Uppfinning sem getur valdið straumhvörfum í framleiðslu vistvænnar orku

Dagblað alþýðunnar, sem Íslendingar hafa aldrei kallað Alþýðublaðið, greinir frá því í dag (á morgun, þriðjudaginn 12. apríl) að kínverskum vísindamönnum hafi tekist að búa til sólarrafhlöður sem framleiða rafmagn á sólríkum dögum sem í rigningu.
Rafhlöðurnar eru húðaðar með grafími sem hefur ofurleiðni. Í regnvatninu eru ýmis efni sem mynda rafhleðslu. Enn eru þó þessar rafhlöður ekki samkeppnishæfar við aðrar sólarrafhlöður, en vísindamennirnir halda því fram að hér sé um enn eitt skrefið að ræða í fjölbreyttum orkugjöfum sem eru vistvænir.
Hér er frétt blaðsins.

 

Hvenær verða menn tvísaga gegn sjálfum sér - hugleiðing um háttsemi forsætisráðherra

Enn eina ferðina fer umræðan hér á landi út um víðan völl. Þingmaður stjórnarandstöðunnar kallar forsætisráðherra og eiginkonu hans ónefnum, flestir aðrir eru varkárari en flokksbræður forsætisráðherrans verja hann í blindni án nokkurra raka.
Forsætisráðherran bregst við nákvæmlega eins og þeir, sem saklausir eru af öllum ávirðingum, bregðast ekki við - veitir ríkisfjölmiðlum ekki viðtöl. Það bendir til ákveðins tvískinnungs eða slæmrar samvisku. Hann virðir Alþingi ekki einu sinni viðlits.
Hverjum, sem lendir í þeirri stöðu á opinberum vettvangi vegna aðgerða eða aðgerðaleysis sjálfs sín og tengdra aðila, ber að gera hreint fyrir sínum dyrum án svigurmæla um aðra og aðrar ríkisstjórnir. Forsætisráðherra ber því skilyrðislaust að svara þeim spurningum sem þing og fjölmiðlar vilja leggja fyrir hann. Forystumenn Framsóknarflokksins þurfa jafnframt að gera upp við sig hvort þeir ætla að standa hjá eða taka þátt í að leysa þann vanda sem upp er kominn.
Það kemur óneitanlega á óvart að þessari umræðu skyldi ekki skjóta fyrr upp á yfirborðið vegna þess að fjölmargir vissu hvernig fjármálum þeirra hjóna væri háttað í megindráttum. Undirrituðum þótti furðulegt, þegar litið var á skráðar upplýsingar um þingmenn, að hvergi væri þessara fjármuna getið, jafnvel þótt þeir væru séreign eiginkonu forsætisráðherrans.
Þórun elísabet bogadóttir skrifar leiðara um þetta mál á vef Kjarnans í gær, miðvikudaginn 23. mars. Þar bendir hún á að áhugi fjölmiðla á málinu bendi til heilbrigðrar rannsóknablaðamennsku en eigi ekkert skylt við herferð gegn einum eða öðrum. Þetta ætti forsætisráðherra að hafa í huga og takast á við hinn siðferðislega hluta málsins og hið sama ættu þingmenn Framsóknarflokksins að gera.
Þingmenn ættu síðan að gæta tungu sinnar og hætta að kalla menn ónefnum. Þingmenn eins og ónefndur einstaklingur úr röðum Vinstri grænna spilla yfirleitt þeirri umræðu sem þeir nálgast.

