Skemmtilegir tónleikar á þjóðlagahátíð á Siglufirði

Að undanförnu hef ég heyrt í auglýsingum ríkisútvarpsins að útvarpað sé beint á Netinu frá þjóðlagahátíðinni á Siglufirði. Þar sem ég komst ekki norður ákvað ég að nýta mér þessa þjónustu.

Í kvöld, þegar heim kom eftir rúmlega 30 km hjólreiðar, kveikti ég á farvélinni, stillti á www.siglo.is/festival og fann beina útsendingu frá tónleikum Ragnheiðar Gröndal og félaga. Voru þeir hinir skemmtlegustu. Ekki get ég sagt að ég hafi verið hrifinn af öllu sem ég heyrði. Þótt sumt hafi ekki hrifið mig var flutningurinn samt afbragðsgóður, rödd Ragnheiðar ómþýð og útsetningarnar´góðar. Það er þó vandfarið með rafmagnsgítara og þjóðlög og stundum ískraði óþæglega í tækjunum. En ískrið er víst hluti hljóðheimsins. Hrifningin mótast helst af smekk og fordómum.

Ég undraðist mjög gæði útsendingarinnar á netinu og óskaði þess að tóngæði ríkisútvarpsins væru svona góð. Hljóðblöndunin var hrint með ágætum. Ég hætti að verða hissa þegar ég heyrði í lokin að Sveinn Kjartansson hefði stjórnað útsendingunni.

Ánægjulegt kvöld

Heiðurshjónin Indriði bóndi á Skjaldfönn og Kristbjörg Lóa Árnadóttir komu í mat til okkar. Á borðum var grillað heilagfiski á spjótum, lystilega framborið með gráðostasósu, grænpiparsósu, ofnbökuðu grænmeti og nýju grænmeti. Matreiðslumeistari: Frú Elín Árnadóttir. Í eftirrétt voru borin fram nýkeypt bláber og jarðarber með eins miklum rjóma og hver gat torgað.

Á eftir var slegið í spil. Þreytt voru spilin skítakarl, spil sem Hringur kenndi okkur, gúrka og bóndi og veitti ýmsum betur.

Við indriði fengum nokkra útrás við að tala um Framsóknarflokkinn, en hann var í Möðruvallahreyfingunni og gekk úr flokknum með Ólafi Ragnari Grímssyni og fylgismönnum hans.

Að öllu leyti vel heppnað kvöld.

Ég sagði INdriðaað ég hefði hitt um daginn Sigurð Guðmundsson í Hjálmum og virtist mér hann hinn vænsti maður. Hefði ég ákveðið að kynna mér betur tónlist þeirra félaga. Vorum við sammála um að þeir væru hinir ágætustu listamenn af guðs náð.

Anna Kristinsdóttir verði næsti mannréttindastjóri

Áðan var send út fréttatilkynning frá skrifstofu borgarstjóra þess efnis að lagt verði til að Anna Kristinsdóttir verði ráðin mannréttindastjóri. Við Anna eigum það m.a. sameiginlegt að hafa bæði gengið úr Framsóknarflokknum.

Fréttatilkynningin fer hér á eftir en þar eru rækilega tíundaðir kostir Önnu. Einnig er þess getið að einungis 6 af rúmlega 20 umsækjendum hafi verið boðaðir í viðtal.

4. júlí 2008

Lagt til að Anna Kristinsdóttir verði ráðin mannréttindastjóri Reykjavíkurborgar

Að tillögu ráðgjafanefndar verður lagt til á næsta fundi borgarráðs að Anna Kristinsdóttir, stjórnmálafræðingur og fyrrverandi borgarfulltrúi, verði ráðin mannréttindastjóri Reykjavíkurborgar. Alls sóttu 23 einstaklingar um embættið. Ráðgjafanefnd um ráðninguna boðaði sex af umsækjendunum í viðtöl. Það er samdóma álit nefndarinnar sem fór yfir umsóknir og tók viðtölin að Anna Kristinsdóttir fullnægi best þeim kröfum sem gerðar eru samkvæmt auglýsingu um starf mannréttindastjóra.

Anna hefur aflað sér víðtækrar reynslu og þekkingar á sviði jafnréttis- og mannréttindamála, bæði sem borgarfulltrúi í Reykjavík og sem þátttakandi í frjálsum félagasamtökum. Hún sat í jafnréttisnefnd Reykjavíkurborgar árin 1998 – 2002, í Jafnréttisráði frá 2004 – 2007 og í Svæðisráði málefna fatlaðra í Reykjavík frá 2003.

Anna hefur á undanförnum árum starfað með frjálsum félagasamtökum þar sem mannréttindi hafa skipað stóran sess, meðal annars verið í Landsstjórn/Framkvæmdaráði Þroskahjálpar frá 2001 og formaður foreldrasamtaka fatlaðra frá 2001-2004.

Hún á að baki stjórnunarreynslu, meðal annars sem skrifstofustjóri. Hún stýrði og var formaður Íþrótta- og tómstundaráðs árin 2002 – 2006, formaður Framkvæmdaráðs frá 2005 – 2006 og formaður hinna ýmsu nefnda á vegum Reykjavíkurborgar svo sem Bláfjallanefndar, Þjóðhátíðarnefndar og Afreksmannasjóðs Reykjavíkur.

