Fréttaauki - saga lagsins og þróun

Af hégómaskap einum saman ætla ég að minnast lagsins Fréttaauka sem varð til fyrir 50 árum.

Eins og þeir vita, sem kannast við lagið, er það alger stæling á bítlalagi sem kom út árið 1965. Það sumar var ég í Reykjavík fram á haust að skrifa námsefni handa okkur bræðrum. Það var lesið inn á segulband og ég skrifaði það á blindraletur.
Um nokkurt skeið bjó ég hjá systur minni og mági en flutti síðar til Sigtryggs bróður.
Ég varð iðulega samferða mági mínum á morgnana og gengum við frá Fossvogsbletti niður í Hamrahlíð 17 eða 19 eins og húsið var skráð þá, en þetta var vinnustaður minn.
Einn morguninn datt mér í hug laglínan sem myndar nú A-kafla í laginu.
Eftir áramótin 1967 spurði Helgi Hermannsson í Logum mig hvort ég væri til í að setja saman popplag handa þeim að gefa út á hljómplötu og skilaði ég þeim tveimur lögum. Annað var misheppnað og hefur ekki heyrst, en við tókum til að vinna í Fréttaaukalaginu sem varð til 2. febrúar þegar ég bætti við B-kaflanum.
Ég held að við Gísli höfum ekki spilað þetta opinberlega í Eyjum því að laginu átti að halda leyndu þar til það kæmi út. En fiskisagan flaug um að nýtt lag væri tilbúið.

Ási í Bæ, þjóðskáld Vestmannaeyinga, var fenginn til að semja textann og lauk hann því um vorið. Ekkert bólaði á að Logar flyttu lagið. Eitt sinn er ég hitti Helga spurði ég hann hvað væri að frétta. Sagði hann að textinn væri ónýtur, en kallinn hefði samið texta um "einhvern helvítis draum".
Vonbrigðin urðu mikil - reyndar nálgaðist þetta hálfgert áfall. Við bræður hertum upp hugann og hittum Ása að máli. Sagði hann að lagið væri leikið allt of hratt, en þetta væri í raun sorgþrungin laglína og söng fyrir okkur kvæðið um hana litlu Ló sem átti heima í Dong-Sing-Dó, sem var eins konar hljóðlíking héraðs í Víetnam sem Bandaríkin herjuðu á um þessar mundir. Vildi ég óska að ég ætti hljóðrit með þessum flutningi Ása.

Við Gísli vorum á leið í tónleikaferðalag skömmu síðar, hófumst handa 8. júní austur í Öræfum, lukum ferðinni á Patreksfirði3. ágúst og náðum heim á þjóðhátíð á laugardeginum.
Við fluttum þetta lag því fyrsta sinn austur í Öræfum og kölluðum það stúlkuna frá Víetnam þar sem við sungum ekki heldur lékum á rafmagnsorgel og flautu.
Félagar mínir í menntaskóla höfðu pata af textanum. Einn þeirra vildi koma laginu á framfæri á Hótel Sögu en þar skyldi haldið menntaskólaball. Ragnar Bjarnason sagðist ekki geta sungið textann. "Hvað heldurðu að þetta íhaldslið segi, maður, ef það heyrir þetta? Þá verður allt vitlaust!" En lagið var flutt þar í skemmtilegri djass-útsetningu þar sem laglínan var leikið á þverflautu.

Síðan leið tíminn og árið 1975 stofnuðum við galgopar í íslenskum fræðum hljómsveitina Wulfilins orkestra sem æfði nokkur lög fyrir dansleik. Þar var lagið flutt og síðar um svipað leyti á samkomu herstöðvaandstæðinga. Það sló í gegn!

Lagið kom síðan út á hljómplötunni Í bróðerni árið 1981 og varð á meðal vinsælustu laga þessa árs.

