Íhaldið geldur eigin gerða

Fróðlegt var að fylgjast með atkvæðagreiðslunni á Alþingi í gærkvöld og greinilegt að ýmsir töluðu þvert um hug sér. Sumir, einkum sjálfstæðismenn, fluttu ástríðuþrungnar ræður og var greinilegt á máli sumra þeirra að þeir mundu fátt af því sem gerst hefur í stjórnmálum undanfarinna ára.

Þegar forseti vor ákvað að synja fjölmiðlalögunum staðfestingar þvældust stjórnarflokkarnir fyrir svo að ekki var hægt að leggja frumvarpið í dóm þjóðarinnar. Þegar núverandi stjórnarflokkar lögðu fram frumvarp um þjóðaratkvæðagreiðslur í fyrravetur þvældust íhald og Framsókn fyrir svo að enn er hið sama upp á teningnum; menn geta reifað og rifist um það hvernig eigi að greiða atkvæði um lögin sem samþykkt voru á Alþingi í gærkvöld. Nú hafa þó orðið hlutverkaskipti. Hvernig skyldi standa á því? Hvort ætli ráði lýðræðisást eða valdagræðgi?

Hvernig sem á málið er litið stendur þjóðin nú á rústum óheftrar frjálshyggju og það verður þjóðarinnar að byggja upp sem útrásarvíkingunu leiðst að eyðileggja. Um daginn orðaði gamalreyndur sjálfstæðismaður það svo að fjárplógsmenn undanfarinna ára hefðu lagt sig í líma til þess að gera hvers konar reglugerðir og eftirlit opinberra stofnana tortryggilegt. Hann bætti því við að þeir sem stunduðu eðlileg viðskipti, þyrftu ekki að hafa áhyggjur af eftirliti stjórnvalda. Meginþorri útrásarvíkinganna óttaðist regluverk vegna þess að starfsemi þeirra einkenndist af myrkraverkum. Þetta mættu þeir muna sem ólmast nú sem mest vegna nýsamþykktra laga á Alþingi Íslendinga.

Forseti tekur sér frest

Vond staða enn verri

Sífellt koma fleiri kurl til grafar í Ice-save-málinu. Ýmislegt af þeim málatilbúnaði, sem hafður hefur verið uppi að undanförnu, er með hreinum ólíkindum og bætir hvorki stöðu Íslendinga né viðsemjenda þeirra í Icesave-málinu.

Stjórnarandstaðan hefur þvælst fyrir í þessu máli án þess að leggja til neinar haldbærar lausnir. Þótt fáir efist um heiðarleika og áhuga Svavars Gestssonar á því að ná sem bestri niðurstöðu í Icesave-málinu veikir sú ákvörðun stöðu hans að koma ekki til fundar við þingnefnd sem vill spyrja spurningar.

Það er vissulega réttur þingmanna að spyrja spurninga og skylda æðstu fulltrúa íslensku þjóðarinnar á erlendum vettvangi að verða við óskum þingsins ekki síst þegar sá, sem um er rætt, sat um árabil á Alþingi.

Gamla Ísland gægist enn upp á yfirborðið!

Nýlegur vefur launagreiðenda á síðu Söfnunarsjóðs lífeyrisréttinda óaðgengilegur

Ég hef sýslað um fjármál mín þessa síðustu og bestu daga. Sagna sannast hefur það gengið allvel. Ég hef flakkað um vef ríkisskattstjóra og Tryggingastofnunar eftir að rafrænu skilríkin tóku að verka og í dag var komið að því að standa skil á lífeyrisgreiðslum.

Adam var ekki lengi í Paradís. Vefurinn reyndist ekki í lagi þótt nýlegur væri. Því var eftirfarandi bréf sent:

Ágæti viðtakandi.

Ég hef að mestu verið atvinnulaus undanfarin 4 ár, en í haust tókst ég á hendur talsverða verktöku.

Ég hugsaði mér að senda inn skilagrein vegna tímabilsins frá 05.01.2009-30.11.2009. Ég komst svo langt að byrja að fylla út skilagreinina á vef launagreiðanda en þá vandaðist málið.Vefurinn er ekki aðgengilegur þeim sem nota skjálesara. Talgervillinn les ekki heiti þeirra reita sem fylla þarf út í. Nöfn þeirra birtast á einu svæði og útilokað er að greina hvaða reitur á við hverju sinni.

