Hvers vegna? Vegna þess.

Þetta bókarheiti kemur upp í hugann þegar skoðuð eru úrslit sveitarstjórnakosninganna. Umhverfi Alþingis- og sveitarstjórna er gjörólíkt og því erfitt að kveða upp einhvern skapadóm yfir núverandi stjórnmálaflokkum vegna þeirra úrslita sem urðu í einhverjum sveitarfélögum. Sums staðar urðu miklar breytingar en annars staðar stóðu menn í stað. Þó fer ekki hjá því að menn dragi þá ályktun að útreið stjórnarflokkanna hafi verið slæm.

Framsóknarflokkurinn þurrkaðist út í Reykjavík og sú varð einnig raunin á Seltjarnarnesi. Bæjarmálafélag Seltjarnarness fékk einn fultrúa kjörinn í sveitarstjórn og Samfylkingin annan. Líkur benda til að Bæjarmálafélagið hefði fengið a.m.k. þrjá fulltrúa hefðu Samfylkingin og Framsóknarflokkurinn ákveðið að halda tryggð við félagið og stuðla áfram að farsælu samstarfi sem ríkt hefur innan félagsins í 20 ár. Framsóknarmenn urðu hins vegar ósáttir vegna úrslita prófkjörs sem efnt var til, heimtuðu meira en efni stóðu til, fóru í sérframboð segar ekki varð orðið við kröfum þeirra og töpuðu stórt.

Eyjalögin endurnýjuð

Í gærkvöld efndi Tríó Blik til tónleika í Seltjarnarneskirkju. Sérstakur gestur tónleikanna var Steinunn Birna Ragnarsdóttir, slaghörpuleikari, en auk hennar fluttu þær Freyja Gunnlaugsdóttir, bæjarlistamaður Seltjarnarness í ár og doktor í klarínettuleik tónlistina og Hanna Dóra Sturludóttir, söngkona, en þær stöllur búa báðar í Berlín. Fyrir hlé voru nokkrar perlur úr tónbókmenntum Mið-Evrópu fluttar auk lags eftir Atla Heimi Sveinsson. Verða þeim hluta tónleikanna ekki gerð skil því að sannast sagt missti ég af fyrri hlutanum af óviðráðanlegum ástæðum. Verk þessi er að finna á geisladisknum Kviðu sem Tríó blik hefur nýlega gefið út.

Eftir hlé voru á dagskrá tónleikanna ljóð eftir Ása í Bæ við eigin lög og Oddgeirs Kristjánssonar. Atli Heimir útsetti þau sérstaklega vegna útgáfu geisladisks sem brátt lítur dagsins ljós. Freyja er barnabarn Ása og setti sér það markmið að gefa út öll ljóð afa síns ásamt lögum hans og annarra er samið hafa lög við þau. Atli Heimir samdi nýtt lag við minningarljóð Ása um vin sinn, Odgeir Kristjánsson og verður það á geisladiskinum.

Flutningur þeirra kvennanna var skemmtilegur, afar lipur og fágaður. Atli Heimir hefur gert skemmtilegar útsetningar fyrir píanó og klarínettu. Undirleikurinn er ekki ofhlaðin of mikilli fingrafimi en hljópípuleikarinn fær að fara á kostum sem Freyja gerði svo sannarlega. Einnig var athyglisvert hversu næm túlkun Hönnu Dóru var á efninu. Henni skeikaði hvergi.

Það hríslaðist um ig sælukennd þegar ég heyrði sum lögin. Sólbrúnir vangar og Ég veit þú kemur auk annarra laga runnu inn í sálina og ollu nokkrum tilfinningaglundroða. Þessi lög og ljóð þeirra félaga eru órjúfanlegur hluti æsku- og unglingsáranna sem er á meðal hins ljúfasta sem hugurinn varðveitir.

Þessi glaðværu en um leið angurværu lög sköpuðu skemmtilega heild. Hún var þó rofin á einum stað. Freyja tilkynnti að skotið yrði inn laginu Fréttaauka sem Ási gerði ljóð við, en tónskáldið væri á staðnum. Flutningurinn var áhrifamikill. Lagið hafði verið útsett í hægum takti og Atli Heimir lét efni ljóðsins njóta sín, en það er sorgarljóð og ádeila á styrjaldir. Hálftónarnir skiluðu sér allir og þetta lag, sem er annars vinsælt í glaðværri útsetningu, var orðið að angurværum tregasöng. Það rifjaðist upp fyrir mér þegar Ási söng kvæðið fyrir okkur tvíburana í júníbyrjun 1967 og sagði að þetta væri enginn gleðisöngur heldur harmþrungið lag. Því miður voru engin tök á að flytja ljóðið á tónleikum sem við Gísli héldum þá um sumarið, en lagið fluttum við undir heitinu Stúlkan frá Víetnam.

