Er maðkur í mysu Persónuverndar?

Úrskurður Persónuverndar um að lýtalæknum sé óheimilt að afhenda landlækni gögn um brjóstaaðgerðir kvenna, sætir furðu og ýmsir hafa haft á orð að hér sé um tilræði við heilbrigðiskerfi landsins að ræða.

Þótt ekki sé um það deilt að læknim beri að halda trúnað við sjúklinga sína og viðskiptavini, er undarlegt að steinn sé lagður í götu landlæknisembættisins, sem hindrar jafnvel að upplýst verði hið sanna um gallaða brjostapúða hér á landi og hlut eða ábyrgð einstakra lækna. Viðmælandi minn velti því fyrir sér, hvenær iðnaðarmönnum verði bannað að gefa upp hvað gert hafi verið á heimilum landsmanna svo að ekki verði unnt að rekja hugsanleg mistök til þeirra.

Ástæða er til að kanna, hvaða hvatir liggja að baki hjá Persónuvernd. Hvort er hér á ferðinni umhyggja fyrir sjúklingum eða læknum? Eða er hér um tengsl að ræða, sem flokkast undir sérhagsmunagæslu, sem um þessar mundir ber mest á hjá Alþingi?

Jónas frá Hriflu rangfeðraður í tvígang

Í tvígang hefur Jónas Jónsson frá Hriflu borið á góma í öskurþættinum "Gettu betur" og var hann í bæði skiptin sagður Jónasson.

Hverju sem haldið er fram u faðerni Jónasar Jónssonar frá Hriflu, var hann ekki Jónasson. Annaðhvort voru þetta mismæli hjá Eddu Hermannsdóttur eða afglöp dómara, nema hvort tveggja sé.

Þingheimur hefur lítið lært og fáu gleymt

Alþingi hefur ekkert lært og engu gleymt og hugsýnin um nýtt og betra Ísland víðs fjarri á vettvangi þingsins.

Atburðirnir kringum stjórnarskrárbreytingar eru stjórn og stjórnarandstöðu til háborinnar skammar. Þar er enginn öðrum skárri. Stjórnarandstaðan (aðallega Sjálfstæðisflokkurinn) hamast gegn breytingum og stjórnarmeirihlutinn leggur í dóm þjóðarinnar lítt grundaðar tillögur.

Klækjabrögðum hefur svo sem verið beitt fyrr á Alþingi vegna mála, sem skiptu hvorki íslenskt efnahagslíf, hagsmuni almennings né menningu og orðstír þjóðarinnar neinu máli.

Árið 1974 talaði Sverrir Hermannsson klukkutímum saman á Alþingi til þess að reyna að hindra að bókstafurinn z yrði felldur úr íslenskri stafsetningu.

Árið 2000 í upphafi árs neitaði stjórnarandstaðan að fallast á afbrigði til þess að ríkisstjórn Davíðs Oddssonar gæti ekki þjösnað hefndarlögum gegn Öryrkjabandalagi Íslands gegnum þingið með forgangshraði.

Nokkrum árum síðar gekk stjórnarandstaðan af göflunum vegna fjölmiðlalaganna og forsetinn synjaði þeim staðfestingar.

Vorið 2007 þvældist Sjálfstæðisflokkurinn fyrir, þegar reynt var að breyta ákvæðum stjórnarskrárinnar og gera kvótann að viðurkenndri sameign þjóðarinnar. Var það að vonum, bæði vegna andstöðu við breytingar á sviði sjávarútvegs og hins, að tillögur formanns Framsóknarflokksins mátti auðveldlega hártoga og misskilja, eins og rakið var á þessum síðum.

Og enn beitir stjórnarandstaðan, aðallega Sjálfstæðisflokkurinn, bolabrögðum, málþófi og vífilengjum til þess að koma í veg fyrir að tillögur ríkisstjórnarinnar nái fram að ganga.

Stjórnarmeirihlutinn ber því fyrir sig að ekki hafi tekist að fjalla nægilega vel um tillögur Stjórnlagaráðs, þar sem of mikill tími hafi farið í að fjalla um tillögu formanns Sjálfstæðisflokksins um að aflýsa málinu gegn Geir Haarde. Málflutningur stjórnarliða var oft með eindæmum í rökfimleikum við þingmenn Sjálfstæðisflokksins og greinilegt að sumir, sem hæst töluðu og mest, höfðu aldrei kynnt sér, hvort hægt sé að afturkalla málshöfðun. Þótt málatilbúnaður Sjálfstæðisflokksins hefði ekki komið til, var umfjöllun Alþingis öll í skötulíki um stjórnarskrárdrög Stjórnlagaráðs. Án þess að farið verði nánar í saumana á skjalinu, verður því þó hiklaust haldið fram hér á þessum vettvangi, að það sé vart boðlegt sem stjórnarskrá landsins. Þótt ýmislegt sé þar til bóta er annað þannig orða að til vansa er og greinilegt að tíminn hefur verið of skammur. Þingið á því talsvert verk fyrir höndum, áður en hægt verði að leggja drögin fyrir þjóðina til samþykktar eða synjunar.