Árið 1984 hélt Ási í Bæ upp á sjötugsafmæli sitt með tónleikum í Norræna húsinu. Vorum við bræður þar ásamt ýmsum tónlistarmönnum og bað Ási sérstaklega um að lagið Fréttaauki yrði flutt. Ég sagði honum að ég vildi breyta útsetningunni í hægan píanóleik og fá söngvar til að flytja það. Varð hann feginn og sagðist ekki vera jög hrifinn af þessari poppútsetningu. Guðrún Hólmgeirsdóttir söng lagið og síðar fluttum við Guðrún það á ýmsum samkomum í Reykjavík og víðar.

Mér þótti lagið heldur ómerkilegt á þessum árum og gleymdi því svo gersamlega að einn morgun sumarið 1991 þegar ég fór með strætisvagni til vinnu minnar heyrði ég að bílstjórinn var að hlusta á útvarpið og þar var sungið lag sem ég kannaðist ekki við.
En mig setti dreir-rauðan þegar ég áttaði mig allt í einu á laginu.

Síðan hefur það komið út á nokkrum hljómplötum í ýmsum útsetningum. Merkastar þykja mér útgáfa Tríós Bliks þar sem Atli Heimir Sveinsson fór höndum um lagið og Hot Eskimós, en þar fer Karl Olgeirsson mjúkum höndum um flygilinn.

Það kom mér algerlega í opna skjöldu þegar ég frétti einhvern tíma á 10. áratugnum að lagið væri vinsælt í Vestmannaeyjum og ég var viðstaddur frumflutning kórútsetningar Báru Grímsdóttur sem hún samdi handa Samkór Vestmanaeyja árið 1999.

Að lokum skal greint frá því að nafn einnar skólasystur minnar í Gagnfræðaskóla Vestmannaeyja er fólgið í síðustu hendingu lagsins. Hef ég stundum sent henni eintak af því þegar ný útgáfa kemur út og finnst okkur þetta lag okkar hafa elst fremur vel.

Múrinn mikli í Bandaríkjunum - mesta mannvirki heims?

Breska ríkisútvarpið hefur yfirleitt haft orð á sér fyrir hlutlægni. Öðru hverju bregður þó fyrir gamansömum athugasemdum sem varða við hlutdrægni.
Um þessar mundir greina sérfræðingar einkum gerðir Bandaríkjaforseta og í morgun var það Múrinn mikli - eitthvert mesta mannvirki sem ráðist verður í frá smíði Múrsins mikla í Kína sem stóð yfir í rúm 270 ár.
Það gerir sérfræðingum nokkuð erfitt fyrir að forsetinn núverandi lýsir múrnum á ýmsa vegu og enginn veit hvað upp snýr.
Nýjasta lýsingin er þessi:
Múrinn verður 3.200 km langur.
Hann verður 10 metra hár.
Ekki er vitað hvort hann verður hlaðinn úr tigulsteinum eða gerður úr sementi.
Mexíkóskt fyrirtæki, Semex, sem starfa báðum megin landamæra Mexíkós og Bandaríkjanna hefur veðjað á sement og hafa nú hlutabréf í fyrirtækinu hækkað um 200%.
En ýmis teikn eru á lofti um að múr þessi verði aldrei eða seint að veruleika.

1. Landslagið á landamærunum er margþætt, fjöll og firnindi, ár, mýrlendi og móar.

2. Þá er ekki allt landið í eigu hins opinbera. Ríki, sveitarfélög, frumbyggjaþjóðir, fyrirtæki og einstaklingar skipta með sér landinu. Því er talið að mörg dómsmál spretti vegna fyrirhugaðra framkvæmda við múrinn og geti málaferlin tafið byggingu hans um heilan mannsaldur.

3. Enginn veit með vissu hvað múrinn kostar. Heyrst hefur talan 14 milljarðar Bandaríkjadala og má margfalda þá upphæð með 120 til þess að reikna út krónufjöldann. Talið er að slík útgjöld kunni að standa í fjárveitingavaldinu bandaríska.

