Ádrepa Styrmis í garð þingmanna

Í pistli sínum, Af innlendum vettvangi, sem birtist í síðasta Sunnudagsmogga, vekur Styrmir Gunnarsson, fyrrum ritstjóri Morgunblaðsins, athygli á að tvær skýrslur hafi legið fyrir alþingi um æskilega endurskoðun laga um Landsdóm.

Í ljósi þess sem gerðist í gær tel ég rétt að birta pistilinn hér að neðan. Ljóst er að eitthvað er að og mikil brotalöm á starfsháttum þingsins. Þótt ævinlega hljóti svo að verða að afgreiðsla þingsins verði pólitísk, eiga atburðir gærdagsins eftir að hafa ýmsar afleiðingar. Nú skiptir mestu að menn láti ekki reiðina ná undirtökum. Sá reiði tapar jafnan.

Það sem af er umræðum um skýrslu þingmannanefndarinnar og tillögur hennar um að ákæra nokkra fyrrverandi ráðherra fyrir landsdómi hefur þingmönnum ekki tekizt vel til. Í þessum umræðum er allt í einni og sömu grautarskál, umræður um það, hvort lögin frá 1905 eru nothæf og umræður um efni málsins, þ.e. hvort ráðherrarnir fyrrverandi hafi gerzt brotlegir við lög um ráðherraábyrgð. Til viðbótar koma svo pólitísk spjótalög.

Þetta eru ekki góð vinnubrögð. Forsenda þess, að þingið geti tekizt á við spurninguna um ráðherraábyrgð er auðvitað sú, að sæmileg samstaða sé til staðar um málsmeðferðina sjálfa. Fyrir einu ári, í september 2009, skilaði vinnuhópur þriggja sérfræðinga, sem forsætisnefnd Alþingis hafði skipað í júní 2008 skýrslu, en vinnuhópurinn átti að fara yfir „núgildandi lagareglur um eftirlit þingsins með handhöfum framkvæmdarvalds og leggja mat á hvort breytinga sé þörf“.

Vinnuhópurinn, sem starfaði undir forystu Bryndísar Hlöðversdóttur, skilaði gagnmerkri skýrslu og efni hennar snýr beint að umræðuefni líðandi stundar. Í desember 2009 bar Arndís Soffía Sigurðardóttir fram fyrirspurn til forseta Alþingis, þar sem m.a. sagði:

„Telur forseti og forsætisnefnd ástæðu til að hefja almenna endurskoðun laga um landsdóm, nr. 3/1963 og laga um ráðherraábyrgð, nr. 4/1963, við þær aðstæður, sem nú eru?“

Í svari forseta Alþingis segir m.a.:

„Í áðurnefndri skýrslu vinnuhóps forsætisnefndar komu fram nokkrar ábendingar um atriði í lögum um ráðherraábyrgð og landsdóm, sem ástæða þykir til að endurskoða. Áður er getið ábendingar um skipan landsdóms. Að auki er talið nauðsynlegt að endurskoða ákvæði laga um ráðherraábyrgð með tilliti til kröfunnar um skýrleika refsiheimilda. Þar er einkum vísað til 10. gr. laganna þar sem fjallað er um brot þar sem ráðherra „misbeitir stórlega valdi sínu“ án þess að fara beinlínis út fyrir embættistakmörk sín samkvæmt lögum eða „stofnar heill ríkisins í fyrirsjáanlega hættu“ án þess að framkvæmdin sé sérstaklega bönnuð í lögum... Tillaga hefur komið fram um að skipa nefnd, sem verði falið að endurskoða löggjöf á þessu sviði og semja drög að frumvörpum. Ætla yrði þeirri vinnu nokkurn tíma... Þó að þessi undirbúningur hæfist fljótlega mundu tillögur að öllum líkindum ekki koma til afgreiðslu fyrr en þau mál, sem nú eru efst á baugi yrðu yfirstaðin.“