Fágaður vínardrengjakór með glamrandi stjórnanda

Ástæða er til að hvetja tónlistarunnendur til að fara í Norðurljósasal Hörpu á morgun kl. þrjú síðdegis og hlusta á Vínadrdrengjakórinn.  Auðvitað telst það heimsviðburður hérlendis er slíkur kór kemur hér fyrsta sinni.
Flutningur kórsins var bæði fágaður og agaður. Drengirnir eru svo tónvissir að einungis dugði að slá tón eða upphafshljóm á flygilinn og þá hófust þeir handa í nákvæmlega réttri tóntegund án þess að raula hana á undan.
Stjórnandinn fær þessa einkunn:
Hann er góður stjórnandi og vafalítið fær í sínu fagi.
Hann hendir eins og suma kórstjóra sem ég þekki, að þegar þeir leika undir hjá kórunum sínum jaðrar undirleikurinn á stundum við versta glamur.
Notkun pedalanna var ómarkvist og iðulega hamraði hann flygilinn þannig að kórinn drukknaði í fyrirganginum svo að einstaka raddir stóðu upp úr eins og smásker á háflóði.
Greinilegt var að sumar útsetningarnar voru mjög hroðvirknislega unnar og til þess falllnar að yfirgnæfa drengina. Þá lék kórstjórinn iðulega laglínuna með vinstri hendinni og keppti þannig við kórinn.
Mér þótti þetta með ólíkindum og vona að einhver bendi stjórnandanum einhvern tíma á þetta enda eru til afbragðs útsetningar sumra laganna fyrir píanóundirleik.
En kórinn er góður og á allt gott skilið.
Kærar þakkir fyrir yndislega stund með glamurs-ívafi og á lágu verði.

Níðst á konum og erlendum verkamönnum - þrælahald

Í morgun: Fréttir af frelsun kvenna sem haldið var í ánauð manns frá Srilanka austur í Vík í mýrdal.

Þessir útlendingar! hafa sjálfsagt ýmsir hugsað:
Í Speglinum í kvöld: Fjöldi fólks frá Austur-Evrópu vinnur hér í byggingavinnu á vegum verktaka sem hlunnfara þá um laun og skrá þá ekki.
Þvílíkur óþverraskapur!
Íslendingar virðast verar þrælahaldarar af versta tagi og hika ekki við að svíkjast undan skyldum við samfélagið. Síðan ætlast þeir til sömu þjónustu og þeir sem hafa ævinlega hafa greitt skatta og skyldur!
Hvers vegna eru nöfn þessara verktaka ekki gerð opinber?
Mér er enn minnisstætt samtal sem ég átti einu sinni við ónefndan mann sem kominn var á eftirlaun. Eiginkona hans, sem var 28 árum yngri, hafði lent í alvarlegu vinnuslysi og var ekki lengur vinnufær. Hún var austan úr Asíu.
"Hvað á ég að gera við hana? Ég get ekki séð fylrir henni!" öskraði hann í símann.
Þegar ég innti hann eftir lífeyrisréttindum voru þau enginn. Hann hafði "alltaf unnið svart".
Hann hafði sem sagt efni á því að fá hingað austræna konu til þess að drýgja tekjurnar og hélt að hann gæti hent henni eins og hverju öðru rusli þegar hún gat ekki framar aflað honum og sjálfri sér viðurværis!
Ég gæti skrifað miklu meira um það hvernig íslenskir karlmenn, einatt í góðum efnum, haga sér gagnvart fötluðum eiginkonum sínum. Dæmi eru þess að slíkir eiginmenn ætlist til þess að konurnar sjái alfarið um rekstur heimilisins með þeim örorkulífeyri sem þær fá.
Á hina hliðina gæti ég einnig skrifað fjölda greina um fatlaða eiginmenn sem njóta góðs af hjónabandi við ófatlaðar konur þar sem ríkir ást og eindrægni.
Og svo eru þeir sem styðja fatlaðar eiginkonur sínar með ráðum og dáð á öllum sviðum.
Þessir svörtu sauðir setja hins vegar smánarblett á Íslendinga. Græðgin er þeirra aðalsmerki og þar eru karlmenn í miklum meirihluta.

Hin óvissa framtíð ESB - leiðari Morgunblaðsins 28. janúar 2016

Þetta eru skoðanir sem margir hafa deilt að undanförnu - ólík hagkerfi þvinguð undir einn og sama hatt. Leiðari Morgunblaðsins fylgir hér á eftir.

 

