp að nú hefur komið í ljós að gjafirnar til Sjálfstæðisflokksins, sem uppvíst varð um í gær, voru greiddar skömmu áður en lög um fjárreiður stjórnmálaflokkanna tóku gildi. Forysta flokksins, a.m.k. hluti hennar, virðist hafa séð sér leik á borði og gengist fyrir þessum gjöfum á meðan tóm var til.

Skyldi mönnum ekki hafa dottið í hug að haga gildistöku laganna þannig að unnt yrði að klóra dálítið í bakkann vegna fjárhags flokksins áður en það yrði of seint?

Hvað ætli kjósendur í öðru Reykjavíkurkjördæmanna hugsi áður en þeir merkja við D?

Baneitraður sérhagsmunagæsluflokkur

Það verður stöðugt deginum ljósara hvaða hlutverk lykilmenn innan Sjálfstæðisflokksins gegndu á þeim tímum er "allt lék í lyndi" og peningar spruttu upp eins og gorkúlur.

Síðustu tíðindin gera iðrun sjálfstæðismanna á síðasta landsfundi að innantómum orðum. Það dugar vart til að bæta orðstír flokksins þótt hann endurgreiði þær 55 milljónir sem honum voru gefnar af flokksgæðingum sem glutruðu síðan öllu úr höndum sér - nei, ekki einungis eigin höndum heldur settu gjörvalla íslensku þjóðina á kalda klakann. Þetta er flokkurinn sem afnam hátekjuskattinn og kreppti svo að öryrkjum og öldruðum að þeir tóku að greiða tekjuskatta sem aldrei fyrr.

Oddný Thorsteinsson, sendiherrafrú, las eitt sinn í útgarp barnasögu. Þar sagði frá rússneskum galdrakarli sem hafði í frammi alls kyns kúnstir. Meðal annars framkallaði hann gífurleg auðæfi úr engu. Þegar kreppti að karlgreyinu, sem var mörg hundruð árum á eftir tímanum, gufaði allt saman upp. Allt varð eins og áður og enginn þurfti að gjalda fyrir dynti og afglöp gamla mannsins.

Sjálfstæðis- og framsóknarmennirnir, sem véluðu um íslenska hagsmuni og gera jafnvel enn, voru líkir gamla, rússneska galdramanninum að því leyti að allt er nú gufað upp. Þeir standa galdrakarlinum aftar að því leyti að fjöldi fólks - mikill hluti þjóðarinnar - situr nú með sárt ennið og sér ekki fyrir endann á vandræðum sínum.

Lagt er til að Ríkisútvarpið endurflytji lestra Oddnýjar thorsteinsdóttur og Blindrabókasafn Íslands fái leyfi til að gefa hljóðritið út fyrir almennan markað. Útgáfan verði í minningu nafngreindra fjárplógsmanna sem studdu Sjálfstæðisflokkin í nafni fyrirtækja sem þeir höfðu hremmt. Þá er einnig lagt til að Sjálfstæðisflokkurinn skipi nefnd til að fara ofan í saumana á hegðun þessara manna sem flokksforystan veit vel hverjir eru.

Í nafni laganna

Birgir Þór Árnason, fjögurra ára, hefur verið hjá okkur síðan á mánudagskvöld. Hann er í páskafríi.

Í gærmorgun þótti honum amma eitthvað sein að bregðast við óskum sínum og kallaði: "Amma! Komdu hingað undir eins í nafni laganna!"

Í morgun hlustuðu þau amma ´á Pétur og úlfinn. Þótt úlfurinn sé hræðileg skepna hefur hann samt eitthvert aðdráttarafl.

Á sama hljómdiski eru fleiri ævintýri og eitthvað fjallað þar um gamla konu. Spurði ég Birgi þá hvort amma væri gömul kona. Kvað hann nei við því. Hið sama gilti um Gurru ömmu, Guðrúnu Þórðardóttur, húsfreyju á Höfða á Höfðaströnd. En við Friðrik afi vorum gamlir karlar.

Hann sagði þó að langamma væri gömul - hún væri 29 ára.

Í gær fórum við út í fjöruna við Seltjörn. Þar byggðu þau Birgir Þór og amma kastala. Síðan fylgdumst við með því þegar aðfallið máði hann út.

Á meðan kastalinn var byggður tók afi "viðtal við sjóinn," eins og Birgir Þór orðaði það. Er viðtalið tengt við þessa færslu og vona ég að hlustendur fái notið þess. Mælt er með að notuð séu góð heyrnartól.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Viðtal við sjóinn

Vanburða og veikt bankakerfi

Skrípaleikurinn í kringum sölu SPRON er með ólíkindum. Margeir Pétursson vildi kaupa útibúin á 800 milljónir og taldi sig hafa gert hagkvæman samning. Kaupþing hið nýja óttast að flestir fyrrverandi viðskiptamenn SPRON flykkist þangað á ný og leysi út innistæður sínar sem nema um 83 milljörðum. Það þolir Kaupþing hið nýja ekki.