Átti eldgosið á Heimaey 1973 sér lengri aðdraganda? Frásögn Jóns Ó. E. Jonssonar

Áðan var á Rás eitt þátturinn Fólk og fræði í umsjón háskólanema. Þar sagði maður nokkur frá því er hann tók þátt í að bjarga verðmætum úr húsum á fyrstu dögum gossins.

Frásagnir um þennan atburð eru ótæmandi. Sagt er að gosið hafi gert boð á undan sér með um sólarhrings fyrirvara, en ekki tókst að staðsetja jarðskjálfta sem varð eftir því sem starfsmaður Raunvísindastofnunar tjáði mér, þar sem jarðskjálftamælir (sennilega við Búrfellsvirkjun) var bilaður. Stafaði bilunin af því eftir því sem hann komst næst, að einhver hafði gætt sér á spíranum sem átti að vökva mælinn með. Þessi ágæti maður, Jón Sveinsson, fékk það verkefni að gera við mælinn.

Vinur minn og félagi, Jón Ólafur Eymundsson Jónsson, ævinlega kallaður Jón Ó. E., sagði mér athyglisverða sögu 21. desember 1972. Ég hafði þá komið samdægurs til Eyja og urðu það mín síðustu jól þar.

Jón hafði þá fengið kransæðastíflu og gat ekki lengur sinnt járnsmíðum. Notaði hann tímann til að rölta um Heimaey og skoða ýmis náttúruundur. Ég hafði léð honum Jarðfræði Þorleifs Einarssonar og fleiri menntaskólabækur og las hann þær upp til agna.

Jón sagði að eitthvað stórfurðulegt væri að gerast á austanverðri eyjunni. Skammt austan við syðri hafnargarðinn væri að opnast sprunga sem lægi í norðvestur-suðaustur. Virtist honum sem annaðhvort væri að opnast þar berggangur eða að þetta væri undanfari mikilla atburða - til dæmis eldsumbrota. "Ég hef ekki sagt nokkrum manni frá þessu, enda segja allir að Jón Ó. E. sé orðinn vitlaus og nenni ekki lengur að vinna," sagði hann. Ég lagði fast að honum að greina frá þessu en hann sagði mér að gera það.

Ég hef nokkrum sinnum sagt þessa sögu áður, en hún virðist ekki hafa vakið neina athygli.

Ég læt hér fylgja með hlekk á stuttan minningaþátt frá sumrinu 1969, en þar heyrist m.a. í Jóni Ó. e. og fleira fólki sem gengið er á vit feðra vorra og mæðra.


http://hljod.blog.is/blog/hljod/entry/1033435/

Harður dómur um íslenskt samfélag

Allir góðgjarnir menn óska fólki farsældar í nýju starfi. Í aðdraganda nýrrar ríkisstjórnar læðast þó Nokkrar áhyggjur að ýmsum sem hafa fylgst með gangi mála hér á landi.

Í dag hitti ég vel menntaða konu sem fluttist hingað til lands í lok síðustu aldar. Flúði hún spillingu og erfið lífskjör í heimalandi sínu og hefur öðlast íslenskan ríkisborgararétt.