Og loks segir í svari forseta Alþingis:

„Komi til þess að það reyni á lög um ráðherraábyrgð og landsdóm áður en þeim yrði breytt verður að ætla að fyrirmæli þeirra verði túlkuð til samræmis við kröfur 69. gr. stjórnarskrárinnar um lögbundnar refsiheimildir og 70. gr. um réttláta meðferð fyrir dómi. Með breytingum, sem gerðar voru á lögum um landsdóm með lögum nr. 88/2008 um meðferð sakamála, hefur enn fremur verið tryggt að meðferð mála út af embættisbroti ráðherra taki nú í meginatriðum mið af almennum kröfum til málsmeðferðar í sakamálum.“

Þegar forseti vísar í svari sínu til skýrleika refsiheimilda er m.a. vísað til skýrslu nefndar á vegum forsætisráðuneytis frá 1999 þar sem vakin er athygli á óljósu orðalagi 10. gr. ráðherraábyrgðarlaga, sem talið er nauðsynlegt að breyta. Það liggja sem sagt fyrir skýrslur frá árunum 1999 og 2009 um nauðsyn breytinga og endurskoðunar á lögum um landsdóm og ráðherraábyrgð og athygli er vakin á málinu á Alþingi í desember 2009. Samt sem áður er niðurstaða Alþingis sú að víkja þeim ítrekuðu ábendingum til hliðar og vinna málið áfram á grundvelli 100 ára gamalla laga.

Hvers vegna var ekki sett vinna af stað strax í september 2009 við að undirbúa nauðsynlegar breytingar á lögum? Í skýrslu vinnuhóps Bryndísar Hlöðversdóttur eru allar upplýsingar fyrir hendi, sem til þarf m.a. ítarleg umfjöllun um þróun þessara mála í Danmörku og Noregi og efnislegar tillögur um breytingar á lögum hér.

Ég er þeirrar skoðunar að fyrrverandi ráðherrar hljóti að standa við þá ábyrgð, sem þeir öxluðu, þegar vegsemdin var þeirra. En þrennt þarf að gerast áður en Alþingi getur snúið sér að þeirri spurningu, hvort yfirleitt sé tilefni til að ákæra þá fyrir brot á lögum um ráðherraábyrgð. Í fyrsta lagi verður löggjöfin um þá málsmeðferð að vera á þann veg, að hafið sé yfir allan efa, að réttarstaða þeirra sé ótvíræð og að fullu virt.

Í öðru lagi er grundvallaratriði að þeir einstaklingar sem hér eiga hlut að máli fái tækifæri til að skýra sín sjónarmið og gera þingi og þjóð grein fyrir því hvernig þau álitaefni, sem um er að ræða horfa við þeim. Ekkert þeirra hefur nokkru sinni talað til þjóðarinnar og haft uppi nokkra opinbera málsvörn. Þau hafa gefið skýrslu fyrir rannsóknarnefnd Alþingis og þau hafa sent þingmannanefndinni bréf. Þau eiga rétt á að því að þeim verði tryggður vettvangur til þess að lýsa sínum sjónarmiðum og viðhorfum. Það er t.d. hægt að gera með því að ráðherrarnir fyrrverandi svari fyrirspurnum þingnefndar á fundi sem yrði sjónvarpað þannig að málsvörn þeirra og málstaður næði til þjóðarinnar allrar.

Í þriðja lagi er nauðsynlegt að þingmenn ræði efnislega ástæður hrunsins og ákæruefni á hendur fyrrverandi ráðherrum, sem þeir hafa ekki gert að nokkru ráði til þessa. Þá gefst þeim, sem sátu á Alþingi fyrir kosningar 2009 og sitja þar enn tækifæri til að útskýra hvers vegna þeir sjálfir hreyfðu engum viðvörunarorðum, en þögðu þess í stað þrátt fyrir ítrekaðar ábendingar frá árslokum 2005 um að ekki væri allt með felldu í íslenzka bankakerfinu.