Niðurstaða þessa pistils er sú, að Alþingi hafi í raun verið of upptekið af málþófi, fánýtu gaspri um einskis verða hluti og hjaðningarvígum, sem hafa leitt til þess að við erum enn í megnum ógöngum, sem sér vart fram úr. Ýmis þjóðþrifamál lenda í undandrætti vegna þess að sérhagsmunagæðinga hafa svo sterk ítök innan stjórnmálaflokkanna, að öllum brögðum er beitt til þess að koma í veg fyrir breytingar, sem hnekkja stöðu ´þeirra. Á Alþingi ríkir samræða hefnda en ekki lausnamiðuð nálgun verkefna.

Alþingismenn þurfa nú að taka höndum saman og fara rækilega yfir þá samræðuhefð, sem ríkir innan þingsins. Ef fyrirtækjum eða félagasamtökum væri stjórnað með málatilbúnaði eins og þeim, sem ríkir innan þingsins, þokaði litlu áfram.

Er nema von, að vegur þingsins sé lítill á meðal þjóðarinnar. Ætli sami söngurinn hefjist ekki eftir páska, þegar kvótafrumvarpið verður rætt, engar haldbærar tillögur, heldur upphrópanir og hagsmunagæsla? Er ekki mál að linni?

Sekir án ábyrgðar

Dómar héraðsdóms Reykjavíkur hafa einatt vakið furðu. Iðulega ganga þeir í berhögg við almennan skilning á gildi laga og voru dómar í málum Öryrkjabandalags Íslands um síðustu aldamót dæmi um einkennilega niðurstöðu réttarins.

Í morgun féll einn vafasami dómurinn enn. Þrátt fyrir að sekt teldist sönnuð, skyldu menn ekki sæta ábyrgð og greiða sektir, þar sem málatilbúnaður hefði verið í ólestri.

Leikmaður lætur sér detta í hug, að stundum sé hugað fremur að því að sá seki sleppi undan ábyrgð en þvík, að þolendur njóti sannmælis.

„Á þetta er ekki unnt að fallast“

Hverjir geta greitt atkvæði?

Það er dapurlegt til þess að hugsa, hvað meintri vinstri stjórn hefur gengið illa að koma ýmsum réttlætismálum í framkvæmd. Ekkert bólar á rafrænum kosningum, þeim, sem geta ekki notið myndefnis, er mismunað og refsað með ofurtollum á hljóðrit, aldraðir eru skattpíndir meira en áður, greiðslur sjúkrasjóða skattlagðar o.s.frv.

Nú á að greiða atkvæði um tillögur stjórnlagaráðs um leið og kjörinn verður forseti. Þegar kjörið var til stjórnlagaþings haustið 2010 var þess ekki gætt að haga kosningunni þannig, að blint og sjonskert fólk gæti kosið í einrúmi. Hvernig verður staðið að næstu kosningum?

Þjóðaratkvæðagreiðsla fari fram

Gaf unnustunni legstað í jólagjöf

Þegar Kínverjar hófu breytingaskeiðið mikla, sem enn stendur yfir, tóku að birtast auglýsingar í kínverska alþjóðaútvarpinu. Meðal annars voru auglýstir aðlaðandi legstaðir á fallegum stöðum, einkar hentugir Kínverjum, sem hefðu flutt úr landi og vildu hvíla beinin í kínverskri mold.

Mér varð hugsað til þessara auglýsinga, þegar ég heyrði frétt í BBC í gærkvöld. Þar greindi frá því að Írum þættu þeir sjálfir fremur klaufskir elskhugar og írskir karlmenn ættu oft í erfiðleikum með að tjá ást sína. Metið sló þó ungur maður, sem gladdi unnustu sína um seinust jól með því að gefa henni legstað í jólagjöf. Konan taldi hann órómantískasta mann Írlands.

Forseti féll á prófinu

Það kom fáum að óvörum að forseti Íslands gæfi kost á sér að nýju til embættisins. Þótt ýjað hafi verið að því, m.a. á síðum Morgunblaðsins, að undirskriftarsöfnunin hafi valdið vonbrigðum, ber því þó ekki að neita um 15% kosningabærra manna skrifuðu undir og slíkt er erfitt að standast.

Hitt olli vonbrigðum, að forsetinn lét í það skína, að leystust ýmis mál sem snerta forsetaembættið og fullveldi landsins, hefði hann leyfi til þess að hætta í starfi og gefa öðrum kost á að spreyta sig. Væntanlega hlyti það að gerast eftir að nauðsynlegar stjórnarskrárbreytingar hefðu verið samþykktar.

Nú er svo komið að Alþingi verður að taka af skarið og breyta 5. grein stjórnarskrárinnar, svo að ljóst megi verða hvernig staðið verði að kosningu til embættis forseta Íslands. Þá er miður að núverandi forseti telji sér frjálst að ákveða hvaða mál henti til þess að hlutverki hans sé lokið. Málin flækjast því en og óvissan eykst.

Margvísleg óvissa er ástæðan