Furðulegrar blindu gætir á Íslandi gagnvart Evrópusambandinu hjá stuðningsmönnum þess. Af einhverjum ástæðum veigra þeir sér við því að horfa á veikleika og vandræði ESB og láta eins og ekkert sé þótt hrikti í stoðum þess.
Fjárfestirinn George Soros ræðir stöðu Evrópusambandsins í viðtali, sem birtist í blaðinu New York Review of Books í vikunni, og segir að það sé á barmi hruns. Þar er hann spurður hver hafi verið grunngildin að baki stofnun Evrópusambandsins. „Ég hef alltaf litið á Evrópusambandið sem holdgerving grunngilda opins samfélags. Fyrir aldarfjórðungi, þegar ég fór fyrst að láta að mér kveða á svæðinu voru Sovétríkin í dvala og Evrópusambandið á uppleið. Og það er áhugavert að hvort tveggja má kalla ævintýraleiðangur í alþjóðlegri stjórnsýslu. Sovétríkin reyndu að sameina öreiga heimsins og ESB reyndi að þróa líkan fyrir svæðisbundinn samruna byggðan á grunngildum opins samfélags.“
Næst er Soros beðinn að bera stöðuna þá við stöðuna nú.
„Í stað Sovétríkjanna er komið Rússland sem ryður sér til rúms á ný og í Evrópusambandinu ráða öfl þjóðernishyggju ríkjum. Opna samfélagið sem bæði Merkel og ég trúum á vegna okkar eigin sögu og umbótasinnarnir í Úkraínu vilja ganga í vegna þeirra persónulegu sögu er í raun ekki til. Evrópusambandið átti að vera sjálfviljugt samband jafningja, en evrukreppan hefur breytt því í samband milli skuldara og lánardrottna þar sem skuldararnir eiga í vandræðum með að uppfylla skuldbindingar sínar og lánardrottnarnir setja skilyrðin sem skuldararnir þurfa að uppfylla. Sambandið er hvorki sjálfviljugt né jafnt. Fólksflutningakreppan hefur opnað nýjar gjár. Þess vegna er sjálf framtíð ESB í hættu.“
Soros segir að rangt hafi verið staðið að málum frá upphafi þegar fjármálakreppan brast á í Grikklandi. Evrópusambandið hafi komið til bjargar undir forustu Þýskalands, en lagt á allt of háa vexti fyrir lánin, sem upp á var boðið. Það gerði að verkum að Grikkir gátu ekki staðið undir skuldum sínum. „Síðan endurtók [ESB] mistökin í síðustu samningum,“ Evrópusambandið vildi refsa Alexis Tsipras forsætisráðherra og sérstaklega fyrrverandi fjármálaráðherra hans, Yanis Varoufakis, á sama tíma og ekki var um annað að ræða en að koma í veg fyrir grískt greiðslufall. Fyrir vikið þröngvaði ESB fram kröfum, sem munu ýta Grikkjum inn í dýpri kreppu.“
Soros er spurður hvort Grikkland sé áhugaverður kostur fyrir einkafjárfesta.
„Ekki á meðan landið er hluti af evrusvæðinu,“ svarar Soros. „Ólíklegt er að landið muni nokkurn tímann blómstra með evruna vegna þess að gengið er of hátt til að það verði samkeppnishæft.“
Það er athyglisvert að lesa um sýn þessa umsvifamikla fjárfestis á ESB og er vert í því samhengi að rifja upp orð hagfræðingsins Pauls Krugmans í blaðinu Tímamótum, sem Morgunblaðið gaf út í samvinnu við The New York Times um áramótin. Þar segir Krugman að millistéttin í Evrópu hafi verið svipt valdi, ekki valdefld. „Óttinn við aðra efnahagskreppu, kvíði vegna skulda, hafa verið notuð eins og sleggjur til að rústa þær stofnanir sem áður fyrr reyndust brjóstvörn gegn öfgakenndum ójöfnuði,“ segir hann. „Þetta ferli hefur verið gríðarlega ólýðræðislegt. Tæknikratar hafa ákveðið stefnuna í Evrópu og þeir hafa enga hugmynd um hvað þeir eigi að gera fyrir utan að rústa vald vinnandi fólks.“
Nokkru síðar heldur nóbelshagfræðingurinn áfram og segir ólíklegt að rótgróin lýðræðisríki ákveði að lýsa því yfir að nú séu þau það ekki lengur. „Líkurnar á að þau hætti að vera lýðræðisríki í framkvæmd eru allt aðrar – þá á ég við stöðu þar sem tiltölulega fámennur hópur óligarka fær að skilgreina kvarða leyfilegrar umræðu, hvaða stefna fær að vera á borðinu, hvað telst gjaldgengt og ábyrgt,“ segir Krugman. „Evrópa er að verða samfélag ríkja sem eru lýðræðisleg að forminu til, en í auknum mæli ólýðræðisleg í því hvernig þau eru í raun rekin.“
Þau vandamál, sem þessir tveir menn benda á, eru ekki lítilfjörleg. Þau lúta að grundvallaratriðum og verða ekki leyst með því að horfa fram hjá þeim.