Sjálfvirkar þýðingar og ástkæra, ylhýra málið

Í morgun barst tölvubréf frá útlöndum. Sjálfsagt hafa margir fengið þetta bréf og er vafasamt að sendandinn nái einhverjum árangri. Ef til vill hefði ég átt að setja þetta í annan flokk en spaugilegt. Ef til vill er hér á ferðinni mannlegur harmleikur sem brýst út með þessum hætti.P>

Halló kærust vinur minn.

Mín var ánægjan að hitta ykkur, og hvernig ert þú að gera í dag?

Mitt nafn er Sophie Abdel Hamid, einni ungri stúlku 23 ára gamall, auðvelt að fara, heiðarlegur, umhyggja, kurteis, auðmjúkur, elskandi, logn og leita að þroska mann með góða kímnigáfu og ást, frekar að sjá það sem leið til skemmtilegt, sá ég uppsetningu á síðuna á meðan vafrað og ákvað að hafa samband við þig. Ég mun eins og okkur að vera vinir. Vinsamlegast hafðu samband við mig við ofangreint netfang, þá mun ég upplýsingar meira um sjálfa þig á næsta svar mitt til þín líka. vonumst til að heyra frá þér soonest. Takk og Guð blessi. Hafa a ágætur dagur.

Kveðja.

Sophie

Góður dagur með GPS-leiðsögn

Ég gekk hring um Seltjarnarnesið í dag og fór andsælis, en það hef ég ekki gert áður á eigin spýtur. Ástæðan er sú að kennileiti eru ógreinileg og ég þarf að hafa fyrir því að finna hliðarreinina af stígnum yfir á Suðurströnd.

Ég undirbjó ferðina með því að kveikja á gps-búnaði farsímans og opna Loadstone-leiðsöguforritið sem er sérstaklega hannað handa blindu fólki. Ég ákvað síðan hvaða leiðarpunkta ég léti forritið lesa upp sjálfkrafa og gekk það að mestu eftir. Eftir að ég lagði af stað áttaði ég mig á því að með örvalykli símans var hægt að færa bendilinn á næsta punkt og fylgjast með því hvað ferðinni liði. Með því fékkst mun nákvæmari staðsetning. Þannig fann ég bekk við sjávarsíðuna sunnanmegin og fleiri kennileiti skiluðu sér ágætlega.

Ég fór villur vegar þegar ég beygði yfir Suðurströndina yfir á stíginn fyrir vestan bifreiðastæðið við Bakkatjörn. Þá kom kerfið sér vel. Með því að miða við fjarlægð síðasta punkts og í hvaða átt hann væri áttaði ég mig á villu míns vegar og komst á rétta leið. Eftir það var fátt um punkta framundan. Ég hafði markað hliðarreinina við Suðurströnd og bekk þar nærri. Á leiðinni að Gróttufjöru skráði ég nokkra punkta.

Eftir að ég fór að fylgja Norðurströndinni birti síminn fljótlega upplýsingar um að bekkurinn við Suðurströnd (hefði átt að merkja hann öðruvísi) væri 1,7 km framundan. Á leiðinni fann ég fleiri bekki og skráði þá í gagnagrunninn. Þegar ég fann síðasta bekkinn voru enn 300 m að bekknum v. Suðurströnd og bar ég þá brigður á hæfni forritsins því að ég hélt að ég væri komin nær Suðurströndinni. En viti menn. Ég hélt áfram að nálgast áður nefndan bekk og þegar 20 metrar voru eftir að honum gerði tækið mér viðvart. Ég hreyfði nú örvalykilinn, fékk nákvæma staðsetningu og fann bekkinn. Forritið hélt því fram að 3 m væru eftir að bekknum en hann var þá þar. Þá minntist ég þess að ég hafði staðið við austurenda hans þegar ég skráði hnitið.

