Enn um ljósleiðarann á Seltjarnarnesi

Þetta er að verða hálfgerð þráhyggja hjá mér.

Nú hefur okkur hjónum borist reikningur vegna þess að við riftum samningi við Vodafone sem gerður hafði verið til 6 mánaða, en ljósleiðarinn verkaði ekki sem skyldi. Hefur það verið rakið á þessum síðum og verður ekki endurtekið hér..

Þeir Vodafone-menn vísuðu mér á fyrirtækið Mömmu sem geði samninginn. Hitti ég þar á starfsmann sem kannaðist við mál mitt frá því í sumar og upplýsti hann mig um að komið hefði í ljós galli í hugbúnaði Gagnaveitunnar. Taldi starfsmaðurinn að komist hefði verið fyrir hann og hefðu nú öll tengiboxin verið uppfærð, en gefið hefði verið leyfi til að halda áfram tengingum í síðustu viku. Ég varð að hryggja starfsmanninn með því að segja honum að kl. 14:20 fimmtudaginn 20. sept hefði ég fengið vissu fyrir því að sum símanúmer gátu ekki náð sambandi hingað.

Áðan var síðan hringt frá Vodafone og var það viðgerðarmaður. Hafði þá komið í ljós að eitthvað var undarlegt við símann minn og var það rakið til 16. ágúst. Fórum við yfir samskiptasögu mína og fyrirtækisins. Sagðist hann vera gamall starfsmaður Símans og verða að segja eins og er að Gagnaveitan hefði alls ekki prófað ljósleiðarabúnaðinn til hlítar. Sagði hann mér að allmargir Seltirningar hefðu hrökklast af ljósleiðaratengingunni yfir á koparinn.

Það er greinilegt að Gagnaveitan hefur stórskaðast á þessu frumhlaupi sínu. Við vorum svo vitlaus að greiða skilvíslega reikninga fyrir tenginguna við ljósleiðarann. Gagnaveitan ætti að sjá sóma sinn í að endurgreiða Seltirningum þessi gjöld enda hefur hvorki þjónusta Gagnaveitunnar né búnaðurinn staðið undir væntingum.

Kapp er best með forsjá.

Sigurrós - you know!

Okkur hjónunum var boðið á frumsýningu Sigurrósarkvikmyndarinnar í gærkvöld sem háð var við upphaf kvikmyndahátíðar. Að mörgu leyti var það unaðsleg upplifun, frábær hljóðsetning, góð tónlist og sérstæð kvikmyndun.

Helsti ljóður myndarinnar var talið sem var á ensku. Þar kom í ljós hvað Íslendingar tala í raun lélega ensku. Algengustu orðin voru - you know - sem komu allt að 10 sinnum fyrir í sumum setningunum.

Vonandi vegnar Sigurrósarmyndinni vel á erlendum markaði. Ég efast um að velgengnin yrði minni þótt menn hefðu tjáð sig á íslensku. Er ekki myndin um Ísland og Íslendinga? Ekki kveður Steindór Andersen á ensku?

Fyrr nokkrum árum var sýnd hér á landi bandarísk mynd þar sem menn þurftu að tala næstum útdautt tungumál indíánaþjóðar. Gömul kerling var fengin til að kenna leikurum að tala. Ekki varð séð að indíánamálið drægi úr aðsókn að myndinni.

Um leið og Íslendingar þykjast vera stoltir af sér og sínu virðast þeir einnig skammast sín fyrir sitthvað í fari sínu, þar á meðal íslenskuna. Sigurrósarmyndin er glöggt dæmi þar um.

Þrátt fyrir það sem hér er sagt er ástæða til að óska aðstandendum myndarinnar til hamingju með árangurinn.

Krabbamein í blöðruhálskirtli, fyrri hluti viðtals við Hauk Lárus Hauksson

Þá er fyrra viðtalið við Hauk Lárus Hauksson komið á síðuna. Vonandi hafa einhverjir gagn af því.

Fróðlegt væri að heyra viðbrögð hlustenda og skoðanir á því hvort hljóðskrár sem þessar eigi erindi við almenning.

Engir eru samkynhneigðir í Persíu

Það var athyglisverð frásögn í fréttum Ríkisútvarpsins í morgun um fund persneska forsetans með bandarískum háskólanemum í gær.

Rektor háskólans hóf fundinn með því að skamma forsetann og kalla hann öllum illum nöfnum. Taldi hann að forsetinn bæri öll einkenni grimms einræðisherra.

Forsetinn hélt því fram að ekkert samkynhneigt fólk væri í Persíu. Ætli þessir tveir, sem teknir voru af lífi um daginn, hafi verið þeir síðustu?