Fellur henni margt vel hér á landi en er ómyrk í máli um spillinguna sem þrífst.
"Hvernig getur það verið," spurði hún, "að maður leyni skjali sem hann heldur að geti haft áhrif á kosningarnar, ljúgi svo um tilurð þess, sé staðinn að verki og biðjist þá afsökunar? Og samt verður hann forsætisráðherra!" Hún sagði að þetta ásamt verðtryggingunni pirraði sig óskaplega og ylli því að henni liði orðið illa hér á landi.
Hún færði rök fyrir því að verðtryggingarákvæði bankanna væru ógegnsæ og engar viðhlítandi skýringar fengjust frá bönkunum og að hækkun lánanna væri í engu samræmi við verðlagshækkanir að undanförnu. Finnst henni merkilegt að Íslendingar sitji hjá aðgerðalausir og reyni ekki einu sinni að kæra verðtrygginguna til mannréttindastóls Evrópu eða EFTA-dómstólsins.
"Ef landar mínir og Íslendingar tækju sig nú til og samræmdu stjórnkerfi landanna kæmi sjálfsagt eitthvað undarlegt út úr þessari blöndu. Hjá þjóð minni er allt í kaldakoli - mikil spilling og hver stelur sem best hann getur. Hér á landi skila menn ekki sköttum, þeir sem eru auðugir stela undan fjármunum og menn ljúga hver um annan þveran. Samt er efnahagsástandið sæmilegt en þó þannig að níðst er á þeim sem minnst eiga, svo sem barnafjölskyldum, fötluðu fólki og öldruðu. Þetta getum við gert og finnst ekkert athugavert við það því að við búum á eyju og enginn getur skipt sér af því hvernig við högum okkur."

Þetta þótti mér býsna sérstök ræða og athyglisvert. Sitthvað sagði konan fleira og þótti mér sem hún greindi prýðilega ýmsa bresti í íslensku samfélagi.

Íslandsbanki gefur blindum og sjónskertum snjalltækjanotendum langt nef

Ég mæli með að fólk gefi sér tíma til að lesa þennan tæknipistil.

Fyrir skömmu kom út nýleg útgáfa Íslandsbanka-forritsins fyrir Android-síma.
Í fyrri útgáfu voru ómerktir hnappar sem gerðu að verkum að notagildi þess fyrir þá sem reiða sig á blindraletur eða talgervil var ófullnægjandi. Til dæmis var illmögulegt að millifæra en mjög fljótlegt að greiða reikninga - mun einfaldara en í tölvuviðmóti bankans.

Þann 19. þessa mánaðar fór ég í eitt af útibúum bankans of fékk aðstoð við að setja upp bankaforritið (appið) og þá kom heldur betur babb í bátinn. Verður nú gerð grein fyrir því stórslysi sem orðið hefur í þessari nýju útgáfu.

1. Þegar forritið er ræst í símanum koma upp tölustafir sem menn eiga að nota til að skrifa fjögurra stafa öryggisnúmer. Þegar tölustafirnir eru snertir á síma sem er með skjálesara og talgervli birtir talgervill einungis orðin Pin button winstyle og verða menn því að fikra sig og telja vandlega hnappana til að hitta á réttar tölur. Þarna er notendum talgervla mismunað gróflega.

2. Þegar tekst að opna netbankann koma upp nokkrir möguleikar (nöfn reikninga o.s.frv.)

3. Þegar skoða skal yfirlit reiknings kemur mánuðurinn fram. Þegar fingri er strokið yfir skjáinn titrar hann öðru hverju. Sé stutt á titringssvæðið koma upplýsingar um tiltekna aðgerð s.s. millifærslu. Það er með öðrum orðum engin hljóðsvörun við hnappana.

4. Útilokað virðist vera blindu eða sjónskertu fólki að nýta forritið til millifærslna eða greiðslna þar sem talgervill birtir engar upplýsingar.

5. Þá er ýmis sóðaskapur vaðandi uppi svo sem að stundum eru reikningar kallaðir því nafni en öðru hverju accounts. Því hlýtur að læðast að manni sú hugmynd að þarna sé um fremur lélega þýðingu á erlendu forriti að ræða og alls ekki hafi verið hugað að aðgengi.

Íslandsbanki hafði á sínum tíma forystu um aðgang blindra og sjónskertra að bankanum. Átti þar hlut að máli ungur Seltirningur, Einar Gústafsson, sem hafði lagt stund á tölvunarfræði í Bandaríkjunum með sérstakri áherslu á aðgengi. Nú virðist sú þekking vera næsta takmörkuð hjá Íslandsbanka.