Hliðarreinina fann ég síðan. Ég komst slysalaust yfir Norðurströndina og að umferðarljósunum á mótum Suðurstrandar og Nesvegar. Mikið er bagalegt að ekki skuli vera þar hljóðljós. En yfir álpaðist ég, síðan yfir Nesveginn en var þá eitthvað annars hugar og rak mig rækilega á ljósastaurinn. Var það mjög hressandi.

Ég var með lítið heyrnartól í vinstra eyranu og hlustaði á símann greina frá punktunum. Eiginlega þyrfti ég að fá mér lítinn hátalara sem ég gæti tengt við farsímann, hengt um hálsinn og hlustað á. Þá tapaði ég ekki hluta umhverfishlustunarinnar.

Ég hlustaði í dag óvenju grannt eftir ýmsum kennileitum og varð margs vísari. Kyrrðin var svo mikil að ég heyrði hvar baðskýlið er sem sjóhundar nota og fleira skynjaði ég eins og hákarlahjallinn v. Norðurströnd. Engan fann ég þó ilminn.

Nokkrar lóur skemmtu mér með vetrar- eða haustsöng sínum en krían greinilega farin veg allrar veraldar suður á bóginn. Þeim, sem hafa áhuga á að kynna sér Loadstone-forritið skal bent á síðuna

www.loadstone-gps.com/

Þegar heim kom las ég tölvupóstinn og þar á meðal þessa vísu frá Birni Ingólfssyni, leirskáldi á Grenivík:

Í andkuli haustsins þá uni ég mér,

og alveg er stemningin mögnuð,

þegar spóinn er hættur að hreykja sér

og helvítis lóan er þögnuð.

Ég stóðst ekki mátið og svaraði með þessu hnoði:

Lóuþvarg ei þagnað er,

það er fjör við sjóinn.

Gekk ég út að gamna mér,

þá gargaði ekki spóinn.

Effersey eða Örfirisey

Í gær kom Hjalti Kristgeirsson, hagfræðingur, í Lýðræðissetrið í Reykjavíkurakademíunni. Hann vakti máls á ýmsu sem tengist örnefnum á Íslandi og ræddum við ýmsar skýringar á þeim auk þeirrar tilhneigingar að reyna að komast að uppruna afbakaðra örnefna með því að fyrna þau.

Við vorum sammála um að Örfirisey hefði heitið Effersey í munni manna þegar við komum til Reykjavíkur. Örfirisey væri síðari tíma málfyrning. Ekki hef ég kannað hversu gamalt örnefnið Örfirisey er í heimildum, en ég sé við skjóta athugun að nafnið Effersey var þegar þekkt árið 1700 og jafnvel fyrr.

Mannsnafnið Effer er til og ættarnafnið Effersen einnig. Hvað segja sagnfræðingar? Hefur einhver kaupmaður verið í Hólminum sem heitið hefur Effer eða verið Effersen? Er þar komin skýring nafnsins Effersey? Sé svo, ber þá ekki að taka það upp á ný? Það væri verðugt verkefni handa núverandi borgarstjórnarmeirihluta að fá skorið úr um þetta alvarlega mál.

Verstu hliðar kunningja- og vinasamfélagsins

Umræðan um Landsdóm og ákærur á hendur ráðherrum er orðin fyrir neðan allar hellur. Forsætisráðherra gerði reginmistök með ræðu sinni í gær. Hún kvað í ræðunni upp sinn eigin dóm og í krafti valds hennar yfir Samfylkingunni virðist nú svo sem Samfylkingin fylki sér að baki foringja sínum nær öll. Sjálfstæðisflokkurinn, sem jafnan hefur átt erfitt með að höggva á nokkra hnúta, sem máli skipta og varða hagsmuni flokksins, stendur hjá og bíður átekta.