Embætti ríkisskattstjóra hefur nýlega breytt sínum vef vegna ábendinga undirritaðs og er nú hægt að sinna erindum á vefnum þótt notandinn sé blindur.

Ég vona að þessu verði kippt í lag hið bráðasta, enda stríðir skortur á aðgengi gegn upplýsingastefnu stjórnvalda.

Að flestu leyti er heimasíðan nothæf. Ég mæli þó eindregið með því að sérfræðingur um aðgengi frá Sjá ehf berði beðinn að taka út síðuna og koma með ábendingar. En á meðan mælist ég til að aðgengiskröfur veðri uppfylltar á vef launagreiðenda.

Með von um skjót svör,

virðingarfyllst,

Arnþór Helgason

Blásið til baráttu

Gylfi Arnbjörnsson, forseti og fyrrum framkvæmdastjóri Alþýðusambands Íslands, vakti athygli á því í gær að með því að afnema verðtryggingu persónuafsláttar þeirra sem eru í neðsta skattþrepi, eigi í raun að rýra lífskjör þeirra. Þegar ákveðið var að fara þessa leið árið 1989 mótmælti Öryrkjabandalagið harðlega. Viðræðurnar báru engan árangur og ríkisstjórnin fór sínu fram.

Þeir sem stóðu í baráttunni á síðasta áratug og muna afleiðingar persónuafsláttarins, sem fór lækkandi að raungildi eftir því sem árin liðu, hugsa til þess með skelfingu hverjar afleiðingarnar yrðu næðu áform ríkisstjórnarinnar fram að ganga. Ég ímynda mér í góðvild minni að hér eigi embættismenn hlut að máli fremur en kjörnir þingfulltrúar.

Hér með er skorað á samtök lífeyrisþega og verkalýðshreyfinguna að beita öllu afli sínu til þess að koma í veg fyrir að önnur herferð á hendur lífeyrisþegum verði hafin með því að mismuna þeim og auka þannig skattbyrðar þeirra í framtíðinni umfram hina efnameiri þegna þjóðfélagsins.

Hæstiréttur á villigötum og óaðgengileg heimasíða

Eftir því sem fjölmiðlar hafa greint frá er augljóst að dómarar þeir, sem dæmdi gegn öryrkjum í gær, eru á villigötum. Þeir virðast vart þekkja forsendur kerfis almannatrygginga.

Þegar lífeyrissjóðakerfinu varkomið á fót var hugsunin m.a. sú að efla hag lífeyrisþega og skapa þeim viðunandi lífskjör. Þar með voru almannatryggingar viðurkenndar sem sá grunnþáttur sem bæta mætti við með eigin framlagi.

Eðli málsins samkvæmt skerðast bætur almannatrygginga vegna greiðslna úr lífeyrissjóðum. Þetta getur ekki verkað á hinn veginn þannig að tryggingar almannakerfisins skerði greiðslur úr lífeyrissjóðum. Þannig er Hæstiréttur farinn að snúa lögum við í landinu.

Þegar Davíð Oddsson og Halldór Ásgrímsson kúguðu Alþingi til þess að samþykkja hefndarráðstafanir gegn öryrkjum í kjölfar dóms Hæstaréttar árið 2000 var öllum ljóst að tvennt hafði gerst: ríkisstjórnin ætlaði ekki að fara að dómi réttarins og hugðist ganga þannig frá málum að sigur Öryrkjabandalagsins yrði einungis hálfur en ekki allur. Ríkisstjórn Samfylkingar og Sjálfstæðisflokks afnam þessi ólög.

Forsætisráðherra á nú þegar að sýna af sér þann skörungsskap að láta breyta lögum um almannatryggingar þannig að annað eins og þetta - vanþekking hæstaréttardómaranna - geti ekki haft áhrif á framkvæmd laganna.

Ég hugðist kynna mér hvaða dómarar hefðu dæmt í þessu máli, en mér bauð í grun að sumir þeirra hefðu e.t.v. átt að víkja sæti í málinu vegna pólitískra tengsla sinna við Sjálfstæðisflokkinn, en dómsmálaráðherrar þess flokks hafa séð um að skipa flesta dómara Hæstaréttar frá því að lýðvedi var stofnað hér á landi. Mér lánaðist ekki að leita að viðeigandi upplýsingum á síðu réttarins. Hvorki gekk að fylla út leitarskilyrðin né skrifa einhverjar tölur sem birtust á skjánum. Síða Hæstaréttar er óaðgengileg sjónskertu og blindu fólki.