Ungir einleikarar með Sinfóníuhljómsveit Íslands

Hljómleikar Sinfóníuhljómsveitar Íslands í kvöld undir stjórn Daníels Raiiskin, þar sem fjórir ungir einleikarar léku með hljómsveitinni, voru í einu orði sagt vel heppnaðir. Einleikararnir voru
Heiðdís Hanna Sigurðardóttir, sópran, Sigríður Hjördís Indriðadóttir, flautuleikari, Jónas Á. Ásgeirsson, harmonikuleikari og Ragnar Jónsson, sellóleikari.

Rödd Heiðdísar Hönnu hefur náð undraverðum þroska. Hún er áferðarfögur og er því spáð að hún eigi eftir að heyrast oft hér á landi og hérlendis. Túlkun hennar var með ágætum.

Flutningur Sigríðar Hjördísar Indriðadóttur á flautukonserti Karls Nielsen var einstaklega vel heppnaður, túlkunin bæði fáguð og skemmtileg. Tónninn var lýtalaus.

Þá var undur skemmtilegt að heyra Jónas Á. Ásgeirsson flytja konsert fyrir harmoniku og strengjasveit. Lipurð piltsins er einstök og túlkunin fram úr skarandi.

Í lokin flutti Ragnar Jónsson sellókonsert Elgars með stakri prýði. Seinasti hluti fyrsta þáttar var hreinlega leikinn af unaðslegri snilld. Tónn Ragnars er fágaður og hann leggur greinilega metnað í mikla fágun flutnings síns. Hið sama má segja um hin ungmennin þrjú.

Við hjónin fórum heim hamingjusöm og stolt af starfi því sem unnið er hér á landi á sviði tónlistar.
Ekki þarf að taka fram að Eldborg var þétt setin og fögnuðu áheyrendum flytjendum innilega.
Nánar um dagskrána hér:
http://www.sinfonia.is/tonleikar/2016/1/14/nr/2870
Þessu unga fólki er óskað alls hins besta og færðar einlægar þakkir fyrir heillandi flutning.

Enn eitt snilldarverk Útvarpsleikhússins - Leifur óheppni

Útvarpsleikhúsið flytur nú leikritið "Leifur óheppni" eftir þær Maríu Reindal og Ragnheiði Guðmundsdóttur með tónlist Einars Sigurðssonar, sem einnig annast hljóðvinnslu. María leikstýrir. Leikritið er á dagskrá Rásar eitt kl. 15:00 næstu daga.
Eftir jólakvöldið í gær var hlustað á 1. þáttinn og á annan þátt áðan. Óhætt er að mæla með þessu leikverki handa allri fjölskyldunni og ekki síst börnum.
Leikritið fjallar um styttuna af Leifi heppna skammt frá Hallgrímskirkju og ótrúlega hluti sem þar gerast.
Foreldrar eru eindregið hvattir til að benda börnum sínum á þessa frábæru skemmtan. Leikritið er að finna í Sarpi Ríkisútvarpsins en ætti einnig að vera á Krakkarúv.

Hér á eftir kemur örstuttur dómur um tæknihlið leiksins.
Margt er þar firnavel gert. Það kemur á óvart að fjarlæg bifreiðahljóð virðast koma fyrir aftan hlustandann ef notuð eru heyrnartól og er það skemmtileg tilviljun.
Hins vegar er útihljóðmyndin að sumu leyti misheppnuð. Þannig er sjávarhljóðið áberandi í nágrenni Hörpu, en þar heyrist sárasjaldan neitt öldugjálfur. Hið sama er að segja um hljóðið frá Skólavörðuholtinu og garðinum við Listasafn Einars Jónssonar. Þar er sjávarniður of áberandi. Ef til vill á þetta að vera vindurinn. Til þess benda örlitlar gælur golunnar við hljóðnemann og er þýðlegt á það að hlýða með vinstra eyranu.
Á móti kemur að hljóðmyndin, sem lýsir örtröð ferðamanna og setningu ráðstefnu um norðurljósin er stórskemmtileg. Þá er þess vandlega gætt að skilja á milli hljóðrýis skólaganga og kennslustofa. Þrátt fyrir það sem áður var sagt er ástæða til að óska Einari Sigurðssyni til hamingju mel hljóðmyndina.
Leikstjórnin er að flestu leyti til fyrirmyndar og ætlar undirritaður að halda áfram að ganga í barndóm, enda vill hann ekki missa af því sem eftir er.