Það var í sjálfu sér stórmerkur áfangi að rannsóknarnefnd Alþingi skyldi ná einróma niðurstöðu um skýrsluna sjálfa og að 7 af 9 þingmönnum í nefndinni mynduðu meirihluta um að leggja fram ákæru á hendur fjórum ráðherrum. Meiri gat samstaðan vart orðið og því hæpin sú fullyrðing Skúla Helgasonar að skipun nefndarinnar væri eins og hver önnur mistök. Þetta segir Skúli eftir að forsætisráðherra hefur talað.

Lögin um Landsdóm voru síðast endurskoðuð fyrir fáeinum árum og þá þótti Alþingi ekkert að lögunum. Þegar fjármálakerfi Íslendinga brast árið 2008 kom undir eins upp umræðan um Landsdóm og þá þótti það engum óeðlilegt. Hið sama var upp á teningnum þegar tillagan um skipun nefndarinnar var samþykkt. Nú hleypur hins vegar hver um annan þveran fram og finnur dómnum allt til foráttu. Jafnvel skynsamasta fólk birtir yfirlýsingar um brot á mannréttindum, andmælarétt, gamaldags dómsstig o.s.frv og nú síðast forsætisráðherra sem virðist ekki hafa kynnt sér lögin til hlítar.

Það gerist reyndar of oft á Alþingi að þingmenn tjái sig um lög án þess aðhafa kynnt sér efni þeirra og væri auðvelt að telja upp dæmi þar um. En hvað sem öðru líður ríður nú á að Alþingi Íslendinga sýni þjóðinni þá virðingu að þingmenn hætti þessum hráskinnaleik og gleymi ræðu forsætisráðherrans. Þótt Árni Sigurðsson segi að hann hafi ekki litið svo á að málið sé stjórnarmál hlýtur þingflokkur VG að íhuga alvarlega stöðu sína fari svo að þingið felli tillögu meirihluta nefndarinnar.

Jóhanna Sigurðardóttir er margreyndur stjórnmálamaður og kann að leika sér með tilfinningar manna. Ýmsir héldu að hún yrði fær um að koma sér upp úr því fari sem íslenskir þingmenn hafa iðulega farið í og hjakkað í áratugum saman. Það virðist því miður hafa verið byggt á misskilningi. Ræðan í gær bar því vitni.

Alþingi hlýtur að taka nú til alvarlegrar athugunar að breyta þeim aðferðum sem notaðar eru við atkvæðagreiðslur á þinginu. Oft er þörf en nú er nauðsyn.

Undirbýr Samfylkingin pólitískt sjálfsmorð í Reykjavík?

Launahækkun fjögurra varaborgarfulltrúa á illa við í því árferði sem nú dynur á launþegum og er ekki í samræmi við þær aðgerðir sem borgarstjórnarmeirihlutinn verður að grípa til. Ekki hefur heyrst að aðrir fái hærri laun til þess að koma til móts við vaxandi útgjöld vegna aukins orkukostnaðar. Að vísu er íbúum höfuðborgarsvæðisins engin vorkunn að greiða sanngjarnt verð fyrir orkuna fremur en öðrum landsmönnum.

Urgur er nú orðinn talsverður á meðal ýmissa Samfylkingarmanna vegna samstarfsins við Besta flokkinn. Haldnir hafa verið fundir þar sem lagt hefur verið á ráðin um hvernig megi hnekkja þessu samstarfi og vitað er að Sjálfstæðismenn eru heldur ekki aðgerðalausir. Er jafnvel talið að þess sé skammt að bíða að Besti flokkurinn lendi í minnihluta í borgarstjórn. Leggur borgarstjórinn drjúgum lóð sín á vogarskálarnar með tiltækjum sínum.