Fréttaaukanum ásamt öðrum lögum var vel fagnað. Á eftir spurði einn tónleikagesturinn mig hvort ég vissi hver höfundur Fréttaaukans væri og greindi ég honum frá því. Var það vel að menn vissu það ekki svo gjörla því að höfundurinn þolir orðið illa of mikla athygli.

Væntanlegur geisladiskur með Eyjalögunum verður einhver mesta perla sem gefin hefur verið út með slíku efni og má vænta þess að Vestmannaeyingar ásamt öðrum Íslendingum taki honum fagnandi.

Drenglyndi Árna Johnsen

Árni Johnsen, alþingismaður, ritar grein í Morgunblaðið í dag þar sem hann fjallar um hlutskipti Björgvins G Sigurðssonar eftir að hinn síðarnefndi tók sér hlé frá þingmennsku. Ræðir Árni um hlut Samfylkingarinnar að því sem hann kallar rógsherferð á hendur þessum fyrrverandi ráðherra flokksins og ræðir hvernig hann var sniðgenginn á meðan hann gegndi embætti viðskiptaráðherra.

Árni er drengur góður og verður yfirleitt einna fyrstur til þess að rétta hlut þeirra sem honum þykir hallað á. Að vísu notar hann tækifærið og nýr Samfylkingunni upp úr málum Björgvins og ef til vill ekki að ósekju. Það var svo áberandi hvernig björgvin var sniðgenginn sumarið 2008 að eftir á að hyggja sætir furðu að menn skyldu ekki hafa orð á því. Miðað við þær ávirðingar sem bornar eru á ráðherra ríkisstjórnar Geirs og Ingibjargar í Sturlunga sögu hinni nýju er hlutur Björgvins ekki mikill enda virðist hann vart hafa vitað hvaðan á hann stóð veðrið.

Björgvin bauð sig fram til þingsetu sumarið 2009 þótt ýmsir hefðu talið rétt af honum að bíða átekta og fá sér annað starf. En hann hlaut glæsilega kosningu og greinilegt var að kjósendur vildu hann á þing.

Hvort sem Björgvinn G. Sigurðsson er fórnarlamb rógburðar eða verður að gjalda þess sem gerðist í ráðherra tíð hans er eitt víst. Samtök eins og stjórnmálaflokkar og jafnvel líknar- og hagsmunasamtök fleygja fólki yfirleitt út í ystu horn þóknist það ekki ráðandi forystu hverju sinni. Því verður Björgvin að sæta eins og fleiri. Honum ætti þó ekki að verða allar bjargir bannaðar því að hann kann sitthvað annað til verka en að gegna þingmennsku.

Árni Johnsen leggur með grein sinni athyglisverð rök á borð til varnar þingbróður sínum. Einhverjir kunna að hafa aðrar skoðanir á málinu. en söm er gjörð hans. Það er vel þegar menn láta samviskuna ráða og rita það sem býr þeim í brjósti, jafnvel þótt það kosti að synda þurfi gegn straumnum.

Blaðamaður á brauðfótum

Öll framsetning fréttarinnar er með þeim ólíkindum og málfarið svo slæmt að menn hljóta að velta fyrir sér hvernig sé komið fyrir íslenskri tungu og Morgunblaðinu þegar annað eins og þessi frétt er birt athugasemdalaust á mbl.is. Að vísu á ég von á að litið verði á fréttina og hún lagfærð áður en hún birtist í blaðinu í fyrramálið. En stílsnilldin er hreint með ólíkindum!

Gæti stefnt í byltingu

Svipirnir í hrauninu - málverkasýning

Þriðjudaginn 25. maí verður opnuð í samkomusal Hrafnistu í Hafnarfirði sýning á nýjum myndum eftir Sólveigu Eggerz Pétursdóttur, listmálara. Verður sýningin opin næstu vikur.

Sólveig er landsþekktur listamaður og hefur haldið fjölda sýninga hérlendis og utanlands, bæði sjálf og með öðrum. Í fyrsta sinn sýndi hún verk sín á samsýningu árið 1949.