Ekki þarf að grúska lengi í bókmenntum þessa heimshluta eða ræða við fólk til þess að komast að því að þarr er um fremur algenga samfélagshneigð að ræða. Félagsfræðingar hafa reynt að útskýra þetta með þeim hömlum sem Islam leggur á samskipti kynjanna. En fleira kemur til sem ekki verður rakið hér.

Forseti Persa afhjúpaði sig rækilega með þessu svari sínu í gær. Þetta minnir mig óþægilega á samskipti mín við sendiherra Norður-Kóreu fyrir rúmum 20 árum. Hann kom hingað og hélt nokkra fundi. Á einum þeirra forvitnaðist ég um fatlað fólk í Norður-Kóreu. Ég fékk þau svör að þar væri ekkert fatlað fólk og voru Íslendingar, sem höfðu farið þangað, kallaðir til vitnis og spurðir hvort þeir hefðu séð fatlað fólk á förnum egi. Þeir neituðu því.

Ég færðist þá í aukana og bað sendiherrann að útvega skýrslu um málefni fatlaðra.

Náungi þessi kom nokkrum sinnum eftir þetta til landsins. Hann hætti að halda opinbera kynningarfundi og bauð einungis nokkrum útvöldum. Ég var ekki þeirra á meða og saknaði þess svo sem ekki.

Bréf frá forseta Kínversku vináttusamtakanna

Í dag barst mér bréf frá forseta Kínversku vináttusamtakanna. Mér þótti vænt um þetta bréf. Þar óskar hann mér til hamingju með 40 ára menningarafmælið og óskar okkur til hamingju með kínversku menningarhátíðina og málþingið sem haldið verður í Kópavogi senn.

Sem virðingarvott við minn góða vin, Chen Haosu, og þá sem vinna að menningarsamskiptum og gagnkvæmum skilningi millum þjóða, læt ég bréfið á þessa síðu.

Um leið votta ég öllum þakkir sem hafa unnið að því innan Kínversk-íslenska menningarfélagsins að efla menningartengsl Kína og Íslands. Minnist ég með virðingu og þakklæti dr. Jakobs Benediktssonar, fyrsta formanns félagsins. Úr baráttunni sjálfri undanfarna þrjá áratugi get ég nefnt marga. Minn nánasti samverkamaður í rúma þrjá áratugi hefur verið og er Emil Bóasson, óeigingjarn á vináttu sína og þekkingu. Í raun var hann um árabil ólaunaður framkvæmdastjóri Kím og lætur sig enn málefni félagsins miklu skipta þótt hann sé fjarri góðu gani vestur á Gleðifjalli í Bandaríkjum Norður-Ameríku ásamt eiginkonu sinni, Wang Chao, en segja má að ást þeirra hjóna hvors á öðru sé einn ávöxtur menningar- og vináttustarfsis.

Þá verður hlutur eiginkonu minnar og fjölskyldu aldrei ofmetinn. Án Elínar hefði ég fengið litlu áorkað.

Beijing, September 14, 2007

Mr. Arnthor Helgason

Vice Chairman of the Icelandic Chinese Cultural Society

Tjarnarbol 14, Flat 301, Seltjarnarnes, IS-170 Iceland

Dear Vice Chairman Helgason,

September 15th of this year marks the 40th anniversary of the friendship cause undertaken by you towards China. It is a memorable day and hereby, on behalf of the Chinese People’s Association for Friendship with Foreign Countries (CPAFFC ) and all your friends at CPAFFC, I would like to extend our heart-felt congratulations to you.

Over the past 40 years, you have been learning about China diligently with deep friendship towards the Chinese people. You have done large amount of work for the cultural exchanges and cooperation between China and Iceland, and you have made great contributions to the understanding and friendship between our two peoples. For that, I would like to pay my respect and extend my sincere gratitude to you. I believe, with the unremitting efforts of you together with other Icelandic friends, the cause of people-to-people friendship between China and Iceland will be definitely further developed!

I avail myself of this opportunity to wish the Chinese Cultural Festival in Iceland and the Symposium on Chinese Culture a success!

Sincerely yours,

Chen Haosu

President, CPAFFC

Fákunnáttan og atvinnuleysið

Í dag leit ég yfir atvinnuauglýsingarnar sem birtust um helgina og treystist ekki til að sækja um neitt. Nokkrar atvinnuumsóknir bíða afgreiðslu og ætti að fást úr því skorið í þessari eða næstu viku hvað verður.