Þeir borgarfulltrúar sem hvíslað hafa um málefni borgarinnar að undanförnu ræða opinskátt um kjánaskapp borgarstjórans sem ríði vart við einteyming. Enginn heldur því fram að maðurinn sé ekki hinn vænsti maður, en hann er talinn skorta flest til forystu. Haft er í flimtingum að borgarstjórinn hafi sagt fátt eða ekkert þegar rætt var um fjárhagsáætlun Reykjavíkur, en að loknum einum fundinum sagðist hann vera að velta fyrir sér breytingum á kaffistofu Ráðhússins. Er það vel að einhver taki eftir smáatriðunum enda er heildin afrakstur smæðarinnar.

Flestir heimildarmenn bloggsins eru á einu máli um að pólitískri framtíð Dags B Eggertssonar sé stefnt í voða með aðgerðarleysi hans og óbeinni þátttöku í margvíslegum uppátækjum borgarfulltrúa Besta flokksins sem mælast misjafnlega fyrir. Þá þykir það lýsandi fyrir raunverulegan áhuga borgarfulltrúanna (úr hvaða flokki sem þeir eru) að fáir eða engir þeirra létu sjá sig á fundi um fátækt sem haldinn var í Ráðhúsinu fyrir hálfum mánuði.

Launahækkun fjögurra varaborgarfulltrúa er lýsandi dæmi um þann pólitíska hráskinnaleik sem ástundaður er í skjóli meirihlutavaldsins. Ísland hefur ekkert breyst. Nýja Ísland hefur enn ekki litið dagsins ljós enda er Dagur í felum að sögn sumra samflokksmanna hans.

Vanþekking vefsíðuhönnuða

 

Ég hef aldrei skilið þá meinbægni hönnuða spjallsíðna að krefjast þess að menn staðfesti athugasemdir sínar eða hvað eina með því að skrá tiltekna stafi sem birtast á skjánum. Morgunblaðið biður menn að leggja saman tvær tölur. Þess vegna valdi ég Moggabloggið og vegna þess að ég treysti þá blaðinu eða réttar sagt mbl.is sem menningarstofnun sem það er að vísu enn þótt blaðið hafi villst nokkuð af pólitískri leið sinni. Þá ber þess að geta að Morgunblaðið hreppti aðgengisverðlaun Öryrkjabandalagsins fyrir nokkrum árum enda varð það fyrst allra íslenskra fjölmiðla til þess að veita blindu og sjónskertu fólki aðgang að efni sínu. Ekki veit ég til að aðrir fjölmiðlar hafi gengið jafnötullega fram í þeim efnum og Morgunblaðið.

Skjálesarar lesa ekki tölur sem birtast sem myndir á skjá. Engum hefur tekist að skýra fyrir mér hvaða öryggi þessi heimskulega ráðstöfun þjónar, en ýmsir íslenskir vefir hafa apað þetta eftir hönnuðum síðna eins og Google. Google gefur mönnum hins vegar kost á að hlusta á upplesnar tölur sem birtast á skjánum. Upplesturinn er hins vegar svo ógreinilegur að menn þurfa að hafa sig alla við til þess að skilja það sem lesið er enda er muldur og skvaldur á bak við tölurnar.

 

Óskabarn þjóðarinnar á tónleikum

.

Mikið var um dýrðir á upphafstónleikum Sinfóníuhljómsveitar Íslands í gær, 10. september. Uppselt var á tónleikana, enda Víkingur Heiðar Ólafsson einleikari, en einn tónleikagesta orðaði það svo að hann væri svo sannarlega „óskabarn þjóðarinnar“. Stjórnandi var Ivan Volkov. Hann hlaut Gramophone-verðlaunin árin 2008 og 2009 og fékk frábærar viðtökur á Proms-tónlistarhátíðinni 2009, enda má með sanni segja að hann sé á

hátindi ferils síns um þessar mundir. Hlustendum BBC World Servic og Ríkisútvarpsins gafst tækifæri til að hlýða á útsendingar þar sem Volkov hélt á sprotanum og í gær var hann í Háskólabíói og Ríkisútvarpinu.