Ef núverandi ríkisstjórn eða sú fyrri hefðu nú haft manndóm í sér til þess að setja lög um aðgengi heimasíðna svipuð þeim sem gilda í Bandaríkjunum hefði mér við unnt að höfða mál á hendur Hæstarétti fyrir óaðgengilega heimasíðu. Hver veit nema ég leiti styrks hjá Öryrkjabandalaginu til slíkrar málshöfðunar. Mér hefur jafnan verið meinilla við að láta leyna mig upplýsingum og tel Hæstarétt brjóta öll siðferðislögmál með því hvernig gengið er frá heimasíðu réttarins. Hvað skyldi sjónskertum þingmanni Samfylkingarinnar finnast?

Íslendingaval - snilldarlausn

Kostir rafrænnar kosningar hafa lengi verið ræddir á meðal lýðræðissinna. Þótt vissulega megi halda því fram að rafræn kosning útiloki einhverja frá því að greiða atkvæði vegur þó þyngra að hægt er að haga henni þannig að aðgengi flestra verði tryggt.

Íslensk erfðagreining hefur lagt fram drúgan skerf til þróunar rafrænna skoðanakannana eða kosninga með kerfi sínu, Íslendingavali. Aðgengið virðist í fljótu bragði í lagi og lausnin fremur einföld.

Lesendur eru hvattir til að neyta atkvæðisréttar síns í kosningu Eyjunnar um Icesave-málið. Með því fæst m.a. skorið úr um gildi og þátttöku slíkrar könnunar.

Gagnrýni missir marks

Nú hefur Ríkisendurskoðun kveðið upp þann skapadóm yfir Seðlabankanum að hann hafi gert afdrifarík mistök í aðdraganda bankahrunsins þegar hann lánaði íslensku bönkunum hundruð milljarða gegn veðum í svoökölluðum ástarbréfum.

Áður hefur verið greint frá því á þessum síðum að í júlí 2008 hafi verið svo komið að erlendir bankar svo sem royal bank of Scotland og Deutsche Bank hafi neitað að taka veð íslensku bankanna gild. Þess var getið að veðin hefðu þótt of veik enda uppbygging bankanna vafasöm.

Nú þarf að rifja upp hver sat í stóli formanns stjórnar Seðlabankans sumarið 2008 og hvernig þessar upplýsingar samræmast málflutningi hans fyrir og eftir bankaránið. Þá þarf einnig að grandskoða hvort gagnrýni Morgunblaðsins á núverandi ríkisstjórn sé marktæk eða hvort um „skítabombur“ sé að ræða eins og Lára Hanna Einarsdóttir hefur kallað skrif annars ritstjórans.

Eitt má þó telja víst – trúverðugleiki leiðaranna hefur beðið alvarlegan hnekki.

Kunninngjaþjóðfélagið í algleymingi

Nú eru fréttir orðnar þannig að óvíst er að borgi sig að blogga um þær. Ef til vill er mesta gagnrýnin fólgin í því að þegja, þegja yfir vandræðum formanns og varaformanns Sjálfstæðisflokksins, þegja yfir spillingunni sem Framsóknarflokkurinn hefur staðið fyrir, þegja yfir skyldleika ýmissa þingmanna við gjörspillta foreldra eða frændur sem gjalda ekki skatta af tekjum sínum sem laumað hefur verið til annarra landa og mynda lífeyrissjóði þeirra, þegja yfir því hvernig ráðherrar Samfylkingarinnar hafa skipað vini sína og kunningja í lykilstöður, þegja yfir því hvernig sumir verða sérfræðingar án þess að hafa nokkru sinnni hlotið neina menntun á sérfræðisviði sínu, þegja yfir því hvernig aðstaða fólks sem staðið hefur lengi í kjarabaráttu getur orðið í íslensku samfélagi, þegja yfir því að stjórnarandstaðan haldi Íslandi logandi með málþófi sínu o.s.frv. Þess vegna verður það sem eftir lifir dagsins þögn um málefni líðandi stund. Lengra fram sé ég ekki en ætla að greiða atkvæði með Icesave-samningnum.