Eftir að hún lauk störfum sem borgarfulltrúi, tók hún að sér verkefnastjórn Alþjóðaleika ungmenna árin 2006 – 2007. Hún hefur auk þess gegnt fjölda trúnaðarstarfa, svo sem í Áfengis- og vímuvarnarráði frá 2004, í stjórn Félagsbústaða 2006 – 2007, í landsstjórn Neytendasamtakanna frá 2002 – 2004, í stjórn Heimilis og skóla frá 2006 – 2008, í stjórn Evrópusamtakanna frá 2007 og verið formaður íbúasamtaka Bústaðahverfis frá 2007.

Anna lauk BA - gráðu í stjórnmálafræði frá Háskóla Íslands árið 2006. Hún vinnur nú að lokaritgerð í meistaranámi í opinberri stjórnsýslu frá HÍ.

Maki Önnu er Gunnar Örn Harðarson, framkvæmdastjóri, og eiga þau þrjú börn.

Frekari upplýsingar veitir Anna Kristinsdóttir í síma 861 2705.

Nýr mannréttindastjóri Reykjavíkur ráðinn

Þá er komið bréf frá skrifstofu borgarstjóra um að ráðið hafi verið í stöðu mannréttindafulltrúa. Ekki var greint frá því hver var ráðinn.

Ég óskaði eftir upplýsingum um þann sem ráðinn var, rökum fyrir ráðningunni og ástæðum þess að ég var ekki boðaður í viðtal.

Eitthvað er að hjá útlendingastofnun

Eftir alla umræðuna um mannréttindabrot annarra þjóða sem orðið hefur að undanförnu á síðum bloggara og dagblaða hér á landi fer ekki hjá því að sá grunur læðist að mönnum að eitthvað sé að hjá útlendingastofnun. Rök talsmann hennar um að mál Pauls Ramsesar og konu hans sé erfitt viðureignar, fá vart staðist.

Konan hafði atvinnuleyfi í Svíþjóð. Eiginmaðurinn hafði kynnst Íslendingum vegna samstarfs um hjálparverkefni í Kenía. Hann leitaði því hingað þegar svarf að eftir kosningarnar og hélt að hann fengi pólitískt hæli hér. Hvar er nú norrænt samstarf? Hvar er nú bræðrahugurinn í garð þeirra sem við teljum okkur vera að aðstoða?

Íslendingum er einhvern veginn fyrirmunað að búa til þannig embættismannakerfi að það vinni fyrir fólkið. Fólk rekst hvarvetna á veggi. Það verður að fara hingað og þangað til þess að leita réttar síns. Enginn bendir þér á rétt þinn. Þetta er eins og verstu sögurnar sem heyrðust frá Ráðstjórnarríkjunum á síðustu öld.

Það læðist að mér sá grunur að því minna sem þjóðfélagið er þeim mun flóknara verði það á sumum sviðum.

Ég hef sjálfur örlitla reynslu af útlendingastofnun. Ég reyndi ásamt félögum mínum að liðsinna erlendri konu, sem stödd var hér á landi vegna menningarverkefnis. Aldrei tókst að hafa tala af þeim starfsmanni útlendingastofnunar sem sá um mál konunnar og aldrei lét stofnunin svo lítið að svara tölvupósti.

Þessi kona varð fyrir hinu sama og Páll Ramses. Bréf frá stofnuninni bárust henni ekki og allt í einu var hún orðin eins konar sakamaður.

Yfirmaður dómsmála í landinu hlýtur eftir allar ábendingarnar sem honum hljóta að hafa borist að láta rannsaka hvar pottur er brotinn hjá stofnuninni. Eitthvað er að.

Borgarstjóri ræðir sjálfur við umsækjendur um starf mannréttindastjóra

Í dag hringdi til mín blaðamaður frá Fréttablaðinu. Ég varð hálfhissa að heyra í honum enda vinn ég á öðru blaði um þessar mundir, Morgunblaðinu.

Blaðamaðurin spurði mig hvort ég vissi eitthvað um ráðningu í stöðu mannréttindastjóra Reykjavíkur, en umsóknafrestur rann út 26. maí eða fyrir rúmum 6 vikum. Sagðist hann hafa séð nafn mitt á meðal umsækjenda.

Ég sagðist ekkert hafa frétt. Tjáði hann mér að frést hefði að allmargir hefðu sótt um stöðuna, skólafólk, fólk með ýmsar háskólagráður o.s.frv. Talað hefði verið við örfáa og hefðu nú tvær konur verið valdar úr hópi umsækjendanna. Yrði væntanlega gert upp á milli þeirra innan skamms.

Hann sagði að það vekti bæði gremju og undrun margra umsækjenda að þeir hefðu ekki verið virtir viðlits. Þá hefur það einnig valdið urgi nokkrum að borgarstjóri tók sjálfur atvinnuviðtölin.