 

Víkingur Heiðar var tilnefndur til Tónlistarverðlauna Norðurlandaráðs 2009 fyrir listsköpun sína og hefur á undanförnum árum komið fram með nokkrum fremstu tónlistarmönnum heims, meðal annars Martin Fröst og flautuleikaranum Denis Bouriakov, en þeir munu halda tónleika í Carnegie Hall í desember næstkomandi, eins og lesa má um í efnisskrá tónleikanna.

 

Á dagskrá voru verk eftir ungverska tónskáldið György Ligeti, Franz Liszt, Sergei  Rakmaninoff og Ígor Stravinskíj.

 

Fyrstu tvö verkin   voru fremur hefðbundin, en þó verður að hafa orð á nútímalegri tónsköpun Lizts sem kemur ævinlega á óvart.

 

Samleikur hljómsveitarinnar og Víkings Heiðars var með fádæmum góður. Stjórn Volkovs var þannig að Víkingur virtist hafa í fullu tré við hljómsveitina og ég hef áður vart heyrt betri samhljóm milli flygils og hljómsveitar hér á landi. Jafnvel bryddaði á því að leikur hljómsveitarinnar væri of daufur. Það er hrífandi að fylgjast með því hvað Víkingur Heiðar leikur að því er virðist áreynslulaust og er stundum sem þrjár eða jafnvel fjórar hendur séu á lofti í senn, eins og ég orðaði umsögn mína um Ástríði Öldu sigurðardóttur.

 

Þegar píanóveislunni lauk lék Víkingur Heiðar útsetningu sína á lagi Páls Ísólfssonar „Í dag skein sól“. Þetta var eiginlega hálfgerður sorgarmars hjá Víkingi og ég get vel ímyndað mér að einhverjir vildu láta leika þessa útsetningu sem útgöngulag í jarðarförinni sinni. Það er þó vart á allra færi. Víkingur Heiðar útsetur íslensk sönglög þannig að miklu þarf að kosta til að leika þau. Það spillti dálítið fyrir að sá G-tónn á efra tónsviði flygilsins, sem mest er notaður í laginu, hljómaði örlítið falskur. Hugsanlega er eitthvað farið að gefa sig eða Víkingur er of mikil hamhleypa þessum flygli. Hætti ég mér ekki nánar út í þá sálma en vænti þess að einhver píanóleikari eða stillingarmeistari útskýri þetta.

 

Tónleikunum lauk svo með Eldfuglinum eftir Igor Stravinskíj. Verkið er afar áhrifamikið en sveiflukennt eins og margt sem Stravinskíj samdi. Flutningur hljómsveitarinnar var óaðfinnanlegur og kraftmikill.

 

Þetta voru einstæðir og spennandi tónleikar, svo æsandi á köflum að tónleikagestur nokkur hafði orð á að hann væri þvalur af svita eftir átökin við að hlusta. Urðum við sammála um að nautnin sem fylgdi slíkum tónleikum væri slík að talsverða orku þyrfti til að njóta þeirra. Væri sennilega hverjum manni hollt að sækja slíka tónleika engu síður en að stunda gönguferðir, leikfimi og hljólreiðar.

 

 

Samkynhneigðir eða kynvilltir feðgar?

Oft hefur verið haft orð á því að umræðan á Íslandi sé talsvert á eftir því sem gerist á öðrum Norðurlöndum. Færeyingar hafa minnst á við höfund þessa pistils að hið sama gildi að sumu leyti um viðhorf og umræðurnar í Færeyjum, þau séu stundum á eftir því sem orðið hefur á Íslandi. Ekki verður alhæft í þessum efnum því að Færeyingar hafa staðið okkur mun framar á ýmsum sviðum.

Hegðan nokkurra stjórnmálamanna Færeyinga og fordómar, byggðir á vanþekkingu og trúarofstæki, minnir á feðga sem við mæðginin höfðum í fóstri um nokkurt árabil.