Þeim fer nú fjölgandi sem gerast gamlir og daprast sjón, en hafa fullan hug á að halda áfram að nota tölvur og snjallsíma eins og áður. Með þessari útgáfu bankans á snjallsímaforritinu er þessum hópi gefið hreinlega langt nef.

Svo virðist sem þetta hafi komið þeim starfsmanni bankans, sem hefur umsjón með aðgengismálum, í opna skjöldu og hefur hann lofað bót og betrun. Greinilegt er að þeir, sem hafa tekið hönnun þessa hugbúnaðar að sér hafa litla sem enga þekkingu á því hvað aðgengi að vefviðmóti er. Hvernig skyldi kennslu háttað á þessu sviði hér á landi?

Þeir tölvunarfræðingar sem kunna að lesa þennan pistil ættu að gera sér grein fyrir að snjallsímar og tölvur eru nú hönnuð með notagildi flestra ef ekki allra í huga. Hið sama á að gilda um forritin.
Íslendingar skera sig nú úr vegna óaðgengilegra forrita eða gerðu til skamms tíma. Ein skemmtileg undantekning er smáforritið "Taktu vagninn" sem nýtist bæði blindum og sjáandi. Hver skyldi skýringin vera?
"Ég fylgdi bara viðurkenndum stöðlum," sagði hönnuðurinn við höfund þessa pistils. Hvaða staðla smiðgengu verktakar og starfsmenn Íslandsbanka?

Um dularfull fyrirbæri og feigð manna

Þættirnir um reimleika og fleira skylt, sem sýndir eru á fimmtudagskvöldum í Ríkissjónvarpinu, eru um margt vel gerðir. Gallinn er þó sá að reynt er um of að skýra ýmis fyrirbæri og draga í efa skynjun og upplifun fólks.
Skýringar Ármanns Jakobssonar eru fræðandi, en hinu verður ekki mótmælt að ýmis fyrirbrigði verða vart útskýrð eins og t.d.  er menn sjá feigð á fólki.

Faðir minn var þessari gáfu gæddur og fyrir kom að hann sagði nánustu fjölskyldu sinni að þessi eða hinn væri feigur. Mér þótti þetta óþægilegt og innti hann eitt sinn eftir því hvernig hann skynjaði þetta. Svarið var athyglisvert:
"Það bregður fyrir eins konar vatnsbláma í augum hans eða hennar."

Ég gleymi aldrei atviki sem gerðist í Vestmannaeyjum 29. desember árið 1965.
Pabbi kom heim í síðdegiskaffi um þrjú-leytið og sagði okkur að hann héldi að Már Frímannsson, bifreiðaeftirlistmaður o.fl. sem við þekktumvel, sé látinn. Ég spurði hvað ylli. "Mér sýndist ég sjá svipinn hans fyrir utan skrifstofudyrnar", svaraði hann.
Síðar þennan sama dag fréttist andlát Más.

Þegar ég var að skrifa þetta þótti mér rétt að fletta upp Má Frímannssyni og dagsetningin er réttilega munuð.
http://www.heimaslod.is/index.php/M%C3%A1r_Fr%C3%ADmannsson

Guðjón Bjarnfreðsson, kvæðamaður, þekkti föður minn vel. Sagði hann mér að bróðir sinn hefði árið 1939 ráðið sig á danskt olíuskip. Pabba varð mikið um þessa frétt og reyndi hvað hann gat að fá hann ofan af þessu og sagðist mundu tryggja honum pláss á Helga VE 333 sem var þá nærri fullsmíðaður. Ræddi hann þetta við Guðjón og reyndi að fá hann í lið með sér. "Það var hreinlega eins og hann teldi hann feigan," sagði Guðjón.
Ég andmælti því ekki að pabbi hefði skynjað feigð fólks og sagði honum frá þessum vatnsbláma eða glampa sem hann sagði að brygði fyrir í augum fólks. Guðjón kvaðst hafa heyrt fleiri manna getið sem lýstu svipaðri reynslu.