Versnandi tungutak auglýsenda

Nú er sótt að íslenskri tungu sem aldrei fyrr. Ég hef áður fjallað um ókei-sýkina sem er á góðri leið að útrýma góðum og gildum svörum eins og jæja, er það, nú, hvað segirðu, jahá, ja hérna o.s.frv.

Þá virðist fallabrenglun nú æ algengari í auglýsingum en áður. Í sjónvarpi allra landsmanna birtist um þessar mundir auglýsing frá Ormson þar sem fólk er hvatt til þess að fara í þá verslun sem næst er: Akranes, Ísafjörður, Egilsstaðir o.s.frv., en svo kemur allt í einu "Ármúla", ekki "Ármúli".

Það er nóg á landsbyggðina hallað þótt því sé sleppt að viðurkenna að nöfn kaupstaða beygjast líka. Þannig ættu staðarnöfnin í auglýsingu Ormsonbræðra að vera í þágufalli.

Einu sinni var auglýst eftir starfsmanni í auglýsingadeild Ríkisútvarpsins og var áskilin góð þekking á íslensku máli. Ég sótti um stöðuna og var ekki einu sinni virtur svars.

Ég er farinn að efast um að þess sé lengur gætt að auglýsingar séu á sæmilegu máli. Til dæmis skellur nú á hlustum fólks auglýsing eins og þessi: Skólavörðustígurinn, alltaf brattur. Vissulega er Skólavörðustígurinn brattur. Það tekur á að hjóla upp að Hallgrímskirkju og ýmsum þykir gangan niður stíginn reyna óþgætilega á fæturna.

Vissulega er talað um að hinn eða þessi sé brattur og er þá átt við að hann eða hún se´hress eða ánægð(ur) með sig. Skólavörðustígsverslunareigendur geta vissulega veerið ánægðir með sinn hlut en stígurinn verður eftir sem áður brattur.

Breytingar um áramótin

Í fyrradag var mér tjáð að væntanlega yrðu hljóðmyndir mínar teknar af dagskrá morgunþáttarins Vítt og breitt á rás eitt, en þeim hefur verið útvarpað á fimmtudagsmorgnum í haust.

Ég hóf að senda Pétri Halldórssyni stutt hljóðrit í janúar 2006 og var því fyrsta útvarpað 24. janúar. Í marsbyrjun urðu stuttir pistlar eða hljóðmyndir fastur liður í fimmtudagsþáttunum. Fyrstu hljóðmyndirnar gaf ég Ríkisútvarpinu enda fann ég fyrst og fremst upp á þessu til þess að hafa eitthvað að fást við á meðan mesta áfallið eftir atvinnumissinn reið yfir. Hljóðmyndirnar hafa nú verið á dagskrá í tæp fjögur ár. Ég get því vel við unað.

Mér skilst að það sé ekki af sparnaðarástæðum sem mér sé sagt upp heldur eru hljóðmyndir taldar of þungt efni fyrir morgunútvarpið. Sumir telja einnig að þessi tími henti illa flutningi slíks efnis. Það má svo sem til sanns vegar færa. Flestir hlusta á morgunútvarpið í litlum tækjum og á meðan þeir drekka morgunkaffið sitt, en til sumra hljóðritanna er vandað og talsverð vinna lögð í að láta þau hljóma sem best.

Hljóðmyndir eru svo skemmtilegt efni að ríkisútvarpið ætti að leggja metnað sinn í að hafa þær á dagskrá í hverri viku, jafnvel á hverjum degi. Vel mætti hugsa sér að þátturinn Víðsjá yrði vettvangur slíkra hljóðmynda sem yrðu ekki lengri en 3-5 mínútur í mesta lagi. Allnokkrir einstaklingnar hérlendir kunna vel til verka á þessu sviði og er nú hugmyndinni komið á framfæri í þeirri von að einhver lesi þennan pistil.

Vissulega læðist að mér dálítill söknuður þegar ég hætti að vinna með ágætum dagskrárgerðarmönnum víðs og breiðs og þó einkum Pétri Halldórssyni. Ég er hins vegar afar þakklátur fyrir þau tækifæri sem mér hafa gefist í þessum þáttum. Hljóðmyndagerðin hélt að vissu leyti lífinu í mér á meðan atvinnuleysið svarf hvað harðast að.