Við mamma erfðum tvo naggrísi, karldýr sem hét Snjólfur og sambýliskonu hans. Ég man ekki hvort hún átti sér eitthvert nafn. Kvendýrið fékk lungnabólgu eftir got og drapst. Okkur tókst að gefa alla ungana sem eftir lifðu nema einn, sem nefndur var Syrtlingur. Var hann Snjólfi, feður sínum til halds og trausts.

Þegar syrtlingur eltist kom í ljós að hann var samkynhneigður og var því augljóst samkvæmt tíðarandanum að í balanum þeirra var framið tvenns konar brot: sifjaspell og kynvilla. Við mæðginin höfðum í aðra röndina dálítið gaman af þessu en urðum stundum að skilja þá feðga að þegar atgangurinn varð sem mestur.

Nú er mér spurn. Hvort voru þeir feðgar kynvilltir eða samkynhneigðir?

Hví er samkynhneigð talin óeðli á meðal manna úr því að hún telst eðlileg á meðal annarra spendýra?

Trúarofstækið er alls staðar samt við sig. Kristur var umburðarlyndur og réttsýnn. Hvergi hef ég séð að hann hafi fordæmt samkynhneigða Gyðinga. Hann braut í bága við grimmilegar hefðir samfélagsins, líknaði þeim sem smáðir voru og upphóf þá sem minnimáttar töldust. Ofstæki í trúarefnum á ekkert skylt við kristilegt siðgæði og hið sama á við um fleiri trúfélög. Ofstæki leiðir hvarvetna til árekstra og böls. En ef til vill verður það gæfa Færeyinga að hugdjörf Jóhanna skirrist ekki við að ganga á hólm gegn fordómum, hvar sem þeir birtast.

"Horft í kringum sig"

Ég hefði ef til vill átt að skýra þessa færslu "Hlustað í kringum sig".

Veðrið var svo gott í dag að ég ákvað að gera frekari tilraunir með GPS-símann og Loadstone-forritið og hélt því út á Seltjarnarnes. Gekk ég sem leið lá í áttina að golfvellinum og voru eftirtaldir punktar merktir: Ljósin v. Suðurströnd, gangbraut á móts við Íþróttamiðstöðuna, göturnar sem liggja að sjónum frá Suðurströnd, höfnin, tvær gönguleiðir niður að sjó og einn bekkur. Bætti ég þessum áfangstöðum við aðra sem fyrir voru í gagnagrunni símans.

Því næst var haldið áfram og snúið við þar sem beygt er þvert yfir nesið.

Í stuttu máli sagt þá fann síminn kennileitin aftur og áttaði ég mig þá á því að ég gat farið mun hraðar þegar ég þurfti ekki stöðugt að hafa auga eða eyra með því hvar kennileitin voru. Hvíti stafurinn er framlenging handleggjanna og leitarsvæði hans er takmarkað. Hannn varar samt við nálægum hindrunum en ekki þarf stöðugt að þreifa eftir tilteknum kenniletum fyrr en komið er að þeim. Þó er ætí dálítil ónákvæmni eins og þeir, sem nota GPS-tæki vita.

Ég lærði einnig að ég þurfti að leita uppi þann áfangastað sem ég ætlaði til og gat valið hvaða kennileiti voru birt á leiðinni. Ég valdi þau öll og fylgdist með því hvernig ég nálgaðist hvert og eitt þeirra.

Við gönguljósin sem eru skammt austan við eiðistorg var dálítið kraðak. Loadstone-forritið birtir upplýsingar um þann leiðarpunkt sem næstur er og komu því til skiptis upplýsingar um ljósin og torgið. Þegar ég sneri mér birti tækið heiti þeirra staða sem ég sneri að hverju sinni svo að þetta var dálítið eins og að horfa í kringum sig.:)

Þótt þetta sé hálfgerður leikur er þetta samt ótrúleg lífsreynsla.