Ég gat svo sem litlu svarað. Sagðist ég auðvitað telja mig vel að þessari stöðu kominn, ef ég yrði valinn, en hann væri greinilega að segja mér að ég yrði tæplega fyrir valinu.

Sennilega er ég einn þeirra sem er svo óhæfur til starfsins að ég verð hvorki virtur viðtals né ráðningar annarrar en þeirrar ráðningar að verða ekki valinn til starfsins. Þó eru ekki mjög margir á Íslandi sem hafa komið að vörslu mannréttinda með sama hætti og þeir sem eiga sér þann starfsferil sem ég get státað af.

Það er sama sagan. Æ ofan í æ fæ ég að heyra að ég hafi starfað á of takmörkuðum vettvangi.

Nú er einungis að bera þá von í brjósti að stjórnendur Reykjavíkurborgar skaði hvorki sjálfa sig né aðra með næstu ráðningu. Sú ráðning gæti snúist upp í ráðningu sem borgarstjóri veitti meirihlutanum og drægi enn úr fylgi Sjálfstæðisflokksins.

Kynblendingar á meðal máva

Páll Steingrímsson, núverandi kvikmyndagerðarmaður, kenndi náttúrufræði þegar ég sótti nám við Gagnfræðaskóla Vestmannaeyja fyrir rúmum fjórum áratugum. Hann hafði mikinn áhuga á mávum og sagði okkur m.a. frá hugsanlegri kynblöndun silfur- og hvítmáva sem hann lagði til að yrðu kallaðir silfurhvítmávar eða hvítasilfursmávar.

Ég rakst á fróðlega frétt á www.rannis.is þar sem greint er frá því að nú sé þriggja ára rannsókn á kynblöndun þessara máva lokið. Snæbjörn Pálsson, dósent við líffræðiskor Háskóla Íslands, stýrði rannsókninni í samvinnu við Agnar Ingólfsson, prófessor við sömu skor. Freydís Vigfúsdóttir vann við verkefnið sem hluta af meistaranámi sínu.

Fyrir þremur áratugum hafði Agnar birt greinar um hugsanlega kynblöndun en hugmyndum hans var mótmælt.

Í áðurnefndri grein kemur fram að tilgáta Agnars var rétt.

Skyldi Páll Steingrímsson hafa áttað sig á þessu af hyggjuviti sínu? Ekki kæmi það mér á óvart jafnglöggur og hann er.

Elías Davíðsson flyst úr landi

Í kvöld hringdi Elías Davíðsson til mín og kvaddi mig. Fjölskyldan hefur ákveðiðað flytjast til Þýskalands og setjast að í Bonn.

Við Elías höfum þekkst í rúma þrjá áratugi. Hann hefur ekki ævinlega farið alfaraleiðir en jafnan byggt skoðanir sínanr á mönnum og málefnum á gaumgæfilegum athugunum. Elías hefur sett svip sinn á mannlífið hér á landi, hið pólitíska og menningarlega.

Elías Davíðsson hefur náð fágætu valdi á íslenskri tungu og lokið upp augum margra fyrir ýmsu sem ella hefði framhjá farið.

Ég óska þeim Yvonno og Davíð alls góðs í nýju landi. Ákveðinn tómleiki grípur mig þear ég hugsa til þess að Ísland sé nú án þeirra.

Hverjir fjúka?

Í gær var greint frá því að ríkisútvarpið ætlaði að spara um 20 stöðugildi vegna taprekstrar á stofnuninni (fyrirgefið, fyrirtækinu, því að þetta er orðið opinbert fyrirtæki, ohf.).

Sagt verður upp 8 einstaklingum, ekki ráðið í 8 stöður sem losna og fjórar afleysingastöður látnar eiga sig.

Ég vonaði að uppdráttarsýki ríkisútvarpsins væri á enda þegar þjónustusamningurinn var gerður við menntamálaráðuneytið. En það er öðru nær. Og nú bætist við aukinn fjármagnskostnaður vegna lægra gengis krónunnar.

Ríkisútvarpið er merk menningarstofnun sem hefur verið rekin með ólíkindum undanfarna áratugi. Í raun er nokkur hluti dagskrárgerðar byggður á ölmusum stofnunarinnar. Góðgjarnt fólk hefur annaðhvort gefið henni dagskrárefni eða vinnur á svo slæmum kjörum að iðulega þarf það að borga með sér. gæti ég talið upp nokkur dæmi. En alkunna er að flest lausráðið fólk hefur starfað hjá stofnuninni (fyrirgefið, fyrirtækinu) vegna þess að því þykir vænt um útvarpið og þykist kunna sæmilega vel til verka.

Nú hlýtur að verða fylgst með því hverjir verða látnir fjúka. Verða það dagskrárgerðarmenn eða millistjórnendur?

Gengur útvarpsstjóri fram fyrir skjöldu með góðu fordæmi og afsalar sér hluta launa sinna?

Mér þykir vænt um ríkisútvarpið hvort sem það er ohf eða opinber stofnun og vil hag þess sem bestan. Vill nú ekki Sjálfstæðisflokkurinn efla það í stað þess að halda því í viðjum yfirvofandi frjálshyggju?