Sólveig fékkst framan af einkum við að mála með olíulitum og vatnslitum. Að undanförnu hefur hún lagt olíulitina á hilluna og snúið sér að akríl-litum. Hún varð þekkt víða um lönd fyrir að mála myndir á rekavið, en hún mun hafa orðið fyrst íslenskra listamanna til þess.

Myndirnar á sýningunni eru allar málaðar á síðustu mánuðum. Þótt hendur hennar séu farnar að kreppast og aldurinn segi til sín heldur Sólveig ótrauð áfram og tekst á við nýja tækni og viðfangsefni.

Sólveig verður 85 ára á kosningadaginn, 29. maí nk. Hún hefur það eftir einum dóttursonarsyni sínum að hún sé 29 ára og hyggst halda því áfram.

Á síðunni http://hljod.blog.is er viðtal við Sólveigu þar sem hún greinir frá listsköpun sinni. Eru lesendur þessarar bloggsíðu eindregið hvattir til að kynna sér það.

http://www.hljod.blog.is/blog/hljod/entry/1058919/

Neslistinn - stuðningsyfirlýsing

Ég hef áður viðrað þá skoðun á þessum síðum að brottlaup Framsóknar og Samfylkingar úr röðum Bæjarmálafélags Seltjarnarness fyrir þessar kosningar hafi verið ógæfuspor. Það gladdi mig því að bæjarmálafélagið skyldi þrátt fyrir allt halda sínu striki og bjóða fram. Neslistinn býður nú fram í 6. sinn. Að listanum stendur grandvart og heiðarlegt fólk úr a.m.k. þremur áttum. Þar eru óháðir, a.m.k. einn framsóknarmaður og vinstri grænir eiga þar sína fulltrúa.

Árni Einarsson er þrautreyndur félagsmála- og nefndamaður sem starfað hefur með Bæjarmálafélaginu í rúman áratug. Brynjúlfur Halldórsson hefur verið skemur í starfi félagsins en hefur reynst verður þess trausts er honum hefur hlotnast.

Þegar Brynjúlfur varspurður hvers vegna hann hefði ekki fylgt félögum sínum í Framsóknarfélagi Seltjarnarness, þegar þeir ákváðu að virða ekki úrslit prófkjörsins, sagðist hann vera formaður Bæjarmálafélagsins og bera sinn hluta ábyrgðarinnar. Þess vegna tæki hann einarður þátt í framboðinu.

Þeim sem hafa hug á að kynna sér stefnu og sjónarmið Bæjarmálafélags Seltjarnarness skal bent á heimasíðuna http://xn.is

"Hann er einstök gersemi"

Í gærkvöld var endurfluttur á rás 1 þáttur þeirra Bergljótar Baldursdóttur og Jóhönnu Harðardóttur um íslenska fjárhundinn sem útvarpað var árið 1995. Var það fjallað um einstakt eðli og eiginleika hundanna og rakin saga þess að næstum hafði tekist að útrýma þeim um miðja síðustu öld.

Þátturinn er einn hinna vel gerðu útvarpsþátta sem hafa verið fluttir að undanförnu undir nafninu „Útvarpsperlur“.

Lítið hefur borið á því að undanförnu að vandaðir þættir hafi verið gerðir fyrir Ríkisútvarpið. Þó eru þar nokkrar undantekningar á og hefur Víðsjárliðið staðið að nokkrum slíkum. Eftir að lausráðnir dagskrárgerðarmenn voru slegnir af í niðurskurðinum hefur dagskrárgerð hrakað. Það er eins og allur neisti sé horfinn úr dagskrárgerðinni og fastir þættir orðnir steingeldir. Það er sagt stafa af því að fastráðnir dagskrárgerðarmenn séu þrautpíndir til hins ítrasta og hafi lítinn tíma til að sinna öðru en daglegum störfum.

Ég hef einatt velt fyrir mér hlutverki Ríkisútvarpsins og hvernig megi spara þar á bæ. Þegar litið er á sjónvarpið kemur í ljós að það er í raun stærsta kvikmyndaleiga landsins. Munurinn á sjónvarpinu og öðrum kvikmyndaleigum er sá að menn leigja sér myndir á öðrum leigum en sjónvarpið treður upp á áhorfendur því efni sem stjórnendum þóknast.