Guðjón sagði að skipið, sem bróðir hans réð sig á, hefði verið á meðal þeirra fyrstu sem grandað var í upphafi seinni heimsstyrjaldarinnar.

 

 

Lifun eftir Jón Atla Jónasson - meistaraverk

Útvarpsleikhúsið lauk í dag við að flytja hlustendum leikritið Lifun eftir Jón Atla Jónasson, en það er byggt á heimildum um Guðmundar- og Geirfinnsmálið. Fléttað er saman leiknum atriðum og frásögnum ýmissa sem að málinu komu.
Sannast sagna er leikrit þetta hreint listaverk, afbragðs vel saman sett og leikurinn frábær. Óhugnaðurinn, skelfingin, óttinn, kvíðinn og undanlátssemin skila sér fyllilega auk örvæntingar vegna aðskilnaðar frá ástvinum og jafnvel misþyrminga.
Ástæða er til að óska aðstandendum verksins til hamingju með vel unnið meistaraverk.

Átti Kastró íslenskan föður?

Nú er Fídel Kastró eður Tryggvi frá Borg, eins og sumir kölluðu hann, fallinn frá. Maður nokkur taldi vafa leika á ætterni hans. Sá hét Jón Grímsson og var ráðsmaður hjá Ásbirni Ólafssyni, stórkaupmanni, en ég var sölumaður hjá honum sumrin 1970-72 og 1974-75. Sagan er þessi:

Ég snæddi gjarnan hádegismat með Ásbirni og gekk Jón um beina. Hann var þá á 79. aldursári, fæddur 1893 og mikill vinur okkar bræðra allra.
Eitt sinn segir hann við mig: "Það eru ýmsir sem halda fram að Kastró sé sonur minn." Ég tók því fálega en hann hélt áfram að impra á þessu næstu daga og fóru leikar svo að ég innti hann eftir atvikum.
Sagðist hann þá árið 1925 hafa hitt unga konu í ónefndum stað í Mið-Ameríku og hefðu tekist með þeim góð kynni. Samfarar þeirra voru góðar en ég hirði ekki um að lýsa þeim fyrir öðrum en Ólafi Gunnarssyni rithöfundi, í tveggja manna spjalli. Jón tjáði mér að hann myndi gangast við Kastró þegar og ef þess yrði óskað.

Mér þóttu þetta allmikil tíðindi og hugðist fá botn í málið. Hringdi ég því til Valdimars Jóhannessonar, ritstjóra Vísis og greindi honum frá málinu.

Síðdegis daginn eftir kom Jón inn í söludeildina, steðjaði beint að borði mínu og segir formálalaust: "Mikinn andskotans grikk gerðirðu mér í dag."
Ég setti upp furðusvip og spurði hvað hann ætti við.
"Þú hringdir og þóttist vera blaðamaður frá Vísi og spurðir formálalaust hvort það væri rétt að ég væri faðir Kastrós."
Ég fór að skellihlæja og spurði í forundran hverju hann hefði eiginlega svarað.
"Ja, eitt er víst, að ekki hefur hann þetta helvítis kommúnistavesen í föðurættina", sagði hann.
Ég innti hann eftir því hver blaðamaðurinn hefði verið og mundi hann ekki nafnið. Ég spurði hvort það gæti verið Valdimar Jóhannesson og svaraði jón: "Hann þóttist heita það."
Ég sór og sárt við lagði að ég hefði ekki hringt, en Jón var sannfærður um að ég hefði átt hlut að máli og tjáði mér að hann hefði neitað að gangast við piltinum.

Jón Grímsson var einstakur öðlingur, barngóður með afbrigðum og traustur vinur þeim sem öðluðust vináttu hans. Hann var sagnamaður mikill og sagði að eigin áliti jafnan satt.