Ég tók eftir því að eitthvert símasvörunarfyrirtæki, Skúlason, vantar ævinlega símaverði. Þetta fyrirtæki treysti sér ekki til að ráða mig í vetur, eins og stóð í bréfinu frá þeim. Og þess vegna treysti ég mér ekki til að sækja um símsvarastarf hjá fyrirtækinu. Þar af leiðir að fyrirtækið fer á mis við góðan og hæfileikaríkan starfsmann, umburðarlyndan, geðgóðan og tæknifróðan, svo að fátt eitt sé nefnt.

Það er samt greinilegt að allir þessir kostir og miklu fleiri duga ekki til að afla mér fastrar atvinnu við hæfi. Já, hvað ætli sé við hæfi?

Útsendingar Símans á netinu

Um helgina fiktuðum við hjónin dálítið í myndlyklinum sem Síminn lét okkur í té til þess að horfa á sjónvarp.

við rákum augun í að flestar íslensku útvarpsstöðvarnar eru einnig í boði. Komst ég að því að yfirleitt er um hágæðaútsendingu að ræða. Ég komst einnig að því að hægt er að tengja hljómtæki beint við myndlykilinn.

Eins og rakið hefur verið á þessari síðu hafa sumar útvarpsstöðvar tekið upp hágæðaútsendingu á internetinu. Má þar nefna norrænu útvarpsstöðvarnar. Íslenska ríkisútvarpið er nokkur eftirbátur hinna stöðvanna því að Ríkisútvarpið sendir ekki víðómsvarp á netinu. Skýringin er víst sú að síminn, sem sér um þetta, sendir merkið út gegnum útvarpstæki og of mikið suð verður af víðóminu.

Þegar ég las þessa lýsingu sem komin var frá starfsmanni Símans ætlaði ég vart að trúa eigin eyrum. Hvers vegna er ekki hægt að varpa útvarpsmerkinu út á netið á sama hátt og gert er þegar mönnum er boðið hágæðaefni í sjónvarpið?

Hvenær verður ráðin bót á þessu og ætlar Ríkisútvarpið ohf ekki að taka við þessum útsendingum sjálft?

Silfurtappinn fægður

Í dag útvarpaði Hanna G. Sigurðardóttir á nýjan leik verðlaunaþætti Halldórs Þorsteinssonar frá árinu 1973, en fyrir hann fékk Halldór Silfurtappann. Nú var engin tónlist með þættinum og var það vel.

Steingrímur Hermannsson ómyrkur í máli um Framsóknarflokkinn og græðgisvæðinguna

Ég hlustaði í morgun á Sunnudagskvöld með Evu Maríu. Gaman var og fróðlegt að hlýða viðtalinu við minn gamla formann, Steingrím Hermannsson.

Ýmislegt rifjaðist upp fyrir mér á meðan ég hlustaði og þar á meðal að Steingrímur lagði Öryrkjabandalagi Íslands mikið lið á 9. áratugnum og í upphafi þess 10. með því að koma í veg fyrir ýmis áform um eyðileggingu velferðarkerfisins. Þessar hugmyndir áttu rót sína bæði innan Framsóknar- og Alþýðuflokksins. Í raun held ég að þau hafi þarna verið bandamenn, Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur.

Merkilegt hvernig sum mannanöfn verða eins og eins manns nöfn á meðan fólkið er uppi. Nú er allt í einu einn Geir, ein Jóhanna og einn Davíð. Og ennþá er bara einn Steingrímur. Megi hann lifa sem lengst og líði honum sem best.

Fara umhverfissinnar villir vega?

Mér brá þegar ég hlustaði á ríkisútvarp allra landsmanna í hádeginu. Þar var því haldið fram að evrópskir vísindamenn hefðu komist að því að eldsneyti, sem unnið er úr Maís og Repju, mengaði meira en jarðeldsneyti.

Nú fer því fjærri að ég sé vísindamaður. Þó get ég ekki neitað því að stundum velti ég því fyrir mér hvort ekki yrði einhver mengun af því að breyta gróðrinum í eldsneyti. Mig skorti þekkingu til þess að átta mig á því hvar slíkt mengunarferli hæfist og endaði. En nú virðist sem sagt komið í ljós að mannkynið verði að finna sér aðrar orkulindir en jarðargróðurinn. Þar með eru foknar út í veður og vind vonir Íslendinga um að verða útflytjendur eldsneytis.

Einhver umræða hlýtur að verða í kjölfar þessarar fréttar og menn hljóta að endurskoða allar áætlanir um gróðureldsneyti á bifreiðar.

Annars var örlítið ljós í myrkrinu. Þegar gróðureldsneyti brennur verður m.a. til hláturgas. Hlátur lengir lífið og því má vænta þess að menn lifi mun lengur og verði miklu hamingjusamari en áður ef haldið verður áfram að framleiða þetta eldsneyti.