Í öllum niðurskurðinum væri ráð að stytta dagskrá sjónvarpsins og skera við trog kvikmyndirnar sem boðnar eru áhorfendum. Í staðinn mætti talsetja meira efni eða hreinlega verja fénu til vandaðri útvarps- og sjónvarpsþáttagerðar. Þá drægi úr áreiti enskunnar sem virðist á góðri leið að ganga frá íslenskri tungu.

Með sjónvarpinu varð eitthvert mesta menningarrof í íslensku samfélagi sem um getur, jafnvel verra rof en varð með innrás erlendra herja árið 1940. Hin myndræna framsetning hefur nú tekið við í æ ríkara mæli af munnlegri frásögn og mest efni er á ensku. Enskan bylur á hlustum fólks og skaðar málvitund barna og fullorðinna. Að vísu skal viðurkennt að flest efni barnatíma sjónvarpsins er með íslensku tali.

Flestar menningarþjóðir setja tal við erlendar kvikmyndir sem sýndar eru í sjónvarpi og Íslendingar þyrftu að hafa metnað til þess að haga sér eins. Telji þeir sig ekki hafa efni á því er eins gott að viðurkenna það, stytta dagskrá sjónvarpsins og veita fjármunum í annað.

Carmina - Kórtónleikar á heims mæikvarða

Það er ástæðulaust að fjölyrða um tónleika kórsins Carmínu sem Árni Heimir Ingófsson stjórnaði í Dómkirkju Krists konungs í Landakoti í dag. Kórinn flutti nokkur verk helguð Máríu mey sem flest voru eftir meistara endurreisnartímans og tvö úr íslenskum handritum. Flutningurinn var nær hnökralaus, fágaður og andríkur. Kórinn var sem hljóðfæri í höndum meistara er þekkti efniviðinn til hlítar.

Mér varð til þess hugsað hvílíkri arfleifð Ingólfur Guðbrandsson skilaði Íslendingum. Dætur hans eru lista hljóðfæraleikarar og Þorgerður og Árni Heimir frábærir kórstjórar.

Tónninn í kórnum var eftirtektarverður. Samræmi millum raddanna var slíkt að ég hef sennilega aldrei áður heyrt annað eins hér á landi og sennilega hvergi þar sem ég hef verið á tónleikum.

Nætur stund í Heiðmörk og góð kona gulli betri

Upp úr miðnætti aðfaranótt 15. maí á því herrans ári 2010 fórum við Elín í hljóðritunarleiðangur. Fyrst var haldið út á Seltjarnarnes. Þar var hvasst, fáir fuglar komnir á kreik og tilgangslaust að reyna að hljóðrita með þeim búnaði sem ég hafði meðferðis.

Eftir að hafa komið við í Fossvogsdalnum og áttað okkur á því að hávaðinn var of mikill frá borginni, sem svaf ekki, var haldið upp í Heiðmörk og staðnæmst við Vígsluflöt. Þar stillti ég upp hljóðnemum og hófst handa.

Fuglasöngurinn var fremur lágvær. Þrestir sungu og hrossagaukur framdi a.m.k. þrenns konar hljóð.Í lok hljóðritsins létu lóa, himbrimi og fleiri fuglar til sín taka. Væri fróðlegt að lesendur þessarar síðu hlustuðu á hljóðritið, nytu söngsins, andardráttar náttúrunnar og ómsins frá næturlátum borgarinnar. Um leið geta þeir reynt að greina þá fugla sem ekki eru nefndir í þessumpistli. Slóðin er

http://hljod.blog.is

Eftir rúmlega 20 mínútna hljóðritun tók Nagra-tækið að láta vita af því að senn væru rafhlöðurnar tómar. Ef til vill hefur það eytt meira rafmagni vegna þess að hitinn var einungis 4 stig á Celsíus samkvæmt hitamæli bifreiðarinnar og rafhlöðurnar tæpra þriggja ára gamlar.

Ég hætti því hljóðritun og ákvað að hafa samband við Elínu sem beið í bílnum nokkur hundruð metra frá. En það var fleira sem hafði orðið kuldanum að bráð. Farsíminn var ekki í lagi. Ég náði engu sambandi með honum og greip því til þess ráðs að anda djúpt og kalla svo á Elínu. Fyrsta svarið var endurómur nærstaddra trjáa og e.t.v. einhverra hæða. Ég kallaði því enn og svaraði þá Elín. Skömmu síðar kom hún og vitjaði mín.

Góð kona er gulli betri.