Níð formanns fjárlaganefndar um öryrkja

Í Morgunpósti Kjarnans fær Vigdís Hauksdóttir þessa kveðju:
"igdís Hauksdóttir, þingmaður Framsóknarflokksins og formaður fjárlaganefndar, lét hafa eftir sér þau ummæli á dögunum, að nauðsynlegt væri að kafa ofan í það, hvers vegna hér á landi væru muni fleiri öryrkjar en á hinum Norðurlöndunum.

Vigdís sagði að öryrkjar hér á landi væru um 9 prósent af vinnubæru fólki en á hinum Norðurlöndunum væru hlutföllin 2,2 til 2,3 prósent.

Engin gögn styðja fullyrðingu Vigdísar, heldur þvert á móti sýna þær samantektir, sem Vinnumálastofnun lagði fyrir fjárlaganefnd, og sýnd voru í frétt RÚV, að tölurnar sem Vigdís talaði um áttu sér enga stoð í raunveruleikanum.

Vigdís ætti að sjá sóma sinn í því að biðjast afsökunar á þessum rangindum sem hún hélt fram, og venja sig við það framvegis."

Óbærileg örorkubyrði ríkisstjórnarinnar og réttlátar launahækkanir ráðherranna umfram aðra þegna

Í þessu var mér boðið að láta mér falla vel við síðuna "Burt með ríkisstjórnina".
Nú er ég í talsverðum vanda því að óvíst er hvað tekur við. Ég viðurkenni fúslega að mér ofbýður ýmis siðblinda sem ráðherrar eru haldnir, svo sem launahækkanir langt aftur í tímann og talnaleikur sem til þess er fallinn að blekkja fólk.
Vissulega geri ég mér grein fyrir að framlög til lífeyrismála fatlaðra og aldraðra hafa hækkað að krónutölu, en þetta eru samt þeir hópar sem yfirleitt er fyrst níðst á þegar þarf að hagræða í ríkisfjármálum.
Þá geri ég mér einnig grein fyrir að aldraðir og öryrkjar eiga erfitt uppdráttar þar sem verkfallsrétturinn er enginn.
Þetta eru engin ný sannindi. Á þetta var bent þegar árið 1986 og þá var í fyrsta sinn ámálgað framboð á vegum fatlaðra. En núverandi forysta þykist hafa fundið upp þennan sannleika og vitnar aldrei til fortíðarinnar.
Um jólaleytið 1986 tókst að mestu að hrinda árás þáverandi ríkisstjórnar á Framkvæmdasjóð fatlaðra, en til þess þurfti mikla baráttu stórfund á Hótel Borg og Austurvelli, atfylgi allra fjölmiðla og persónuleg samtöl við ráðherra. Er ekkert slíkt fyrir hendi lengur? Er Öryrkjabandalag Íslands alveg máttlaust í höndunum á ófötluðum formanni? Hvernig stendur á að fatlað fólk í forystusveit Öryrkjabandalagsins er ekki áberandi lengur?
En aftur að upphafi málsins: Þeir, sem eru á örorkulífeyri einum saman lepja dauðann úr skel. Þeir eiga ekki aðgang að lífeyrissjóðum. Þegar þetta fatlaða fólk verður 67 ára er það svipt aldurstengdri örorkuuppbót. Það er eitt dæmið um svikin sem Framsóknarflokkurinn lét sér sæma eftir orrahríðina vegna öryrkjadómsins árið 2000, en samkomulag tókst um aldurstengdu örorkuuppbótina í mars 2003.
Skilið aldurstengdu örorkuuppbótinni til þeirra sem eiga rétt á henni og hækkið örorkulífeyrinn í samræmi við launahækkanir í landinu. Annað er brot á lögum um almannatryggingar.

Mikil gleðitíðindi

Það eru mikil gleðitíðindi að sýknudómur skyldi falla í héraðsdómi Reykjavíkur í þessu máli. Miðað við þær forsendur sem lagt var upp með var vart ásættanlegt að fara fram á sakfellingu. Vonandi unir ríkissaksóknari dóminum og áfrýjar ekki. Ástu Kristínu eru fluttar árnaðaróskir.