Þetta sýnir í hnotskurn hvað íslensku bankarnir standa á veikum grunni. Lausnin er sögð sú að Kaupþing láti Margeir hafa innistæðurnar en hann láni síðan Kaupþingi þær aftur og þannig fari ekkert fé út úr bankanum. Kaupþing greiði s´ðan vexti af þessu öllu saman.

Ef þetta er ekki áframhald loftbóluhagfræðinnar, hvað er það þá? Froðuhagfræði?

Draumvísur - váboðar Örlygsstaðabardaga

Í morgun þegar ég vaknaði færði Elín mér geislaplötu voces Thules með óskum um gleðilegt afmæli. Í sannleika sagt hafði ég gersamlega steingleymt því að svo væri ástatt fyrir mér.

Ég hef heyrt nokkur tóndæmi af geisladiskinum og ætlaði að kaupa hann við fyrstu hentugleika. Ég setti hann því í geislaspilarann og nutum við þessa merka flutnings.

Tónlistin er valin af einstakri fágun, listfengi og kunnáttu. Flutningur og hljóðritun er með allrabesta móti. Vafalítið telst þessi útgáfa með helstu kennileitum í útgáfu íslenskrar tónlistar fyrr og síðar og eru flytjendum færðar alúðar hamingjuóskir.

Að sögn útgefenda var platan gefin út í 1238 eintökum enda var Örlygsstaðabardagi háður árið 1238. Eintakið mitt er númer 496 og eru því enn 742 eintök eftir.

Hönnun bókarinnar sem fylgir með er jafnvel af höndum leyst og hönnun bókarinnar sem fylgdi Silfurplötum Iðunnar, enda Brynja Baldursdóttir þar á ferð. Letrið er hins vegar ekki læsilegt öllum vegna litasamsetningar - appelsínugulir stafir á svörtum grunni. Gulur litur á svörtum grunni hefur að vísu þótt henta vel ýmsum sem eru sjónskertir. Ef til vill hefur útlitið átt að minna á það hyldýpishatur, græðgi og valdaþorsta sem kynti undir hatursbálinu sem varð undirrót Örlygsstaðabardaga. Skýringarnar eru vel fram settar og hljóta að vekja athygli og áhuga þeirra sem vilja kynna sér efni Sturlungu og það sem ritað hefur verið um íslenska tónlist fyrri tíma.

Það er í raun tímanna tákn að þessi geislaplata skuli koma út á þeim tímum sem mótast af afleiðingum græðgi og valdafíknar. Brátt kunna að verða þeir atburðir að skipti sköpum vegna framtíðar íslenskrar þjóðar. Skyldi þá verða háð önnur Örlygsstaðaorrusta?

Ótvíræð forysta Árvakurs og mbl.is - framsækins miðils á heims vísu

Morgunblaðið hefur haft algera sérstöðu hér á landi um miðlun efnis með þeim hætti að þeir sem geta ekki fært sér í nyt hefðbundið prentað letur, geti notið efnis úr blaðinu. Um miðjan síðasta áratug var hrundið af stað sérstakri netútgáfu Morgunblaðsins fyrir blinda og sjónskerta. Þegar kerfið hrundi um áramótin 2000 brugðust þeir mbl-menn við með þeim hætti að aðlaga Windows-efnið þannig að nú geta allir þeir, sem hafa aðgang að tölvum með blindraletri eða gervitali lesið Morgunblaðið og það sem er á mbl.is.

Aðlögun Þulunnar er jákvætt skref sem vissulega er allrar athygli vert. Standa þarf þannig að hönnun búnaðarins að unnt verði að hlaupa á milli greina og blaða þannig gegnum efni blaðsins. Nú er það harla erfitt í pdf-útgáfunni því að skjálesarar skynja ekki fyrirsagnir og stundum fara dálkar á tvist og bast. Þetta hefur mbl.is þó leyst farsællega með auðlesnu útgáfunni sem er til fyrirmyndar á heims vísu.

Ég leyfi mér að vona að einhver notandi verði hafður með í ráðum þegar hinn nýi hugbúnaður verður prófaður. Útgáfa talgervilsins Röggu, sem kom á markaðinn í fyrra, er glöggt dæmi um það hvernig farið getur séu notendur ekki hafðir með í ráðum.

Mbl.is er framsækinn netmiðill á heimsvísu sem Íslendingar, hvar í flokki sem er, geta verið stoltir af. Metnaður starfsmanna er til hreinnar fyrirmyndar.

Þulan færir út kvíarnar