Íslendingar eru frumstæð þjóð

Þegar farið er yfir atburði síðustu daga vekur furðu að lög um heimild til að kyrrsetja eigur manna skyldu fyrst sett á Alþingi fyrir nokkrum vikum. Í aðdraganda búsáhaldarbyltingarinnar var meginkrafa fólksins sú að eignir auðmannna yrðu kyrrsettar. Hugsanlega hafa gjaldeyrishöftin að einhverju leyti verkað sem kyrrsetning. En flestir auðmenn höfðu þá þegar forðað fé sínu undan íslensku réttvísinni. Gunnlaugur A. Sigmundsson, faðir formanns Framsóknarflokksins var ekki sá eini sem fékk aðstoð bankanna til að svíkja fé undan skatti og koma því til Lúxemborgar. Það gerðu væntanlega fleiri.

Það er fleira sem vekur furðu. Ber þar hæst þá staðreynd að Íslendingar skyldu ekki hafa lögfest samkomulag um handtökur grunaðra sakamanna. Þótt Sigurður Einarsson sleppi að sinni undan íslenskri réttvísi herma aðrar heimildir að þess verði skammt að bíða að bresk yfirvöld hafi hendur í hári hans því að ýmsir þar í landi telja sig eiga talsvert vantalað við þennan ágæta mann.

Allur þessi vandræðagangur minnir mig nokkuð á vandræðaganginn í Kínverjum eftir að þeir opnuðu landið fyrir erlendum viðskiptum. Þá kom í ljós að viðskiptalöggjöfin var frumstæð og réð ekki við ýmislegt sem upp kom í samskiptum við aðrar þjóðir. Notfærðu ýmsir japanskir kaupsýslumenn sér þetta og mökuðu krókinn á kostnað kínverskrar alþýðu. Nefnd skulu tvö dæmi:

Japönsk bílaverksmiðja seldi fjölda gamalla leigubifreiða til Kína. Þær voru allar fyrir vinstrihandarumferð. Kínverjar gátu ekki skilað bílunum þviað þeir fengust með afslætti og voru greiddir út í hönd.

Annað japanskt fyrirtæki seldi Kínverjum olíuskip sem einnig voru greidd út í hönd. Skipin höfðu verið notuð til eiturefnaflutninga og voru farin að tærast. Þau urðu ónothæf eftir skamman tíma.

Þessar sögur og fleiri birti alþjóðaútvarpið í Beijing í upphafi 9. áratugarins og aðrar sagði mér japanskur piltur sem hafði dvalist við nám í Kína og kynnt sér kínverska viðskiptalöggjöf. Hann sagði ærið verk að vinna að nothæfri löggjöf í landinu þar sem lagaumhverfi væri allt hið frumstæðasta.

Hið sama er upp á teningnum hér á landi. Lagaumhverfi og reglugerðir eru frumstæðar á mörgum sviðum og taka ekki á ýmsum vandamálum sem upp kunna að koma í samskiptum manna. Ástæðan er m.a. sú að Sjálfstæðisflokkurinn lofsöng árum saman frelsið - óheft frelsi til orða og athafna- óheft frelsi sem leiddi af sér hagsæld, velsæld, auðlegð, framleiðni, auðsköpun o.s.vr. allri þjóðinni til heilla. Ekki mátti setja reglur um nokkurn skapaðan hlut og viðurlög áttu menn að forðast eins og heitan eldinn. Töldu sumir að rekja mætti þennan hugsunarhátt til óheftrs athafnafrelsis þjóðveldistímans - gullaldar íslensks lýðræðis - höfðingjaveldis goðanna

Í öðrum leiðara Morgunblaðsins í dag er jafnvel látið að því liggja að skilanefndir gömlu bankanna hafi látið ýmsa gjörninga fyrnast vegna tengsla við gjörningamennina. Kannski er þetta satt. Einnig geta þetta verið dylgjur en þær einkenna nú mjög skrif leiðarahöfunda(r) Morgunblaðsins og gerir leiðarana ekki jafntrúverðuga og þeir voru stundum áður. En hvað sem því líður, vondum leiðurum eða góðum hjá Mogganaum og meintri sviksemi og klíkuskap skilanefndarmanna þá fer ekki hjá því að Íslendingar rífi nú í hár sitt og skegg, nagi sig í handarbökin og borði á sér neglurnar í angist yfir því hve vanburðugt og frumstætt lagaumhverfið hér á landi er. Það er vart nema von. Íslendingar eru frumstæðir í hugsun. Meira um það síðar.