Sætindi, plast, Mjólkursamsalan og önnur matvælafyrirtæki

Ég er alinn upp á mjólk eins og flestir Íslendingar. Faðir minn var með 40-50 kýr í fjósi þegar mest var og fengum við því stundum kýrslátur sem er öllu slátri betra. Einkum þóttu mér nýsoðnar kýrvambir hreinasta lostæti þegar ég var barn.
Enn eru Íslendingar mikil mjólkurneysluþjóð og Mjólkursamsalan sér til þess að afurðirnar séu fjölbreytilegar. Fyrirtækið leggur ríka áherslu á hollustu ýmissa gerla svo sem abt-gerla, enda er abt-mjólk hreinasta lostæti.
Ekki skal því neitað að efasemdir hafa sótt á marga vegna tvenns: Mjólkursamsalan framleiðir einatt of sætar afurðir með því að úða í þær sykri eða öðrum efnum. Síðan eru það neytendaumbúðirnar. Þær eru úr plasti - einhverjum mesta ógnvaldi mannkyns um þessar mundir.
Ég gerði mér grein fyrir því hversu varasamt þetta er þegar ég varð hvað eftir annað fyrir því að mjóir þræðir virtust losna úr plastbauknum sem ég át úr með plastskeið og hefði ég auðveldlega getað kyngt þeim. Ef til vill hefði ekki munað mikið um þessar plastagnir miðað við hvað plastefnin eru algeng. En allur er varinn góður.
Er ekki kominn tími til að Mjólkursamsalan og aðrir framleiðendur matvæla taki á þessum málum - of miklum sætindum í flestum tegundum mjólkurvara og plastumbúðunum?

Úrslit í nánd

Í morgun gagnrýndi Bjarni Benediktsson þau ummæli Katrínar Jakobsdóttur að staða Ríkissjóðs væri þrengri en búast mætti við. Það vakti jafnframt athygli að Benedikt Jóhannesson tók undir þessi ummæli og sagði í hádegisfréttum Ríkisútvarpsins að Alþingi hefði farið óvarlega í lagasetningum undir þinglok (túlkun undirritaðs).
Í umræðuþætti Rásar tvö á sunnudagsmorgun var þeirri skoðun varpað fram að formaður Sjálfstæðisflokksins væri orðinn einangraður og skynjaði ekki þann öldugang sem nú er í þjóðfélaginu. Getur verið að sú einangrun eða firring komi einni í ljós þegar hann hefur lýst stöðu Ríkissjóðs að undanförnu?
Þótt Bjarni segi að skattatekjur aukist um 10 milljarða á næsta ári telur Benedikt að staðan sé jafnvel tugum milljarða verri en menn hafa haldið.
Þetta minnir óþægilega á þá umræðu sem varð á fundi sem Viðreisn boðaði til í aðdraganda kosninganna og fjallaði um hugmyndir um myntráð. Þá var dregin upp mynd af 5 ára fjármálaáætlun Alþingis þar sem framlög til vegamála voru tekin sem dæmi um óraunsæjar hugmyndir og stæðist áætlunin vart skoðun þegar hún væri athuguð nánar.
Því miður hefur ótal margt verið flausturslegt og unnið af lítilli gjörhygli eða mikilli vanþekkingu á valdatíma ríkisstjórnar Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks. Eitt dæmið er vanrækslan í uppbyggingu innviða samfélagsins, stytting framhaldsskólanáms sem skilar takmörkuðum árangri (lengir jafnvel háskólanámið sem því nemur), innheimta komugjalds eða aðrar aðferðir til þss að byggja upp innviði ferðaþjónustunnar o.s.frv. Þar sýndi Alþingi af sér hversu þingið var lítils megnugt og jafnvel þingmenn, sem hafa talið sig fremur skynsama, fóru á flug vegna furðulegra hugmynda um helgan rétt hér og þar o.s.frv.
Það er nú ljóst að mikið reynir á formenn þeirra flokka sem nú sitja á rökstólum ef skynsamleg niðurstaða á að nást.